ช่วงหลัง มีความรู้สึกเกือบตลอดเวลาว่า งานที่กำลังแปลหรือกำลังเขียนมันย่ำแย่ ใช้ไม่ได้ ไม่ดีพอ เหมือนเรากำลังวาดรูปที่เละเทะ กำลังปั้นงานบางอย่างที่บู้บี้และไหลหลุดลงมากอง หรือกำลังก่อกำแพงที่ดูอย่างไรมันก็ทรุดแน่ ครั้นจะเลิกก็ไม่ได้ เพราะต้องการเห็นมันสำเร็จสมบูรณ์แบบอย่างที่สุด แต่จะทำให้มันดั่งใจก็ไม่ได้เหมือนกัน แก้ไปแก้มาไม่รู้จบ (นี่แปลว่าเราเป็น perfectionist หรือ loser กันแน่ 5555)
แล้วเราก็ได้แต่เทียมเกวียนเดินไปทุกวัน บนทุ่งแตกระแหงที่ปลูกอะไรคงไม่งาม และกลัวว่าตัวเองโซเซเข้าสู่ภาวะ depression อ่อนๆ ที่จะทำให้ทุกอย่างตำบอนยิ่งขึ้น ความจริงก็รู้แหละว่าเขียนจำเปเล่มหนึ่งมันต้องใช้เวลาประมาณเท่าไร แต่ใจมันอยากเสร็จๆๆๆๆตลอดจนเครียด ทั้งที่ไม่มีใครเร่งเรา
แต่พอเสร็จเท่านั้นแหละ ความขี้เกียจและสบายใจครอบงำทันที จะให้ทวนและแก้อีกคือยาก ไม่อยากเปิดแล้ว อยากโยนออกไปให้พ้นตัวอย่างไวที่สุดให้คนอื่นตรวจแก้แทนตัวเอง นี่เป็นเพราะเราหงุดหงิดที่จะเห็นว่า งานที่ตัวเองทำมันแย่จริงๆตามคาด หรือเพราะเรารักและภูมิใจเกินกว่าจะตัดทิ้งงานตัวเองสักห้าสิบหน้า ก็ไม่อาจรู้ได้
แต่สุดท้ายก็ต้องทำอยู่ดีนั่นแหละ เทียมเกวียนย้อนซ้ำรอยเดิมเพื่อขุดต้นไม้แคระแกร็นที่อุตส่าห์ถนอมปลูกทิ้งไป จากนั้นก็จมจ่อมอยู่กับความรู้สึกผิดและกังวลอีกครั้งว่า งานแบบนี้ในระยะยาวจะสร้างแนวโน้ม depression หรือไม่ โดยสรุปแล้วความกังวลว่าจะเกิดซึมเศร้านั้นมากยิ่งกว่าอาการซึมเศร้า 😅😅 5555
เรื่องที่น่าเสียใจตั้งแต่ป่วยจนต้องออกจากงานมิวเซียม คือ เรื่องละอองดาราไม่ผ่านสำนักพิมพ์ใดๆ และยอดขายอีบุ๊คตกต่ำ พูดกันตามตรง ปัจจุบันนี้ยังขายออกไม่ถึง 30 เล่ม มันหมดหวังแล้ว ไม่ต้องคิดเลยว่าน่าจะลองเดินหน้าโปรเจ็ค #ซีรี่ย์สชุดสี่เจ้าฐิรังกา ต่อได้ ทำไปก็ไม่มีกิน 😂😢😣 บาดใจเรามากเลยที่จริง เพราะรักเจ้าชายทั้งสี่มากๆ รามราเมศ กฤตพรต ลักษมินทร์ สิงห์ศัตรุต วางพล็อตไว้อย่างโรแมนติกและแหวกแนวทั้งหมด แต่ที่สุดคือมันเป็นนิยายที่ไม่ดีพอ ตลาดไม่ต้องการซื้อ คืดว่าความเสียใจนี้นักเขียนทุกคนคงต้องประสบกันสักครั้งแหละ พยายามทำใจแล้วก็ไปต่อ เขียนและแปลเรื่องตามที่คนจ้างแทน เรื่องที่ขายไม่ออกก็จำเป็นต้องดองไว้ รอว่างจริงๆเรื่องที่ต้องขายเสร็จแล้ว ถึงแว้บมาเขียนเป็นงานอดิเรก
บางทีถ้าในอนาคตเรารวยแล้วและมีเวลาว่างๆ อาจจะย้อนกลับมากู้โปรเจ็คนิยายเก่าๆที่ถูกทิ้งและดองทุกเรื่อง เพราะในใจเราไม่เคยอยากทิ้ง ขอบคุณและขอโทษคนอ่านทุกคนมากๆที่ติดตามผลงานกากๆของเราค่ะ ตอนนี้เราย้ายมาวงการกวดวิชาและทำตำราแบบฝึกหัดภาษาอังกฤษแทนแล้ว :)
ความคิดเห็น