หนังสือ..

เป็นเรื่องประจวบเหมาะพอดี ที่วรรณกรรมคลาสสิก อีกชิ้นหนึ่งของโลก นวนิยายรางวัลโนเบล "เกมลูกแก้ว" ของ เฮอร์มานน์ เฮสเส นักเขียนรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม ประจำปี 1946 โดยนักแปล สดใส ได้ออกสู่ผู้อ่าน ตรงกับเดือนและปี (กรกฎาคม 2545) ที่บรรยากาศการอ่านเกือบทั่วโลก อยู่ในห้วงยามแห่งการเฉลิมฉลอง เนื่องในวาระครบรอบ 125 ปี เฮอร์มานน์ เฮสเส นักเขียนผู้เชื่อมโลกตะวันตก เข้ากับโลกตะวันออก นักเขียนผู้ละเอียดอ่อน หยั่งลึกต่อธรรมชาติ ศาสนา ปรัชญา ศิลปะ และนักเขียนผู้เข้าถึง ความเป็นปัจเจกของมนุษย์ อย่างยากที่จะหานักเขียนอื่นใด เทียบเคียง

"เกมลูกแก้ว" เป็นงานวรรณกรรมจิตวิเคราะห์ ที่เป็นผลการสังเคราะห์ และเป็นจุดสุดท้ายของ การพัฒนาความคิด ของเฮสเส ที่นำเสนออาณาจักรทางจิตวิญญาณ ว่า "มันมีอยู่จริง" เป็นยูโทเปีย หรือรัฐในอุดมคติ ที่ฉายภาพเข้าไป ในอนาคตของสังคม "นักเล่มเกมลูกแก้ว" ที่มีแต่ปัญญาชนระดับมันสมอง ที่พยายามสร้างกำแพงล้อมตัวเอง ให้รักษาตัวเอง ให้รักษาคุณค่าทางวัฒนธรรม และวิญญาณ ด้วยการฝึกฝนเกมลูกแก้ว... เกมที่มีสัญลักษณ์ และสูตรการเล่นซับซ้อน นำหลักการเล่นมาจาก โครงสร้างทางดนตรี และคณิตศาสตร์ โดยวิธีที่สรรพความรู้ จะสามารถถ่ายทอดออกมาได้ ไม่ว่าจะเป็นวิทยาศาสตร์ ศิลปะ หรือวัฒนธรรม ความพยายามของการอยู่ "เหนือเกม" ส่งผลให้นักเล่นเกมเหล่านั้น ต่างหลงอยู่ในวังวนที่ตนเองสร้างขึ้น กระทั้งกลายเป็นทาสแห่งความหลงผิด ที่ตนเองกำหนดขึ้นมา หากไม่กลับลำหรือไม่เท่าทัน ก็ไม่มีวันที่จะได้พบภาวะ "การตื่น" อย่างแท้จริง

125 ปี ของ เฮอร์มานน์ เฮสเส กับวาระ 10 ปี แพรวสำนักพิมพ์ เป็นตัวเลขและกาลเวลา อีกทั้งคุณค่าความหมาย ที่ไม่อาจนำมาเทียบกันได้เลย แต่กระนั้น "เกมลูกแก้ว" ออกมาในวาระที่พ้องพานกันเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะตื้นเต้น ยินดี และหวังว่าท่านผู้อ่าน ก็คงรู้สึกไม่ต่างกันนัก