คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : eighteen.
บทที่ 18 SED III
“เออ กูเป็นแค่เพื่อนที่อยากได้มึงเป็นผัวจนตัวสั่นยังไงละสัสเอ๊ย !! ตาสว่างซักทีไอ้โง่เอ๊ย !!!!!”
เมื่อจบประโยคเหมือนห้องเริ่มอยู่ในภาวะกดดันไอ้คอมเพล็กซ์ปล่อยมือออกจากร่างบางและเดินเซอย่างคนไม่มีแรง แต่เป็นผมผมก็ช็อกนะเจอเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อแบบนี้ (ว่าคนอื่นทำไมไม่แหกตาดูตัวเองวะ : ไรท์)
“มึงบังคับให้กูพูดเองนะ กูก็แค่อิจฉาที่มึงใส่ใจดูแลเด็กนั่นทั้งๆที่ไม่ใช่น้องแท้ๆ กูดูออกนะว่ามึงรักเด็กนั่น”
“มึงหุบปากไปเลย ถ้ามึงยังไม่อยากโดนต่อย !!!”
“กูไม่หยุดมึงจะกล้าเข้ามาต่อยกูจริงๆใช่ไหม...”
“มึงอย่ามาท้ากูนะ ฮาเร็ม อย่าเอาคำว่าเพื่อนมาอ้างกับกูเพราะมันไม่มีประโยชน์”
“มึงมันก็ดีแต่ไม่ยอมรับความจริง มึงยอมรับมาสิว่ามึงระ...”
หมับ !!
ฮาเร็มพูดยังไม่ทันจบประโยคหมัดของคอมเพล็กซ์ก็พุ่งออกไปทันทีแต่ยังไม่ทันถึงตัวร่างบางมือของคนข้างๆที่ยืนนิ่งมาตลอดก็เอามารับหมัดนั้นอย่างง่ายดาย...
เรื่องทุกๆอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากให้ตายสิ ถ้าพวกมึงจะต่อยกันก็ต่อยกันตรงนี้แล้วบอกกูทีว่า ‘คนรัก’ กูอยู่ไหน....
“มึงอย่ามาสะเออะนะอาฟาน”
“กูไมได้สะเออะ แต่เรื่องนี้กูก็มีส่วนผิด ถ้ามึงจะต่อยก็ต่อยกุก่อน”
“มึงหมายความว่าไง”
“มึงอย่าลืมว่ากูเป็นคนผลิต SEDIII ทำไมกูจะไม่รู้ว่าอาการเวลา ‘แพ้ยา’ มันเป็นยังไง”
”แพ้ยา ?”
“ใช้แพ้ยา เพราปกติคนที่โดน SEDIII จะไม่สลบเหมือนน้องมึงเพราะมันเป็นแค่ยากล่อมประสาทที่สามารถสะกดจิตคนได้ก็แค่นั้นมันไม่ฤทธิ์ถึงขนาดให้คนสลบไปหลายวัน”
“แล้วทำไมน้องกู...”
“เพราะหลังจากที่น้องมึงโดนยาฮาเร็มพูดกรอกหูน้องมึงว่าโดน หมอนี่ชื่ออะไรนะ ไฮเวย์รึเปล่า -__-? แต่ก็ช่างมันเถอะไม่ใช่เรื่องสำคัญ”
มึงจะเอาไงกับกูแน่วะ... -__-‘’’’’
ผมทำหน้าอย่างเซ็งๆกับความกวนติ่งของหมอนี่ สรุปที่คอมเพล็กซ์เข้าใจผิดเพราโดมินิคโดนยาประหลาดนั่นสะกดจิตว่าโดนผมข่มขืนเนี่ยนะ -__-
“เมื่อฮาเร็มพูดแบบนี้ความที่ร่างกายน้องนายแพ้ยาตัวนี้ทำให้หลอนประสาทยิ่งกว่าเดิม และส่งผลให้ยาออกฤทธิ์กระตุ้นให้ร่างกายอ่อนล้าและสลบไปเกือบๆอาทิตย์นั่นไง...”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูแต่แรก...”
“เพราะกูไม่อยากให้มึงทะเลาะกับฮาเร็ม กูไม่อยากให้มันเจ็บปวดกับการกระทำของมึงอีกแล้ว”
“แล้วมึงไม่สงสารน้องกูกับกูรึไง กูก็เพื่อน”
“แต่ฮาเร็มมัน...”
“มึงไม่ต้องมาอ้างเหตุผลว่ามันเป็น ‘เคะ’ กูรู้สัสกูไมได้ตาบอดให้กูเดาอีกอย่างมึงก็คงรู้สินะว่ามันแอบรักกูแต่มึงก็เสือกทรยศกูโดยเลือกปิดบังไว้ กูเสียใจเฮี้ยๆเลยที่เพื่อสองคนทำกับกูแบบนี้...”คอมเพล็กซ์พูดประโยคสุดท้ายด้วยสีหน้าปวดใจและเดินออกจากห้องไปเงียบๆ
“เฮ้อออออ มึงหน่ะ”คนที่หน้าตาตี๋ๆชี้หน้าผมพร้อมกับเอามืออีกข้างกุมขมับไว้...
“อะไร...”
“แฟนมึงอยู่ในห้องนั้น”
“ขอบใจมาก”
“แล้วก็อยากบอกมึงไว้ เรื่องที่ทะเลาะกับมึงรึเรื่องที่โดนกรอกหูว่าโดนมึงข่มขืนหน่ะหายไปจากสมองของแฟนมึงแล้ว”
“มึงหมายความว่าไง”
“หลังแพ้ยาความทรงจำสองอาทิตย์ย้อนหลังจากโดนยาหายไปอย่างไร้ร่องรอยและเหตุการณ์ที่เจอยาก็หายไปด้วยเพราฤทธิ์ยาไปกดประสาทมากไป มันคงเป็นเรื่องดีของมึงที่ไม่ต้องอธิบายให้มากความ”
“…”
“แต่มันก็เป็นความโชคร้ายของมึงนะเพราะต่อจากนี้ไปแฟนมึงจะกลัวการมี ‘เซ็กส์’ ชาติทั้งชาติมึงอาจไม่ได้แอ้มแฟนมึงเลยก็ได้”มันว่าพลางตบไหล่ผมเบาๆและทำหน้าเศร้าก่อนจะลากร่างบางที่ยืนนิ่งๆออกกจากห้องไป
“กูได้ยินเรื่องทั้งหมดแล้ว ชีวิตมึงนี่น่าสงสารนะ –[]- กูไปละกูยกห้องให้มึงบ๊ายบายยย”ไอ้ฟราสซิสเดินออกมาเป็นคนสุดท้ายแล้วก็เปิดประตูห้องออกไปพร้อมกับร่างบาง
ให้ตายสิพวกมึงทำร้ายกูสาสสสส !!!!
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก !!
เสียงหัวใจของผมเต้นจนแทบจะเด้งออกจากหน้าอกตอนที่เปิดประตูห้องออกและเดินเข้าไปใน
ห้องให้ตายสิห้องแม่งโคตรเย็นเลย 22 องศา !! ขั้วโลกเหนือเหรอสัส โดมินิคยิ่งไม่ชอบอากาศเย็นอยู่
“โดมินิค...โดมินิค”
“…”
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...
“ได้ยินฉันไหมโดมินิค”ผมเดินเข้าไปในห้องเรื่อยๆเมื่อเดินไปถึงที่เตียงผมก็พบกับความว่างเปล่าเช่นเดิม นี่พวกมันโกหกผมรึไงวะ ?
“ได้ยิน”ผมรออยู่นานกว่าที่เสียงเรียกจะตอบกลับมา
“นายอยู่ไหน ?”
“นะ...ในห้องน้ำ”จบคำพูดของโดมินิคผมก็เดินเข้ไปทางซ้ายซึ่งผมเดาว่าจะเป็นห้องน้ำเพียงแค่ผมก้าวเขาไปก้าวแรกเท้าผมก็สัมผัสน้ำทันที
จ๋อม !
“เฮ้ย...โดมินิค !”ผมร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นร่างบางในเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่กำลังนั่งแช่ตัวอยู่ในอ่างอย่างสั่นๆ
“ฮะ...ไฮเวย์ ข้างนอกมันร้อนหน่ะ”
“ร้อน ?”ข้างนอกห้องนั่นเปิดแอร์ตั้ง 22 องศาเลยนะ -__-!?
“ร้อนจริงๆนะ”ร่างบางว่าพลางส่งสายตาเว้าวอน ให้ตายสิตอนนี้กูร้อนแทนมึงแล้วนะโดมินิค
“อะ...เออเชื่อแล้วแต่ตอนนี้ลุกขึ้นก่อนดีกว่า”
“ลุกไม่ขึ้น”
“เป็นอะไร ?”
“ตะคริวกิน อุ้มหน่อยสิไฮเวย์”
“หา ?”
“อุ้มหน่อยอยากขึ้นเหมือนกัน ตัวเริ่มเปื่อยแล้ว”ร่างบางว่าพลางเบ้ปากน้อยๆ ‘อ้อน’ โดมินิคอ้อนหายากยิ่งกว่าอะไรดี เมื่อทนแรงสายตาจากร่างบางไม่ไหวทำให้ผมต้องเข้าไปช้อนร่างบางขึ้นจากอ่างน้ำ เมื่อร่างบางโผล่พ้นน้ำทำให้ผมคิดผิดอยากวางเขากลับลงไป -__-!!!
เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ดูตัวใหญ่เมื่อครู่แนบเข้ากับเนื้อของโดมินิคทำให้เห็นผิวขาวๆนั่นประปราย หะ...ให้ตายเหอะเซ็กซี่ชะมัด !! และตรงต้นขานั่นทำให้ผมรู้ว่าโดมินิคใส่แค่อันเดอร์แวร์แต่ไม่ได้ใส่กางเกง ผมจะทำยังไงดีหล่ะผมคงห้ามใจไม่ให้ข่มขืนเขาไหวจริงๆนะเหรอ
เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เคยเห็นโดมินิคมาเลย ไอ้ท่าทางอ้อนเหมือนลูกแมวนั่นอีกเกิดอะไรขึ้นวะ...!!!!27.02.12
อัพอย่างรวดเร็วหลังจากเห็นเม้นพรวดพราด 5555555
ช่วงนี้ขยันผิดปกต (?) วันนี้อัพตอนนี้มาตอนหน้าอาจจะมีอะไรๆ
5555555555555555555 ไรท์มาเเบบเเบลอๆนะเออ
เม้นนะค่ะรีดเดอร์ไรท์จะได้มีกลจ.อัพตอนหน้าไวๆ :)
ความคิดเห็น