คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 5: IM NOT A CHILD
When I Was Your Man
รันั้น...เยเป็นอผม
CHAPTER 5: I’M NOT A CHILD
“พี่ไปไหนมา?”ยูยอมถามนเ้ามาใหม่ทันที้วยอารม์ไม่่อยีนั
“็ไปับไอ้ยอแไ”แบมแบมยัไม่ลืมารโหำโอัวเอเมื่ออนเ้า
“พี่โห...ผมโทษหาพี่ั้หลายรั้ พี่ไม่ยอมรับโทรศัพท์ผม ผมเลยโทรหาพี่ยอแ พี่ยอแบอว่าวันนี้เายัไม่ไ้เห็นหน้าพี่เลย!
“...”แบมแบมเียบไม่ไ้พูอะไร
“พี่เป็นอะไร็บอผมสิ...บอผม อย่าโหผมเลย”ร่าสูอนเป็นน้อเินเ้ามาใล้ร่าเล็ว่า้วยแววาอ้อนวอน อร้อ
“ไม่มีอะไรหรอ ไม่มี”แบมแบมยิ้มลบเลื่อน พยายามเินหนีไป แ่ยูยอม็มาวาเาอยู่ี
“ทำไมล่ะ? พี่มีอะไรบอผมสิ บอ...พี่ิว่าผมไว้ใ หรือแม้แ่ะ่วยพี่แ้ปัหาไ้เลย ใ่ไหม?”ิมยูยอมมีหลายอย่าิ้าอยู่ในใ และสิ่เหล่านั้น็ะยิ่มาึ้นทุวัน นเา็ไม่รู้ะเ็บไ้นานไ้อีสัเท่าไร
“ไม่มีอะไรหรอ? ไม่มีอะไรริๆ”
“พี่โห พี่โห พี่โห”ยูยอมำลั้อารวามริาปานรหน้า
“อ่อ ันลืมื้ออนี่นา”แบมแบมหันหลัลับออไปาห้อ ทิ้ยูยอมไว้นเียวอีแล้ว
“พี่ะโหผม...ไปนถึเมื่อไรัน?”ร่าสูพึมพำับัวเอ
“นายอยู่ไหนน่ะ?”แบมแบมเปิืน่อนะโทรหาใรบาน
‘อยู่หอน่ะ ิน้าวอยู่...’แบมแบมไ้ยินเสียเี้ยวอาหารอนปลายสาย
“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ...”นโทรไปลัวะไปรบวน
‘ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวันไปรับ เอ้าล่าึที่เิมล่ะ’แบมแบมไม่ไ้อบ แ่เป็นแ็สันเสียเอที่วาสายและรีบมารับนัวเล็ทันที
“ันวนนายหรือเปล่า?”แบมแบมถามอย่าเรใ
“หอันใล้แ่นี้เอ ไม่เป็นไรหรอนะ”แ็สันยิ้มเป็นำอบ “นายอยาไปไหนรึเปล่า?”
“ไม่ นายลับไปิน้าวเถอะ”
“ินับันไหมล่ะ นเยอะๆ สนุี”แ็สันเสนอ
“ไม่เป็นไรหรอ”แบมแบมยิ้มาหยี “นี่...แ็สัน ันมีเรื่อะเล่าให้นายฟั...”แบมแบมเล่าเรื่อเหุาร์ที่ผ่านมาไม่ถึั่วโมให้แ็สันฟั เา็ไม่เ้าใเหมือนัน ถึิยัไมาเล่าเรื่อับแ็สัน แ่็มีแ่แ็สันนี่แหละ ที่เาเล่าเรื่อนี้ไ้
“...ันพูไม่ไ้หรอนะว่าหมอนั้นรู้สึยัไ เา็ไม่่าาันหรอแบมแบม เ้าใใ่ไหม?”แ็สันหันมา้อแบมแบมเพื่อบออะไรสัอย่า
“...”นัวเล็้มหน้าุ
“มันอยู่ที่นายแล้วล่ะ ว่านายะอบเาว่ายัไ หรือะสร้าเแ่ไหนให้เา”แ็สันแนะนำ “นายโอเไหม?”
“ไม่เป็นไรแล้ว ้อใ้เวลาิอีสัพัน่ะ”แบมแบมยิ้มบาๆ
“ให้ันึ้นไปเป็นเพื่อนไหม? เพื่อนายะสบายใมาึ้น”
“เอาสิ”นัวเล็พยัหน้า
ระหว่าทาแ็สัน็พยายามหาเรื่อสนุๆหรือทำท่าลๆให้นัวเล็ฟั
เา...ะเป็นอะไร็ไ้ แ่แบมแบมยิ้ม็พอแล้ว
“แบมแบม”
“หืม?”
“ันส่แ่นี้แหละ”แ็สันยิ้ม
“ทำไมล่ะ ไม่เ้าไป้าในหรอ?”แบมแบมถามอย่าๆ
“ไม่เป็นไรหรอ...เมนายไม่่อยอบหน้าัน เ้าไปอนนี้มันะแย่ลเสียเปล่า”ำพูอแ็สัน ทำให้แบมแบมมวิ้วอย่าไม่เ้าใ “ไปนะ”
“อือ...ิน้าวให้อร่อยนะ อโทษที่รบวนล่ะ”แบมแบมำลัไุแ
“ัวเล็รับ”แ็สันเรียอีรั้
“หืม?”แบมแบมหันไปหา แ็สันยืนอยู่รหน้าแบมแบมพร้อมียิ้มว้า
“ลืมน่ะ”พูบร่าหนา็อร่าเล็ว่าทันที ็ที่เสียทุ้มะระิบที่้าหู “ฝันีรับ”
“...”แบมแบมรู้สึหน้าร้อนะทันหัน มือหนาลูบหัวเบาๆ่อนะเินลับไปริๆ
“แ็สันบ้า...”แบมแบมพึมพำับัวเอ
ร่าเล็อแบมแบมเินเ้ามาอย่าๆ เมื่อในห้อเ็มไป้วยวามมืเสียแล้ว
หลับไปแล้วมั้...
“เฮ้อ...”แบมแบมถอนหายใ อนแรมือเล็ะเปิไฟ แ่มีมือหนามาล็อแนอนไว้เสีย่อน
“ยู...”ร่าเล็เรีย ไม่้อบอว่าเป็นใร
“ทำไมหรอพี่...ทำไมหรอ?”เสียอร่าสูสั่นนรับรู้ไ้
“เป็นอะไร...ใเย็นๆสิ”
“ทำไม้อเป็นมาร์ ทำไมไม่ใ่ผม แล้ว็ไอ้บ้านั้นที่มาส่พี่อี”แบมแบมมวิ้วเพราะิว่านที่ำลัพันธนาารไว้ เริ่มพูันไม่รู้เรื่อ
ฟุฟิ...
มูอแบมแบมำลัม...เาไ้ลิ่นแอลอฮอล์ ิมยูยอมำลัเมา
“ยูยอมวบุมสิ่อนสิ...มีอะไร่อยๆุยัน”แบมแบมพยายามเือนสิ
เาไม่ิหรอว่ายูยอมะล้าทำอะไรเินเลยับเา แ่ถ้าป้อันไป่อน็ไม่เสียหายอะไรนิ
“ยู...เรา่อยๆุยันนะ เปิไฟ่อนสิ ันไม่เห็นหน้านายเลย”แบมแบมปลอบนรหน้า
แล้วยูยอม็ยอมเปิไฟ และปล่อยเาาพันธนาารนั้น แบมแบมลูบ้อมืออนไปมา
แเลย...
“แบมแบมะไปไหน?”มือหนารั้แนแบมแบมไว้
“นั่บนเียไม่ไ้หรือไ?”ร่าเล็ว่าหันลับมาถาม
“อโทษ...ผมลัว...ผมลัวแบมแบมะหนีผมไป”
“ถ้านายทำแบบเมื่อี้นี้อี ันะหนีนายไปริๆแน่ยูยอม”แบมแบมเือนให้ร่าสูให้มีสิมาว่านี้ เาไม่ใส่ใอะไรหรอเพราะิว่ารูมเมอนเมาเท่านั้น
“แบมแบมออไ้ไหม?”นเ็ว่าถามอย่าล้าๆลัวๆ
“็แล้วแ่นายสิ”แบมแบมพูบ ิมยูยอม็ยิ้มออมาไม่่าาเ็ๆ ร่าสูเ้ามาอแบมอา้าหลัอย่าเยิน ามนเยไหล่บาอย่าอารม์ี
“นี่...ันเลิับพี่มาร์แล้ว”แบมแบมทำใ่อนะัสินใพู
“มันทำให้แบมแบมเป็นแบบอนเ้าใ่ไหม? มันทำให้แบมแบมเสียใผมะไป่ามัน”ยูยอมพู้วยเสียโรธเือ
“ไม่เอานะยู เาลับไปแล้ว แล้วนาย็ไม่วรทำอะไรเาแบบนั้น”
“เพราะแบมแบมรัมันมาใ่ไหม?”ยูยอมอบามวามรู้สึ
เหล้า มันทำให้เาล้าทำในสิ่ที่เาไม่ล้า
ล้าพูในสิ่ที่ออมาาหัวใัวเอริๆ
“อือ...เรื่อแบบนี้มัน้อใ้เวลานะ”ถามว่าแบมแบมยัเศร้าไหม? อบไ้เลยว่าไม่่าาเิม แ่็ไม่มาเท่าเิมเหมือนัน วันนี้มันมีเรื่อมามาย ทำให้นนนั้นไม่ลับมาเ้าหัวเาเลยสันิ
มันีนะ...
“แบมแบมไม่้อเลิรัเาหรอ...แ่มารัผมแทนไ”ยูยอมพูน้ำเสียริั
“...”แบมแบมเียบ
“ทำไมล่ะ...ทำไม? ไม่ไ้หรอ?”นัวโอ้อนวอน
“อย่าิว่าผมเ็สิแบมแบม...อย่าิว่าผมเป็นเ็”นเป็นเ็บอวามในใที่ิ้ามานาน “ผม็เป็นผู้ายนหนึ่นะแบมแบม เป็นผู้ายที่อยาะปป้อ อยาูแลพี่ อย่าิว่าผมเป็นน้อ ผมเป็นเ็ ิว่าผมเป็นผู้ายนนึสิ”
“ยู...”นเรียื่อ ภาวนาว่าเ้าอื่อะไม่บอประโยนึออมา
“ผมอบแบมแบม อบมา อบมาั้นานแล้ว”
“ให้ายสิ”แบมแบมพึมพำ
“แบมแบมไม่อบหรอ?”ยูยอมทำหน้าผิหวั
“เปล่าหรอ...มาบอะทันหันแบบนี้ ใระไม่ใ”แ่ริๆแล้วเาิใมาั้นานแล้วแหละ แ่พยายามไม่ิ พยายามทำัวปิ่าหาล่ะ
“ผมแ่อยาพูให้แบมแบมฟัน่ะ อยาแ่ให้แบมแบมรับฟั ไม่้ออบผม็ไ้นะ”
“...”แบมแบมเียบอยู่ับวามิและวามรู้สึอัวเอ แ่็โนปลุเพราะเสียรนอใรบาน
ยูยอมหลับไปแล้ว
แบมแบมลุึ้น พยายามัท่าทาอนรหน้าให้เรียบร้อย
“ไอ้เ็บ้า”แบมแบมพึมพำ วันนี้เา้อนอนเียเมทัวเอแทนแล้วล่ะ เพราะยูยอมมานอนเียเานี่นา...
แบมแบมไม่พยายามแบไอ้เ็ยัษ์นี้หรอนะ
เป็นอะไรันนะแบมแบม เมื่อวานโนบอเลิ
วันนี้ลับโนบอรั...ให้ายสิ
ปวหัวไม่่าันเลยสันิ
--------------------------------------------------------------------------
Talk
รี๊เสร็สัที อโทษที่ะ แท๊ผิ แ้ไหมแล้ว #ฟิปผ เหมือนเิมนะะ
มาทำหลายอย่านเบลอ
ะมาบอว่า ราม่าะผ่านไป วามหวั่นไหวำลัะมา-.,-
ความคิดเห็น