คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : Chapter 20 : Sage Performance (3)
Chapter 20-- Sage Performance (3 ) --
ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี จากเดิมที่เคยเงียบเหงาไร้ซึ่งสรรพเสียงใดๆ ทั้งสิ้นราวกับเป็นบ้านร้างมาโดยตลอดจนกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ที่อาศัยอยู่ในละแวกใกล้เคียงไปแล้ว แต่ในบัดนี้ มันกลับปรากฏร่างของผู้คนจำนวนมากกำลังสังสรรค์กันอย่างเมามันและส่งเสียงเอ็ดตะโรดังโวยวายไปทั่ว
โต๊ะที่แสนหรูหราซึ่งยาวเหยียดเอาเสียมากๆ ถูกรายล้อมไปด้วยร่างของบุคคลมากหน้าหลายตาที่กำลังทำตาเป็นประกายพร้อมกับจ้องมองอาหารเลิศรสที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะด้วยท่าทางราวกับน้ำลายจะไหลอยู่รอมร่อ คิดไม่ตกว่าจะเริ่มสวาปามจากจานไหนก่อนดีในเมื่อมันดูน่ากินไปเสียทั้งหมด
ไม่มีอะไรต้องเกรงใจ เพราะนี่คืองานฉลองที่ละครเวทีของพวกเขาผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนั่นเอง!
ทันทีที่ปิดการแสดงไปอย่างสวยสดงดงามเรียบร้อยแล้ว ฟิวส์และแบล็คก็ไม่รอช้า ทำการลากเหล่านักแสดงและผู้เกี่ยวข้องทั้งหมดมายังคฤหาสน์อันหรูหราแห่งนี้ในทันทีโดยที่เหล่านักแสดงยังไม่มีโอกาสได้ล้างหน้าล้างตาหรือเปลี่ยนชุดให้เรียบร้อยเสียด้วยซ้ำ
มาทั้งๆ ชุดครุยอลังการสุดเว่อร์จนชาวบ้านเค้าเหลียวหลังหันมามองกันคอแทบเคล็ดนั่นแหละ!
ตอนแรกทุกคนก็กะจะโวยวายสักคำสองคำให้พอหอมปากหอมคออยู่หรอก แต่พอได้มาเจอกับงานเลี้ยงสุดหรูเข้า ความคิดที่อยากจะโวยวายเมื่อครู่ก็กระเด็นหายลับไปยังที่ใดแล้วก็ไม่อาจทราบ
หลบความวุ่นวายโกลาหลของห้องอาหารชั้นล่างออกไปยังระเบียงชั้นสองที่เงียบสงบ ปรากฏร่างของคนสองคนที่กำลังอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน
“คาร์รักพี่แบล็คนะฮะ”
“พี่ก็รักคาร์ รักมากที่สุดเลย”
ร่างสูงที่ยังคงอยู่ในสภาพเดิมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเอ่ยคำหวานพร้อมรอยยิ้มกว้าง เรียวปากได้รูปฉวยจุมพิตที่กลีบปากบางเบาๆ อย่างอ่อนโยน
ร่างน้อยเขินจนหน้าแดงก่ำเรียกเสียงหัวเราะร่าจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี คาร์พองลมที่แก้มด้วยอาการเง้างอน ก่อนที่กำปั้นเล็กจะทุบรัวไปที่แผงอกของร่างสูงอย่างไร้ความปรานี
แบล็คยิ้มแห้งๆ กับอาการเขินอายอันรุนแรงนั้น แต่ก็มิได้เอื้อนเอ่ยอะไรที่เป็นเชิงห้ามปรามออกมาแต่อย่างใด
ถึงจะเจ็บแต่ก็มีความสุขล่ะนะ
โอ๊ย! น่ารักชะมัด!
“ยิ้มอะไรกัน คนบ้า!”
“ถึงบ้าแต่ก็บ้ารักคาร์นะครับ”
ว่าพลางก้มลงฉกชิงแก้มนุ่มไปอีกฟอดใหญ่ ทำเอาร่างเล็กแทบจะอ่อนระทวยแข้งขาอ่อนไปเลยทีเดียว
“พอแล้ว อื้อ...”
“พอจริงๆ เหรอครับคนดี หืม?”
แบล็คกระซิบถามประชิดริมหูของคาร์ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่แสนจะเจ้าเล่ห์ ลิ้นร้อนไล้วนไปมาที่ซอกคอขาวอย่างถือสิทธิ์
ใบหน้างามขึ้นสีแดงก่ำก่อนจะจำยอมปิดปากเงียบไปแต่โดยดี
“เทวดาตัวน้อยของพี่น่ารักจริงๆ....”
ร่างสูงว่าดังนั้นพร้อมกับหัวเราะในลำคออย่างมีเลศนัย นิ้วเรียวยาวม้วนเรือนผมสีรัตติกาลที่บัดนี้ยาวสยายลงมาถึงกลางหลังเล่นอย่างเอ็นดู
...รัก...
--Change! --
ตัดมาอีกทางหนึ่ง...คนเรานั้นก็ช่างสามารถสวีทกันได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ
แต่ฝ่ายนี้เขามาแรงกว่า ก็เล่นบากหน้าไปขอจองห้องห้องหนึ่งจากเจ้าบ้านมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะเลยด้วยซ้ำ!
บนเตียงใหญ่ที่แสนจะนุ่มนิ่มน่านอน มีร่างบางร่างหนึ่งกำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเล่นอยู่บนเตียงด้วยความตื่นตาตื่นใจอย่างน่ารักน่าเอ็นดู หลังจากที่ทนนิ่งเฉยเฝ้ามองอย่างสงบมานานสองนาน คนร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างเตียงก็อดใจไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนอนเคียงข้างและรั้งร่างร่างนั้นเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างหมั่นเขี้ยวเข้าในที่สุด
ปกติก็น่ารักจนเขาหลงแบบโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว ครั้นโดนจับมาแปลงโฉมครั้งใหญ่อย่างนี้ก็ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่!
โซลทอดสายตามองร่างบางในอ้อมกอดด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่ เรือนผมสีรัตติกาลที่ถูกต่อจนยาวถึงกลางหลังถูกปล่อยสยายไว้เช่นเดิม และนัยน์ตากลมโตของเขาก็ยังคงมีคอนแทคเลนส์สีรัตติกาลบดบังอยู่ด้วยเหตุผลง่ายๆ อย่าง ‘ถอดไม่เป็น’
เห็นจะมีแต่ชุดของเขาเท่านั้นที่ถูกผลัดเปลี่ยนมาเป็นเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าที่หยิบยืมมาจากฟรานแล้ว เพราะชุดสโนไวท์มันพะรุงพะรังเกินไปสำหรับคนที่ชอบแต่งตัวแบบสบายๆ อย่างเขา
ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ!
คิดพลางพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบอบบางที่สะดุ้งโหยงกับการกระทำที่มาแบบไร้สุ้มเสียงของอีกฝ่าย
“จะ...จะทำอะไรน่ะครับ พี่โซล!”
“ก็...ทำอย่างที่รู้ๆ กันอยู่ยังไงล่ะครับ”
ร่างสูงว่าพลางไล้ประทับรอยจูบไปทั่วซอกคอขาวเรียกเสียงครางหวานที่ฟังกี่ครั้งก็ยังคงน่าหลงใหลดังเดิม
“ดะ เดี๋ยวครับ! นี่มัน อื้อ! บ้านคนอื่นนะครับ!”
ร่างสูงเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะบรรเลงบทเพลงรักต่อไปโดยไม่คิดจะใส่ใจอะไรทั้งสิ้น
...คู่นี้เขามาแรงจริง!...
--Change! --
และแล้วก็วนมาบรรจบลงที่คู่สุดท้าย ซึ่งเป็นคู่ของสองพี่น้องที่รักกันปานจะกลืนกิน ร่างสองร่างหยอกล้อกันเล่นราวกับเด็กๆ ส่งเสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วบริเวณแห่งนี้
สองพี่น้องเจ้าบ้านถืออภิสิทธิ์ยึดสถานที่ที่โรแมนติกที่สุดในบ้านอย่างหอดูดาวที่อยู่ชั้นบนสุด ทั้งสวย ทั้งสบาย วิวดีไม่มีที่ติ แถมยังไม่มีใครมากวนได้อีกต่างหาก
อะไรจะสุขสมขนาดนั้น!
“วันนี้ฟรานน่ารักมากเลยรู้มั้ยครับคนดี”
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรต่างจากปกติเลยนี่ฮะ”
ร่างเล็กเอ่ยตอบเสียงหวาน
แต่ร่างสูงกลับไม่คิดเช่นนั้นเลยสักนิด...
ดูเหมือนจะเป็นเวลาเดียวกันที่โซลและฟิวส์พร้อมใจหวนคิดไปขอบคุณคาร์อย่างพร้อมเพรียงที่อุตส่าห์ลงทุนลงแรงจับคนรักของพวกเขามาแต่งตัวให้เสียเต็มที่ขนาดนี้
แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร พี่ชายคนนี้ก็รักเด็กน้อยของเขาจนแทบจะคลั่งอยู่ดีนั่นแหละ
“ไหนๆ สถานที่ก็อำนวยซะขนาดนี้แล้ว สักรอบดีมั้ยครับคนน่ารักของพี่?”
To Be Continue
ชะแว้บ! แอบแวบมาต่อแบบสั้น ๆ ง่าย ๆ ได้ใจความค่ะ >w< ขอเชิญท่านผู้อ่านทุกท่านร่วมโหวตกันด้านล่างเลยค่ะ!
กด 1 หากท่านในตอนนี้กำลังหื่นเกินพิกัด!
กด 2 หากท่านคิดว่า...ยังไม่อยากเสียเลือด (_ _)
24/ม.ค./53 อัพ
22/ก.พ./55 Re-write
ความคิดเห็น