คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : thirty-six.
บทที่ 36 ความลับที่ไม่อยากรู้
“ตั้งใจฟังดีๆหล่ะ เฮียสืบมาหมดเท่าที่หาได้แล้ว...”
“อืม พูดเลยเฮีย”ผมเดินไปนั่งที่โซฟาหนังกลางห้องและมองดูเฮียที่ยืนอยู่หน้าโปรเจคเตอร์
...
“คนที่นายให้หาหน่ะ ชื่อ ‘ฟาร์อีสต์’ เป็นลูกชายเจ้าของ music.f ENT ค่ายของเดลต้า อายุเด็กกว่าพวกนายปีนึง นายคงอยากเห็นหน้าใช่ไหม...”
เฮียตั้งคำถามหนึ่งขึ้นมาทำให้ผมขมวดคิ้วเข้าหากันและพยักหน้าตอบไปเบาๆ ปกติเฮียไม่ใช่คนที่ถามอะไรเซ้าซี้แบบนี้นะ...
จนเฮียค่อยๆเลื่อนลงมาจนผมเห็นหน้าของผู้ชายคนนั้นชัดเจน มือที่กอดอกอยู่คลายออกจากกันตาของผมจ้องมองไปที่ผู้ชายที่นั่งยิ้มในโปรเจคเตอร์ ชายคนนั้นหน้าเหมือนผมอย่างกับแกะ !!!
...
“...”
“ฉันไปสืบภายในบริษัทมาพบว่าสองคนนี้คบบกับตั้งแต่ก่อนที่เดลต้าจะเดบิวต์...จนถึงเดี๋ยวนี้”
“เฮียพูดต่อเถอะผมทำใจมาแล้ว”
“หมดแล้ว...”
“ว่าไงนะเฮีย”
“เรื่องของเดลกับฟาร์อีสต์หมดแล้ว...”
“หาอะไรกันเฮีย ผมเดิมพันสูงนะทำไมเฮียให้ผมกลับมาแค่นี้ !!!”
“เพราะมันยังมีอะไรที่น่าตกใจกว่าเรื่องของเดลหน่ะสิ...”
“หา ?”
“พ่อของหมอนี่หน่ะเป็นสามีของพี่สาวไอ้เดล...พูดง่ายๆตอนนี้สองคนอยู่บ้านเดียวกัน...”
“งั้นฟาร์อีสต์...”
“เปล่าหรอก พี่สาวเดลหน่ะพึ่งจะอายุยี่สิบสามเองนะเขาเป็นภรรยาใหม่ที่ยกตัวเองจากเลขามาเป็นภรรยา...ฟาร์อีสต์ค่อนข้างเกลียดเธอเลยหล่ะ แต่ปัญหามันไมได้หมดตรงนั้นเพราะนายรู้ไหมผู้หญิงคนนี้คือแม่แท้ๆของฟาร์อีสต์”
เฮียศาเลื่อนรูปต่อไปให่ผมดูยิ่งทำให้ผมช็อคเข้าไปใหญ่...
...
“แม่...”
“ไม่ใช่ เธอชื่อวิภาดา จันทมาเนศ เธอพึ่งเสียไปเมื่อสี่ปีก่อน เป็นพี่สาวฝาแฝดของแม่นายซึ่งจริงๆแล้วชื่อจริงแม่นายคือ วนิศา จันทมาเนศ ทั้งสองคนเป็นลูกสาวฝาแฝดของเจ้าของมิวสิคเอฟคนก่อน...”
“ปะ...แปลว่า”
“เดี๋ยวยังไม่จบ...เรื่องนี้มันดราม่ามากกว่าที่นายคิดนะแฟนต้า ตั้งแต่เกิดจนแม่นายเสียนายรู้ใช่ไหมว่าพ่อนายชื่อ วิทิต อารยนนท์ จริงๆไม่ใช่หรอกหมอนั่นเป็นสามีใหม่ของแม่นาย...และเป็นพ่อของฟราสซิสนั่นแหละเป็นเหตุผลหนึ่งที่ไอ้ฟราสหนีหายออกจากบ้านแล้วจริงๆพ่อของนายชื่อ ‘กรวิน ธารากร’ เจ้าของ music.f ENT คนปัจจุบัน และนี่เป็นใบเกิดของนาย”
ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกกับความจริงทีได้รับผมไม่คิดว่าจะเจอเรื่องหนักหน่วงอะไรขนาดนี้...ผมเคยบอกว่าผมอยากรู้ว่าทำไมไอ้ฟราสถึงหายออกจากบ้านแต่เรื่องราวที่ผมอยากรู้ต้องไม่ช่แบบนี้...ผมมองดูสูติบัตรในมือทุกๆอย่างเป็นไปตามที่คนตรงหน้าผมพูด ผมมองตรงโปรเจคเตอร์อีกครั้งเพื่อตอกย้ำความจริง
“แล้วทำไมแม่ผมกับแม่ผู้ชายคนนั้นถึงมี...สามีคนเดียวกัน”
“เรื่องนี้ฉันพอมีเส้นสายในบริษัทนั้นอยู่บ้าง คนเก่าคนแก่ของบริษัทหลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...แม่นายหน่ะเป็น...เมียน้อย”เสียงปลายประโยคดูแผ่วเบาแต่ผมกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน ‘เมียน้อย’ งั้นเหรอชีวิตใครวะ แม่ง บัดซบได้ใจดีจริงๆ
“พอแล้วหล่ะเฮีย...”
“อือ จริงๆมันก็หมดแล้วหล่ะ”เฮียเดินไปปิดโปรเจคเตอร์และเดินมานั่งข้างผม ไฟในห้องคอ่ยๆสว่างขึ้น ผมยกมือขึ้นปิดหน้าไว้ผมไม่อยากรู้อะไรอีกแล้วเรื่องวันนี้มันหนักเกินไป
“ผมไม่อยากรู้อะไรแล้วเฮีย...”
“อือ เฮียเข้าใจมันหนักสำหรับนาย”
...
“แล้ว ‘Touris drink&kiss’ จะเริ่มเมื่อไรหล่ะเฮีย”ผมที่นั่งเงียบๆอยู่นานผละออกจากอ้อมกอดอุ่นๆของคนที่เหมือน ‘พี่ชาย’ และถามคำถามที่เกี่ยวกับข้อตกลงออกไป
“นายไหวเหรอ ?”
“ผมแยกแยะแก เฮียก็รู้”
“อีกสิบสองวันตอนห้าทุ่ม นายไม่มาเฮียไม่ว่านะ...”
“ผมไม่ผิดสัญญา...”
“อืม งั้นคืนนี้นอนที่นี่แหละ เฮียขี้เกียจไปส่ง...!!!”
“เฮียอ่ะได้ไง ให้คนรถไปส่งก็ดีนะ T^T”
“ไมได้ คืนนี้นายนอนนี่ ‘ห้องเดิม’ โอเค๊ ?”
“แต่...”
“เฮียไม่อยากให้นายนอนคนเดียวนะ...”
“…”
“เฮียไม่อยากกินข้าวต้มงานศพนาย”
“เฮีย -__-++”
“ล้อเล่นเคิ๊บบบบ”
“หึๆ คืนนี้นอนนี่ก็ได้...”
บางทีอยู่ที่นี่อาจจะดีกว่าก็ได้
...
“หนูฝิ่น นั่นฝิ่นใช่ไหม...”เสียงเรียกตากด้านหลัทำให้ผมหันหลังกลับไปมองผมเห็นหญิงสูงวัยอายุประมาณห้าสิบยิ้มให้ผมในขณะที่ผมกำลังเปิดประตูห้องที่หน้าห้องติดชื่อเล็กๆไว้ว่า
‘ฝิ่น’
“ป้าแก้ว ?”
“ฝิ่นจริงๆด้วย โถป้าหล่ะคิดถึงหนูมากเลยนะหายไปไหนมา”
“ผมไปเรียนต่อมาครับ ตอนนี้ผมมอห้าแล้วนะ”
“แล้วฝิ่นจะกลับมาทำงานเลยไหม ป้าทำความสะอาดห้องให้ทุกอาทิตย์เลยนะ คุณองศาแกก็ไม่ให้ใครเข้าใช้ห้องนี้เลยเหมือนเก็บไว้ให้หนูแหละซึ่งป้าก็เห็นด้วยมาก...”
“ครับขอบคุณป้าแก้วด้วยนะครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยมากเลยเดี๋ยวพรุ่งนี้คุยกันนะครับ...”ผมพูดตัดบทและก้มหัวให้ป้าแก้วเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินเข้าห้องไป ซึ่งป้าแกก็เข้าใจนิสัยของผมโคยแกส่งยิ้มให้ผมบางๆก่อนจะเดินไปทำงานต่อ ผมมองห้องที่ผมเคยอยู่ในฐานะของ ‘ฝิ่น’ สิบค้าประมูลที่มีค่าของ 69 PUB ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใครมาจากไหน ผมทำงานเงียบๆให้กับเฮียองศาผมจะขึ้นเวทีแค่ในงาน ‘Touris drink&kiss’ งานเดียว งานนี้เป็นงานที่มีขึ้นทุกสามสัปดาห์จะมีการประมูล ‘สินค้า’ ของ 69 PUB ซึ่งผมถือเป็นสินค้าที่หาจับตัวยาก รายได้ที่ผมทำได้จากงานนี้มากพอที่ผมจะอยู่ได้หลายเดือน
งานนี้เป็นงานที่ทำให้ผมลืมตาอ้าปากได้ ผมไม่ต้องขายตัว ไม่ต้องเสียตัวแต่แค่ใช้ร่างกายให้พวกผู้ชายหน้าโง่หลงไหลและจ่ายเงินที่มันคิดว่าเป็นค่าตัวผม คิดว่าซักวันจะได้ร่างกายของผมไป เรียกง่ายๆผมก็เหมือน ‘นักต้มตุ๋น’
ผมนอนแผ่ลงกับเตียงอย่างเหนื่อยล้า สมองปวดตุบๆ ผมลืมตามองเพดานและมองไปรอบๆห้องที่แสนคุ้นเคย มันเป็นห้องที่เคยมีอดีตอันน่าสมเพชของผมเก็บเอาไว้...และมันกำลังทำให้ความรู้สึกบางอย่างคืบคลานเข้ามาครอบงำผม มันเป็นความกลัวอย่างสุดขั้วหัวใจ...ผมกำลังกลัวว่า ‘ความลับ’ ของผมจะทำให้ผมเหลือตัวคนเดียว
7-10-12
สัญญาว่ามาต้องมาาาาาา ไรท์มานะครับบบบ
เลทไปนิสหน่อยยยยย ตอนนี้ปรับๆแก้ๆ -__-
แบบอารมณ์มันท้อไม่มีคนเม้นกรี๊ดดดดด T____T
ไรท์ไมไ่หวนะค่ะเบบนี้อ่ะเม้นอค่นี้ไรท์ไม่มีแรงนะค่ะเหนื่อยค่ะ :(
ส่วนตอนนี้นะค่ะ สังเกตุได้ความลับน้องแฟนแง้มๆแล้วนะค่ะ
ส่วนตอนหน้าจะเป้นยังไงไรท์ขอพิจารณาเม้นก่อนนะ :(
ไม่แน่ตอนหน้าไม่มีเม้นอาจจจะไม่ไขความลับของคนอื่นต่อแล้ว !!!
ความคิดเห็น