คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : Chapter 34 : Promise of Family
Chapter 34 -- Promise of Family --
“ทำอะไรน่ะฟิวส์ ฟราน...”
เสียงเย็นยะเยือกอันหาได้ยากจากบุพการีผู้แสนใจดีดังขึ้นมาอย่างเด่นชัด ร่างทั้งสองร่างสะดุ้งเฮือกผละออกจากกันในทันที และยิ่งตื่นตระหนกมากกว่าเดิมเมื่อพบร่างของบุพการีทั้งสองที่กำลังทอดสายตามองพวกเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อตาตนเอง
... ‘ซวย’ ...
...ไม่มีคำอื่นใดที่จะผุดขึ้นมาในใจของทั้งคู่ได้มากไปกว่าคำคำนี้อีกแล้ว...
--Change! --
จบการย้อนความอันแสนซวย ซวย ซวย แล้วก็ ซวย
ปัจจุบัน บุตรชายทั้งสองแห่งตระกูลแฟทัลกำลังนั่งคุกเข่าก้มหน้าสำนึกผิดอยู่บนพื้นราวกับละครย้อนยุคก็ไม่ปาน โดยมีเบื้องหลังเป็นใบหน้าถมึงทึงสุดหาใดจะเปรียบของผู้เป็นบิดา
และนั่นทำให้ปรากฏขีดเซ็งป่อยสามขีดถ้วนบนใบหน้าของฟิวส์
“ไหนลองอธิบายมาหน่อยซิฟิวส์ เรื่องเมื่อครู่นั่นมันอะไรกัน?”
คนถูกเรียกกายกระตุกเล็กน้อย เขาแอบบ่นงึมงำอะไรบางอย่างกับตนเอง ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาซึ่งถอดแบบมาจากผู้เป็นบิดาแทบทุกประการจะแหงนขึ้น ปะทะเข้ากับสายตาอาฆาตของอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มเผล่ วาจากวนประสาทแสนวกวนที่เคยใช้เมื่อครั้งเผชิญหน้ากับเหล่าสิบสามมรณะถูกงัดออกมาใช้อีกครั้งหนึ่ง
“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละครับพ่อ หรือว่าพ่อสายตาสั้นซะแล้ว? อย่ามัวแต่เก๊กหล่อไปวันๆ นะครับ ตัดแว่นใส่ซะบ้าง”
ผู้เป็นบิดาผงะค้างเมื่อถูกบุตรชายโต้กลับเสียน่าถีบ ในขณะที่คุณนายหญิงแห่งตระกูลแฟทัลและลูกชายคนเล็กแอบหันไปหัวเราะคิกคักกันอย่างสุดจะทน
“ฟิวส์!”
มิสเตอร์แฟทัลตวาดเสียงเข้ม ทว่าคนจะกวนมันก็กวนจนฉุดไม่อยู่ ร่างสูงช้อนนัยน์ตาที่พราวระยับขึ้นสบตาบิดาอย่างมาดมั่นก่อนสวนกลับ
“ครับ นั่นก็ชื่อผมไง หรือนอกจากจะสายตาสั้นแล้วพ่อยังสมองเสื่อมด้วยล่ะครับ?”
ใบหน้าหล่อเหลาของมิสเตอร์แฟทัลขึ้นสีแดงก่ำด้วยความกราดเกรี้ยว เขากำหมัดแน่นจนเล็บแทบจะจิกเข้าไปในเนื้อ เมื่อนั้นฟิวส์ถึงรู้สึกตัวว่าตนเผลอเล่นมากเกินไปหน่อยแล้ว คงถึงคราวซวยของจริงล่ะทีนี้
ก่อนที่จะตั้งตัวอะไรได้ทัน ผู้เป็นนายใหญ่ของบ้านก็ยันตัวลุกขึ้นอย่างกะทันหัน เพียงดีดนิ้วเบาๆ ร่างของชายในชุดดำจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากทั่วทุกสารทิศ มิสเตอร์แฟทัลชี้นิ้วไปทางเบื้องหน้าอย่างองอาจ ประกาศเสียงดังฟังชัด
“กักบริเวณ! อย่าคิดนะว่าพ่อไม่รู้ว่าเราทำอะไรกัน! ยังไงซะแกก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้น ฟิวส์!”
นัยน์ตาสีทองที่เคยสงบนิ่งมาโดยตลอดหรี่เล็กลง อีกทั้งยังเปล่งประกายวาวโรจน์อย่างน่าหวาดผวา ทว่า ชายหนุ่มก็มิได้แสดงกิริยาโต้ตอบอื่นใดไปมากกว่านั้น เพราะสิ่งที่เขาใช้โต้ตอบมาโดยตลอดนั้นมีเพียง...
วาจา
“ต่อให้พ่อขังผมเป็นปีก็ฝันไปเถอะว่าจะทำให้ผมเลิกกับฟรานได้ พ่อนั่นแหละที่ต้องล้มเลิกความคิด!”
ผู้เป็นบิดาสวนกลับเสียงดังลั่น “อวดดี!”
ฟิวส์เองก็โต้กลับอย่างไม่ยอมถอยในทันทีเช่นกัน “ก็ลอกนิสัยพ่อมานั่นแหละ!”
คุณนายหญิงและลูกชายคนเล็กอันเป็นแก้วตาดวงใจของคนทั้งบ้านซึ่งไปนั่งอยู่บนตักของผู้เป็นมารดาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบจ้องมองภาพพ่อลูกยืนส่งสายตาเปรี้ยงปร้างกันอย่างเงียบสงบ และอดมิได้ที่จะนึกนินทาทั้งสองขึ้นมาลอยๆ ในใจ
มันก็หัวดื้อพอๆ กันนั่นแหละ!
“ยังไม่รีบเอาตัวมันไปกักบริเวณอีก!”
ผู้เป็นนายใหญ่ของบ้านตวัดสายตากราดเกรี้ยวไปทางชายชุดดำจำนวนมากที่เอาแต่ยืนเงอะงะอย่างทำอะไรไม่ถูก และนั่นก็ทำให้พวกเขาทั้งหมดพลันสะดุ้งโหยงราวกับถูกน้ำร้อนราดใส่ รีบปรี่เข้าไปล้อมรอบตัวบุตรชายคนโตแห่งตระกูลแฟทัลกันอย่างรวดเร็ว
ทว่า มีหรือที่คุณชายคนเล็กจะยอมให้เอาตัวพี่ชายสุดที่รักของเขาไปกักขังกันง่ายๆ แบบนั้น?
การเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงชนิดที่คนธรรมดาไม่สามารถจะมองตามทันได้ของร่างเล็กที่อยู่ดีๆ ก็หายไปจากตักของผู้เป็นมารดามาโผล่อยู่เบื้องหน้าฟิวส์อย่างกะทันหันนั้นเล่นเอาหลายๆ คนสะดุ้งสุดตัว เบิกตามองฟรานราวกับเห็นผีเลยก็ว่าได้
“อย่ามายุ่งกับพี่นะ!”
ร่างน้อยขู่ฟ่อๆ ราวกับลูกแมวจนฟิวส์หลุดขำ ช้อนร่างเล็กขึ้นมาหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนปลอบว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับ ฟรานทนนอนโดยที่พี่ไม่อยู่สักคืนสองคืนไหวมั้ยครับ?”
แค่คืนสองคืนเพราะหลังจากนั้นเขาจะหมดอารมณ์สนุกและพังห้องกักขังออกมาในทันที
ดวงตากลมโตฉายแววโศกสลด แถมยังเบะปากเตรียมจะร้องไห้เป็นคำตอบ พี่ชายผู้แสนดีจึงต้องถึงคราวรู้สึกจนใจกับเขาเข้าเสียบ้าง
สุดท้ายเมื่อหาทางออกดีๆ ไม่เจอ เขาก็เลือกที่จะหันไปต่อปากต่อคำกับผู้เป็นบิดาต่อแก้เครียด
“ว่าไงครับพ่อ? เลือกเอานะ ระหว่างปล่อยให้ผมใช้ชีวิตอยู่ดีๆ แล้วลูกชายสุดที่รักของพ่อยังอ้อนพ่อเหมือนเดิม กับลากผมไปขังแต่โดนฟรานเมินไปตลอดชีวิต...เอาอันไหนดีครับ?”
ฟิวส์แกล้งถามไปอย่างนั้นเพราะเขารู้คำตอบดีอยู่แล้ว มีหรือที่มิสเตอร์แฟทัลจะยอมให้บุตรชายคนเล็กที่ตนรักนักหนาเมินตนเองราวกับเป็นอากาศธาตุ ขนาดแค่เมื่อครู่ที่บิดาสั่งให้ลากเขาไปขัง นัยน์ตากลมโตสุดแสนจะน่าเอ็นดูของฟรานยังตวัดไปมองบิดาอย่างคาดโทษเสียขนาดนั้น
“...ก็ได้”
ที่สุด นายใหญ่แห่งตระกูลแฟทัลก็จำต้องครางตอบรับเสียงอ่อย ในขณะที่ฟิวส์ยิ้มกระหย่องเมื่อเรื่องราวทั้งหมดเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้
ให้มันรู้เสียบ้างว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือมิสเตอร์แฟทัลผู้ยิ่งใหญ่ยังมีฟรานที่ใหญ่กว่า!
บิดาของทั้งสองนั่งหงอยไปได้ไม่นานก็ต้องยิ้มแก้มปริเมื่อบุตรชายสุดที่รักยิ้มกว้างกระโดดมาหอมแก้มซ้ายขวาของบิดาอย่างเอาใจ เล่นเอาคุณนายแฟทัลและฟิวส์ต้องส่งสายตาขำขันให้กันกับภาพนั้น
“เอาน่า คุณก็...ลูกฟรานออกจะน่ารักขนาดนี้ ฉันยังคิดอยู่เลยว่าถ้าฟิวส์เขายังไปหาใครที่ไหนมาควงแทนก็คงโง่เกินทนแล้วล่ะค่ะ”
คุณหญิงเอ่ยเป็นเชิงสนับสนุน แต่ฟังไปฟังมาก็เหมือนจะหลอกด่าบุตรคนโตไปด้วยอย่างไรอย่างนั้น นายใหญ่ของบ้านได้ยินดังนั้นจึงดึงฟรานที่เกาะหนึบกับตัวเขาออกมาพิจารณาดูโดยละเอียด ยิ่งเห็นตาโตๆ บ๊องแบ๊วที่กำลังฉายแววงุนงงก็ยิ่งเห็นด้วยเข้าไปใหญ่
“...นั่นสิ อันที่จริงถ้าฟิวส์มันไม่คบกับฟราน ฉันก็ไม่รู้แล้วล่ะว่าจะไปสรรหาใครมาให้มันได้อีก”
สุดท้ายมิสเตอร์แฟทัลก็จำต้องยอมรับความเป็นจริงอย่างเสียมิได้
ก่อนที่เขาจะต้องเหลือบตาที่หลุบลงต่ำขึ้นมาเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงกระตุกที่ชายเสื้อของเขา ซึ่งจะเป็นใครไปได้นอกจากลูกชายสุดที่รักซึ่งทำตาโตจ้องมาคล้ายกับอยากพูดอะไรบางอย่าง
ฝ่ายฟรานเมื่อเห็นบิดาหันมาสนใจตนแล้วก็ทำตาเป็นประกาย พูดเจื้อยแจ้วว่า “ฟรานจะแต่งงานกับพี่ชาย!”
โครม!
เสียงของหนักๆ ตกลงพื้นอย่างไม่เบาพลันบังเกิดขึ้นมาในบัดดล สามชีวิตนอกจากตัวคนพูดเองเบิกตากว้างแทบจะถลนให้กับคำเอื้อนเอ่ยที่แสนจะไร้เดียงสานั้น ก่อนที่คุณนายหญิงจะได้สติขึ้นมาก่อนใคร หล่อนหัวเราะเสียงใส ลูบศีรษะบุตรสุดที่รักพลางตอบกลับ
“จ้าๆ แต่ฟรานต้องโตก่อนนะจ้ะ”
ฟรานทำแก้มป่อง เถียงว่า “ฟรานโตแล้วนะฮะ!”
มิสเตอร์แฟทัลเงียบค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดด้วยท่าทางจริงจังว่า
“ถ้าอย่างนั้นเรียนจบแล้วแต่งเลยละกัน”
ฟรานยิ้มกว้างกระโดดหยองแหยงไปมาอย่างน่ารัก ในขณะที่ฟิวส์ยิ้มเจื่อนๆ ให้กับท่าทีของบุพการีที่เปลี่ยนไปราวกับพลิกหน้ามือเป็นหลังมือไม่ปาน เมื่อครู่จะยุให้เลิกกัน ทีตอนนี้มาวางแผนจัดงานแต่งให้เสร็จสรรพ
...และแล้วปัญหาครอบครัวก็คลี่คลายไปอย่างมึนๆ...
To Be Continue
มาอัพต่อแล้วค่ะ - -^ อันที่จริงตอนนี้กะจะให้มันออกแนวเศร้าๆ เสียหน่อย แต่พิมพ์ไปพิมพ์มากลายเป็นฟิวส์ไปกวนประสาทพ่อซะงั้น ถ้าอย่างนั้นนิยายเรื่องนี้ก็อนุรักษ์น้ำตาไปละกันนะคะ...เห็นทีจะแต่งฉากเศร้าๆ ลำบากซะแล้ว
25/ก.ค./53 อัพ
7/มี.ค./55 Re-write
ความคิดเห็น