คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : nine.
บทที่ 9 ฟ้าหลังฝนกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ซ่า ซ่า ซ่า ~
“พี่จะออกไปตอนนี้จริงเหรอครับ”ผมถามพี่แฟนต้าที่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งกำลังมองฝนที่ตกหนักอย่างหนักใจ ถึงผมจะเป็นคนชวนพี่เขากลับบ้านแต่ก็ไม่อยากให้เดินฝ่าฝนไปซะหน่อย รู้สึกว่าฝนจะตกหนักประจวบเหมาะพอดีกับที่ผมและพี่แฟนต้าใส่รองเท้าเสร็จพอดี ไม่ค่อยจะเป็นใจเท่าไรเลย -___-
“ก็ออกมาแล้ว วิ่งฝ่าฝนไปแล้วกัน”
“อ่าาา...”
“นายมีปัญหา ?” เฮียแฟนหันมามองหน้าผมและถามด้วยเสียงเข้มๆ
“ผมไม่มีปัญหาหรอกแต่ผมกลัวเฮียไม่สบาย”
“ฉันออกจะแข็งแรงงงงง ~”
“ผมเชื่อ...”ผมตอบกับสีหน้ามั่นใจของเฮียและยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยคำต่อมาที่ทำให้คนตรงหน้าหน้าขึ้นสีทันที “เพราะคืนนั้นเฮียล่อผมซะหมดแรงเลย”
“อะ...ไอ้เด็กลามก”เฮียฟาดลงมาที่ไหล่ผมอย่างแรงทำให้ผมทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บเล็กๆ
“พอผมจะหยุด เฮียก็ขออีกๆ”
“=[]=////////”เมื่อผมพูดจบหน้าหวานก็ขึ้นสีระเรื่อ ผมมองด้วยหนาจาขำๆเฮียก้มหน้าลงอย่างอายๆก่อนจะวิ่งฝ่าฝนออกไป
“อ้าว เฮียเปียกหมดเลย”ผมวิ่งตามเฮียพร้อมกับไปจับมือเล็กๆนั้นไว้ก่อนจะวิ่งฝ่าฝนไปด้วยกัน พระเจ้าหยุดเวลานี้ให้ผมได้ไหม ผมอยากจับมือนี้ไว้ตลอดไป
ผมกับเฮียแฟนวิ่งมาเรื่อยๆจนถึงป้ายรถเมล์ตรงข้ามประตูโรงเรียน ตอนแรกยามก็ทำท่าจะมาตามแต่พอเห็นพวกผมติดสปีทกว่าแกจะกางร่มเสร็จก็ไม่ทันซะแล้ว พวกผมมายืนที่ป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้ามเรียบร้อย
“แฮก เหนื่อยชมัด”ร่างบางบ่นงุบงิบในลำคอก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนม้านั่งและวางกระเป๋านักเรียนไว้ข้างกัน บางทีเฮียอาจจะไม่รู้ว่ามุมนี้โคตร ‘ล่อแหลม’ เลยสำหรับหัวใจผม
เสื้อนักเรียนที่เปียกน้ำแนบลู่ไปกับร่างบอบบาง ผมทรงรากไทรที่เปียกน้ำและมีหยดน้ำที่หยดลงถึงคอและไหลลงไปในเสื้อนักเรียนที่บางมาก (ย้ำว่ามาก -__-;)
โอ๊ยยยย ไอ้ฮีทจะเป็นลมผมรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว เมื่อเฮียแตะเข้าที่ที่มือของผม
“เป็นอะไรรึเปล่า สีหน้านายไม่สู้ดี”เฮียเอียงคอถามด้วยใบหน้าซื่อๆ ให้ตายเถอะอย่าแตะตัวผมได้ไหม T___T
“ปะ...อ๊ะนั่นรถเมล์มา”ผมชี้ไปที่รถเมล์ที่กำลังจะจอด เพื่อดึงความสนใจจากเฮียเพื่อไม่ให้ร่างกายผมร้อนไปกว่านี้ -[]-;;
“พอดีเลย ไปกันเหอะ !”เฮียคว้ามือผมอีกครั้งและวิ่งเข้าไปในรถเมล์ บนรถเมล์คนค่อนข้างบางตาเพราะตอนนี้โรงเรียนยังไม่เลิกแล้วคนส่วนมากก็ยังไม่เลิกงานกัน “ไปนั่งตรงนั้นกัน” เฮียพูดพร้อมกับดึงผมไปนั่งแถวเกือบหลังสุด ผมมองร่างบางที่ทิ้งตัวลงนั่งติดหน้าต่างและดวงตานั้นเหม่อลอยไปยังทิวทัศน์ข้างนอกด้วยใจสั่นๆ ผมหลงรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่แรกเจอ ผมใจกระตุกทันทีที่เจอใบหน้าหวานๆนั่นครั้งแรก
เฮียแฟนต้าแปลกแยกไปจากผู้ชายและผู้หญิงที่ผมเคยเจอมาเฮียดูเหมือนจะเข้มแข็งแต่ใครจะรู้ว่าที่จริง ดวงตานั้นมักมีความเศร้าปนอยู่เฮียชอบทำท่าเหมือนจะคิดถึงคนๆหนึ่งตลอดเวลา ผมหล่ะอยากรู้จังว่าคนโชคดีนั้นจะเป็นใคร
“ยืนตั้งนานนั่งซักทีสิ ไม่เมื่อยเหรอ...เดลต้า”
[END PART]
“ยืนตั้งนานนั่งซักทีสิ ไม่เมื่อยเหรอ...เดลต้า”ผมอึ้งไปเล็กน้อยกับคำที่ออกมาจากผม ผมผละออกจากหน้าต่างที่เสียงฝนกระทบหน้าต่างเริ่มเบาลงเพราะฝนหยุดไปแล้วและมองหน้าคนที่ยืนอยู่เหนือหัวผมมันซ้อนทับกับภาพคนอีกคน ผมอยากจะยอมรับผิดว่าตอนที่วิ่งฝ่าฝนเมื่อครู่ผมจบมือร่างสูงไว้ด้วยหัวใจที่อบอุ่นแต่ผมกลับมองเขาเป็นผู้ชายอีกคน
“พะ...พี่ว่าอะไรนะครับ”เสียงของไอ้น้องฮีทถามผมอย่างตะกุกตะกัก
“ไม่มีอะไร นั่งสิ -___-”ผมพยายามปรับสีหน้าให้เป็นธรรมดาและตบที่นั่งข้างๆให้มันนั่งลง ฮีทนั่งลงด้วยสีหน้างงๆ ผมยังคงทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อตัดปัญหาที่มันจะมาถามผมทีหลังเกี่ยวกับเรื่องชื่อที่ผมพูดออกไปนั่น...
คนข้างๆผมมองหน้าผมหลายครั้ง แต่ผมทำเป็นเมินไม่สนใจใช้ความเย็นชาช่วยกลบเสียงหัวใจที่กำลังเต้นรัวเหมือนเด็กที่พึ่งขโมยของมาแล้วกำลังจะถูกจับได้ ผมมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้งทำให้ผมพบว่ามันถึงป้ายที่ผมต้องลงแล้ว
“ฉันต้องลงแล้ว ถึงป้ายแล้ว”
“อ่าครับ”ไอ้ฮีทหลบให้ผมเดินออกไป ด้วยสีหน้าฉงนผมรู้ว่ามันคงอยากรู้แต่ผมคงบอกมันไมได้
กริ๊งงงงงง ~
ผมเดินไปกดกริ่งยืนรอซักพักแล้วประตูรถก็เปิดออก ผมเดินลงจากรถเป็นจังหวะเดียวกับที่มือของผมถูกใครบางคนบนรถคว้าไว้
“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”
“ไม่ต้อง บ้านกูกูกลับถูก”
“พี่อย่าดื้อสิเดี๋ยวผมเดินไปส่ง”มันไม่ฟังเสียงค้านผมและกระชากแขนผมเดินตามมันทันที
“แล้วมึงรู้เหรอว่าบ้านกูหลังไหน”
“ไม่รู้”มันตอบหน้าตายแต่ก็เดินดุ่มๆต่อไป “เดี๋ยวถึงเฮียก็บอกผมเองแหละ (:”
“ใครว่ากูจะบอกมึง -__-”
“ผมรู้น่า”มันยิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้งผมไม่ชอบเลบให้ตายสิ มันเท่กว่าผมอ่ะ ):
“กู...”
“เฮียรุ้งกินน้ำ”ก่อนที่ผมจะพูดจบ มันก็ชี้ให้ผมมองไปยังรุ้งกินน้ำสีสวย กับท้องฟ้าที่กำลังเริ่มจะเป็นสีฟ้าอากาศหลังฝนตกมันเย็นสบายพร้อมกับจะเห็นของสวยๆอย่างรุ้งกินน้ำเพราอย่างนี้แหละมั้งที่เขาบอกว่าฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอ (:
ผมยืนมองรุ้งกินน้ำอยู่ตรงนั้นซักพักก่อนจะนึกบางอย่างออกมาเกี่ยวกับรุ้งนี่...
‘นายชอบดูรุ้งกินน้ำฉันเลยพานายมาดูที่นี่ มันสวยใช่ไหมหล่ะ (:’
คำพูดของผู้ชายอีกคนดังขึ้นในหัวของผม ดวงตาสดใสและรอยยิ้มที่เมื่ออยู่บนใบหน้าของคนๆนั้นช่างสวยงามเกินกว่าปติมากรรมชิ้นใด ...
“เฮียชอบรุ้งกินน้ำเหรอ”เสียงของคนข้างๆทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์
“มะ...มันก็สวยดี”
“สวย...เหมือนเฮียเลย”
“มึงว่า...”
ตุ๊บ !
ผมกำลังจะหันไปแหวใส่มันกับประโยคที่มันพึ่งพูดเมื่อกี้ แต่ผมทำได้แค่หันหน้าไปมองเท่านั้นไม่ทันได้พูดจบประโยคเพราะริมฝีปากของคนตรงหน้าประทับลงมาบนริมฝีปากของผมซะก่อน ผมหน้าร้อนวาบกระเป๋าจาคอปหลุดออกจากมือลงสู่พื้นที่เจิ่งนองด้วยน้ำ ก่อนจะเอามือทุบที่อกมันแรงๆ แต่มันไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ลิ้นร้อนของมันแทรกเข้ามาในริมฝีปากผมอย่างช้าๆแต่ทำให้ผมร้อนวูบไปทั้งตัวผมคุมสติไม่อยู่มันกระเจิงไปคนละทิศละทาง
เวลาผ่านไปกว่าสองนาทีในที่สุดมันก็ผละริมฝีปากนั่นออก ผมหอบน้อยๆก่อนจะเงยหน้ามองมันที่กำลังอมยิ้มอย่างไม่น่าให้อภัยผมหน้าตึงทันที ไอ้เด็กนี่จูบผม มันกล้าดียังไง ผมถูริมฝีปากแรงๆก่อนจะ…
ผัวะ !
หมัดลุ่นๆประเคนสู่ใบหน้าหล่อนั่นทันทีก่อนที่ผมจะวิ่งหนีกลับบ้านด้วยใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ ผมรู้ว่ามันทำหน้ายังไงหลังจากที่ผมต่อยมัน แล้ว...แล้วทำไมผมต้องสนใจมันด้วยมันไม่จำเป็นเลยไม่จำเป็นจริงๆ
DEL2TA ONLINE
สายตาผมเหลือบไปมองทางขวาของเอ็มเอสเอ็น และพบว่า ‘มัน’ ออนไลน์อีกครั้งหลังจากที่ไม่ออนมานาน ตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มหลังจากที่ผ่านเหตุการณ์บ้าๆนั่นผมก็กลับบ้านอาบน้ำฟอกสบู่แปรงฟันและบ้วนปากไปประมาณสิบกว่ารอบได้ เหอะ ! ผมจะไม่จำมันไว้ให้รกสมองหรอก ):
ตือดือดึง ~ (โปรดอ่านเป็นเสียงเอ็มเอสเอ็น -__-)
DEL2TA SAY: สบายดีไหม
FAN2TA SAY: ก็สบายดีแต่คงไม่เท่ามึงหรอก
DEL2TA SAY: ทำไมรู้ว่าฉันสบายดี
มือผมค้างไว้ที่คีย์บอร์ดทำท่าจะพิมพ์แต่ก็พิมพ์ไม่ออก จะบอกมันยังไงว่าผมติดตามข่าวมันทุกวัน ทุกเวลาทุกก้าวความเคลื่อนไหวของมัน ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันมีความสุขดี
DEL2TA SAY: กูคิดถึงมึงจะตาย ไม่มีความสุขเลยซักนิด
FAN2TA SAY: ...
DEL2TA SAY: มึงไม่เชื่อกูเหรอ
FAN2TA SAY: ไม่เลย
DEL2TA SAY: ว้า กูไม่น่าเชื่อถือแล้ว ? tt’
FAN2TA SAY: ใช่เลยมึงพึ่งรู้เหรอก็ตั้งแต่มึงทิ้งกูไปแหละ ):
DEL2TA SAY: กูต้องไปแล้ว ฝันดีนะมึงตั้งใจเรียนอย่านอนดึกหล่ะ
DEL2TA SAY: ยังไงกูก็ยังรักมึงนะ...
DEL2TA OFFLINE
‘กูก็รักมึง’ผมมองประโยคที่เขียนลงในช่องเอ็มเอสเอ็นที่กำลังมีเคอร์เซอร์กระพริบอยู่ด้วยใจที่เจ็บปวด มึงจะให้กูรอมึงอีกนานแค่ไหนกันวะ ):
16.09.2011
อิไรท์มาอัพเเล้วค่ะ tt' ขอโทษด้วยที่ดอง ช่วงนี้ไม่ติดงานเยอะมาก
ใกล้สอบเเล้ว ตอนนี้ใครใกล้สอบเเล้วบ้างเอ่ยไรเตอร์ขอให้ทุกคนสอบได้นะค่ะ
มาพูดถึงเนื้อเรื่อง ตอนนี้เป็นตอนที่เเรกๆไม่ดราม่าเท่าไรหลังๆนี่เริ่มมีตัวละครโผล่มา
'เดลต้า' คือใครเราต้องตามลุ้นกัน
- คอมเม้นให้อิไรท์คนนี้ซักนิด :)
Cry
ความคิดเห็น