คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : MINE" II - chapter 6
MINE II
Chapter 6
…
วันเสาร์...แต่ต้องมาโรงเรียน
แบคฮยอน เทา และเซฮุนกำลังนั่งตัดกระดาษช่วยคริสที่เอางานมาให้น้องๆช่วยทำระหว่างที่มารอเพื่อนตัวเองซ้อม เนื่องจากตารางแข่งร่นมาแข่งอาทิตย์นี้แทนที่จะเป็นอีกสองอาทิตย์ตามตารางเดิม เพราะผู้บริหารต้องการให้กีฬาแลกเปลี่ยนเสร็จก่อนวันปีใหม่ ทำให้ต้องมีการซ้อมด่วน ซึ่งสามคนนี้ไม่ได้เล่นกีฬาแต่ต้องมาเพราะสถานการณ์บังคับ..
“อีกไม่นานก็จะถึงวันเกินชานยอลแล้วนะ น้องแบคเตรียมของขวัญให้ชานยอลหรือยังครับ”
“ยังเลยครับพี่คริส ผมยังไม่รู้เลยครับว่าพี่เค้าชอบอะไรแบบไหน”
“วันจันทร์หน้านี้แล้วนะ”
“ครับพี่ ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะเอายังไง แล้วปกติพี่เค้าจัดงานมั้ยครับ”
“จัดนะ จัดเป็นปาร์ตี้เล็กๆ มีเค้กและก็เพื่อนๆของชานยอลเยอะเลย”
“อ่าเหรอครับ”
“ใช่แล้วๆ เราก็มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ ปีนี้พี่ว่าจะเซอรไพร์วันเกิดชานยอลที่บ้าน น้องแบคจะร่วมด้วยมั้ย”
“เอางั้นก็ได้ครับ”
“งั้นก็เตรียมตัวนะ ปีนี้พี่ว่าจะใส่หูกระต่าย ชานยอลชอบกระต่าย” พี่คริสพูดก่อนจะเอามือวางไว้ที่หัวในท่าของกระต่ายน้อยน่ารัก
“พี่คริสครับ แอบอู้เหรอครับ ลงสนามครับพวกผมจะซ้อมทีมแล้ว” ลูฮานตะโกนเรียกรุ่นพี่ที่กำลังคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนตัวเอง
“พี่ไปล่ะ ไอ้ตัวเล็กมันขี้บ่น” บอกปัดก่อนจะสอนน้องตัดกระดาษแบบที่เหลือก่อนจะเลี่ยงออกไปลงสนาม
“มึงว่าพี่ชานยอลเค้าชอบอะไรวะ”
“ไม่รู้ดิ่ มึงชอบเค้านี่มึงน่าจะรู้ดีกว่ากูนะ” เทาว่าอย่างไม่อยากจะออกความคิดเห็น
“กูรู้มาว่าพี่เค้าชอบกระต่าย แล้วก็ชอบการเซอรไพร์ ชอบอะไรที่โด่ดเด่น...”
“งั้นมึงก็เซอรไพร์พี่เค้าด้วยอะไรที่มันตื่นเต้นๆ ดูโด่ดเด่นแล้วก็เป็นกระต่าย..” เซฮุนพูดบ้าง “มึงก็ไปเช่าชุดกระต่ายมาใส่แล้วก็ถือเค้กมาร้องเพลงให้พี่เค้าฟัง เด่นพอมั้ยแบบนี้”
“อือหือ นั่นความคิดมึงเหรอ”
“เออๆไง จะมีใครใส่ชุดกระต่ายแล้วไม่โด่ดเด่นบ้าง โห่มึงโคตรจะเซอรไพร์อ่ะ ถ้าไคทำแบบนั้นให้กูนะรักตายเลย”
“ไอ้ฮุนมันชอบกระต่าย มึงอย่าไปเชื่อมันมากนะแบค” เทาพูดขึ้นเพราะไม่เห็นด้วยกับคำแนะนำของโอเซฮุนผู้ซึ่งชอบกระต่ายมาก
“อือ”
“เอ้า กูก็ได้แต่แนะนำ เพราะคนที่ทำจริงๆอ่ะมันมึง มันอยู่ที่มึงอ่าว่าจะทำตามมั้ยแค่นั้น”
“อืม เออมึงรู้เรื่องลูฮานยังมันต้องเล่นละครเวทีนะ” เทาพูดก่อนจะเหลือบมองคนที่เล่นบาสในสนาม
“อือรู้แล้ว” เซฮุนตอบก่อนจะนึกถึงเรื่องนี้แล้วก็ต้องถอนหายใจออกมา “ผลโหวตมันมาจากไหนว่ะมึง” หันไปถามเทาก่อนจะวางงานทุกอย่างลงเพื่อที่จะได้คุยกับเพื่อนได้ถนัด
“ก็เค้าโหวตกันในเว็บไง แต่ทำไมมันเป็นไอ้ลู่ว่ะ” เทาบอกอย่างไม่เข้าใจ
“เออๆ พระเอกอ่ะพี่ไคได้แน่ๆ แต่นางเอกอ่ะมึงทำไมไอ้ลู่มันได้ มันเป็นผู้ชายนะโว้ย” แบคฮยอนแย้งขึ้นมา
ผลโหวตที่ว่านี่มาจากการโหวตของนักเรียนในเครือ เพื่อคัดหาตัวนักแสดงที่จะมาแสดงในงานโรงเรียน เป็นผลโหวตที่เกิดจากความสมัครใจที่จะเป็นตัวเอกของบทละคร โดยเริ่มแรกประธานนักเรียนทั้งสามโรงเรียนจะแจ้งที่บอร์ดก่อนว่าจะมีการเปิดโหวต โดยให้นักเรียนที่สนใจเป็นตัวแทนมาลงชื่อแล้วค่อยเปิดให้โหวตในเว็ป การแสดงชุดนี้ใช้ตัวแสดงทั้งสามโรงเรียนการที่จะเลือกใครมาเล่นอาจจะโดนถามได้ การเปิดโหวตโดยความสมัครใจจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
เซฮุนจำได้ดีว่าวันนั้นเด็กฝั่งจีที่มีหน้าที่ในการออกแบบการแสดงครั้งนี้เข้ามาคุยกับเค้า เพื่อที่จะให้เค้าไปบอกให้ไคยอมเป็นตัวแทนเพราะบทพระเอกเหมาะกับไคมาก.. สนองความต้องการของตัวเองทั้งนั้น...
พอได้คุยแบบนั้นก็เลยไปปรึกษาเจสสิก้า แทคยอนและแบคฮยอนและได้ตัดสินใจว่าอย่าทำให้งานนี้ล่มดีกว่า เพราะงานนี้เป็นงานใหญ่และยังไงมันก็เป็นผลโหวตซึ่งไคอาจจะไม่ได้ก็ได้ เลยจำใจไปบอกให้ไคยอมเป็นตัวแทนและนั่งภาวนาให้แฟนตัวเองไม่ได้เล่นเป็นพระเอก ภาวนาว่าไม่ให้มีคนโหวตให้ไค เพราะตัวเองก็โหวตให้คนอื่นเหมือนกัน แต่ผลโหวตที่ออกมาทำให้ช็อคอยู่เหมือนกันเพราะไคได้คะแนนเยอะมาก.. จนต้องเล่นบทพระเอกไปโดยปริยาย
ทางด้านนางเอกก็เหมือนกันแอบงงว่าทำไมถึงมีชื่อลูฮาน ทั้งๆที่เรื่องแบบนี้ลูฮานไม่เคยสนใจเลยด้วยซ้ำ และการที่ผู้ชายมาเล่นบทนางเอก มันอาจจะเป็นเรื่องปกติของฝั่งชายล้วน แต่งานนี้มีฝั่งหญิงล้วนร่วมแสดงด้วยจึงอาจจะถูกมองว่าเป็นเรื่องแปลกมาก และอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีกับลูฮานได้เหมือนกัน
“กูว่ามันแปลก ไอ้ลู่มันรู้ยังว่ามันได้คะแนนนำอันดับหนึ่งเลย” แบคฮยอนบอกก่อนจะส่งมือถือให้เพื่อนดู
ผลโหวตงานแสดงละครเวทีโรงเรียนในเครือ
...
นักแสดงนำฝ่ายชาย
1.คิม จงอิน ม.5/1 SWB
2.อ๊ค แทคยอน year.10/5 SWI
3.ปารค์ ชานยอล ม.5/1 SWB
4.ลี กีกวัง year.12/3 SWI
5.ยุน ดูจุน ม.4/7 SWB
...
นักแสดงนำฝ่ายหญิง
1.เสี่ยว ลูฮาน ม.4/1 SWB
2.คิม แทยอน gr.11/4 SWG
3.ฮวัง มิยอง year.10/2 SWI
4.คัง โบรา gr.11/4 SWG
5.คิม ฮยอนอา gr.10/5 SWG
...
“มึงว่าไอ้เสี่ยวมันจะยอมเหรอว่ะ” เทาถามเพราะแค่คิดก็ปวดหัวแล้ว
“ไม่ยอมแต่มันก็ขัดไม่ได้นะ คะแนนมันสูงมากนะมึงได้ที่หนึ่งเลย” แบคฮยอนพูดก่อนจะมองตัวเลขผลโหวต 11400 ครั้ง
“มันอาจจะเปลี่ยนแปลงได้มั้ง” เทาพูดอย่างมีความหวัง ถึงลูฮานจะตัวเล็กน่ารักมากแค่ไหนแต่จะให้เพื่อนเค้าไปใส่ชุดผู้หญิงแสดงละครเวทีมันก็ใช่เรื่องอยู่นะ ตัวละครมาจากสามโรงเรียนแค่นั้นก็รู้แล้วว่าเค้าอยากให้ตัวแสดงเป็นผู้หญิงและอีกฝั่งเป็นผู้ชายเพื่อนสานสัมพันธ์...
แต่ต้องหมดหวังเมื่อเพื่อนทั้งสองคนส่ายหน้า...
“มันเปลี่ยนไม่ได้.. กูถามแทคยอนกับเจสสิก้าเรียบร้อยแล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนตัวได้เพราะตัวเอกทั้งสองได้มาจากผลโหวตของเด็กทั้งสามโรงเรียน แล้วเค้าก็บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าเอาคนที่สมัครใจจะเล่นจริงๆให้มาลงชื่อเป็นตัวแทน ตอนนี้ทุกคนคงมองว่าลูฮานอยากเล่นเป็นนางเอกกันทั้งเครือแล้ว” แบคฮยอนอธิบายให้เทาเข้าใจ..
“งั้นมันจะเหี้ยไปป่ะ” เทาเริ่มอารมณ์เสีย ไอ้นั่นก็ดีไอ้นี่ก็ไม่ได้
“ปีนี้เค้าว่าจะเล่นโรมิโอกับจูเลียตมั้ง” แบคฮยอนบอกเพื่อนก่อนจะเอาบทละครที่ถ่ายรูปของแทคยอนให้เพื่ออีกสองคนดู “แทคยอนเล่นเป็นเมอร์คิวชิโอ เพื่อนสนิทของโรมิโอ... เอ่อลืม แล้วพี่ไคของมึงก็รับบทโรมิโอ.. นอกนั้นกูลืม เอ่อ...พี่คริสเล่นเป็นลูกพี่ลูกน้องที่คอยให้ความช่วยเหลือโรมิโอชื่ออะไรซักอย่างนี่แหละ กูลืม ชื่อแม่งจำยาก”
“แล้วทำไมแทคได้บทแล้ว” เซฮุนถามก่อนจะมองแฟนตัวเองที่เล่นบอลอยู่ในสนาม TT ต้องเล่นจริงดิมึง พระเอกเลยนะนั่นอ่ะ
“ก็ผู้กำกับคือประธานนักเรียนฝั่งไอ คนเขียนบทอยู่ฝั่งจี ส่วนฝั่งบีก็เล่นบาสอยู่ในสนามไงมึง” เป็นแบคฮยอนอีกครั้งที่ต้องมานั่งอธิบายให้เพื่อนเข้าใจ
“ปกติรุ่นก่อนๆเค้าไม่เคืองฝั่งเราบ้างเหรอมึง มึงดูดิ ขนาดประธานนักเรียนยังไม่สนใจ” เทาพูดบ้างพี่คริสมันสนใจแต่กีฬา เรื่องกิจกรรมรวมๆแบบนี้ดูพี่เค้าทำส่งๆยังไงก็ไม่รู้
“ไม่ๆเค้าบอกว่าเรื่องแบบนี้ให้ฝั่งเราทำคงจะได้เรื่องประมาณ นักฆ่าล่าหัวใจเธอ ออกแนวบู้บุ๋นอ่ะมึง เค้าเลยคิดกันเองแค่สองฝั่งไอจี ฝั่งบีมีหน้าที่แค่ทำตาม”
“ดูมึงรู้เยอะนะ” เซฮุนแซวเพื่อนตัวเอง พูดมากจริงเชียว สรุปแล้วไคเป็นพระเอก แทคยอนกับพี่คริสก็เป็นเพื่อนพระเอกและลูฮานเป็นนางเอก แล้ว... “พี่ชานยอลมึงอ่ะ เล่นเป็นใครในเรื่อง”
“เล่นเป็นหลวงพ่อรอเรนซ์ เสียงใหญ่เหมาะที่จะเล่นบทนักบวช.. เค้าพูดกันนะ”
“แล้วมึงจะทำไงไอ้ฮุน มีบทจูบด้วยมึงดูบรรทัดนี้...
Romeo : " ด้วยปีกของรักหอบข้าข้ามกำแพงมา โค้งศิลาหากั้นรักได้ไม่ สิ่งใดรักอาจทำรักทะนงลองทำได้ แม้ญาติคนใดของเจ้าหรือจะห้ามข้า "
Juliet : " ชู่ว์วว ข้าไม่อยากเห็นท่านถึงฆาต " #จูบที่ริมฝีปากพระเอกเบาๆก่อนจะเดินนำพระเอก...บลาๆๆๆ...
...มึงตายแน่ไอ้ฮุน” เทาเอาบทให้เซฮุนดู
“อย่าร้องไห้ไอ้ฮุนกูรู้มึงเครียด” แบคฮยอนเก็บโทรศัพท์คืนก่อนจะถลึงตาใส่อีกคน แล้วหันมาปลอบเพื่อนตัวเองต่อ ส่วนเทาก็นั่งตัดกระดาษต่ออย่างรู้สึกผิด
“ทำใจอย่างเดียวเลยกู โอ้ยฮือ”
...
“พี่ชานยอลครับนี่ครับน้ำและก็ผ้าเย็น”
“ขอบใจมาก”
“น้องแบคครับขอน้ำเย็นๆให้พวกพี่หน่อย // น้องเทาครับ พวกพี่หิวข้าวแล้วครับแจกไวไวหน่อยครับ”
“ครับๆ เดี๋ยวมานะพี่ชานยอล// รอแป๊บหนึ่งครับพี่ พี่เอาอะไรครับข้าวผัดหรือว่าผัดกระเพรา”
ความวุ่นวายเกิดขึ้นเมื่อรุ่นน้องทั้งสามคนต้องคอยดูแลนักกีฬาเกือบสิบชีวิต ตอนแรกๆก็ดูเหมือนจะไม่เหนื่อยแค่แจกข้าวกับน้ำ แต่ว่ารุ่นพี่แม่งเรื่องมาก ไอ้นั่นก็จะเอาไอ้นี่ก็จะเอา ทั้งสามเลยต้องหยิบนู่นยื่นนี่ให้จนมือเป็นระวิงกันไปหมด และตอนนี้ก็ต้องออกไปซื้อของให้รุ่นพี่อีก..
เป็นรุ่นน้องนี่มันลำบากจริงๆนะ... แต่เป็นเพื่อนหมาลำบากกว่า...
“พี่ชานยอลอยากได้อะไรเพิ่มเป็นพิเศษมั้ยฮะ”
“ไม่ๆ” ตอบก่อนจะจัดการข้าวกล่องตรงหน้าต่อ
“ขนมหล่ะฮะ ผมจะออกไปซื้อให้เองฮะ”
“เหรอ.. งั้นเอาเลย์มาสองห่อนะ”
“อ่าฮะ รอแป๊บหนึ่งนะฮะ เดี๋ยวมา” คนตัวเล็กรีบวิ่งมาสะกิดเพื่อนตัวเองให้ไปเป็นเพื่อนทันที
“เสี่ยวมึงเอาไรมั้ยกูจะไปซื้อของกับไอ้แบค” เทาถามเพื่อนตัวเล็กที่กำลังตั้งใจกินข้าวจนข้าวติดคิ้ว?
“เอาน้ำเย็นมากๆหนึ่งขวดใหญ่ๆ”
“ไอ้ฮุนมึงเอาไรป่าว” ตะโกนถามคนตัวขาวที่โดนรุ่นพี่ลากไปนั่งป้อนข้าวป้อนน้ำ... เอาเข้าจริง หน้าที่ของมันสบายสุดแล้ว...
“กูไปด้วย ไคจะกินน้ำแดงใช่มั้ยเดี๋ยวเค้าไปซื้อมาให้นะ” รีบพูดก่อนจะลากเพื่อนสองคนเดินหนีออกมาทันที
“มึงรีบเดินทำไมอ่าไอ้ฮุน” บิดตัวออกจากแขนเพื่อน
“เปล่ากูไม่อยากนั่งตรงนั้น กูมีความรู้สึกว่ามีคนมอง... แบบจ้องๆกูกลัว” เดินไปกอดแขนเทาแน่นเพราะไอ้หมามันชิ่งเดินคนเดียวไปแล้ว
“ใครมองมึง... แฟนมึงหวงซะขนาดนั้น” แบคฮยอนพูดอดที่จะแขวะและหัวเราะกับท่าทางเด็กน้อยของเพื่อนไม่ได้ จนเซฮุนถลึงตาใส่ถึงได้หยุดหัวเราะ
“กูไม่รู้โว้ย จริงๆนะเทา มันเสียวสันหลังอ่ามึง มึงก็เคยเป็นนี่เวลาคนอื่นจ้องเรา เราจะรู้สึกเอง”
“อือ อย่าคิดมากพวกกูก็อยู่ ใครจะทำไรมึง” เทาได้แต่กอดคอปลอบอีกคนไปตลอดทาง
...
หลังจากที่กินข้าวกินน้ำอิ่มแล้ว ระหว่างนี้ก็รอขนมจากน้องๆที่อาสาออกไปซื้อมาให้ ชานยอลที่นั่งข้างๆลูฮานถามขึ้นเพราะสงสัย
“ลูฮาน พี่ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“ได้ครับ”
“น้องแบคฮยอนนี่เค้าชอบพี่มากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็ชอบมากนี่ครับ พี่ก็เห็นว่ามันก็สนใจพี่คนเดียว”
“แล้วแทคยอนกับน้องเค้า... เค้าเป็นไรกัน”
“ทำไมไอ้ห่า ไม่ชอบก็ไม่ชอบ... จะไปยุ่งเรื่องของเค้าทำไม หรือว่ามึงแอบสนใจน้องเค้า... มึงแอบชอบน้องเค้าอยู่ก็บอกมาอย่าเล่นตัว...” ไคที่นั่งแอบฟังอดแซวไม่ได้ นี่ถ้าพูดเรื่องนอนหนุนตักนี่เคืองจริงๆนะ
“กูไม่ได้ชอบไง แค่อยากรู้”
“งั้นกูอยากรู้มั่ง มึงไม่ชอบน้องเค้าขนาดนั้นเลยเหรอ น้องเค้าน่ารักนะ ถึงจะพูดมากไปหน่อยแต่มันก็เป็นตัวของน้องเค้าดี.. เวลาไปไหนก็ถามถึงมึงคนเดียวตลอด เนอะลูฮานเนอะ” หันไปหาพวกช่วยพูดกลับไปเอารางวัลจากเซฮุนดีกว่า กิกิ
“อืม มันคิดถึงพี่ตลอดเลยนะ มันชอบพี่ตั่งแต่วันแรกที่เราเจอกัน... ตั้งแต่นั้นมาก็ยังไม่เห็นมันชอบใครเลยนะ”
“น้องเค้าไม่ใช่สเป็กกูไอ้ห่า กูชอบคนที่แก่กว่าไรงี้... แล้วก็สูงๆขายาวๆ”
“อือหือ กูลืมไปว่ามึงหล่อเลือกได้... แต่เลือกมากๆระวังจะไม่มีตัวเลือกนะ”
“คนหล่ออย่างกูไม่มีคำนั้น ไม่ชอบคือไม่ชอบ จบนะ อย่าถามย้ำ”
“โห่ แรงสัส”
“พี่พูดแรงจังเลยนะครับ” คนตัวเล็กเดินเลี่ยงออกมาทันที หมดอารมณ์ที่จะคุยต่อ ถามถึงเพื่อนเค้าแต่บอกว่าไม่ชอบ น้ำเสียงแบบนั้นใช้ได้ที่ไหน... หมานะหมาไหนมึงบอกกูว่าพี่เค้าดีอย่างงั้นอย่างงี้ กูว่าไม่เห็นจะมีดีอะไรซักเท่าไหร่เลย ไปล้างหน้าล้างตาดีกว่าจะได้ใจเย็นไม่เผลอปาลูกบาสใส่หัวใคร...
...
รุ่นน้องสามคนที่ซื้อของเสร็จแล้วก็รีบกลับมาอย่างไว เพราะกลังว่านักกีฬาคนอื่นจะรอนาน แต่ระหว่างทางได้ยินเสียงเพื่อนตัวเองกับเสี้ยงท้มที่คุ้นเคย ก็หยุดแอบฟังทันที
“ลูฮาน พี่ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“ได้ครับ”
“น้องแบคฮยอนนี่เค้าชอบพี่มากขนาดนั้นเลยเหรอ” แอบใจเต้นด้วยอ่า ทำไมต้องถามแบบนี้อ่า มันไม่ชัดเจนเหรอ... ผมชอบพี่คนเดียวน้า
“ก็ชอบมากนี่ครับ พี่ก็เห็นว่ามันก็สนใจพี่คนเดียว” ตอบดีมากเสี่ยวเอาขนมไปกิน
“แล้วแทคยอนกับน้องเค้า... เค้าเป็นไรกัน”
“ทำไมไอ้ห่า ไม่ชอบก็ไม่ชอบ... จะไปยุ่งเรื่องของเค้าทำไม หรือว่ามึงแอบสนใจน้องเค้า... มึงแอบชอบน้องเค้าอยู่ก็บอกมาอย่าเล่นตัว...”
ทันทีที่เสียงนี้แทรกเข้ามา แบคฮยอนก็หันไปมองหน้าเซฮุนทันที
“พี่ไคขี้จุ้น” ส่วนเซฮุนก็หยักไหล่ไม่ตอบ...
“กูไม่ได้ชอบไง แค่อยากรู้” หูยมันจี๊ดอีกละ
“งั้นกูอยากรู้มั่ง มึงไม่ชอบน้องเค้าขนาดนั้นเลยเหรอ น้องเค้าน่ารักนะ ถึงจะพูดมากไปหน่อยแต่มันก็เป็นตัวของน้องเค้าดี.. เวลาไปไหนก็ถามถึงมึงคนเดียวตลอด เนอะลูฮานเนอะ”
“อืม มันคิดถึงพี่ตลอดเลยนะ มันชอบพี่ตั่งแต่วันแรกที่เราเจอกัน... ตั้งแต่นั้นมาก็ยังไม่เห็นมันชอบใครเลยนะ”
“น้องเค้าไม่ใช่สเป็กกูไอ้ห่า กูชอบคนที่แก่กว่าไรงี้... แล้วก็สูงๆขายาวๆ”
“อือหือ กูลืมไปว่ามึงหล่อเลือกได้... แต่เลือกมากๆระวังจะไม่มีตัวเลือกนะ” เสียงยอกล้อกันของคนสองคนทำเอาคนแอบฟังสามนหน้าซีด.. คำส่าสเป็กนี่มันมีจริงๆเหรอ... ถ้าจะคบใครซักคนเป็นแฟนนี่ต้องเอาตามสเป็กจริงๆเหรอ...
“คนหล่ออย่างกูไม่มีคำนั้น ไม่ชอบคือไม่ชอบ จบนะ อย่าถามย้ำ”
“โห่ แรงสัส”
“พี่พูดแรงจังเลยนะครับ”
จู่ๆมือก็ไม่มีแรงขึ้นมาซะงั้น ลูฮานเดินไปแล้ว พี่ไคก็ยังคุยเล่นกับพี่ชานยอลตามมาด้วยเสียงหัวเราะ... ถึงจะเจ็บแค่ไหนก็ไม่เคยร้องไห้จริงๆซักที ทำไมนะ.. แบคฮยอนไม่เข้าใจตัวเอง อยากจะร้องออกมาบ้างเพื่อระบายความในใจ ให้คนอื่นรู้ว่ากูก็เสียใจนะ กูกำลังเสียใจอยู่... แต่ก็ไม่รู้ร้องยังไง
เทาและเซฮุนถือของแทนแบคฮยอน มือข้างที่ว่างก็บีบไหล่อีกคนแน่น... เข้าใจดีว่ามันเจ็บนะที่ได้ยินคนที่เราชอบบอกว่าไม่ชอบเราแบบนั้น การพูดตรงๆเป็นสิ่งที่ดีนะ..แต่คนฟังทำใจยอมรับไม่ได้ทุกคนหรอก
...
ครบแล้วค่ะ.. ^^
มาคุยกัน... งงมั้ยอ่า
อย่างงเลยนะ TT
ก่อนอื่นเลย
อย่ายึดติดกับวันเกิดของพี่ชานยอลนะ...
ฝนสมมุติขึ้นมาเองว่าอีกหนึ่งสัปดาห์นับจากกนี้จะเป็นวันเกิดพี่ชานยอล
แล้วก็ ฝั่งบี ( ชายล้วน ) ใช้เรียกแบบม.ต้น ม.ปลายนะคะ
ฝั่งจี ( หญิงล้วน ) เรียกเป็นเกรด ( gr.) แบบม.4 ก็ gr.10 แบบนี้นะคะ
ส่วนฝั่งไอ (อินเตอร์แบบสหะศึกษา ก็เรียกเป็น year. ม. 4 ก็ year 10 แบบนี้นะคะ
เพราะโรงเรียนเก่าฝนเป็นแบบนี้ค่ะ มันเลยออกมาเป็นแบบนี้
ฝนอยู่ gr.10/5 ค่ะตอนนั้น..
แล้วก็เรื่องงานแสดงละครเวทีโรงเรียนทั้งสาม
น้องลู่จะเป็นนางเอกนะคะ ผลโหวตมันฟ้อง
ส่วนพระเอกก็พี่ไคของน้องเซฮุน
ไปละ กรุบกริบ
#จุบเหม่งรัวๆ
...
ความคิดเห็น