คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : บทที่ 32 โจรขโมยกางเกงใน กางเกงในวันเผา และโฮมุนครุส
บทที่ 32 โรโมยาเใน าเในวันเผา
และโฮมุนรุส
ารเวลานี่
บทะผ่านมัน็ผ่านไปะเร็วเลยนะรับ เผลอแปปเียว็ผ่านไป 1 เือนแล้ว มัน่าไวเหลือเิน ไวเหมือนโห…
ริๆแล้วมัน็โหนั่นแหละรับ
เพราะมันผ่านไปแ่อาทิย์เียวเท่านั้นเอ
เมื่ออนนั้น
หลัาที่ผมับท่านผู้อำนวยารไ้ทำารปรึษาหารือ ‘ปิบัิารูรีลาเลือลาินันไปเลย’ ันเสร็แล้ว ใน่วบ่ายท่าน็ประาศใน่วบ่ายว่า
ให้มรมออาารย์เอ็เวิร์ทุน มาเรียมานที่ำลัะมาถึในอีสอเือนนี้
ึ่ไม่้ออธิบายอะไรมา็รู้ว่าเป็นานอะไร แม้ะมีหลายๆนที่ไปบ้า ว่าทำไม้อเรียมานันเร็วนานั้น
ส่วนมรมวิัยอาหาร
ผม็ให้วาม่วยเหลือโยารี้แนะรับ เพราะมันยัเหลือเวลาอยู่เยอะ
ผมึไม่รีบเร่อะไรมา แ่ให้พวเธอทั้หลายไ้ทำอาหารอย่าสนุสนานันไป
แ่บารั้็มีารแนะนำบ้าามเห็นวรรับ
แล้ว็อีนั่นแหละรับ
เพราะท่านผู้อำนวยารไปประาศว่าให้พวมรมประิษ์ไป่วยานอย่าเร็ววัน
ทำให้อนนี้โรเรียนแห่นี้เิเหุวุ่นวายันึ้นเล็น้อย
ในวัน่อมา
ท่านผู้อำนวยารึแ้ให้ทุมมารวมัวันที่ห้อโถให่ แล้วบอไปว่า
อนนี้โรเรียนำลัประสบปัหา้านารเินพอสมวร ็เลยะใ้โอาสที่ปีนี้เป็นปีที่มีารัานระับมิร
ทำารูรีบรับทรัพย์อย่าไร้วามเมา แล้วท่าน็ระายแผนารที่ไ้ปรึษาับผมโยทั่วัน
ทำให้ทุนที่รับฟัาเบิโพร่้วยวามใ
แล้วยับอ้วยว่า
มรมไหนสามารถูรีบทรัพย์าิรรมมรมที่ออานไ้เป็นำนวนมา
ะเพิ่มบประมามรมให้ ที่นี้หละ เหล่านัเรียน่า็อยู่ไม่สุันแล้ว
พอท่านผู้อำนวยารบอว่าแยย้าย
แล้วพัผ่อนไ้ วันนี้ไม่้อเรียน่วบ่าย แ่ว่าไม่มีใรลับบ้านพััน
พวรุ่นพี่ทั้หลาย่ารวมลุ่มมรมใรมรมมัน
แล้วทำารประาศรับสมัรสมาิเพิ่มเป็นาร่วน บามรม็ทำารออล่าสมาิที่มีแววันเลยทีเียว
ลายเป็นว่ารับผลระทบันถ้วนหน้ารับ
แล้วเพราะเหุนี้เอ
ทำให้สมาิลุ่มอผมทุนมีมรมอยู่ันอย่าเรียบร้อยรับ
เลม่าเ้ามรมศิลปะาร่อสู้แบบหลาหลาย
พวเปาเปาเอ็เ้ามรมนี้รับ เหุผลือ อยาะแ็แร่ึ้น
ฮานะเ้ามรมวิัยระบวนท่าสายประิรับ
เ้าัวบอว่าอยาัเลาัวเอ
เวนเลเ้ามรมวิัยวเวทย์และอัระโบรารับ
โยเ้าัวให้เหุผลว่า มีวามำเป็นที่้อารศึษาทา้านนี้
เพราะ้อาร่วยเหลือนสำั
าโร่เ้ามรมยิปืนรับ
ส่วนไเรน็เ้ามรมาร่อสู้้วยอาวุธประเภทหอรับ
ส่วนัวผม
็ลายเป็นสมาิพิเศษอมรมวิัยอาหารวบู่ับเป็นบรรารัษ์ห้อสมุรับ
อนนี้ทุน
ไม่สิ ้อบอว่านัเรียนหิมาว่ารับ
นัเรียนหิำลัเือร้อนอย่าหนั
เพราะว่า ในหนึ่อาทิย์นี้เิเหุาร์วัผวาสำหรับนัเรียนหิึ้นรับ
ึ่นั่น็ือ
าเในอพวเธอหายไปอย่าไม่ทราบสาเหุ
ผู้เสียหาย็เริ่มมีำนวนมาึ้น้วยรับ ทำให้ทาสภานัเรียน้อประาศเอฟิว
ห้ามนัเรียนหิาาเในในที่ๆเห็นไ้อย่าโ่แ้รับ
แ่พอทำอย่านั้น
ราวนี้ลับลายเป็นาเในอนัเรียนายลายเป็นเหยื่อะั้นรับ
ึ่เหยื่อรายแร และล่าสุเลย็ือ โโมร่าุเพื่อนสนิทอโร่าน้อายฝาแฝออาเรียนั่นเอ
น่าสสารเ้านะรับ
้อลายเป็นเหยื่อรายแรถัาผู้หิแบบนี้
ส่วนัวผมไม่้อัวลเรื่อาเในหายเลยรับ
เพราะผมไม่ำเป็น้อถอเลยไหละ แ่ใ้พลัทำใหุ้หายไป เสุใหม่มาสวมแบบออโ้
แถมผมยัสามารถทำให้ัวเอสะอาไ้ในพริบา้วย หึหึ…อหัวเราะแบบัวร้ายหน่อยนะรับ
ไม่ไ้แอ้มผมหรอรับ
เ้าโรโมยาเใน
“โล
อันนั้น”
“นี่รับ”
อนนี้ผมำลั่วยอาเรียผสมสารเมีทลอยาเพื่อทำารแปรธาุันอยู่รับ
เพราะว่าอาเรียบอว่า
่วบ่ายวันนี้อยาะทลอสร้าโฮมุนรุส อยาให้ผม่วยเธอหน่อย
เธออร้อผม้วยท่าทาอ้อนวอนมีประายวิ้ๆออร่าโลลิแผ่ระาย(มโนเอาเอ)
ผมึไม่อาปิเสธำอร้ออเธอไ้รับ
อึ…
แ่ิ็โนาเมวามเสียหายะแล้วัวผม
ยัีนะรับที่บาเ็บแ่ภายใน ำาวยัไม่ออ ยัพอเ็บอาารไ้รับ
แม้ว่าเือบะระอัเลือทาปา็ามที
แล้วพอผมอบรับไป
เธอ็พาผมมายัที่โล่หลัึหอสมุรับ เพราะที่นี่่อน้าร่มเย็นและโล่ว้าเหมาะแ่ารทำารทลอรับ
แล้ว็มีัวแถมอย่ารุ่นพี่โฟเ่ที่ามออมาเพราะอยารู้อยาเห็นรับ
เ้าัวบอว่าแ่มาูเยๆ เพราะะนั้นไม่้อสนใหรอ
ผมับอาเรีย่อยๆใส่ส่วนผสม่าๆลไปอย่าใเย็น
เพราะารสร้าโฮมุนรุสาสารเมีนั้น เป็นเรื่อที่ละเอียอ่อนมารับ
แ่ว่าพอทำแบบนี้แล้วทำให้ผมนึถึาร์ูนเรื่อนึึ้นมาเลยรับ
น้ำาล…
เรื่อเทศ…
สารพัอุ๊ิมุ้มิ้ิ่อแ้ว…
เอาอเหล่านั้นมาเี่ยวเ้า้วยัน
แ่้วยวามไม่ระวั
ทำให้เผลอทำสาร X หลไป
ู้ม…
ลายเป็น…
ลายเป็นอะไรหว่า
มัน็นานแล้ว้วยสิรับ ผม็เลยำไม่่อยะไ้
่ามันไปละันรับ
“ุโลำลัทำอะไรอยู่เหรอรับ”ผมหันไปามเสีย
็พบเ้าับเวนเลที่อนนี้ำลัยืนูพวผมอยู่รับ
“ำลัทำารทลออยู่รับ”ผมอบปัๆไป
เพราะอาเรียบอว่าให้ใส่ส่วนผสมอีอย่าไ้แล้ว
ผมึ้อหยิบระูสไลม์ลไปในหม้อรับ
“ว่าแ่
ุมาทำอะไรเหรอรับ เวนเล”พอผมใส่ส่วนผสมเสร็แล้ว ็ถามเวนเลรับ
“อ๋อ
ือว่าวันนี้สายเวทย์เ้าปล่อยเร็วรับ ็เลยมาห้อสมุหา้อมูลอะไรนิหน่อยรับ”
“อย่านั้นเหรอรับ”แล้วผม็หยิบนรัแร้ิ้ใส่ลไปในหม้อามที่อาเรียบอรับ
ฟุบ
เหมือนะมีอะไรผ่านไปนะรับ
ผมเอ็ไม่ไ้มอะ้วยสิ
“หยุนะ…”แล้ว็ามมา้วยมีนวิ่ออมาาป่า
โโมร่ารับ
“แฮๆ…ลาามันนไ้ ให้ายสิ แฮ…”ท่าทาะเหนื่อนนะรับนั่น
“อ้าว
ุโโมร่านี่รับเวนเลหันไปทัโโมร่า พอนถูทัไ้ยิน็หันมารับ
“เวนเลเหรอ
พอีเลย นายเห็นอะไรผ่านมาทานี้บ้าไหม”โโมร่าเอ่ยถามึ้น้วยท่าทาร้อนรนเหมือนลำบาใ
“็ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่รับ
ผม็ยืนูุโลับุอาเรียำลัทลออะไรัอย่าอยู่รนี้นานพอวร”เวนเลอบ้วยวามสุภาพรับ
“ั้นเหรอ”โโมร่าูหอยลทันใเลยรับ
“มีอะไรเิึ้นเหรอรับ”ผมลอเอ่ยถามออไป
หวัว่าน่าะพอ่วยอะไรไ้บ้า
“โนมันเล่นอีแล้วหนะ”โโมร่าอบลับมา้วยท่าทาที่โรธพอสมวรรับ
“โนใรทำอะไรเหรอรับ”เวนเลถามออไป
“โนรอบสอแล้ว
เ้าโรโมยาเในนั่น”หือ…
“แ่ามที่ไ้่าวมา
มันะไม่โมยาเในอเหยื่อที่มันโมยไปแล้วไม่ใ่เหรอรับ”ผมไ้ยินมาแบบนั้นนะรับ
“ัน็ไ้ยินมาแบบนั้นเหมือนัน
แ่ว่านะ วันนี้เ้าปล่อยเร็วใ่ไหม เวนเล”โโมร่าหันไปถามเวนเลรับ
“็นะรับ
เพราะั้นผมเลยมาที่ห้อสมุแล้วมาเอับุโลเนี่ยแหละรับ”เวนเลอบไปอย่ารไปรมา
“แ่ว่าันหนะ
ลับไปที่บ้านเพื่อะเอาุอเมื่อวานไปั แ่พอลับไป็เอเ้าพอี
เาำๆที่เลื่อนไหวอย่ารวเร็วพร้อมับาเในอัน”แม่เ้า
เห็นมันเลื่อนไหวเป็นเาำๆ แ่เห็นาเในัวเออย่าัเน
แ่เี่ยว่อนนะรับ
“เมื่อีุ้บอว่าเาำๆเหรอรับ”ผมเอ่ยถามออไป
“ใ่”เ้าัว็อบำถามอผมอย่านั้นรับ
“่อนทีุ่ะโผล่มา
ผมรู้สึว่ามีเาอะไรำผ่านไป้วยหละรับ”
“ว่าไนะ”
“โล”
“รับ”แล้วผม็หยิบลิ้นปลาไปหย่อนลหม้อรับ
ิ้นสุท้ายแล้วสินะรับ
อาเรีย่อยๆนมันอย่า้าๆ
“อยู่ที่นี่ามที่รุ่นพี่อลิบอริๆ้วย
ทำอะไรันอยู่เหรอ”ราวนี้มารีน่า็โผล่มารับ มาถึ็ถามเลยรับ
“อาเรียอยาลอสร้าโฮมุนรุสูรับ
ผมึ่วยเธอนิหน่อย”ผมอบไปามรรับ
“เหรอ”
“ว่าแ่ทำไมุถึพึ่ะมาหละรับ”
“พอีว่าันไปหาอินเล่นไปุนไว้ที่บ้านหนะ
พึ่หมไปเมื่อืนนี้เอ ้เลยไปื้อมาเพิ่มหน่อย”
“เหรอรับ”
“เฮ้ย
เี๋ยวสิโล นายบอมา่อนสิว่าเ้าเาำๆนั่นมันไปทาไหน”โโมร่าเ้ามาหาผมแล้วเย่าผมให่เลยรับ
“เิอะไรึ้นเหรอ”มารีน่าเอ่ยถามเวนเลรับ
“โโมร่าโนโรโมยาเในเล่นานอีรอบรับ”
“เอ๋…แ่ที่ไ้ยินมามัน…”
“มันเอาไปอีรอบแล้ว
นั่นือสิ่ที่เิึ้นริ”โโมร่าเอ่ย้วยวามเศร้าสร้อยแล้วหยุเย่าผมรับ
โอ้ย
มึนเล็น้อยถึปานลารับ
“ท่าทาะสำัมาเลยนะรับ
าเในที่ถูโมยในรั้นี้”ผมเอ่ยออมา้วยวามมึนเล็น้อย
“ำสอน
อ ุ ลุ”อาเรียที่ำลันอยู่อบออมาเบาๆรับ แ่พวเรา็ไ้ยินันทุน
แล้วหันไปมอเธอรับ
“หมายวามว่ายัไเหรอ”รุ่นพี่โฟเ่ที่เียบมานานเอ่ยถามึ้น
“มันเป็นำสอนอุพ่อันเอ”แ่นที่อบลับเป็นโโมร่ารับ
“พ่ออันบอไว้ว่า
ลูผู้ายเรา ่าไ้ หยามไ้ แ่ฝัให้้วย”เอ่อ…
“แ่ว่ายามที่ลูผู้ายอย่าเราาย
สิ่สำัที่สุเลย็ือาเใน”ห๋า…
“ผู้หิมีบิินี่
เพราะะนั้น พวเรา้อมีาเในไหละ”มันเี่ยวันรไหนรับ
“แล้วเพราะเหุนี้เอ
ระูลอันึ้อเียนพินัยรรมทิ้ไว้ว่าวันเผา้อใส่าเในัวไหนเอาไว้้วย”ระูลเลยเหรอรับ
“เพราะะนั้น
าเในึเป็นสิ่สำัที่สุอระูลันเลยไหละ”มัน่า…
ฟุฟิ…
“ันรู้สึไ้
ลิ่นอาเในอัน”
“ลิ่นเหรอรับ…”
“ระูลันหนะ
ทุน้อำลิ่นอาเในัวเอให้ไ้ เพื่อแสถึารเิบโไหละ”ไม่ไหวรับแบบนี้
โโมร่าหลับามลินเินไปรับ
“เหมือน
มันะ า นะ”หือ…
“าอะไรเหรอรับ”ผมถามอาเรีย
“เหมือน
มันะ ไม่ รบ”ไม่รบเหรอรับ ะว่าไปแล้ว…
ผมลอนับส่วนประอบที่ใส่ลไปามที่อาเรียบอ…
ะว่าไปแล้ว็ไม่รบริๆ้วยรับ
ว่าแ่มันืออะไรน้า…ลืมไปแล้วะ้วยสิรับ
“ว้าย”อยู่ีๆมารีน่า็ร้อึ้นมารับ
พวผมึหันไปมอ ปราว่า…
“โโมร่า
นายะทำอะไรันหนะ”โโมร่าำลัย้ำหน้าออมารีน่าอยู่รับ แถมยั
“ว้าย”ราวนี้ล้วเลยรับท่าน
ล้วเ้าไปในร่อออมารีน่า
“เอแล้ว”เออะไรรับไอุ้โริเนียนลวนลาม
แ่ผม้อิใหม่รับ
เพราะสิ่ที่โโมร่าเอามันออมาือ…
“ในที่สุ้า็เอ
าเในอ้า…”มันือาเในผู้ายสีำรับ
แถมท่าทาะเป็นอโโมร่า้วย
“แล้วทำไมมันถึอยู่ที่มารีน่าไ้หละรับ”เวนเลเอ่ยถาม
“เฮอะ
หลัานาาแบบนี้ มารีน่า็ือโรโมยาเในไเล่า”รุ่นพี่โฟเ่เอ่ยออมา้วยวามมั่นใพร้อมับี้ไปทามารีน่ารับ
“อะ เอาืนมานะ”แ่มารีน่าลับเ้าไปเพื่อแย่าเในอโโมร่ารับ
แ่โโมร่า็ไม่ยอม่ายๆ
นระทั่โโมร่าสุแล้วล้มลไปพร้อมับมารีน่าแล้วาเในหลุมือ
ุ๊บ
แ่โโมร่าับมารีน่าลับล้มลไปปาประบันะแล้วรับท่าน
นี่มันท่าล้มในำนานนี่รับ
“โล
โล”อาเรียรีบระุผมให่เลย ผมึ้อหันไปู
“เฮ้ย…”ผมะโนเสียัเลยรับ ันทุนหันมามอ
แล้วาเบิโพร่รับ
นั่น็เพราะว่า
าเในอโโมร่าำลัะลอยเ้าไปในหม้อออาเรียอย่า้าๆ…
แล้วมัน็
๋อม…
ลไปนไ้รับ
ู้ม
ราวนี้เิเหุาร์หม้อระเบิรับ
อะไรนัหนารับเนี่ย
พอวันาล
“อา…”
็พบับสิ่มีีวิประหลาล้ายับหมุษย์รับ
“สะ
สำเร็ แล้ว โล โฮ มุนรุส”เฮ้ย…ริิรับ
แ่เี๋ยวนะรับ
ในวามทรำที่ผมำไ้…
ส่วนประอบสำัในารสร้าโฮมุนรุส
มัน็ือ…
าเใน…รับ
ความคิดเห็น