คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Glancing In The Wood : Part 8
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ก็ย่อมทราบดีว่าต้องพบกับใคร...
เอโอลจ้องมองพรายสาวซึ่งขับม้ากลับมา พร้อมกับบุตรชายตัวน้อยของเขา
“ อาเรเดล ! พามายกลินไปไหนมา ! ”
นางก็วางร่างน้อยบนพิ้นอย่างนิ่มนวล ตอนนี้เด็กชายได้แต่ทำหน้าตก ดวงตาจ้องที่พิ้นอย่างเดียว
“ ข้าจะพาลูกไปไหน ข้าจะต้องบอกท่านพี่ตลอดเลยหรือไง ”
ลอร์ดเอโอลได้แต่กำหมัดแน่นอีกครั้ง โดรอนก็กอดแขนของผู้เป็นบิดา เช่นเดียวกับคาเลน
“ ข้าจะไม่ถามให้เสียเวลาอีก เอาล่ะ ! บุตรแห่งเอโอลมากับพ่อ เราจะไปโนกร็อดกันแล้ว ”
มายกลินน้อยก็ตอบว่า “ หนูยังไม่อยากไปเลย อดา วันนี้ขออยู่บ้านเถอะครับ ”
ประโยคจากริมฝีปากบางก็ทำให้ผู้เป็นบิดาโกรธนัก เรียวแขนแร่งจึงฉุดมือบางของเด็กชาย
“ มายกลิน มากับพ่อ ! ”
“ ไม่ไป ! หนูไม่อยากไปที่เหมืองนั้น หนูจะอยู่บ้านกับนานา ! ”
เอโอลก็ตอบกลับ “ เลิกติดแม่ซะที ! ” แล้วมือใหญ่ก็ฟาดบนไหล่น้อยอย่างแรง
คราวนี้ มายกลินตัดสินใจแล้วว่า...เขาจะไม่ร้องไห้...ไม่ร้องไห้อีก...
“ นายน้อย !! ” เหล่าคนรับใช้อุทาน
ท่านหญิงขาวก็ตะคอกใส่สามีอีกครั้ง “ อย่าตีเขานะ ! อย่าตีเขา ! ”
พรายหนุ่มผิวคล้ำกลับไม่สนใจ เขายกร่างน้อยของเด็กชายขึ้นเจ้าม้าสีดำของเขา
“ ข้าขอสั่งพวกเจ้าทุกคน จับตาท่านหญิงขาวให้ดีภายในสามวัน ข้าจะพานายน้อยของพวกเจ้าไป
นครโนกร็อด ให้นายหญิงอยู่แต่ในบ้าน ถ้านางคิดออกไป ข้าอนุญาตให้เจ้า...เลนเวน...ขังนางไว้ ! ”
หญิงสาวผู้รับใช้ก็พยักหน้ารับ บุตรีของนางเม้มริมฝีปากและโอบเอวของมารดาไว้
แต่ว่าเด็กหญิงผมสีเงินก็ได้โบกมือลาให้กับนายน้อยและพี่โดรอนของนางด้วยความห่วงใย
เด็กชายผมสีเงินก็โบกมือตอบ แต่ว่ามายกลินยังคงก้มหน้านิ่งเช่นนั้น...
ซาร์นก็ถอนหายใจ และยกบุตรชายคนโตของตนขึ้นม้าสีดำอีกหนึ่งตัวเช่นกัน
อาเรเดลได้แต่มองสามีพาลูกชายสุดที่รักของนาง ขับม้าไปยังถนนสีเทาเพื่อไปยังนครโนกร็อด
มหานครของชาวเนากริม...
เด็กชายผมดำยังคงมองกลับมายังสตรีในชุดสีขาว พลางนึกในใจว่า...นานา...หนูสัญญา...หนูจะตั้งใจ
เรียนงานช่างทั้งหมด ถ้าหนูเก่ง...เก่งกว่าท่านพ่อ...หนูจะไปกอนโดลินให้ได้ !...
ดวงตาสีเทาเปล่งประกายของอาเรเดลมองม้าหนุ่มสองตัวซึ่งพาพวกเขาจากไปจนลับสายตา...
~!~!~!~!~!~!~
โนกร็อดเป็นมหานครคนแคระที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคนั้น ตั้งอยู่ทางตอนเหนือ ซึ่งข้ามไปยังเทือกเขาสีน้ำเงิน
โดยคนแคระทั้งหลายในอตีตใช้เป็นเส้นทางข้ามไปยังเอเรียดอร์ ซึ่งยังเป็นแดนที่ห่างไกลในสายตาของเหล่า
ชาวเอลดาร์ คนแคระนั้นได้ชื่อว่าเป็นเผ่าพันธุ์ที่เข้มแข็งที่สุด อดทนทรหดมากที่สุดในบรรดาบุตรแห่ง
พระผู้เป็นเจ้า ความจริงนั้น พวกเขาเกิดมาจากการประดิษฐ์ของเทพวาลาร์แห่งปฐพีและวิศวกรรม
ซึ่งมีพระนามว่า “ อาวเล ” แต่พวกเขาจะสรรเสริญว่า มาฮาล เป็นส่วนใหญ่
วาลาร์พระองค์นี้ทรงขัดประสงค์ของอิลูวาทาร์ที่ให้คนแคระเกิดก่อนเหล่าพรายและมนุษย์ จนถูกบริภาษ
แต่พระเป็นเจ้าทรงกรุณายิ่ง จึงได้อภัยโทษและรับเหล่าคนแคระเป็นบุตรบุญธรรมของพระองค์
พวกเขาจึงได้มีชีวิตตามพรของอิลูวาทาร์ และสร้างสิ่งประดิษฐ์มากมายบนพิ้นพิภพ...
แกร๊กๆ...แกร๊กๆ...
เหล่าคนแคระทั้งหลายกำลังตอกก้อนหินเพื่อหาอัญมณีใหม่อย่างเพลิดเพลิน...หรือก็เป็นกิจวัตรประจำวันนั้นแหละ
“ ลอร์ดเทลคาร์ครับ ท่านลอร์ด ! ”
คนแคระเจ้าของผมและหนวดสีน้ำตาลเข้มก็หันมามองผู้รับใช้ ขณะที่ตัวเองกำลังเจียระไนอัญมณีสีแดง
“ อะไรล่ะ เรียกซะดังเชียว ”
“ ท่านลอร์ดครับ ลอร์ดเอโอล พร้อมกับนายซาร์นกลับมาแล้วครับ
และพวกเขาก็พาเด็กมาด้วย !!!! ” คนแคระหนุ่มตอบเสียงลั่น
เทลคาร์จึงวางมีดตอกลง แล้วออกจากโต๊ะไม้ คนแคระคนอื่นๆ บางคนก็ทำเหมืองต่อ
บางคนก็ขอเดินตามท่านลอร์ดไป เพราะพวกเขายังไม่เคยเห็นเอลฟ์ตัวน้อยคนไหนมาที่นี้เลย
~!~!~!~!~
ความคิดเห็น