คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : Chapter 37 : Card Game
Chapter 37 -- Card Game --
“พี่ฮะ” อยู่ดีๆ ฟรานก็เอ่ยทักขึ้นมาอย่างกะทันหัน ฟิวส์รีบหันไปตามเสียงหวาน และก็ได้พบเข้ากับใบหน้าน่ารักที่มีรอยยิ้มพริ้มพรายประดับอยู่อย่างเด่นชัด “ต้องสนุกแน่ๆ เลย”
ว่าพลางหัวเราะเสียงใส ฟิวส์เลื่อนมือไปลูบกลุ่มผมนุ่มสีเพลิงของร่างเล็กเบาๆ โดยที่เผลอคิดในใจไปอย่างลืมตัว
...ไม่รอดแน่ๆ อาแมน...
--Change! --
...ต้องสนุกแน่ๆ เลย...
มันหมายความว่าอย่างนี้เองเหรอเนี่ย?
ฟิวส์ยกมือขึ้นกุมขมับ นัยน์ตาสีทองแทบจะถลนออกมาจากเบ้า เขาจ้องมองภาพเบื้องหน้าด้วยท่าทางราวกับจะขาดใจตายไปได้ทุกเมื่อ เวลานี้นั้นช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าเศร้าที่สุดในชีวิตของเขาเลยทีเดียว
ขนาดไหนน่ะเหรอ? ก็ลองดูเอาเองสิ!
นัยน์ตาคมกริบตวัดค้อนให้กับภาพเบื้องหน้า ห้องรับแขกสุดหรูที่คุ้นเคยกันดีของคฤหาสน์สองพี่น้องตระกูลแฟทัลซึ่งมักจะกว้างเกินไป ทว่าบัดนี้กลับแออัดไปด้วยเหล่าผู้เยี่ยมเยียนที่บอกได้คำเดียวว่า ไม่ธรรมดา
หรือคุณจะให้เรานับ ‘สิบสามมรณะ นักฆ่าผู้เลื่องลือนาม’ เป็น ‘คนธรรมดา’ กันล่ะ?
ตลกน่ะคุณ!
ชายหนุ่มผู้หล่อเหลา เจ้าของเรือนผมและนัยน์ตาสีทองเป็นประกาย ปราดตามองรูปลักษณ์ภายนอกแล้วพูดได้คำเดียวว่าหล่อเหลาปานเทพบุตร ซ้ำยังมีมาดเจ้าชายน้ำแข็งในบางเวลาให้สาวๆ ได้แอบกรี๊ดกร๊าดเล่นอีกด้วย
ทว่าในเวลานี้ บุรุษผู้แสนเพอร์เฟคดังที่ได้สาธยายไปเบื้องต้นนั้นหมดสิ้นซึ่งอารมณ์จะมานั่งเก๊กมาดหล่อเหลาอีกต่อไป มือหนาบรรจงตวัดฟาดลงไปบนโต๊ะไม้ประดับทับทิมเม็ดใหญ่อย่างเต็มแรง ไม่เหลียวแลราคาอันสูงค่าของมันเลยแม้แต่น้อย
ปัง!!!
ทุกชีวิตที่แออัดกันอยู่ ณ ที่แห่งนี้ พลันชะงักมือจากกิจกรรมที่กำลังทำอย่างสนุกสนานและหันมามองคุณชายใหญ่แห่งตระกูลแฟทัลเป็นตาเดียว
มีอะไรเหรอ?
“ไม่ต้องมา ‘มีอะไรเหรอ’ ในใจกันเลยนะ!” ไม่วายเอ่ยดักอย่างรู้ทัน “ห้องรับแขกน่ะเขามีไว้รับแขก! รอเรือไม้หันอากาศบอใบไม้สระแอขอไข่กอไก่น่ะ! ‘รับแขก’ น่ะ ‘รับแขก’! สะกดกันเป็นไหมหา!”
บรรยากาศเฮฮาปาร์ตี้พลันเงียบเชียบเป็นป่าร้างไปในบัดดล
“เพราะฉะนั้น” คนขี้โวยวายเห็นเช่นนั้นก็ได้ใจ ไม่วายกะเหยียบซ้ำให้สะใจเล่น “ห้องรับแขกของคฤหาสน์ตระกูลแฟทัลที่มีชนชั้นสูงแวะเวียนมาพักพิงไม่ซ้ำหน้าน่ะไม่ได้มีเอาไว้ตั้งวงเล่นไพ่!”
ทว่า ฟิวส์นั้นได้คำนวณพลาดไปอย่างไม่น่าให้อภัย เพราะแทนที่สมาชิก ‘วงก๊งไพ่’ ทั้งหลายจะมีอาการสลดหดหู่ท่าทางเจี๋ยมเจี๊ยมดังที่ชายหนุ่มคาดไว้ กลับกัน พวกเขากลับยักไหล่กวนๆ ทำหน้าตายราวกับไม่ขอจะรับรู้อะไรทั้งสิ้น ก่อนจะหันกลับไปโวยวายเรี่ยไรเงินพนันกันต่ออย่างเมามัน
“สเตรจฟรัจโพธิ์ดำ! มันนี่ๆ”
เสียงแรกที่เฮฮานำมาก่อนใครเพื่อนชนิดที่ไม่มีความคิดที่จะไว้หน้าเจ้าของคฤหาสน์เลยแม้แต่นิดเดียวจะเป็นใครอื่นใดไปได้นอกจากแบล็ค
“เสียใจด้วย เอาสเตรจฟรัจของนายถอยไปไกลๆ เลย! ต้องนี่! รอยัลสเตรจฟรัจข้าวหลามตัด!”
บุคคลที่เอ่ยเรี่ยไรเงินตามมาติดๆ ก็คือบุคคลผู้มีระดับความหนาของใบหน้าพอๆ กัน หนึ่งในสมาชิกของกลุ่มนักฆ่าอันเลื่องลือนาม ‘สิบสามมรณะ’ ผู้อยู่ในลำดับที่สิบ ขึ้นชื่อเรื่องความโผงผาง ‘ดิซ’ กำลังกระดิกนิ้วเรียกให้เงินมากองเบื้องหน้าเขาอย่างท่ามาก
“ดิซ! แกมันคนไร้ยางอาย!”
“หน้าไม่อาย! นายต้องโกงแน่ๆ!”
ทุกคนพากันโยนไพ่จำนวนห้าใบในมือซึ่งบางคนก็สามารถรวบรวมได้ตรงกับกฎของ ‘โป๊กเกอร์’ แต่หน้าไพ่ก็ยังมีค่าต่ำกว่าของดิซ หรือบางคนก็ยังไม่ทันจะได้เป็นรูปเป็นร่างเลยด้วยซ้ำทิ้งอย่างไม่ใยดี พร้อมกับเต้นเร่าๆ ชี้หน้าด่าบุรุษร่างกำยำอย่างองอาจ
ถึงอย่างไรก็ตาม ผู้ที่ได้รับสารพัดคำสรรเสริญอันหวานหูอย่างดิซก็ไร้ซึ่งอาการตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น เขารับฟังคำประณามทั้งหมดด้วยท่าทางสบายๆ ราวกับกำลังมีคนมานั่งชื่นชมเขาอยู่ ลงท้ายทุกคนก็ต้องกุมขมับให้กับความหน้าด้านหน้าทนของอีกฝ่าย จำต้องยอมควักเงินออกมากองไว้เบื้องหน้าอย่างเสียมิได้
เห็นจะเว้นอยู่เพียงคนเดียว
ชายผู้นั่งเงียบกริบผิดวิสัยมาตั้งแต่ที่เจ้ามือของวงอย่างฟรานเริ่มแจกไพ่จนกระทั่งจั่วไพ่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ ทว่าสีหน้าของเขาก็มิได้แปรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย กระทั่งตอนที่แบล็คกับดิซลุกขึ้นมาโอ้อวดหน้าไพ่ของตนหรือตอนที่ทุกคนโวยวายเอ็ดตะโร สีหน้าของเขาก็ยังคงนิ่งเฉยเหมือนเดิม มีเพียงรอยยิ้มน้อยๆ ที่ริมฝีปากส่งให้กับหน้าไพ่บนมือของเขาซึ่งยังคงเป็นความลับ
เขาก็คือ ‘เอิง’ หัวหน้ากลุ่มของเหล่าคนผู้ไม่ธรรมดา!
ดิซที่กำลังนั่งกระดิกเท้านับเงินอย่างเริงร่าเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยพลางพยายามใช้นัยน์ตาสีแดงสดของตนเหลือบมองไปทางอีกฝ่ายให้สุภาพที่สุด ก่อนเอ่ยถามด้วยความฉงน
“หัวหน้าเอิง ผมชนะแล้ว คุณจะไม่ลงเงินมาหรือ? มันผิดกติกานะ!”
ประโยคแรกๆ ยังไว้ซึ่งความสุภาพอยู่ แต่พอลงท้ายประโยคชายหนุ่มก็เริ่มโวยวายขึ้นมานิดๆ
เอิงใช้นัยน์ตาสีฟ้าครามคู่สวยจ้องมองดิซอย่างสงบนิ่ง ก่อนที่รอยยิ้มหวานอาบยาพิษจะบรรจงคลี่ออกมาอย่างแช่มช้าจนผู้อยู่ในลำดับที่สิบถึงกับผงะค้างไปเลยทีเดียว มือบอบบางภายใต้ถุงมือรัดรูปสีดำทะมึนของนักฆ่าค่อยๆ บรรจงเปิดหน้าไพ่ในมือของตนให้ปรากฏแก่สายตาของทุกๆ คนอย่างแช่มช้า
รอยัลสเตรจฟรัจโพธิ์ดำ!
สูงที่สุด?!
ทุกคนได้แต่อึ้งกับอึ้งแล้วก็ยังคงอึ้งต่อไป สิ่งที่เผยสู่สายตานั้นเป็นอะไรที่หาได้ยากพอๆ กับการงมเข็มในมหาสมุทร วงโป๊กเกอร์ในครานี้ก็ใช่ว่าจะน้อยๆ นับหัวมั่วๆ ก็ปาเข้าไปสิบกว่าคนแล้ว ไพ่มันก็ย่อมกระจัดกระจายกันไปตามแต่ละคน แต่ชายผู้นี้ก็ยังสามารถเก็บหน้าไพ่ที่หาได้ยากยิ่งกว่ากระไรดีได้!
จะบอกว่าดวงดีหรือเขาโกงดีล่ะเนี่ย?
จะว่าเป็นเพราะดวงมันก็ดูจะโชคดีเกินงามไปหน่อย แต่หากไปกล่าวหาสุ่มสี่สุ่มห้าว่าเขาโกง คุณอาจมีสิทธิ์ได้ลิ้มรสชาติของการเส้นเลือดใหญ่ขาดกระจุยตายคาที่ในเวลาเพียงสิบวินาทีได้
เพราะฉะนั้นก็จงเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสียเถอะ
รอยยิ้มพริ้มพรายดุจเทพบุตรเผยขึ้นมาบนใบหน้าคมคายติดหวานของชายหนุ่ม ทว่าสำหรับดิซผู้ซึ่งยังคงผงะค้างไม่เลิกนั้นมันไม่ได้ต่างอะไรไปจากรอยยิ้มของมารร้ายเลยแม้แต่น้อย นิ้วเรียวยาวภายใต้ถุงมือสีดำขลับกระดิกยิกๆ ด้วยท่าทางกวนประสาทยิ่งกว่าอะไรดี
ดิซก้มหน้าไว้อาลัยให้กับเงินปึกใหญ่ในมือก่อนจะส่งมันให้กับผู้เป็นหัวหน้าแต่โดยดี
จะให้งัดข้อกับหัวหน้าเอิงงั้นเหรอ? ไปกระโดดลงจากตึกร้อยชั้นยังจะง่ายเสียกว่า!
บ๊ายบายมันนี่
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ส่งสายตาละห้อยมองตามเงินปึกนั้นไปอย่างน่าสงสาร ทว่ามารร้ายผู้ฉกชิงไปก็มิได้เกิดความเห็นใจเขาขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะแสยะยิ้มเยาะเย้ยอย่างออกนอกหน้าเสียด้วยซ้ำ
ในอีกมุมหนึ่งของห้อง ยังมีร่างร่างหนึ่งที่กายสั่นสะท้านไปทั้งร่างด้วยความกราดเกรี้ยวจนถึงที่สุด และมันก็กำลังจะระเบิดออกมาในไม่ช้านี้แล้ว...
“พวกแก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
...นี่สิถึงจะต้อง ‘อาแมน’ จริงๆ...
To Be Continue
มาอัพแล้วค่า~ ตัวเองช่างผลุบๆ โผล่ๆ ได้ใจ - -^ คราวนี้ก็ติดเรื่องวุ่นวายกับการสอบอีกนั่นแหละค่ะ พฤหัสนี้จะสอบแล้ว...อาทิตย์หน้ากับอาทิตย์หน้าๆ (?) ก็คงหายไปเลยล่ะค่ะ สอบเสร็จก็ประมาณ 29 นี่ล่ะมั้งคะ พอหลังจากนั้นก็มีเข้าค่ายติดกันอีก 2 ค่าย เพราะฉะนั้นก็คงต้องเจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการนั่นแหละค่ะ =_=
ป.ล.การพนันเป็นสิ่งที่ไม่ดีและไร้ยางอายสุดๆ (?) หากไม่อยากเห็นมันนี่ลอยหายไปกับตาจงอย่าเล่นการพนันค่ะ - -^
19/ก.ย./53 อัพ
10/มี.ค./55 Re-write
ความคิดเห็น