Boy and A Doll

4 ปีที่รอคอย ทำให้อดไม่ได้ที่จะอ่านในคืนเดียวจบ 7 ชั่วโมงกับ บอย

(ตั้งหน้าตั้งตาอ่านตอน 5 ทุ่มครึ่ง หลับคาตอน 6โมงเช้า ตื่นมาอ่าน สองตอนสุดท้ายต่อตอน 11 โมง--- ห้ามเลียนแบบนะจ๊ะมันไม่ดีกับสุขภาพ ให้เค้าบ้าคนเดียวพอนะ 555)

ความคิดที่แวบเข้ามาเป็นสิ่งแรก หลังอ่านบทสุดท้าย คือ จบแล้วหรอ...มันน่าจะมีต่อนะ และมันก็ใช่เมื่อได้เปิดหน้าถัดไป World and A Doll.

ความรู้สึกที่สัมผัส แม้จะผ่านมาหลายวัน มันเป็นอะไรที่แตกต่างกับ เกิร์ล ภาคที่แล้วมากๆ ความรู้สึกของเกิร์ล ที่ยังจำได้และติดตรึงอยู่ทุกวันนี้คือ ความเศร้า เพราะเราไม่อยากให้ใคร หรืออะไรถูกลืม แม้บางสิ่งจะเลวร้ายมากแค่ไหน ก็ไม่อยากให้ลืม เพราะความทรงจำ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ล้วนมีค่า มีสิ่งเชื่อมโยง และเหตุผลถึงกันและกันเสมอ

กับบอยเล่มนี้ มันคือ ความอบอุ่น เต็มไปด้วยความรักหลายรูปแบบ ที่ชวนให้นึกถึงในหลายๆ สิ่ง

มาพูดถึงสิ่งที่แอบอยู่ในบอยก่อนดีกว่า

ภาคนี้ สิ่งที่เห็นหลักๆ ในเรื่องเลย คือความรัก ในรูปแบบต่างๆ

พ่อ ที่รักลูกมาก อยากให้ลูกได้ในสิ่งที่ดีๆ ตามที่พ่อคิด แต่ไม่เคยถามหรือสังเกตุเลยว่า จริงๆ แล้ว ลูกต้องการอะไร การยัดเยียดในสิ่งที่เราคิดว่าดีทีสุดสำหรับอนาคตเขา กับกลายเป็นการทำร้ายคนที่เรารักที่สุด กว่าจะคิดได้ แม้อยากจะแก้ไข ก็สายไปเสียแล้ว

พ่อ ที่รักลูก ห่วง โกรธ เกลียด เครียดแค้น แอบเจ้าเล่ห์ และชั่วร้ายนิดๆ ทำตัวเหมือนขี้ขลาดไม่กล้าทำอะไร แต่กลับหลอกใช้ให้ผู้อื่นไปแก้แค้นให้แทน เรียกความสะใจให้ตนเอง โดยไม่ยอมแปดเปื้อน

ชายหนุ่มที่รักเพื่อน ไม่ยอมทิ้งเพื่อนในยามลำบาก แต่มักถูกเปรียบเทียบอยู่เสมอ ความคิดที่จะอยากทัดเทียม อยากที่จะเดินไปพร้อมเพื่อนสนิทได้อย่างภาคภูมิ แต่กลับลืมนึกถึงอีกฝ่าย ปิดบัง ซ้อนเร้น การกระทำที่ทำให้ผิดใจกัน คำขอโทษ การยอมรับในสิ่งที่ตนผิด ยอมรับในความแตกต่าง ความคิดถึง ห่วงหา อาทร ซึ้งกันและกัน ความผูกพัน ที่อยากจะลืม

ชายหนุ่มที่รักเพื่อน แบ่งปันในสิ่งที่ตนมี แต่กลับกลัวในสิ่งที่ตนต่าง กลัวเพื่อนจะรับไม่ได้ จนต้องปิดบัง ความโกรธ ที่ทำให้เกือบขาดสติทำร้ายเพื่อน ยามเมื่อผิดใจกัน ทิฐิ ที่ทำให้เหินห่าง กว่าจะยอมรับ กว่าจะให้อภัย กว่าจะเข้าใจ ก็เกือบจะสายเกิน

หญิงสาวที่ตกหลุมรัก แรกพบ แต่พยามยามหลอกตัวเอง ไม่ยอมรับความจริง เรียกว่าปากไม่ตรงกับใจ แต่เมื่อกล้ายอมรับ ค่อยๆ เรียนรู้ รู้จักที่จะกล้าถาม รับฟังจากคนรอบข้าง คนใกล้ชิด จนสามารถพัฒนาความสัมพันธ์ กล้าแสดงออก ให้ความห่วงใย ดูแล เอาใจใส่ และยอมรับในการกระทำ ไม่ปกปิด บิดเบือน ในสิ่งที่ตนพลั้ง ความผิดพลาดนั้นจึงได้รักการให้อภัย (ซึ่งมันก็สมเหตุ สมผลดี)

ชายหนุ่มที่ตกหลุมรัก แต่ไม่กล้า แสดงออกมากมาย เพียงค่อยๆ เข้าหา เรียนรู้ ใส่ใจที่ละนิด มีผิดหวัง มีเสียใจ แต่ก็รู้จักที่จะยอมรับฟัง ให้อภัย ไม่ยึดติด

พี่ชายที่เป็นเหมือนฝาแฝด เข้าใจ รู้ใจ ยอมตายแทนกันได้ พยามยามปกป้อง คอยดูแล ห่วงใย ใส่ใจ รัก เป็นห่วง ปลอบโยน ช่วยเหลือทุกอย่าง กระตุ้นแรงกาย พลักดันแรงใจ

พี่ชายที่รักน้องมาก เพียรถาม ใส่ใจ ห่วงใย แม้จะมีแอบน้อยใจในชั่วขณะ แต่ก็ไม่ทิ้ง เรียกว่า ตัดไม่ขาด ยังคอยให้คำปรึกษา ความรัก ทนไม่ได้ ยอมไม่ได้ ที่จะเห็นพี่น้องเจ็บ

น้องชาย ที่รักพี่ชายมาก ยอมตายแทนได้เช่นกัน แต่ก็มีหลงทางไปบ้าง ชั่วขณะ เหมือนคนหลงไปในแสงสี ชั่วครั้งชั่วคราวที่ทำให้ห่าง แต่เมื่อคิดได้ เรียนรู้ และเติบโตมากขึ้น

อาจาร์ยที่รักลูกศิษย์ อบอุ่น ห่วงใย อยากเห็นความพัฒนา ความเจริญก้าวหน้า ยอมที่จะดูเลวร้าย แต่จะไม่ให้ศิษย์หลงทาง (ทำผิดเช่นตน)

ศิษย์ ที่เคารพรัก อาจารย์ ความผิดหวัง เศร้า เสียใจ ทำให้หลงทาง ทิฐิ ที่ทำให้เข้าใจผิด จนสายไป

ทำไมถึงรัก เหตุผลที่ชอบ สิ่งที่ประทับใจ และมันเชื่อมโยงอะไรกับตัวเรา?

หลายบท หลายตอน สิ่งที่ถูกถ่ายทอดออกมา มันเป็นอะไรที่โดนจังๆ เรียกว่า มีดปักอกเลยก็ว่าได้ นับตั้งแต่บทนำ ที่ชวนให้ถามตัวเอง คำถามเหล่านั้นพาเราสะอึก ยิ่งอ่านหน้าต่อไป บทต่อไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งเกิดความรู้สึกที่สะท้อน เสียงตะโกนก้องในใจ พาให้ฉันนึกถึง อดีต สิ่งที่เราเคยพูด คิด กระทำ กับคนรอบข้าง คนที่ฉันรัก คนที่เคยคิดว่ารัก คนที่จากไป คนที่ผ่านเข้ามา คนที่เคยคิดว่าช่างมันเถอะฉันไม่แคร์ เพราะอะไร ทำไม สิ่งที่ฉันเป็น สิ่งที่เหลืออยู่ มันเกิดอะไรกับชีวิตฉัน ทุกวันนี้มันเพราะอะไร เพราะใคร ทำไม อย่างไร เหตุผลง่ายๆ กับคำตอบง่ายๆ ที่ฉันเคยถามตัวเอง และบิดเบือนมัน สิ่งเล็กๆ ที่ฉันมองข้าม สิ่งที่ฉันพยามยามหลอกตัวเอง มันถูกหรือ จริงหรือ สิ่งที่ฉันไม่เคยทำสำเร็จ ที่ฉันบอกจะทำให้ดีที่สุด มันดี มันเพียงพอ มันพยายามมากพอแล้วจริงหรือ เมื่อระลึกได้น้ำใสๆ ก็ออกมา ความเสียใจ รู้สึกผิด อยากย้อนเวลา แต่มันทำไมได้ มันเป็นอะไรที่แน้นอยู่ในอก เหมือนมีอะไรมาจุกในลำคอ คำขอโทษที่อยากบอก ความคิดถึงที่เก็บไว้ ลูกโป่งที่แตก เขื่อนที่พังทลาย แก้วที่ร้าว จะแก้ไขได้ไหม มิตรภาพอาจไม่เหมือนเดิม ความรู้สึกใครบางคนอาจไม่เหมือนเก่า แต่ฉันจะพยายาม เพียงอยากได้ยินคำว่า “ฉันให้อภัยแก” จากเพื่อนคนหนึ่ง และใครอีกหลายคน คนที่ฉันพยายามหลอกตัวเองเสมอว่าไม่แคร์ สำหรับแม่ที่จากไป ฉันคงได้แต่ระลึก และคิดถึงมากๆๆๆๆ และจะทำให้ดียิ่งๆ ขึ้นกว่าเดิม กว่าทุกวัน ด้วยการใส่ใจ รับฟัง พูดคุย ถามไถ่ ทำความเข้าใจ เรียนรู้สิ่งต่างๆ ให้มากขึ้น กับพ่อที่ยังอยู่ พี่ที่มักทะเลาะ หลานที่เหินห่าง เพื่อนที่ห่างหาย คนที่รู้จักที่กำลังจะกลายเป็นเคยรู้จัก คนที่ฉันนั้นรัก งานหลักที่ฉันทำ งานอดิเรกที่ฉันสร้าง ความฝันที่กำลังจะเลือนลาง จินตนาการที่ฉันหลงลืมไป.

พูดถึงจิตนาการ….

ในบอย มันเป็นอะไรที่บางตอนก็ดูเรียบง่าย ค่อยเป็นค่อยไป กับบางฉากที่ดูอลังการ หากอ่านเพียงผ่านๆ เราอาจคิดว่ามันเวอร์มาก ยิ่งบางซีนที่ทำให้สะดุดกึกและคิดว่า “โฮ...ทำไปได้นะ” แต่เมื่อค่อยๆ คิด จะเห็นได้ว่า มันมีเหตุ มีผล และก็สมเหตุ สมผล อยู่ในนั้น ฉากที่ดูเวอร์มาก บู้ เอกชั่น ระห่ำ วิ่งสู้ฟัด ที่หลายคนคาดไม่ถึง จินตนาการ กำลังใจ สิ่งที่แสวงหา บางครั้งมันก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเลยสักนิดเดียว

ในบอยที่เต็มไปด้วยจินตนาการ ภาพ สีสัน อารมณ์ ความรู้สึกที่หลากหลาย บางครั้งพาเศร้า เหงา ประทับใจ แทงใจ โดนใจ คำพูด ประโยคที่ให้แง่คิด คำสอน ทำสุภาพแต่แรง ไม่ผิดเลยกับนิยามที่ พี่ป๊อบบอก “ผมให้คุณเต็มที่ รับรองคุณไม่ผิวหวัง”

นั้นหล่ะ Boys and A Doll

หนังสือที่ฉันวางไม่ลง และหยิบมาอ่านใหม่ทุกครั้งที่พอจะมีเวลาว่าง (ก่อนนอน)

หนังสือที่ฉันรัก เพราะมันมากกว่าคำว่านิยาย ด้วยว่าสิ่งที่ได้มันมากกว่า คำว่า “สนุกดี”

บทสรุป สิ่งที่นึกได้
ความรัก มีหลายรูปแบบ จงกล้าที่จะรัก กล้าที่จะแสดงออก อาจมีผิดหวังบ้าง สมหวังบ้าง บางครั้งสิ่งที่ได้ อาจไม่ใช่สิ่งที่หวัง สิ่งที่เป็นไปอาจไม่ใช่สิ่งที่เคยคิด ค่อยๆ เรียนรู้ ผิดถูกยอมรับ จงกล้าคิด กล้าทำ กล้าแสดงออก อาจเพียงวันละนิด เพื่อให้คนที่เรารักได้รับรู้ และรู้สึกได้ เรียนรู้ ทำความรู้จัก เข้าใจ ถามไถ่ แสดงความห่วงใย ใสใจ ถามในสิ่งที่เขาต้องการ อย่ายัดเยียดในสิ่งที่เราคิดว่าดี เพราะมันอาจไม่ใช่เสมอไปสำหรับเขา ยามโกรธอย่าได้ทิฐิ อย่าโมโห จงคิดถึงสิ่งดีๆ ที่เคยมี และเคยทำ อภัยได้จงอภัย รู้จักปล่อย รู้จักวาง ถ้ามันพีทมันไม่ไหว เหตุผลไม่มี ความรักไม่ใช่ ถอยออกมา อย่าท้อแท้ อย่าสิ้นหวัง ไม่ว่าจะทำอะไร หากสำเร็จ อย่าได้หลงระเริง หากผิดหวัง อย่าได้ท้อแท้ มีล้ม มีลุก มีพัก มีหยุด สู้ๆ นะคะ

สุดท้าย—ท้ายสุด

ฉันไม่อาจบอกอะไรมากกว่านี้ เพราะว่ามันมากมาย

ฉันไม่อาจบอกให้ใครเชื่อ นอกจากคำว่าคุณต้องลอง

สิ่งที่สัมผัสได้อาจแตกต่าง สำหรับฉัน ไม่เสียใจเลยกับหลายปีที่รอคอย และจะรอสำหรับเล่มถัดไป และต่อๆ ไป

สามคำสั้นๆ แด่ บอยและพี่ป๊อบ (รวมถึงทุกคนที่ฉันรัก)

“รัก คิดถึง และขอบคุณ”

และ
“ยินดีที่ได้รู้จัก” สำหรับเพื่อนใหม่ พี่ๆ น้องๆ แฟนคลับดร.ป๊อบ

ขอบคุณในสิ่งดีๆ ที่นำพา ทำให้เราได้พบ และรู้จักกันนะคะ

หนังสือและที่คัน งานเขียนของดร.ป๊อบ ที่เราตามล่ามาครอบครอง

ปล. ตอนนี้กำลังล่าไวท์โรด ก่อนหน้านี้ไม่ได้ซื้อเพราะกะรอมันออกจนจบค่อยยกชุดที่เดียว เลยได้แต่ยืมชาวบ้านอ่าน

Jeep

3/4/2556 [up date]

 25/4/2556 (แก้ไขคำผิดและตัวหนังสือทับซ้อน)