คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : twenty-eight.
บทที่ 28 ฝนตกอเกน ~
เอี๊ยดดด !
เสียงล้อรถมอเตอร์ไซค์บดกับพื้นถนนทำให้ผมที่ใจเต้นแรงตลอดการเดินทางได้หายใจทั่วท้องขึ้น ผมใจเต้นแรงตื่นเต้นตัวสั่นและหลังจากที่ลงมาจากรถ...ขาสั่นครับ T__T~
“เชี่ยฮีท ขับรถเร็วสัส T{}T~”
“ฝนมันใกล้ตก...”ไอ้ฮีทพูดเสียงอู้อี้ก่อนจะถอดหมวกกันน็อคออกและยิ้นบางๆให้ผมก่อนจะพูดประโยคต่อมา “ผมกลัวเฮียเปียกฝนหน่ะสิ”
=[]=;;
จบประโยคไอ้ฮีทก็ลงจากมอ’ไซค์และเดินมาถอดหมวกกันน็อคผมออก
“ผมกลัวเฮียไม่สบาย ผมเป็นห่วงเฮียนะ...”
“เอ่อ...”
เปาะแปะ เปาะแปะ ซ่า !~
ผมยังพูดไม่ทันจบฝนที่ตั้งเค้ามาตั้งแต่บ่ายก็หล่นลง (?) จากฟ้าเหมือนน้ำท่วม (มึงเปรียบอะไรของมึง) ผมที่กำลังจะพูดก็รีบจับมือไอ้ฮีทเข้าไปยืนที่ประตูรั้วหน้าบ้าน ผมรีบล้วงกุญแจบ้านออกมาอย่างยากเย็น ฝนที่ตกลงมาทำให้ผมเริ่มรู้สึกเจ็บๆที่ต้นแขน ฮือออ ให้ตายสิฝนจะตกแรงไปไหนวะ !!
กรุ๊งกริ้ง
ในที่สุดผมก็เจอพวงกุญแจจากกระเป๋าเอี๊ยม ผมยกมันขึ้นมาและถือด้วยมือสั่นๆ ผมค่อยๆแหย่ลูกกุญแจลงรู เฮ้ยยย มืออย่าสั่นดิวะกูเปิดประตูไม่ได้ T____T
“มาเฮียผมช่วย...”ไอ้ฮีทที่ยืนอยู่ข้างหลังขยับเข้ามายืนซ้อนข้างหลังจนแผ่นหลังผมกระทบกับหน้าอกของมัน จากเสื้อผ้าที่เปียกฝนทั้งคู่ทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่าผมกับมันแนบเนื้อจนแทบจะรวมร่างกันอยุ่แล้วนาทีนี้ T[]T!!
“เฮีย.....เฮียเสร็จแล้ว ~!”ไอ้ฮีทยื่นหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูเล่นเอาผมสะดุ้งเมื่อกี้ผมรู้สึกว่าฝนที่ตกลงมาโดนตัวไม่เจ็บเลย ใจผมเหมือนล่องลอยไปทีไหนซักที่และได้ไอ้ฮีทดึงกลับมาเมื่อกี้ (วันนี้ภาษาไรท์เตอร์แปลกๆ T^T)
เมื่อผมได้สติผมก็รีบเปิดประตูรั้วและรีบไขประตูบ้านเข้าไปอย่างรวดเร็ว (ทีนี้หน่ะเร็วนะแฟน -__-!) ผมมองซ้ามมองขวาในบ้านก่อนจะถอดรองเท้าผ้าใบเปียกไว้ที่ชั้นวางและกดเปิดไฟ
พรึบ !
ไฟที่สว่างจ้าขึ้นทำให้ผมรีบวิ่งไปที่ชั้นสองเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวหลังจากที่ผมลงมาแล้วผมก็เห็นไอ้ฮีทยืนกอดอกอยู่ที่หน้าประตูบ้านไม่ยอมเดินเข้ามาในบ้านเลย
“ฮีท เข้าบ้านมาเร็วเดี๋ยวไม่สบาย”
“เดี๋ยวบ้านเฮียเปียก...”
“ช่างแม่ง มึงคิดว่ากูเข้ามานี่ไม่เปียกเหรอ ?”ผมไม่ฟังคำตอบมันแต่ลากมันเข้ามาในบ้านและโยนผ้าเช็ดตัวให้มันผืนนึง
“ถอดรองเท้าวางไว้ตรงนั้นที่เดียวกับกู แล้วเช็ดตัวซะนั่นห้องน้ำอาบน้ำด้วยกูอาบน้ำเสร็จกูจะเอาชุดไอ้ฟราสลงมาให้ เข้าใจไหมห้ามขัดห้ามเถียงห้ามพระเอกนาทีนี้ไปอาบน้ำสระผม กูห่วงโอเค๊ จบแค่นี้หล่ะกูอาย !!!”
ผมพูดรัวเร็วจนไอ้ฮีทยังอ้าปากค้างและจบด้วยคำว่ากูห่วงก็ผมห่วงมันจริงๆนี่ ): นาทีนี้เก็บความอายเข้ากรุแต่พอผมพูดจบผมก็วิ่งขึ้นห้องหนีแม่ง ... สยบความอายและอาการ
ใจเต้นหน้าแดง -///- ♥ (กูเก็บมึงแล้วนะมึงมาทำไมอีกกก!!)
…
ผมอาบน้ำแต่งตัวและลงมาในชุดนอนปกติของผม ชุดนอนผมคือกางเกงบอลกับเสื้อยืดไอ้ฟราส –[]-; คือผมเป็นคนที่ตัวเล็กกว่ามันมากเวลาผมมันเลยดูยาวๆผมใส่เสื้อมันจะอยู่ที่เหนือเขาขึ้นมาประมาณคืบครึ่ง มันรู้สึกสบาย 55555555
เฮ้ยยย นอกเรื่องง ~ เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาเห็นไอ้ฮีทในสภาพพันผ้าขนหนูผืนเดียวนั่งดูเพาเวอร์พัพเกิร์ลในทีวีอย่างตั้งใจ
“ฮีทมึงดูอะไร -*-”
“ผมชอบบลอซซั่ม -0-…”มันตอบอล่างเหม่อๆก่อนจะหันหน้ากลับไปดูทีวีต่อ ไอ้ควายย ชอบบลอซซั่ม –[]-!! โตจะตายห่าแล้ว
“กูเอาเสื้อผ้ามาให้...”
“อ่าขอบคุณครับ”มันหันมามองหน้าผมเพราตอนนี้การ์ตูนมันจบพอดี ผมควรจะขอบใจใช่ไหมที่มันจบเร็ว -__- “แล้วนี่เฮียแต่งตัวอะไร -*-”
“ก็...ชุดนอนกู –[]-”
“เฮียใส่ชุดนี้นอน แล้วนั่นเสื้อใคร -*-”
“เสื้อไอ้ฟราสหน่ะ ไปขโมยมันมา -__- ทำไมมึงมีปัญหา ?”
“เสื้อพี่ชายเฮีย ก็ช่างมันเถอะนึกว่าของคนอื่น...”
“มึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป...”
“คร๊าบๆ”มันรับคำก่อนจะเดินไปห้องน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมา ผมมองเสื้อยืดสีเทาล้วนกับกางเกงขาสามส่วนของไอ้ฟราสที่ผมใส่แล้วต้องเอายางมารัด (?) แต่ไอ้ฮีทใส่ออกมาไม่ดูน่าเกลียดเท่าผมแต่มันก็ยังดูแปลกๆอยุ่ดี ถึงไอ้ฮีทจะสูงประมาณร้อยแปดสิบห้าแต่ไอ้ฟราสพี่ชายผมหน่ะล่อซะร้อยเก้าสิบสาม ผมก็อยากถามว่ามันหน่ะคนหรือเปรต -*-
...ส่วนผมหน่ะเหรอร้อยหกสิบเจ็ด T^T
แปล๊บๆเปรี้ยง !
พรึบ !
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก !~”
ตึง ! พรวด !
“เฮียเป็นไรไหม...เฮียอยู่ตรงนั้นนิ่งๆนะ !!”
…
ผมกรีดร้องขึ้นท่ามกลางความมืดมิดทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากเริ่มจากฟ้าแลบสองครั้งก่อนที่เสียงฟ้าผ่าจะดังขึ้น และบ้านผมก็ไฟดับหลังจากที่ได้ยินเสียงผมไอ้ฮีทก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาและเดินผ่านความมืดมาหาผม
ผมเป็นคนกลัวความมืดมากผมชอบอยู่ในที่ที่มีแสงเยอะๆเพรามันรู้สึกว่าผมปลอดภัย ทำให้ผมเกลียดความมืดที่สุด...
“เฮีย...”เสียงกระซิบที่ข้างหูผมทำให้ผมสะดุ้งเบาๆก่อนทีไอ้ฮีทจะสวมกอดผมที่ตั่วสั่นเพราความกลัวจากทางด้านหน้า จากความใกล้ชิดที่มีมากเกินไปทำให้ผมรู้ว่ามันไม่ได้ใส่เสื้อและยังรู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงและลมหายใจที่ยังไม่สม่ำเสมอของมัน
ฮีท...มึงเลิกได้ไหม เลิกดีกับกูซักทีเลิกทำให้กูเป็นคนผิดที่ทำร้ายมึง
ผมคิดอ้อนวอนในใจก่อนจะซบหน้าลงบนอกอุ่นๆของมันเหมือนกับแมวที่หาที่พักพิง...
…
“เฮีย...เฮีย”ฮีทเรียกคนในอ้อมแขนเบาๆแต่ก็ไร้ปฏิกิริยา แฟนต้าเผลอหลับไปซะแล้ว หลังจากที่ทำให้แฟนต้าหายสั่นได้เขาก็พาแฟนต้ามานั่งที่โซฟาได้ซักสิบนาทีไฟก็มา เมื่อเขารู้ว่าร่างบางหลับไปแล้วฮีทก็ได้แต่จัดแจงที่นอนให้ร่างบางได้นอนอย่างสบายๆ
“อืออ...อืม”ร่างบางแทรกตัวเข้ากับอกอุ่นๆของเขาก่อนจะใช้มือเกี่ยวเอวร่างสูงไว้
“เฮียจะนอนนี่เหรอ...”
“…”
“งั้นครั้งนี้ผมถือว่าเฮียเริ่มนะ ผมขอนอนกอดเฮียหล่ะคืนนี้ ~”ฮีทพูดอย่างเจ้าเลห์ก่อนจะกอดร่างบางไว้แนบอก
…
05.45 A.M.
เอี๊ยด !
รถสปอร์ตคันงามจอดที่หน้าบ้านของแฟนต้าอย่างนิ่มๆ ร่างสูงเปิดประตูออกมาจากรถและควงกุญแจผิวปากเข้าไปในบ้านตามปกติจนลืมสังเกตซุปเปอร์ไบค์ที่จอดข้างบ้าน...
แกร๊ง ~!
เมื่อร่างสูงเปิดประตุเข้ามาในบ้านก็พบกับบ้านที่สว่างโร่และน้องชายตัวเองที่ถูกผู้ชายนอนกอดอยู่บนโซฟา อ๊ากกกกกกกกกกกกก !!!!! มึงกล้าขนาดนี้มึงไม่อยากตายดีใช่ไหม !!!12.05.55
ตอนนี้มากัลความเบลอของไรท์เตอรื T___T
น้องฮีทกับเเฟนหวานเเต่ก็ขมไปในตัว
ไรท์ลาตาย ฉากหน้าพี่ฟราสจัดหนัก
วะฮาฮ่า !!!
ความคิดเห็น