คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 15 : The Ghost
Chapter 15 -- The Ghost --
ร่างเล็กๆ ยิ้มไม่หุบพลางกอดตุ๊กตาโลมาที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเองหลายเท่าไว้แน่น ช่างเป็นภาพที่น่ารักบาดตาบาดใจสำหรับผู้ที่ได้พบเห็นเสียเหลือเกิน ฟิวส์ที่เห็นรอยยิ้มน่ารักๆ นั่นก็อดจะเผลอยิ้มตามไปด้วยไม่ได้เลยจริงๆ
มือหนาวางลงที่เรือนผมนุ่มสีพระเพลิงสวยที่ได้รับถ่ายทอดมาจากมารดาอย่างอ่อนโยนก่อนจะลูบไปมาเบาๆ พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่มอบให้แก่ร่างเล็กร่างนี้เพียงผู้เดียว
ซึ่งสิ่งที่ได้รับตอบแทนกลับมาก็แสนจะถูกใจเขาเหลือเกิน
รอยยิ้มหวานๆ ที่บรรจงส่งมาให้พี่ชายสุดที่รักแต่เพียงผู้เดียวเช่นกัน
แต่แล้วนัยน์ตากลมโตคู่สวยก็พลันไปสะดุดกับบางสิ่งเข้าอย่างพอดิบพอดี
“บ้านผีสิง”
“ครับ?”
ฟิวส์ตอบรับกลับอย่างงงๆ ส่วนฟรานเองก็ยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยอารามตกใจที่อยู่ดีๆ ก็เผลอโพล่งคำคำนั้นออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ไม่มีอะไรฮะ ฟรานแค่รู้สึกแปลกๆ น่ะฮะ”
“ถ้าไม่มีอะไรก็ดีครับ”
ร่างสูงส่งยิ้มให้ร่างน้อย แต่ฟรานกลับไม่ได้รับรู้ในสิ่งนั้น เพราะมีบางอย่างที่กำลังดึงดูดความสนใจไปจากเขาได้มากเหลือเกิน
...มากยิ่งกว่าพี่ชายผู้เป็นที่รักยิ่งเสียอีก...
--Change! --
...บรรยากาศวังเวงที่แสนจะมืดมน...
...เสียงโหยหวนจากเหล่าสัตว์ป่าผู้ไม่ยอมหลับใหล...
...จันทราแรกแย้มส่องสว่างราวกับกำลังเย้ยหยันต่อเหล่ามวลมนุษย์...
...ร่างของหญิงสาวบริสุทธิ์ผู้ปลิดชีวิตของตนอย่างง่ายดายห้อยโต่งเต่งอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่...
ตึก...ตึก...
สองขาก้าวไปตามเส้นทางที่เปลี่ยวและไร้ซึ่งแสงสีใดๆ ทั้งสิ้น แน่นอน เพราะเวลานี้คือเวลา ‘เที่ยงคืน’ นอกจากคนบ้า คนเมา คนก๊งเหล้า ก็คงไม่มีใครมาเสนอหน้าอยู่แถวๆ นี้หรอก
นัยน์ตากลมโตสีเงินไร้ซึ่งประกายใดๆ มันดูว่างเปล่าเสียจนน่าหวาดระแวง ร่างเล็กในเวลานี้ก็เปรียบดั่ง ‘ตุ๊กตา’ ที่ไร้ซึ่งชีวิต ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ ได้แต่ทำตามความประสงค์ของผู้อื่นเท่านั้น
“เกลียด...”
“ฉันเกลียด...ความรัก!”
ถ้อยคำพิลึกพิลั่นหลุดออกมาจากปากของร่างน้อย สุรเสียงนั่นไม่ใช่เสียงหวานใสที่น่าหลงใหลอย่างที่ควร หากมันกลับแปรเปลี่ยนเป็นเสียงเย็นๆ ที่ทำให้คนฟังรู้สึกขนลุกจับใจ
พระจันทร์สีเหลืองนวลส่องสว่าง ค่อยๆ คืบคลานมารวมตัวกันเป็นรูปทรงกลม
พระจันทร์เต็มดวง
--Change! --
...มีตำนานเล่าสืบต่อกันมาว่า...
...หญิงสาวผู้ต้องจากโลกใบนี้ไปเพราะความเคียดแค้นในสิ่งที่เรียกว่า ‘ความรัก’...
...จะปรากฏตัวขึ้นมาท่ามกลางหยาดโลหิตที่เปรอะเปื้อนรายล้อมรอบกาย...
...แล้วพรากชีวิตมนุษย์คนแล้วคนเล่า...
...เพื่อไปเป็น ‘ตุ๊กตา’ ของเธอ...
เฮือก!
ฟิวส์สะดุ้งตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เหงื่อกาฬไหลหยดย้อยอาบทั่วใบหน้าคมคายของเขา ทันใดนั้นเอง นัยน์ตาคมสวยประดุจนัยน์ตาเหยี่ยวก็พลันเบิกกว้างเมื่อสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ ‘หาย’ ไป
ฟราน
ไม่มีคำว่าชักช้าอีกต่อไป ร่างสูงรีบดันกายขึ้นมาจากเตียงนุ่มในบัดดล สองขาก้าวลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว มือหนาตวัดคว้าแจ็คเก็ตที่ใกล้มือที่สุดมาสวมไว้หลวมๆ ก่อนจะผลักประตูออกไปอย่างเร่งรีบ
สังหรณ์ใจไม่ดีเลย
--Change! --
...ค่ำคืนหนึ่งที่พระจันทร์เต็มดวงทอประกายแสงสีนวล...
...เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นในเงามืด...
...ร่างที่แสนจะน่าสยดสยองปรากฏขึ้น พร้อมรอยยิ้มกระหายเลือด...
...ใช้มีดเล่มสวยแทงกระชากซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อให้เกิดความเป็น ‘ศิลปะ’ ของเธอ...
ผลัวะ!
“คิก...คิก...”
“ใครน่ะ!”
ฟิวส์ตวาดลั่น ก่อนจะต้องเบิกตากว้างอีกครั้งหนึ่งด้วยความตื่นตระหนกจนถึงที่สุด ภายใน ‘บ้านผีสิง’ อันเป็นร้านที่นักเรียนห้องหนึ่งเป็นคนจัดขึ้น บัดนี้กลับถูกละเลงเต็มไปด้วยหยาดโลหิตสีแดงเข้มข้น
เลือดอุ่นๆ สดๆ
“สวย...ไหม?”
เสียงหวานเย็นเยียบดังขึ้นมาจากความมืด
เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้ร่างสูงมากขึ้นเรื่อยๆ
--Change! --
...เสียงกรีดร้องของผู้ที่ตกอยู่ในวังวนแห่งหายนะ...
...ผสานเข้ากับเสียงหัวเราะอันน่าขนลุกของวิญญาณสาว...
...ร้อยเรียงเป็น ‘เมโลดี้สีเลือด’...
...คอยที่จะบรรเลงให้คุณฟังได้ทุกเมื่อ....
...เพื่อเรียกหาความตายมาสู่คุณ บุคคลผู้น่าสงสาร....
“ฟราน!”
“คิก...คิก...”
“เธอ...ไม่ใช่ฟราน”
แม้ว่าภาพที่ปรากฏสู่สายตาจะยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าร่างเบื้องหน้านั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากน้องชายของเขา แต่ไม่ว่าจะดูยังไงๆ ตัวตนที่แสดงออกมามันก็บ่งบอกอย่างชัดเจน
...นี่ไม่ใช่ฟราน!
ก่อนที่ฟิวส์จะไปสะดุดกับบางอย่างที่อยู่ในมือน้อยๆ นั่นเข้าให้อย่างรุนแรง ของแหลมคมที่ส่องประกายวูบวาบล้อแสงจันทร์จนทำให้เขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันคือ มีดที่อาบไปด้วยเลือด
“คิก...คิก...”
--Change! --
...ในคืนพระจันทร์เต็มดวง มีใครอยู่ข้างหลังคุณหรือเปล่า?...
“นี่มัน...อะไรกัน”
“คิก...คิก...”
เสียงหัวเราะชวนขนหัวลุกยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่สิ้นสุด
“ยินดีที่ได้รู้จัก...”
“เคยได้ยินตำนานของผู้หญิงที่จากไปเพราะแค้นใน ‘ความรัก’ บ้างมั้ย?”
วิญญาณสาวที่สิงร่างของฟรานเอ่ยลากเสียงสยองอย่างเน้นย้ำ
“...ก็เคยได้ยินมาบ้าง”
“เช่นนั้นก็คงไม่ต้องเสียเวลาแนะนำตัว”
“เอ๋?”
“เพราะฉันคือผู้หญิงคนนั้นยังไงล่ะ!”
ว่าพลางตวัดมีดเล็งไปยังจุดตายของบุคคลเบื้องหน้าอย่างแม่นยำ แต่ยังดีที่ฟิวส์รู้สึกตัวไวจึงเบี่ยงตัวหลบไปด้านหลังได้อย่างทันท่วงที
“เดี๋ยวสิ! พูดกันดีๆ ก่อนสิ!”
“คิก...คิก...มีอะไรต้องพูดด้วยเหรอ?”
ก็ต้องมีแน่นอนอยู่แล้ว!
ประโยคถัดมานั้นมีฤกษ์ได้ดังอยู่แค่ในใจ เพราะดูเหมือนว่าวิญญาณสาวจะเกิดอาการหงุดหงิดขึ้นมาทั้งๆ ที่ยังคงยิ้ม (สยอง) และหัวเราะ (น่าขนลุก) เธอจึงตวัดมีดเร็วมากขึ้นทุกที ฟิวส์เลยต้องจดจ่ออยู่กับการหลบใบมีดอันแหลมคมที่ตวัดเข้ามาหวังจะทำร้ายร่างกายเขาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่อาจทราบเท่านั้น
“ทำไมไม่ตอบโต้เลยล่ะ”
น้ำเสียงเอื่อยๆ เย็นยะเยือกของเธอถามขึ้นด้วยความสงสัย ถึงกระนั้นก็ยังไม่หยุดการตวัดมีดแต่อย่างใด
“ก็ร่างที่เธอใช้อยู่มันเป็นร่างของน้องชายฉัน...แล้วก็เป็นคนรักของฉันด้วย!”
ฉัวะ!
เสียงมีดตวัดฟันเข้าที่แขนของร่างสูงอย่างแม่นยำจนกลายเป็นบาดแผลเลือดไหลโชก ฟิวส์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ร่างน้อยแผ่รังสีทะมึนออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้างามของร่างเล็กที่ถูกควบคุมด้วยวิญญาณสาวฉายแววโกรธเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัด
“ฉันเกลียด...ความรัก!”
เธอขยับมือของฟรานฟันแล้วฟันเล่าสร้างบาดแผลจำนวนมากบนร่างกายของฟิวส์ที่ไม่สามารถจะหลบการโจมตีนั้นได้เลยแม้แต่ครั้งเดียวทันทีที่เสียจังหวะไปแล้วครั้งหนึ่ง
“ฉันเกลียดๆๆ! เกลียดนัก...พวกที่สมหวังในความรัก!”
“ฉันเกลียดๆๆ! เกลียดทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้!”
“ดะ...เดี๋ยวสิ เฮ้ย! ใจเย็นๆ ก่อนเซ่!”
ฟิวส์เอ่ยตะกุกตะกักพร้อมกับแทรกเสียงร้องเข้าไปด้วยเพราะดันโดนฟันเฉียดใบหน้าหล่อๆ นั่นโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวให้ดีเสียก่อน
เขารู้สึกหงุดหงิดใจเหลือเกิน ถ้าเจ้าผีนี่สิงร่างอื่นที่ถึงแม้จะเป็นร่างของผู้หญิง เขาก็คงอัดเละไปนานแล้ว แต่นี่...เธอช่างมีเซนส์ดีจริงๆ ดันมาเลือกใช้ร่างของฟรานได้หน้าตาเฉยอย่างนี้!
หนักใจจริงๆ
...ไอ้ผีบ้า ไปผุดไปเกิดซะไป๊!...
To Be Continue
อิอิ มาอัพต่อแล้วค่ะ ^^ (ขยันซะหน่อยเดี๋ยวดินพอกตัว - -^) งานนี้วิญญาณสาวจะได้ฤกษ์ไปผุดไปเกิดจริงหรือไม่? ติดตามตอนต่อไปค่ะ >w< อย่างที่ได้รับการร้องเรียนมาว่า...แต่ละตอนสั้นเกินไป ไรเตอร์เลยขยับความยาวของตอนนี้ให้เท่าๆ กับความยาวแต่ละตอนของฟิคเรื่องอื่นของไรเตอร์ดูค่ะ (แต่จะยาวไปได้ซักกี่น้ำน้อ =^=)
20/ธ.ค./52 อัพ
17/ก.พ./55 Re-write
ความคิดเห็น