คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chocolate::4::อย่าทำหน้าแบบนั้น...
“เอ้า เทาเทาตื่นแล้วหรอจะไปเรียนเลยมั้ย หรือจะกินข้าวก่อนดีละ พี่รอได้นะรอมาตั้งชั่วโมงกว่าแล้ว”ผมที่กำลังวิ่งลงบันไดเบรคขาตัวเองจนเกือบหัวทิ่ม อยากเอาโอ่งครอบหัวจริงๆเลยโว๊ย ไปว่าพี่อี้ฟานว่าคงตื่นเช้าไม่ได้เป็นงัยล่ะตื่นสายเองเลย
“เทาเอานี่แซนวิสไปกินบนรถ ไอ้อี้ฟานมารอรับตั้งนานแล้วพี่ไม่คิดว่าเราจะตื่นสายเลยไม่ได้ไปปลุก”พี่อี้ชิงเดินเอากล่องแซนวิสออกมาให้แล้วดันหลังผมไปหาพี่อี้ฟาน ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องไป
“รีบลุกสิพี่อี้ฟานจะนั่งรอให้เที่ยงก่อนรึไงถึงจะไปส่งเทาได้น่ะ มองอยู่ได้หน้าผมไปเหมือนบรรพบุรุษฝ่ายแม่พี่หรอ”ผมว่าหลังจากยืนให้อีกคนจ้องมาเกือบห้านาที มองอยู่ได้ประสาท(แล้วเทาเทายืนให้เค้าจ้องทำไมล่ะ- -)
“เหมือนดิ เหมือนมาก เหมือน….แม่ของลูก”ใบ้แดกเลยกู พี่อี้ชิงเพื่อนพี่น่ากลัวT^T
“งั้นลูกคงกำพร้าพ่อ เพราะพ่อมันคงโดนกระทืบตาย! แล้วจะไปส่งมั้ยเนี่ยหะ ถ้าไม่ไปส่งผมจะได้นั่งรถไปเอง”ผมว่าแล้วมุ่ยหน้า กูก็อุตส่ายืนถามเนอะ เฮ้อ
“พี่รอเราตั้งชั่วโมงครึ่งเชียวนะ”มาทำหน้าบ่องแบ๊วเพื่ออะรัย? - -
“แล้วยังไง ผมไม่ได้บอกให้พี่รอนี่ จะไม่ไปส่งใช่มั้ย? ได้ผมไปเองก็ได้!”ผมว่าแล้วเดินกระทืบเท้าเดินไปหน้าบ้าน แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีแรงกอดรัดจากด้านหลัง
“งอนอะไรพี่หรอเด็กน้อย”มามี้ฮือออออออออ จื่อเทากลัวววTT^TT มาหายใจรดต้นคอกูหาปาปี้มึงหรอออ
“ไอ้พี่เหี้ยยยยยยยยปล่อยกู!!!!”ผมตะโกนลั่นแล้วพยายามดิ้นตัวออกจากอ้อมกอดของคนตัวสูงกว่า
“เทาเทาพูดไม่เพราะเลยนะ”ปล่อยสิโว๊ยยยยย ทำไมต้องกอดแน่นขนาดนี้ด้วยว่ะเสียวตั้งแต่ก้านสมองยันกระดูกก้นกบแล้วเนี่ยยย
“แล้วทำไมเล่า พี่มากอดผมทำไมบ้านพี่ไม่มีตุ๊กตาให้นอนกอดหรอหะ”ผมหยุดดิ้นแล้วยืนเถียงนิ่งๆ เถียงไปดิ้นไปมันเหนื่อย
“เทาเทาน่ากอดกว่าตุ๊กตาตั้งเยอะ”พูดอย่างนี้หลงสเน่ห์กูรึไงว่ะ ก็นะคนมันหล่อน่ารัก สมาร์ท เพอร์เฟคนี่หว่า แต่จะดีมากถ้าคนที่หลงเป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายตัวโตผมสีน้ำตาลไหม้ท่าทางติ๊งต๊องไม่เต็มบาทแบบนี้
“ผมนับหนึ่งถึงสามถ้าพี่ยังไม่ไปเอารถมา พี่ไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีกนะ!”เหอะ ปล่อยอย่างไวเลยนะ นี่ถ้าถีบกูได้ มึงคงถีบกูออกทันทีแล้วใช่มั้ย ไอ้พี่อี้ฟาน-^-(อะไรว่ะพอเค้าไม่ปล่อยก็บ่น พอเค้าปล่อยก็บ่น)
“งั้นรอพี่แปบนะเดี๋ยวพี่ไปเอารถมาก่อน”ว่าจบก็รีบวิ่งไปทางโรงรถทันทีเลยครับ ผมยืนรอไม่นานหายใจไม่ทันถึงสองปึ๊ด Lamborghini Gallardo LP560-4 Spyder ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าผม ไอ้เขร้ รวยนี่หว่า ขับรถคันตั้ง ยี่สิบกว่าล้านทำไมไม่มีปัญญาซื้อช็อคโกแล็ตกินเองว่ะ-^-(นี่ยังเคืองเรื่องช๊อคโกแล็ตไม่หาย?:ไรเตอร์)
รถLamborghini Gallardo LP560-4 Spyder ที่เฮียคริสขับมารับเทาเทา
ด้านใน(อยากได้คันนี้อ่ะT^T)
“เทาเทา จะไปมั้ยครับ ยืนทำนางเอกเอ็มวีอยู่นั้นแหละเดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก”แหน่ะๆ มีแขวะด้วย เชอะอย่าให้ผมสอบติดขึ้นมานะจะเชิดใส่ไม่สนใจเลย ผมยู่ปากแต่ก็ยอมวิ่งไปขึ้นรถ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงเรียน เหอะ ไม่อยากจะบอกตั้งแต่ขับเข้ามาจนถึงอาคารห้า ไม่มีคัยไม่หันมองตามรถพี่อี้ฟานซักคน เห็นแล้วหมั่นไส้อ่ะ-^-
“ถึงแล้วนะเทาเทา ถ้าไม่ลงพี่พาขับไปเที่ยวจริงๆนะ”พี่อี้ฟานสะกิดผมให้หลุดจากความคิดของตัวเองยิกๆ จะรีบไปหาสาวรึไงว่ะ เร่งอยู่ได้
“รู้แล้วๆ ขอบคุณครับที่มีความกรุณามาส่ง!”ผมว่าแล้วเปิดประตูลงจากรถทำท่าจะเดินหันหลังขึ้นตึก แต่ก็ได้ยินเสียงตะโกนจากด้านหลังมา
“ตอนเย็นพี่มารับนะครับเทาเทา”คนตัวสูงผมสีน้ำตาลไหม้ที่ส่งยิ้มละลายมาให้ คงรู้ใช่มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ไม่ต้องเดาเลย
3
2
1
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หอกกกกกกกกกกกก แก้วหูกรุวววววววววววววTT^TT
.
.
.
ผมยิ้มขำทันทีที่หนุ่มน้อยน่าตาน่ารักและหนุ่มๆที่กลายเป็นสาวหลายคนกรี๊ดเพราะผมส่งยิ้มละลายโลกไปให้เด็กหน้าบูดที่ยืนทำหน้ายู่จะร้องไห้ ก่อนจะรีบปิดหูแล้ววิ่งขึ้นตึกไป เคยมีคนบอกเทาเทาน้อยของพี่อี้ฟาน(?)มั้ยว่า อย่าทำหน้าแบบนั้น….เพราะมันชวนให้พี่ไปดักฉุดมาปล้ำมากเลยนะ(มโนป่ะเฮีย:ไรเตอร์)
ตั้งแต่เช้ามาจนตอนนี้เลิกเรียนแล้ว เด็กในโรงเรียนยังไม่เลิกฝอยเรื่องที่เมื่อเช้าไอ้พี่อี้ฟานมาส่งผมเลยแบบบางคนก็แอบซุบซิบระยะเผาขน แต่บางคนนี่เดินมาถามเลย
“พี่จื่อเทาครับคนนั้นแฟนพี่หรอ” เออดิว่ะ! กูผู้ชายแท้100%เว้ย
“จื่อเทาอ่า คนนั้นไม่ใช่แฟนนายใช่มั้ย ทำไมนายทำร้ายจิตใจแด้คนหล่ออย่างนี้ละ ฮึกT^T”แด้มึงมโนไปป่ะ
“จื่อเทาน้อยของพี่บัง ไอ้หน้าแองกรี้เบิร์ดนั้นมันใคร จื่อเทาน้อยนอกใจพี่บังหรอ-^- “ไอ้พี่บังถ้ายังไม่เลิกม่อกู กูจะโทรไปบอกพี่ฮิมชาน- -
คิดแล้วหงุดหงิดมาทำให้ผมมีข่าวเสียหายได้งัยว่ะ-^- คนอย่างผมที่แสนจะมาดแมนและแฮนซั่มถูกคนทั้งโรงเรียนมองว่าเป็นเคะให้ไอ้พี่อี้ฟานเงิงกันสาดนั้น อ๊ากกกกกกกกก คิดแล้วอยากพ่นไฟโว๊ยยยยยยยย ผมได้แต่นั่งทึ้งผมตัวเองไปมาที่โต๊ะกลุ่มจนเพื่อนทั้งสามมองกันว่าผมเป็นบ้าอะไร แต่ก็ไม่ได้มายุ่งปล่อยให้ผมอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง ผมนั่งรอเรื่อยๆจนผ่านไปจะครึ่งชั่วโมงละไอ้พี้อี้ฟานนั้นยังไม่โผล่หัวมาให้ผมเห็นเลยแม้แต่ปลายงอกเลย ถ้ามาเมื่อไหรจะงอนให้ดู เหอะ
“เทาเทา พี่มารับแล้วเด็กน้อยของพี่”ผมหันไปมองก็ต้องเบะปากใส่ทันที แค่มารับผมนี่ต้องเก๊กขนาดนั้นเลยหรอว่ะ
P’Yifan Part
“ไม่มาชาติหน้าเลยละพี่อี้ฟาน”มาถึงปุ๊บเด็กน้อยก็บ่นใส่ผมทันที แถมเบะปากใส่ด้วย มันน่างับจริงๆเลยนะปากบางๆนั้นน่ะ
“พี่ติดประชุมนิดหน่อยนะ อย่างอลพี่นะ เดี๋ยวพี่พาไปกินไอติม”ผมว่าแล้วยื่นหน้าไปใกล้ๆคนที่นั่งเก็บของเสร็จแล้วแต่ไม่ยอมลุก จนอีกคนหน้าแดงขึ้นมาเพราะระยะห่างที่ใกล้กันมาก เทาเทารีบดันหน้าผมออกแล้วลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อมีเสียงโห่ดังขึ้นรอบข้าง
“จะไปก็ไปสิมายืนทำแง่งโสมอะรัยตรงนี้ละฮุน ลู่ แบค กูกลับก่อนนะ”บอกลาเพื่อนเสร็จเจ้าเด็กน้อยก็เดินออกไปเลย เด็กน้อยอ่าไม่คิดจะรอว่าที่สามีหน่อยหรออออ*.* เดินตามแล้วมองดูคนที่เดินนำ ขาเรียวที่ก้าวเป็นจังหวะ สะโพกสวยๆ เอวบางๆนั้น แมร่งน่าซุกไปไหน*.,*
“ไอ้พี่อี้ฟาน! จะไปมั้ยว่ะครับ หยุดทำหน้าหื่นกามแล้วรีบเดินได้แล้ว!”ผมหลุดออกจากภวังค์ทันทีที่เสียงหวานมุ้งมิ้งของเด็กหน้าบูดแวดขึ้น อ่า รู้สึกมันกระชุ่มกระชวยแปลกๆพอได้ยินเสียงแวดๆของเทาเทาเนี่ย>.< ผมเดินไปหาอีกคนที่ยืนรออยู่ก่อนจะออกเดินไปพร้อมๆกัน ผมเอือมมือดึงเอากระเป๋าของเทาเทามาถือตอนแรกเจ้าตัวไม่ยอมทำท่าจะตวาดแวดใส่ผมด้วยฮ่าๆ เหมือนแมวขู่ชัดๆ แต่เถียงกันไปเถียงกันมา พอผมบอกเดี๋ยวเลี้ยงเค้กช็อคโกแล็ตเท่านั้นแหละยอมให้ผมถือเลย ผมละสงสัยจริงๆ เทาเทาชอบกินทั้งช็อคโกแล็ต ทั้งเค้ก ทั้งไอติม แต่ทำไมเอวถึงได้บางขนาดนี้-.-
โต๊ะประจำกลุ่ม
ตรึงๆ ตรึง~~
ฮุนนี่ปี้ลูลู่:กูว่าคนนั้นแมร่งตัวจริงเทาเทามันแน่เลยว่ะ-..-
ลูลู่เคะน้อยของฮุนนี่:แต่เทาเทามันบอกว่าไม่ใช่ที่หว่า มีใครมาถามมันก็บอกไม่ใช่นะเว้ย-O-
แบคกี้เฟ้ายันชัน:กูว่าคนนี้ชัวร์-.-ไอ้เทาเสร็จแน่
ลูลู่เคะน้อยของฮุนนี่:งั้นใครเมะใครเคะละนั้นน่ะ- -?
ฮุนนี่ปี้ลูลู่:ไอ้เทาเคะแน่นอนเมีย นี่เมียดูไม่ออกรึไง
ลูลู่เคะน้อยของฮุนนี่:ไม่รู้อ่ะ ก็ดูพี่อี้ฟานรัยนั้นดิ ดูต๊องๆไงไม่รู้อ่ะ
แบคกี้เฟ้ายันชัน:แมร่งนั้นอ่ะเมะของแท้เลยมึง ถึงพี่แกจะดูติ๊งต๊องไร้สาระไปหน่อยก็เถอะ มึงไม่เห็นสายตาที่พี่แกมองไอ้เทาหรอ อยากกับจะกินหัวมันเข้าไปแหนะ
ฮุนนี่ปี้ลูลู่:เออ เอาเหอะช่างแมร่งมันโดนวันไหนก็รู้เองแหละใครรุกใครรับ กูว่ากูกลับบ้านดีกว่าเย็นละ เมียไปกลับบ้าน
ลูลู่เคะน้อยของฮุนนี่:ไปผัว นั่งนานๆยุงกัดคันแล้วเนี่ย
แบคกี้เฟ้ายันชัน:เออๆบ๊ายบายกูก็ไปละ
ส่งไลท์หากันเสร็จเซฮุนก็ลุกขึ้นจับมือลูฮานเดินออกไป แบคฮยอนก็เดินไปรอรถทันที
แหม่ นั่งข้างๆกันยังเสรือกส่งไลท์คุยกันให้ยุ่งยาก พูดออกมาไม่ง่ายกว่ารึไงว่ะเนี่ย!!!- -
TBC
ความคิดเห็น