ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SF[พี่เอก&พี่เบส] : Little Love

    ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 17 : คืนดี

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.74K
      20
      1 พ.ค. 56



    Chapter  17 : คืนดี

    Rate : PG

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    หาวว~~ตัวยังร้อนอยู่เลยแหะผมหาวเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมาเบาๆพร้อมกับบิดผ้าชุบน้ำมาโปะไว้ที่หน้าผากของคนที่นอนอยู่บนเตียงในห้องผม ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ก็ไอเอกน่ะแหละ ผมเฝ้าไข้มันมาตั้งแต่เมื่อคืน จนตอนนี้ก็บ่ายกว่าๆแล้วครับ แต่เอกยังตัวร้อนอยู่เลย หื้มม?ทำไมผมถึงพาเอกเข้ามาในห้องผมได้น่ะหรอครับ? แหะๆ ก็ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ที่มันตะโกนขึ้นมาบอกผมว่าจะไม่ยอมไปไหนถ้าผมยังไม่ยอมคุยกับมันนั่นแหละครับ ผมก็นอนไม่หลับทั้งคืนเลย แล้วพอผมได้ยินเสียงฝนตก ผมเลยลองมองลงมาดูว่าเอกยังอยู่รึป่าว? แล้วก็จริงๆครับเอกมันยังอยู่ผมเห็นว่าเอกมองมาทางห้องผมสักพักหนึ่งก่อนที่อยู่ดีๆตัวมันจะล้มลงไปนอนกองกับพื้น!พอผมเห็นภาพนั้นผมก็แทบจะกระโจนไปหามันทางหน้าต่างทันทีเลยครับ มันน่ะบ้า!บ้าจริงๆ!แล้วไงล่ะ สุดท้ายก็เป็นไข้ แล้วผมก็ต้องมานั่งดูแลมันอย่างนี้แหละครับ เฮ้อออ~~

    อื้มมม~”เสียงของอีกคนทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ทันที

    เอก!เป็นไงมั้ง?ปวดหัวไหม?มันทำหน้าแหยๆก่อนจะพยักหน้าตอบผมพร้อมกับกุมขมับไปพลาง

    งั้นแปบนะ เดี๋ยวเอายามาหะเฮ้ย!”ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ว่าจะไปเอายาให้มันกิน แต่ทันทีที่ผมลุกขึ้นยืนเอกมันก็ดึงผมเข้าไปกอดทันทีเลยครับ!เฮ้ยๆๆๆ

    อย่าไป ไม่ให้ไปเอกพูดขึ้นมาเบาๆพร้อมกับกอดผมเอาไว้แน่นๆ ราวกับว่าถ้าเผลอปล่อยผมออกมาจากอ้อมกอดนี้มันจะไม่ได้เจอผมอีก

    อะเอกกผมเรียกมันก่อนจะพยายามดันตัวเองออกจากอ้อมกอดนี้ แต่ก็ไม่เป็นผลครับ เอกไม่ยอมปล่อยผมเลย

    ยกโทษให้เอกนะ นะครับ เอกผิดไปแล้วมันกอดผมแน่นขึ้นไปอีกพร้อมกับซุกอยู่ที่คอของผม

    เอกกปล่อยก่อนกูจะไปเอายามาให้มึงกินไง ตัวมึงร้อนมากนะรู้ไหมผมเริ่มใช้ไม้อ่อนกับมันครับ แต่มันกลับส่ายหัวขึ้นมาทันทีที่ผมพูดจบ=.=

    ไม่เอา ไม่กิน ไม่ให้ไป เอกรู้ว่าเบสจะหนีเอกไปอีก เอกไม่ยอม”…ผมว่าผมคงคุยกับมันไม่รู้เรื่องแล้วแหละครับ กำ

    เฮ้ออ ไม่หนีไปไหน แค่จะไปเอายามาให้แปบเดียวเองผมเริ่มเกลี้ยกล่อมมันแล้วครับตอนนี้

    ไม่เชื่อเดี๋ยวกูก็ปั๊ดตบหัวหลุดเลยแม่งง ดื้อจังว่ะ!

    ถ้ามึงไม่ปล่อยกู กูจะโกรธมึงในเมื่อไม้อ่อนใช้ไม่ได้ผล ก็ต้องเล่นอย่างนี้แล้วแหละครับ แล้วก็ได้ผลเว้ย มันรีบปล่อยตัวผมออกมาทันที แต่ก็ยังจับมือผมไว้อยู่

    แปบเดียว เดี๋ยวมาผมพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับค่อยๆแกะมือมันออก แล้วรีบลงไปเอายาขึ้นมาให้มันกินทันที

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ~15:34 .~

      หลังจากที่ผมให้ยาเอกมันกินเสร็จ มันก็นอนจับมือผมไว้ตลอดเลยครับ จนผมเผลอหลับไปกับมันด้วย แล้วพอผมตื่นขึ้นมานาฬิกาก็บ่งบอกเวลามาอย่างนี้แล้วครับ แย่ล่ะสิ ทั้งเอกแล้วก็ผมยังไม่ได้กินอะไรกันเลย แถมเอกมันยังต้องกินยาอีก เฮ้ออ~~~พอผมคิดได้อย่างนั่นก็หันไปมองคนที่นอนอยู่ทันทีเลยครับ มันยังหลับอยู่เลย แต่น่าแปลกที่มันยังกำมือผมแน่นอยู่ตลอดเวลา

       ผมค่อยๆเอามือออกมาจากการเกาะกุมของมันช้าๆ แล้วย่องออกมาจากห้องให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ เฮ้อออ~~~ผมขอใช้คำพูดไอเอกมันหน่อยนะครับ เหนื่อยใจจริ๊งงงงงง=.=

    อื้มมม?แค่ข้าวต้มน่าจะได้แหะตอนนี้ผมอยู่ในครัวแล้วก็กำลังยืนอยู่ท่ามกลางวัตถุดิบที่ใช้ทำอาหารต่างๆมากมายหน้าตู้เย็นครับ ผมทำอาหารไม่เป็น แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ถ้าแค่ข้าวต้มล่ะก็ ก็น่าจะพอทำได้อยู่ อีกอย่างคนป่วยก็ต้องกินอะไรง่ายๆนี่เนอะ

      พอผมคิดได้ดังนั่นผมก็หยิบเครื่องมือและวัตถุดิบต่างๆที่จำเป็นต้องใช้แล้วลงมือทำทันทีเลยครับ คงไม่ใช่ว่าผมทำไปให้มันกินแล้วจะอาการหนักกว่าเก่าหรอกนะ

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

     

    เฮ้ยยย!”ระหว่างที่ผมกำลังยืนทำข้าวต้มอยู่ อยู่ดีๆก็มีคนมากอดผมจากข้างหลังครับ!ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นใคร เพราะแมร่งมีอยู่คนเดียว ไอเอก!

    ทำอะไร?มันถามเสียงแหบเลยครับ สงสัยจะเจ็บคอด้วยมั้งนั่น กำๆ

    ข้าวต้มไง แล้วนี่ลงมาทำไม ทำไมไม่นอนต่อ?ผมเงยหน้าขึ้นไปถามมัน ขี้เกียจแงะมือปลาหมึกของมันออกจากตัวเองครับ อยากกอดกอดไป-///-

    เบสหายเอกนอนไม่หลับมันเพิ่มแรงกอดมากกว่าเดิม พร้อมกับเอาแก้มมันมาแนบกับแก้มผมด้วยครับ

    มาทำอะไรให้กินนี่ไงตอนนี้ผมทำข้าวต้มเสร็จแล้วครับ แต่เอกมันยังกอดผมจากข้างหลังอยู่เลย

    “…หายโกรธเอกแล้วใช่ไหม?เอกถามผมขึ้นเสียงอ้อนๆครับ เอิ่มม

    ไม่ได้โกรธอะไรสักหน่อยผมไม่ได้โกรธมันจริงๆนะครับ แค่น้อยใจเฉยๆ

    แต่เบสหนีเอกทิ้งเอกมาเอกตามหาแทบแย่ คิดถึง…”พอพูดมาถึงตรงนี้เอกมันยิ่งกอดผมแน่นเข้าไปอีกครับ แล้วยังเอาหน้ามาซบตรงไหล่ผมอีกแหน่ะ

    “…”ผมเงียบครับ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ไม่คิดว่ามันจะเป็นถึงขนาดนี้

    ห้ามหนีเอกไปไหนอีกนะ อยู่กับเอกนะ ไม่ให้ไปไหนอีกแล้ว

    อื้มม จะไม่ไปไหนอีกแล้ว…”

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    ,

    TBC>>>

     

    เหยดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!มาแล้ววววววว นึกว่าจะแต่งตอนนี้ไม่ได้แล้วซะอีกก เฮ้อออ~~~~~//ปาดเหงื่อ ตอนนี้คงไม่ดราม่าแล้วเนอะ หวังว่าจะถูกใจทุกคนน่ะ!!

    ปล.พี่โน้ตรู้ว่ามีเรื่องนี้อยู่จริงๆนะจ๊ะ แหะๆ ไรตกใจแทบแย่ตอนเห็นคอมเม้นพี่แก=.=555แต่ก็ไปถามมาแล้วแหละ พี่โน้ตบอกว่ามีคนส่งให้พี่แกอ่านน(ใครเอ่ยยยยย=.=)แถมพี่แกยังอนุญาตให้แต่งคู่ เชฟโน๊ตด้วยแหละ5555ขวัญใจสาววายยยย//ปรบมือให้เฮียแกหน่อยยย

    ปล2………………จะพิมพ์ว่าอะไรลืมไปแหละ แหะๆ//โดนรองเท้าฟาดหน้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×