คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Black Candy : 16
Chapter : 16
“เมื่อไหร่ฉันจะกลับไปเป็นผู้ชาย?!”
“.........”
“ฉันคิดว่านี่ควรจะพอแล้ว ฉันทนอยู่ในร่างผู้หญิงนี่มานับปีแล้วนะ เจออะไรมาครบทุกอย่างแล้ว มันถึงเวลาที่ฉันควรจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมสักที ”
“ยัง.....ยังไม่ถึงเวลานั้น”
“แล้วเมื่อไหร่ล่ะ!! เมื่อไหร่ฉันจะได้กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมซะที!!”
“เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น เพราะยังมีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิง ที่เธอยังไม่รู้”
คำตอบที่ลีอาห์ทิ้งไว้ให้ ทำเอาชานยอลคิดมากไปทั้งวัน ‘เมื่อไหร่เมื่อนั้น’ หรือมันจะไม่มีวันนั้นกันแน่ ชานยอลไม่มีทางรู้เลยว่าทูตสวรรค์สาวกำลังคิดอะไรอยู่ รอยยิ้มและสายตาที่เย้ายวนของลีอาห์ทำให้ร่างโปร่งเถียงไม่ออกซะทุกครั้ง แม้ว่าตอนนี้ตัวเองจะเป็นผู้หญิงไปแล้วก็ตาม
“อะไรนะ!! ผู้หญิงคนนั้นไปทำงานที่บริษัทเดียวกับนาย!”
แบคฮยอนถึงกับตกใจเมื่อชานยอลเล่าเรื่องลีอาห์ให้ฟัง
“เออ! แล้วคุณผู้หญิงแกก็ไฝว้กับคู่หมั้นท่านรองแม่งทุกวัน ฉันนี่ก็ระทึกทุกวัน” ชานยอลบอกพร้อมกับแกะลูกอมกินไปด้วย
“แล้วนี่คือจะกินลูกอม? เผื่อว่าจะเจอเม็ดที่ทำให้กลับไปเป็นผู้ชายว่างั้น?” แบคฮยอนถามขึ้น เมื่อเห้นเพื่อนของตัวเองกินลูกอมประหนึ่งว่ามันคือขนมขบเคี้ยว
“เออ!!! มันต้องมีสักเม็ดแหละวะ! เพราะไอ้ลูกอมปีศาจนั่นแม่งชอบโผล่มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ฉันว่ามันต้องเป็นหนึ่งในร้อยเม็ดนี่แหละ!” ร่างโปร่งบอกก่อนจะยัดลูกอมที่อยู่ในกำมือเข้าปากอย่างประชดประชัน
“ฟันร่วงหมดปากเมื่อไหร่ พ่อจะหัวเราะให้” คนตัวเล็กพูดพลางมองเพื่อนตัวเองที่กำลังแกะลูกอมกินอย่างเอาเป็นเอาตาย
“คริส! นับจากวันนี้เป็นต้นไป คุณห้ามไปยุ่งกับแม่เด็กนั่นอีกเป็นอันขาด!!”
“คุณเป็นใคร ถึงได้มีสิทธิ์มาสั่งผมแบบนี้”
คนร่างสูงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก่อนจะปรายตาคมขึ้นไปมองหญิงสาว
“ฉันก็เป็นคู่หมั้นคุณไง! คุณมีฉันอยู่แล้ว คุณควรเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นๆ ได้แล้วนะคริส!”
ระดับเสียงของยูอีเริ่มเพิ่มมากขึ้นตามอารมณ์โกรธ
“ยูอี....ความจริงผมคิดว่า คุณไม่ควรทนอยู่แบบนี้นะ....”
คริสจ้องหน้าอีกคนด้วยสีหน้าเฉยชาอย่างที่เคยเป็น
“คุณหมายความว่าไง?” ยูอีมองไปยังชายผู้เป็นคู่หมั้นอย่างต้องการคำตอบที่ชัดเจนมากกว่านี้
“ผมว่าคุณควรถอนหมั้นซะ คุณจะได้เจอคนอื่นที่ทำให้คุณมีความสุขได้มากกว่าผม”
ประโยคที่ร่างสูงพูดออกไปทำให้ยูอีไม่สามารถกลั้นหยดน้ำตาเอาไว้ได้ หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ คริสได้แต่ยืนมองและไม่มีทีท่าว่าเขาจะเข้าไปปลอบอีกคน
ความจริงมันไม่ควรเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก....ความจริงเขากับยูอีไม่ควรหมั้นกันตั้งแต่แรกแล้ว คริสไม่เคยรักยูอีเลย ถ้าไม่เป็นเพราะครอบครัวของทั้งสองฝ่าย ตอนนี้ทั้งสองคนอาจจะยังไม่รู้จักกันก็เป็นได้ แต่มันผิดพลาดตรงที่หญิงสาวกลับรักคริสเข้าจริงๆ ไม่ว่าจะพูดยังไงยูอีก็ไม่ยอมถอนหมั้น แม้ว่าคริสจะควงหญิงอื่นมาให้เห็นต่อหน้า ยูอีก็ยังคงยอมทนอยู่กับชายหนุ่มมาจนถึงทุกวันนี้
“ผมเคยบอกคุณไปหลายครั้งแล้วนะ......ผมไม่เคยรักคุณและตอนนี้ผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่ผมควรจะจริงจังกับใครสักคน……” ร่างสูงพูดก่อนจะเว้นช่วงประโยคนั้นเอาไว้
“........ที่ไม่ใช่คุณ”
คริสบอกกับยูอีก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้หญิงสาวทรุดตัวร้องไห้อยู่เพียงลำพัง
ความเสียใจของยูอีเริ่มเปลี่ยนไปเป็นความเกลียดชัง ความแค้นและความอิจฉา....อิจฉาตัวต้นเหตุที่ทำให้คริสต้องพูดออกมาแบบนี้ ถ้าไม่มีคนๆ นั้น วันนี้คริสอาจจะยังไม่พูดประโยคนี้กับเธอ เพราะผู้หญิงคนนั้นคริสถึงได้กล้าพูดออกมาแบบนี้ เพราะชานยอล คริสถึงได้ทำให้ยูอีต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง!
…………………………………………………………
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ทะเล!! ฉันชอบทะเลจังเลยยยยยยย~~~”
คริสตัลกรีดร้องขึ้นมาก่อนจะทิ้งสัมภาระของตัวเองแล้ววิ่งปรี่ไปที่ชายหาด
“อ่าวเฮ๊ย!! เก็บของก่อนสิเจ๊! โห่!” แบคฮยอนตะโกนไล่หลังไป แต่อีกคนกลับไม่สนใจเสียงเรียกทำให้หนุ่มร่างเล็กต้องจัดการหิ้วสัมภาระให้เพื่อนสาวของตัวเองแทน
“ทำใจแก เพื่อนแกอยู่ป่าไม่เคยเจอทะเล นางเลยตื่นเต้นไปหน่อย” ฮยอนอาเดินเข้ามาตบบ่าเล็กของแบคฮยอนก่อนจะเดินนำหน้าไปโดยไม่ได้ช่วยถืออะไรเลย
“มึงนึกยังไงถึงได้จัดทริปมาเที่ยวกันแบบนี้?” ลู่หานถามเพื่อนร่างสูงขึ้นมาในขณะที่กำลังเดินไปยังที่พักของตัวเอง
“ก็อยากเที่ยวเฉยๆ ทำไมต้องมีอะไรด้วย” คริสตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“มึงแน่ใจ? ได้ข่าวว่าคั่วเด็กฝึกงานอยู่นี่หว่า~~” ซิ่วหมิ่นกอดคอเพื่อนร่างสูงพร้อมกับมองด้วยสายตาจับพิรุธ
“ถ้าใช่.....แล้วจะทำไม!” ร่างสูงเอียงคอไปมองเพื่อนอย่างกวนๆ
“โอ้โห~ ไม่มีปฏิเสธเลยครับคนๆ นี้” ลู่หานเอ่ยแซวร่างสูง
“มั่นคงนะเนี้ย ตั้งแต่เรียนอยู่มหาลัยละ ยังมองแต่คนนี้อยู่สินะ”
ซูโอที่เดินนำหน้าอยู่ก็หันมาร่วมแซวเพื่อตัวเองด้วยอีกคน
“น้องยอลลี่มีดีอะไรน้า?~ ถึงได้ทำให้ไอ้คริสคนนี้มองมาได้เป็นปีๆ”
ลู่หานทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะหันไปยกยิ้มให้เพื่อนตัวเองอย่างมีนัยย์
“แต่ก็ถือว่ามันใจกว้างอยู่นะเว้ย จะสวีตกับสาวทั้งที แต่ดันให้ศัตรูหัวใจตัวเองมาด้วย”
ซิ่วหมินบอกพร้อมกับมองไปยังชางมินที่กำลังเดินคู่อยู่กับชานยอล
“เก๊กมากไประวังจะโดนเขาคาบไปกินนะเว้ยยยย”
ซูโอบอกก่อนจะวิ่งหนีเท้าของร่างสูงไปยังที่พักทันที อีกสองคนที่เหลือก็วิ่งตามไปอย่างไม่รอช้า
ความจริงแล้วการที่คริสจัดทริปมาเที่ยวทะเลครั้งนี้ไม่ได้มีอะไรมาก ร่างสูงแค่อยากพบปะกับเพื่อนๆ ตั้งแต่เรียนจบกันไปก็แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยเพราะต่างคนก็ต่างมีภาระหน้าที่จะต้องทำ และถือโอกาสพาลูกน้องที่ทำงานของตัวเองมาพักผ่อนหลังจากที่ทำงานหนักกันมาโดยตลอด แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นต้องมีลีอาห์
“เฮ๊ยคริส ผู้หญิงคนนั้นเป็นพนักงานบริษัทมึงหรอวะ?” ลู่หานถามขึ้นพร้อมกับมองไปที่ลีอาห์ไม่วางตา
“เออ เป็นหัวหน้าฝ่ายที่ยอลลี่ไปฝึกงานด้วยน่ะ ทำไม? มึงสนใจหรอ?” คริสยกยิ้มก่อนจะถามเพื่อนตัวเอง เมื่อเห็นว่าหนุ่มหน้าหวานประจำกลุ่มดูท่าทางสนใจพนักงานสาวมากเป็นพิเศษ
“แหม่ะ! ไม่สนใจสิแปลก สวยซะขนาดนั้น!” ลู่หานหันมาบอกเพื่อนก่อนจะหันกลับไปมองลีอาห์ที่กำลังเดินเล่นอยู่ริมชายหาดเพียงลำพัง
“กูติดต่อให้เอาไหม?”
“ไม่อะ...ไม่รู้สิ เหมือนมีอะไรบางอย่างบอกกูว่าอย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า เขาดูสูงส่งเกินกว่าที่กูจะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเขา” หนุ่มหน้าหวานบอกกับคริสด้วยสีหน้าจริงจัง
“นี่มึงไปจำมาจากละครเรื่องไหนวะเนี้ย ฮ่าๆๆๆๆ” ซูโฮแซวเพื่อนก่อนจะหัวเราะออกมา
“ความรู้สึกกูมันบอกงั้นจริงๆ นะโว้ย!” ลู่หานหันไปบอกซูโฮด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แต่น้องยอลลี่ก็จัดว่าเด็ดนะเว้ย ดูห้าวๆ ดีมึงไม่สนใจบ้างหรอลู่หาน”
ซิ่วหมินสะกิดลู่หานก่อนจะชี้ไปยังชานยอลที่กำลังคุยเล่นเฮฮากันกับกลุ่มเพื่อน
“ถ้าคนนี้สน!”
คนหน้าหวานบอกก่อนจะยิ้มออกมาและมองไปยังหญิงสาวร่างโปร่งด้วยสายตาหวานเยิ้ม
“มึงไม่เหมาะสมกับยอลลี่เขาหรอก” คริสพูดแทรกขึ้นมา ทำให้เพื่อนอีกสามคนต้องหันมามองเพื่อฟังประโยคต่อไป
“เขาสูงเกินไป คงไม่เหมาะกับคนเตี้ยๆ อย่างมึงหรอก ฮ่าๆๆๆ” ร่างสูงบอกก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ไอ้สลัด!” ลู่หานสบถขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะปาถุงขนมใส่ร่างสูง
“มึงก็ไปว่ามัน ลู่หานมันแค่ตัวเล็ก ฮ่าๆๆ” ซิ่วหมินร่วมหยอกล้อลู่หานด้วยอีกคน
“เออ..เอาเข้าไปแซะกันเข้าไป! แหมมมม ถ้ากูเตี้ยแบบแบคฮยอนจะเรียกว่าอะไรได้วะ!”
ลู่หานบอกด้วยสีหน้าบูดบึ้งก่อนจะโบ้ยหน้าไปทางกลุ่มของแบคฮยอนที่กำลังนั่งจับกลุ่มกันอยู่ที่ริมสระน้ำ ทำให้อีกสามคนที่เหลือต้องปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเพราะทนกลั้นขำไม่ไหว
“ฮั๊ดชิ้ว!!! ใครนินทาฉันวะ!”
คนตัวเล็กจามออกมาก่อนจะใช้มือเรียวถูจมูกของตัวเองไปมา
“แกมีเรื่องให้ชาวบ้านเขานินทาด้วยหรอวะ?” คริสตัลเงยหน้าขึ้นมาถามในขณะที่กำลังทาครีมกันแดดไปด้วย
“พูดไปงั้นแหละ ฉันอาจจะแพ้ละลองน้ำทะเลก็ได้” แบคฮยอนสูดจมูกก่อนจะแย่งขนมในมือชานยอลไปกิน
“เอ๊าไอ้นี่!! ขนมมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมต้องมาแย่งฉันด้วยว่ะ ธ่อออ!!”
“อย่าแย่งกันๆ เอานี่ยอลลี่มาเอาที่พี่นี่มา” ชางมินเบรคไม่ให้รุ่นน้องสองคนทะเลาะกันโดยการยื่นขนมของตัวเองให้กับร่างโปร่ง
“แหมมม ไม่ได้เลย ทีกับน้องตัวเองนี่ไม่มีถึงมาเลยอะ” ซอลลี่ทำหน้างอใส่พี่ชาย เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มสนใจเพื่อนมากกว่าตัวเอง
“หึ....เลิกเล่นละครกันได้ละ....”
ชานยอลบอกก่อนจะไล่สายตามองหน้าบรรดาเพื่อนๆ ทีละคน
“เธอกำลังหมายถึงอะไรหรอยอลลี่?” ซอลลี่ถามเพื่อนออกไปและพยายามเก็บอาการของตัวเองเอาไว้ไม่ให้ชานยอลจับผิดได้
“พอเลย เลิกเล่นละครตบตาฉันได้แล้ว ฉันรู้นะว่าพวกเธอทั้งหมดกำลังคิดจะทำอะไรกันอยู่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ”
กริบ...
ทุกคนในกลุ่มต่างเงียบและก้มหน้าก้มตาไม่กล้าพูดอะไร
“ฉันได้ยินที่พวกเธอคุยกัน คิดจะหาคู่ให้ฉันงั้นหรอ? เหอะ! พี่ชางมินนี่ก็อีกคนโตซะเปล่ายังจะไปร่วมมือกะพวกมันอีก!” ชานยอลว่าพวกเพื่อนๆ ก่อนจะหันไปว่าชางมินอีกคน
“แต่พี่ไม่รู้เรื่องนะ!”
“ฉันก็ไม่รู้เรื่อง”
นานะที่นั่งฟังเหตุการณ์อยู่ตั้งนานส่ายหน้าปฏิเสธตามด้วยแบคฮยอน ชานยอลหรี่ตามองคนทั้งสองอย่างไม่ไว้ใจก่อนจะกลับไปสนใจขนมในมือต่อ
“ที่ฉันทำไปเป็นเพราะฉันหวังดีนะเว้ย เห็นว่าพี่เขาชอบแก แล้วแกก็ยังไม่มีแฟนก็เลยอยากให้รู้จักกันไว้ไรงี้”
ฮยอนอาอธิบายให้อีกคนฟังทั้งๆ ที่ไม่เงยหน้าขึ้นมาสบตา
“หรา!! ไม่ถงไม่ถามสุขภาพจิตพี่สักคำเลยนะน้อง!” ชานยอลแว๊ดใส่เพื่อนเสียงดังก่อนที่ชางมินจะเป็นฝ่ายเข้ามาช่วยพูดอีกแรง
“เอาน่ะ! พี่ดูออกนะว่าเขาชอบเราจริงๆ เชื่อพี่สิ ผู้ชายด้วยกันมองกันออก”
ชายหนุ่มกอดคอรุ่นน้องเอาไว้ก่อนจะมองไปยังกลุ่มของคริส ที่กำลังมองมายังกลุ่มของตัวเองเช่นกัน
“เขาชอบก็ชอบไปดิ ฉันไม่ได้ชอบเขาซะหน่อย” ชานยอลสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของชางมินแล้วนั่งลงที่เดิม
“อ๋อออหรอคะ!! อีตอนพี่คริสกลับแวนคูเวอร์ดิฉันเห็นคุณเหงา เศร้าซึมไปหลายวันเลยนะคะ คุณยอลลี่!”
คริสตัลทนฟังความปากแข็งของเพื่อนไม่ได้จึงพูดแซะพร้อมกับแบะปากเป็นสระอิใส่อีกคน
“เธอเป็นใคร เธออ่านใจฉันออกหรอคะ?!”
“เธอเป็นใคร เธออ่านใจฉันออกหรอคะ โถๆๆๆ ยัยคนปากแข็ง!” คริสตัลเลียนแบบคำพูดชานยอลด้วยท่าทางกวนๆ
“โอย เบื่อเวลาสตรีทะเลาะกันจริงๆ เลยอย่างกับนกเอียงเถียงกัน” แบคฮยอนบ่นลอยๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้และทำท่าทางราวกับไม่ได้พูดอะไรออกไป
“แบค....” ร่างโปร่งเรียกเพื่อนด้วยน้ำเสียงนิ่ง
“อะไร?”
“อยากเล่นน้ำหรอ?”
“ห่ะ?”
ตูม!!!!
หยดน้ำสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณ ร่างเล็กของแบคฮยอนถูกชานยอลเตะตกลงไปในสระน้ำเรียกเสียงหัวเราะจากคนในกลุ่มให้ดังครื้นขึ้นมาอีกครั้ง รวมทั้งกลุ่มของคริสที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนั่นด้วย บรรดาสาวๆ เริ่มลงมือแกล้งกันอย่างเป็นทางการและคนที่โดนแกล้งต่อจากแบคฮยอนไม่ใช้ใครอื่น แต่กลับเป็นนานะสาวรุ่นพี่ที่โดนน้องๆ ร่วมแรงร่วมใจผลักตกน้ำตามแบคฮยอนไปอีกคน
“เฮ๊ยพวกมึง กูไปก่อนนะ”
“มึงจะไปไหน?”
ซิ่วหมินคว้าแขนเล็กของลู่หานที่ลุกขึ้นพรวดพลาดเอาไว้
“ไปเล่นน้ำ~~” คนหน้าหวานบอกก่อนจะวิ่งออกไปโดยไม่รอใคร
“เฮ้ยกูไปด้วย!”
คริสรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งตามลู่หานออกไปอีกคน
หลังจากที่แบคฮยอนและนานะขึ้นมาจากสระได้ ทั้งสองคนก็วิ่งไล่จับคนที่เหลือ ทั้งหมดวิ่งตรงดิ่งลงไปยังชายหาด ชานยอลวิ่งเบี่ยงออกไปอีกทางทำให้หลุดรอดจากการเปียกน้ำไปได้ ร่างโปร่งยื่นยิ้มอยู่เพียงลำพัง แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่ออยู่ร่างของตัวเองกลับลอยขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!!”
หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดจากการโดนอุ้ม
“ไปเล่นน้ำกันเถอะ” ร่างสูงยิ้มให้กับคนในอ้อมกอดก่อนจะอุ้มร่างโปร่งวิ่งลงไปยังท้องน้ำสีฟ้าใส
ร่างโปร่งถูกคริสโยนลงไปในน้ำ ชานยอลที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขาสั้นเปียกน้ำไปหมดทั้งตัว เมื่อร่างโปร่งผุดขึ้นมาจากน้ำและตั้งตัวได้ก็ทำการกระหน่ำสาดน้ำใส่คริสอย่างบ้าคลั่ง แต่ร่างสูงกลับหัวเราะชอบใจและสาดน้ำตอบโต้อีกคนกลับไป
“เดี๋ยวๆ หยุดก่อนๆ” ฮยอนอายกมือขึ้นเป็นสัญลักษณ์บอกให้ทุกคนหยุดเล่นกะทันหัน
“ตกลงนี่มันทริปเที่ยวหรือว่าทริปฮันนีมูนกันแน่”
ร่างบางบอกก่อนจะหันไปมองคู่ของคริสและชานยอลที่กำลังสาดน้ำกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“นี่เอาจริงๆ นะ เท่าที่พี่สังเกตดูท่านรองหลังจากที่น้องยอลลี่เข้าไปฝึกงาน พี่ว่าท่านรองคงจะชอบน้องยอลลี่จริงๆ แหละ” นานะพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา
“เยี่ยมมม~~ ฮ่าๆๆๆ ว๊าย!!”
คริสตัลหัวเราะออกมาแต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นร้องออกมาด้วยความตกใจแทนเมื่อถูกแบคฮยอนสาดน้ำทะเลที่สุดแสนจะเค็มเข้าปากไปเต็มๆ
“ไอ้แบค! แกตายยยยยยยยยยยยยย!!”
ทั้งหมดลงมือสาดน้ำแกล้งกันอีกครั้งและไม่นานลู่หานและเพื่อนอีกสองคนก็ตามมาร่วมสมทบด้วยทำให้ทุกคนเล่นน้ำกันไปได้จนลืมเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะไอ้ผีทะเล! กลับบ้านนายไปไป๊ ชิ้วๆ!” ชานยอลแว๊ดใส่ร่างสูงพร้อมกับตีมือหนาที่กำลังจับข้อมือของตัวเองเอาไว้
“ไม่ปล่อย!”
“ปล่อยเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวคู่หมั้นนายรู้แล้วฉันจะซวยเอาเปล่าๆ” ร่างโปร่งบอกด้วยสีหน้าเง้างอน
“อย่าพูดถึงเขาอีก พี่กำลังจะถอนหมั้น”
ประโยคที่ร่างสูงบอกทำเอาชานยอลตาโตเพราะไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ร่างโปร่งนิ่งเงียบไปและเผลอกัดริมฝีปากของตัวเองเมื่อคิดถึงคำพูดที่ร่างสูงเพิ่งบอกไปเมื่อครู่
“พี่จะไม่ยอมให้เขามาทำอะไรเราอีก” คริสบอกพร้อมกับยกมือหนาขึ้นลูบเส้นผมที่เปียกน้ำอย่างแผ่วเบา
“อย่ามาพูดเหมือนพระเอกละคร มันน้ำเน่าเดี๋ยวปลาตายหมด!” ชานยอลบอกอีกคนด้วยสีหน้าที่ไม่มีความเขินอายเลย
“เขินเป็นบางหรือเปล่าเนี้ยเรา” ร่างโปร่งบอกพร้อมกับดึงร่างโปร่งให้เข้าใกล้ตัวเองมากขึ้น
“เขินคืออะไร?”
“เขินก็...โอ๊ะ!!”
ยังไม่ทันที่คริสจะได้พูดจบร่างสูงก็ต้องชะงักไปก็จะนิ่วหน้าเพราะความเค็มของน้ำที่เต็มปาก ตัวตนเหตุได้แต่มองหน้าพร้อมกันปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น คริสมองหญิงสาวก่อนจะวักน้ำใส่คนที่กำลังหัวเราะตัวเองและอีกฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้ใช้มือเรียวเล็กตวัดน้ำเค็มใส่ร่างสูงด้วยเช่นกันและดูแรงจะเยอะกว่าคริสซะด้วยซ้ำ
คริสถูกชานยอลกระหน่ำสาดน้ำใส่หน้าจนไม่สามารถลืมตาขึ้นมามองอะไรได้ ร่างสูงจึงได้แต่คอยๆ เขยิบตัวเข้าไปหาอีกคนก่อนจะรวบแขนเล็กทั้งสองนั้นเอาไว้ได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ส่วนมืออีกข้างก็ยกขึ้นปาดหยดน้ำบนใบหน้า
ตาคมมองไปยังหญิงสาวอย่างมีความหมาย ซึ่งชานยอลก็เข้าใจความหมายของสายตานั้นได้เป็นอย่างดี เพราะสายตาแบบนี้เขาเคยใช้มันกับผู้หญิงมานักต่อนักแล้วและไม่ว่าหญิงใดที่ได้ถูกชายหนุ่มมองแบบนี้เป็นอันต้องยอมซะทุกราย
แม้แต่ชานยอลเอง....เมื่อได้สบตาคมนั่นแล้วก็ถึงกับนิ่งไปราวกับโดนปลาไหลไฟฟ้าช็อตเสียอย่างนั้น ตาโตมองร่างสูงอย่างไม่ละสายตา เส้นผมที่เปียกน้ำถูกเสยขึ้นไปทำให้เสน่ห์ของคริสเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม ร่างโปร่งได้แต่หยุดนิ่งปล่อยให้อีกคนประชิดตัวเข้ามาเรื่อยๆ เพราะหญิงสาวไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย แม้กระทั่งจะกลืนน้ำลายลงคอยังทำได้ลำบาก ไม่รู้ว่าที่คอแห้งผากแบบนี้เกิดจากน้ำทะเลที่มันเค็มหรือเพราะคนตรงหน้า
ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปหาหญิงสาวช้าๆ ก่อนจะประทับริมฝีปากหนาลงบนปากบางอย่างแผ่วเบา เปลือกตาบางปิดลงโดยอัตโนมัติและไม่ได้ขัดขื่นร่างสูงแต่อย่างใด ได้แต่ปล่อยให้อีกคนลิ้มชิมริมฝีปากของตัวเองได้ตามใจชอบ
“คุณพระ!! ภาพกีฬามันส์ๆ!”
คริสตัลอุทานออกมาเมื่อหันไปเห็นคนทั้งสองก่อนจะทรุดตัวจมลงไปในน้ำทำให้คนที่เหลือต้องหันไปมองตาม
“เห็นไหม....พี่บอกแล้ว”
นานะบอกพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเขินอายและทั้งหมดก็แสร้งทำเป็นไม่เห็นและทำเป็นเล่นน้ำกันต่อไป
“ทีนี้รู้หรือยังว่าเขินมันเป็นยังไง”
ร่างสูงถามขึ้นหลังจากถอนริมฝีปากออกจากอีกคน มือหนายกขึ้นปาดหยดน้ำบนใบหน้าของคนที่นิ่งเงียบไปอย่างทะนุถนอม
“มัน....”
ชานยอลเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเบาและร่างสูงมองหน้าชานยอลอย่างต้องการคำตอบ
“มัน.....มันเค็ม!”
“ห๊ะ! เค็ม!” คริสถึงกับอุทานออกมาเมื่อได้ยินคำตอบของอีกคน
“เออดิ! ในปากมีเกลือหรือไงเค็มฉิบ!! แหวะ! ถุ๊ยยย!!”
คริสหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทีของอีกคน ร่างสูงดึงอีกคนเข้ามากอดเอาไว้ก่อนจะกระซิบบอกอะไรบางอย่างออกไป
“พี่รักเรานะ...ยอลลี่”
ในขณะที่ทุกคนกำลังเล่นน้ำกันอย่างมีความสุข แต่กลับมีคนนึงที่ไม่ได้เข้าไปร่วมกลุ่มกับคนอื่นๆ ตาคมที่มีนัยย์ตาเป็นสีแดงกลีบกุหลาบมองไปยังหนึ่งชายกับอีกหนึ่งสาว เรียวปากบางยกยิ้มขึ้นอย่างมีความหมายก่อนที่นัยย์ตาสีแดงจะกลับไปเป็นสีน้ำตาลเข้มอย่างเดิม หญิงสาวยืนมองเหตุการณ์อยู่บนชายหาดเพียงลำพังก่อนที่ร่างกายจะกลายเป็นกลีบดอกไม้ลอยไปกับสายลมของทะเลอีกครั้ง
ถึงเวลาที่เธอต้องรักเขาแล้ว...ชานยอล
Talk : ตอนนี้เขินอะ เขียนไปเขินไป #นี่คือเหตุผลของการอัพช้า #ใช่หรอ? อย่าลืมสกรีม #ลูกอมปีศาจ กันด้วยนะคร้าบบบบบ
ความคิดเห็น