คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : จูบ?(100เปอเซนเเก้ไขเนื้อหานิดหน่อยให้สอดคล้องกับตอนหน้า ขออภัยในความไม่สะดวกครับ)
อนที่27 ูบ?
“นี่าร์่อนที่นายพมาอยู่ที่นี่นายเยอยู่ประเทศอะไรเหรอ”นัสึมิถามผม้วยน้ำเสียเรียบๆ
“ อยู่ที่ไทยหนะรู้ัรึป่าว”ผมอบเธอเบาๆเ่นียวับเธอเพราะยัไม่อยาให้บรรยาาศถูทำลาย
“ริเหรอัน็มาาประเทศไทยเหมือนัน”เธอพูพลาอย่าระือรือล้น่อนที่ะล้มลไปนอนที่พื้นห้าสีเียวสะอาาอย่าสบายใ
“นัสึมิอยาฟัเพลมั้ยเี่ยวพี่ายะร้อให้ฟั”ผมถามเธอเบาๆ
ผมอยาร้อเพล้วยแหละเพราะไม่ไ้ร้อเพลนานแล้ว
“็เอาสิ พอีอยาฟัเหมือนัน”เธออบ้วยน้ำเสียอารม์ี่าาเมื่อหัว่ำมา
ผมเริ่มร้อเพลในทันที
ั้แ่เอเธอ ใ็อยเพ้ออยาเอทุทีเรื่อยไป
เธอนั้นือวใ หวัเพียพบเอเห็นเธอใล้ๆ
ไ้แ่บอรัเธอเพียแ่้าเียว
“หืม”นัสึมิราออมาอย่าแปใพร้อมอหน้าอผม
“มีอะไรเหรอนัสึมิ”ผมหยุร้อเพลแล้วถามเธอ “ไม่มีอะไรหรอร้อ่อเถอะร้อั้แ่้นนบเลยนะ”เธออบอย่าสใส่อนที่ะยิ้มให้ผม
ผมเห็นันั้นึยิ้มให้เธอแล้วเริ่มร้อใหม่
ั้แ่เอเธอ ใ็อยเพ้ออยาเอทุทีเรื่อยไป
เธอนั้นือวใ หวัเพียพบเอเห็นเธอใล้ๆ
ไ้แ่บอรัเธอเพียแ่้าเียว
เธอือวามฝัน นที่เรานั้นแอบเพ้อละเมอบ่อยๆ
ทำไ้เพียแ่อย ให้เธอหันมาสบาัหน่อย
อย่าปล่อยให้ันเฝ้าฝันถึภาพเธอ
เพ้อ อยู่เสมอเมื่ออนที่นอนหลับไหล
อยาะรู้เธอเป็นอย่าันบ้าไหม
อยาะรู้ใเธอ
ฝันถึานแ่านอเรา
ฝันว่าเราับมือ้วยัน
และยัฝันว่ามีัวัน
ที่ันไ้นัู่หนั้าเธอ
ฝันให้มีรอบรัวอเรา
ฝันว่าเราแ่ไป้วยัน
นั่นเป็นเรื่อราววามฝันาัน
็ลัวอาะิมาไป
ไ้โปรเ้าใเพราะันอบเธอ
ไ้แ่อมยิ้ม
เ็บลับมาิว่าเธอนั้นใ่ทุอย่า
นที่ใ้อาร ันเอิไป้าเียวทุอย่า
แ่อาโีถ้าเธอนั้นมอมา
บอแบบเยๆเธอเอ๋ยอยาให้รู้ใ
ไ้โปรเ้าใเพราะันอบเธอ
ไ้โปรเ้าใเพราะันอบเธอ
ไ้โปรเ้าใเพราะันอบเธอ
ไ้โปรเ้าใเพราะันอบเธอ
ผมร้อบ็หันหน้าไปทานัสึมิที่ำลัมอมาทาผม สายาอเราสอนปะทะัน
เหมือนเวลาหยุหมุนั่วรู่ ผมเห็นภาพอเธอ้อนมับับนๆหนึ่
“น้อนั...”
“พี่รัน....”
+++++++++++++++++++45เปอเน+++++++++++++++++++++
ผมเผลอพูื่อรุ่นน้อที่มหาวิทยาลัยที่เสียีวิ่อนผมประมาหนึ่เือนเพราะอุบัิเหุเรื่อบินที่สามเหลี่ยมเมอมิวาร์
น้อนันั้นเป็นนที่ผม่วยิวให้เพราะเรียนะเียวันทำให้เรานั้นสนิทันพอสมวร
น้อนัมอภายนออาะูเรียบร้อยและี้อายแ่เมื่อเริ่มสนิทันแล้วผม็ไ้รู้ว่าวามริไม่ใ่อย่านั้นเลย
นันั้นเป็นนใร้อน ี้ใ ุ่ม่าม
แ่วามี้อาย็ยัมีเหมือนเิม น้อนัเป็นลูรึ่ไทย-ี่ปุ่น เลยทำให้ผิวาวมา
ัวสูประมา155เนิเมระประมาเท่าๆับนัสึมิล่ะมั้
ทำให้เป็นนที่หน้ารัเลยทีเียวเสียอย่าเียว หน้าอนั้นเล็ไปหน่อย้อนี้ผมไม่ไ้เป็นนิเอแ่เพื่อนผมที่เื่อไอ้ภูนั้นเยบอับผม
ผมมอไปที่นัสึมิในอนนี้เธอมีน้ำใสๆปริ่มออมาาา
มือสอมือนั้น็ปิปาไว้
“พะพะพี่รัน
พี่รันริๆใ่มั้ย”นัสึมิเอ่ยถามพลาสะอื้นเธอนั้นไม่รอำอบพุ่เ้ามาสวมอผม
ผมไม่ทันั้ัวึล้มลอยู่ในสภาพที่นัสึมิร่อมผมอยู่
ผมเหมือน้อมน์ใบหน้าอนัสึมิ่าสวยามหเหลือเิน ผมเยหนเาึ้นไปประบปาับเธอน้ำลายอเราสอนผสมปนเปันไปหม เหมือนอนนี้มีเเ่เราสอนภายใ้วันทร์สุสาวนี้
เปรี้ย
เสียสายฟ้าสีทอผ่าลมา้นไม้ใล้ๆนไหม้เป็นอะโ แล้วสิ่ที่ทำให้ผมาไม่ถึ็เิึ้นอีรั้
.
.
.
.
.
บอน
ให้ทายันเล่นๆนะรับว่าเิอะไรึ้น
เเ้ไเนื้อหานิหน่อยให้สอล้อับอนหน้า ออภัยในวามไม่สะวรับ
อบุรับ
ความคิดเห็น