(fic เต๋าคชา) Love like Nighttime รัตติกาลสีเงิน

ร่างโปร่งบางที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าของคอนโดหรูแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมืองกำลังเหม่อมองออกไปสู่ยามรัตติกาลที่ไม่เคยหลับใหลของเมืองนี้ด้วยสายตาอ้างว้าง สายลมยามค่ำคืนพัดเข้ามาคลอเคลียทักทายร่างบางราวกับเป็นอาภรณ์ผู้ภักดีซึ่งมีชีวิต ผมสีเงินยาวสยายจนถึงบั้นเอวปลิวไสวไปมาน้อยๆตามแรงลม ตากลมโตสีทองฉายประกายระริกเมื่อได้กลิ่นหอมหวนที่แสนคุ้นเคยลอยมาแตะจมูกของร่างขาวกระจ่าง

หอม...รู้สึกคุ้นเคยกับกลิ่นหอมนี้เหลือเกิน

แต่ว่า....

เขาเคยได้กลิ่นนี้ที่ไหนมาก่อนรึเปล่านะ????

…………………………………………………………………………………………………..

“พี่นัท เมื่อคืนชาฝันแปลกๆอีกแล้วแหละ”

คชา ชายหนุ่มวัยย่าง 23 ปี ที่หน้าเด็กกว่าอายุ ยู่ปากบางๆของตนในขณะที่กำลังพูดคุยกับพี่ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า หัวทุยที่ปกคลุมไปด้วยเรือนผมหนานุ่มสีดำสนิทยุ่งเป็นกระเซิงจากการที่ถูกพี่ชายคนดีขยี้เข้าให้เพราะความเอ็นดู

“ฝันว่าได้กลิ่นหอมๆนั่นอีกแล้วเหรอ?”

“อืม ชาฝันมาตั้งหลายเดือนแล้วอ่ะ ยิ่งใกล้วันเกิดยิ่งฝันถี่ขึ้น”

นัทก้มมองน้องชายด้วยสายตาอาทรก่อนจะรุนหลังน้องชายให้ลุกออกจากเตียง

“ไปๆ ช่วงนี้ใกล้ทำโปรเจ็คต์จบแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่มหาลัยได้แล้วไป”

“โธ่ พี่นัท นี่มันเช้าอยู่เลยนะ”

คชาครางอย่างเซ็งๆแต่ก็ไม่กล้าขัดสายตาดุๆของพี่ชายได้ ร่างบางเดินอย่างงัวเงียเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับครุ่นคิดถึงความฝัน

กลิ่นนั่นหอมจัง.....

..................................................................................................................................

“เต๋า เอาดอกกุหลาบไปพอรึยัง”

“อ๋อ ครับ พี่เบนไม่ต้องเป็นห่วง”

“แล้วทาโลชั่นรึยัง ยิ่งเดี๋ยวนี้แดดแรงๆด้วย เดี๋ยวดำหมดหรอก”

“ทาแล้วๆ ไม่ลืมหรอกน่า”

เต๋าส่งยิ้มให้พี่ชายก่อนจะยัดช่อดอกกุหลาบที่มีดอกกุหลาบสีแดงอยู่นับสิบดอก ร่างขาวกระจ่างราวกับหลอดไฟนีออนของชายหนุ่มดึงดูดสายตาของผู้พบเห็นเป็นอย่างดี ใบหน้าคมสันหล่อเหลายกยิ้มทักทายเพื่อนบ้านที่ตนเดินสวนไปเป็นระยะๆ อย่างเป็นมิตรก่อนที่ร่างสูงจะก้าวขึ้นไปบนรถเมล์สายประจำที่ใช้โดยสารไปจนถึงมหาลัยตั้งแต่ปีหนึ่งอย่างเคยชิน ร่างสูงจับจองหาที่นั่งก่อนจะมองเห็นชายหนุ่มที่หน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนเกาะเสารถเมล์ด้วยใบหน้าซีดเซียวผสมผะอืดผะอม ชุดนักศึกษาที่อีกฝ่ายสวมอยู่ทำให้เต๋ารู้ได้ทันทีว่าทั้งคู่เรียนมหาลัยเดียวกัน

ดูท่าหมอนั่นจะไม่ไหวแฮะ

“เฮ้ นายไหวรึเปล่า”

คชาเงยหน้าขึ้นมองชายร่างสูงที่ผิวขาวจัดด้วยสายตางงๆก่อนที่อีกฝ่ายจะตรงเข้ามาประคองเขาอย่างรวดเร็ว

“ฉันเมารถ..มะ..ไม่เคยขึ้นมาก่อนเลย”

คชาเอ่ยออกไปอย่างกระท่อนกระแท่น คนตัวเล็กนึกถึงรถเจ้ากรรมของพี่นัทที่ดันมาเสียเอาวันนี้แถมซอยบ้านเขายังแคบจนแม้แต่รถมอเตอร์ไซต์จะสวนกันยังไม่ได้ ฉะนั้นแท็กซี่จึงถูกตัดออกไปจากรายชื่อยานพาหนะอันดับต้นๆที่เขาจะได้อาศัยไปจนถึงมหาลัย และมอไซด์รับจ้างพี่นัทก็ไม่อนุญาตให้นั่งด้วย พี่บอกว่ามันอันตรายเกินไป (ซึ่งเขาคิดว่ารถเมล์นั่นก็อันตรายพอๆกันแน่ๆ) ก่อนที่กลิ่นอะไรต่อมิอะไรบนรถเมล์จะตีเข้ามาเต็มจมูกซะเขาเหม็นจนเวียนหัว คชาซบหน้าลงกับท่อนแขนหนาของอีกฝ่ายอย่างเหนื่อยๆก่อนที่คนร่างบางจะได้กลิ่นอะไรบางอย่างที่หอมหวนจนกลบกลิ่นเหม็นต่างๆไป

กลิ่นนี้.....กลิ่นที่เขาฝันถึงนี่

คชาเงยหน้ามองชายหนุ่มที่ประคองเขาไว้อย่างอึ้งๆก่อนที่รถเมล์นรกนี่จอดลงตรงป้ายรถเมล์หน้ามหาลัย จู่ๆเรี่ยวแรงที่เคยหายไปของร่างบางก็เพิ่มสูงขึ้น คชาเดินลงจากรถเมล์ด้วยท่าทางไม่ค่อยมั่นคงนักก่อนจะรีบวิ่งไปขย้อนของเก่าออกตรงข้างๆพุ่มไม้อย่างทนไม่ไหว

“อ้ะน้ำ”

มือขาวๆที่ยื่นขวดน้ำให้ ทำให้คชารู้สึกซึ้งใจอยู่มากร่างบางรับน้ำมากลั้วปากก่อนจะเทน้ำมาล้างหน้าอย่างเริ่มรู้สึกดีขึ้น ผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินที่มือขาวยื่นมาให้อีกรอบทำให้คชารู้สึกซึ้งน้ำใจอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก

หมอนี่ใจดีจัง....

“เช็ดหน้าเช็ดตาซะ ฉันไปก่อนนะ”

เต๋าที่ก้มลงมองนาฬิกาข้อมือสบถเบาๆก่อนผลุนผลันเข้ามหาลัยไป ทิ้งร่างบางที่ยืนถือผ้าเช็ดหน้าให้ตราตรึงอยู่กับที่

กลิ่นหอมที่อบอวลอยู่รอบตัวเขานี่มันอะไรกัน?

TBC