ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~Little Lord Of Nan-Elmoth~ ( ลอร์ดน้อยแห่งพนานันเอลม็อธ )

    ลำดับตอนที่ #34 : Stardusk & Shadow : Part 3

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 84
      0
      10 มี.ค. 56


    หลังจากพรายหนุ่มน้อยผมดำได้ตีดาบเล่มใหม่เสร็จโดยใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงในโรงเหล็กของบ้าน

     

    เอโอลสาวเท้าแกร่งของตนมาตรงหน้าหมู่ไม้ที่สูงแลหนาทึบ ขณะที่มายกลินอุ้มเจ้าโนลปาไว้ในอ้อมกอด

     

    นิ้วเรียวแกร่งสีคล้ำของพรายหนุ่มผู้ปกครองพนานันเอลม็อธก็ได้ตวัดไปทางซ้ายและขวา

     

    พลางพึมพำด้วยคาถาบางอย่าง “ เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ”

     

    ทันใดนั้น กลุ่มต้นไม้สูงใหญ่ทั้งมวลก็เริ่มเคลื่อนที่ ใบไม้สีเขียวเข้มที่เกาะกลุ่มกันอยู่ก็ขยับออกอย่างช้าๆ

     

    ในที่สุด หมู่ไม้ก็ได้แยกกลุ่มออกจากกัน จนเกิดเป็นทางเดินขึ้นมาใหม่

     

    ดวงตาสีนิลของหนุ่มน้อยก็เปล่งประกาย “ ยอดเลย อดา ! ”

     

    ทีนี้ เจ้าก็ทำตามพ่อ และเพ่งสมาธิให้ดีๆ ”

     

    พรายหนุ่มน้อยก็ขานรับ “ ข้าจะลองดู อดา ” แล้วเขาก็วางเจ้าตุ่นลง พลางถอนหายใจนับหนึ่งสองสาม..

     

    เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ”

     

    ทว่าก็ไม่ได้มีปฎิกิริยาเกิดขึ้น มายกลินจึงลองอีกครั้ง

     

    เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ”

     

    มันก็ยังไม่ได้ผลอยู่ดี มายกลินจึงลดนิ้วเรียวของตนลง “ ข้าทำไม่ได้ อดา...”

     

    เสียงดังขรึมก็ได้มากระตุ้นใจของเขา “ ตั้งใจซิ พ่อรู้ เจ้าทำได้ เจ้านึกถึงสิ่งที่ตัวเองอยากทำ อยากเป็นมากที่สุด

     

    และพลังของชาวซินดาร์ในกายเจ้าก็จะสัมฤทธิผล ! ”

     

    พรายหนุ่มก็พยายามนึก...สิ่งที่เขาอยากทำ...ข้าจะเป็นนายช่างที่เก่งกล้าที่สุด...ข้าจะมีฝีมือในการตีดาบ...

     

    ข้าจะทำให้ลอร์ดเทลคาร์ชมข้า...ข้าจะได้พบกับพี่รอนและคาเลน...หากความฝันของข้า...กอนโดลิน !...

     

    เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ! ”

     

    แล้วเหล่าพฤกษาก็ได้หลีกทางให้เขา หมู่ไม้แยกออกจากกันในพริบตาเดียว

     

    โนลปาก็ร้องว่า “ โอ้โห ! ต้นไม้หลีกให้มายกลินแล้ว ”

     

    เอโอลก็ปรบมือให้เขา “ เจ้าทำได้แล้ว ลูกรักของพ่อ ”

     

    ข้าทำได้แล้ว...ข้าเปิดม่านเวทในป่าของท่านพ่อได้แล้ว...ความฝันของข้า...ใกล้จะเป็นจริง...ซักที

     

    มือแกร่งของลอร์ดผิวคล้ำก็ได้แตะไหล่บางของเขา “ สมเป็นเอโอลิออนเสียจริง

     

    วันนี้ พ่อจะบอกให้แม่เจ้า ทำขนมเลี้ยงเจ้าแล้วกันนะ ”

     

    อดา ! ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ ”

     

    ด้วยความดีใจอย่างล้นเหลือ พรายหนุ่มน้อยผมดำก็โอบกอดร่างหนาของผู้เป็นบิดาไว้

     

    โอ้ ! มายกลิน ”

     

    ร่างสูงของผู้เป็นบิดาก็ได้ล้มลงกับพิ้นหญ้า และก็เกือบจะสะอึกกับร่างเพรียวบางที่อยู่บนกายของตน

     

    ข้าขอบคุณ อดามากครับ ข้าจะ...”

     

    ดวงหน้านวลได้มาอยู่ประชิดกับของเขา ...ลมหายใจอบอุ่นของพรายหนุ่มทำให้เขาผ่อนคลายนัก...

     

    นิ้วเรียวสีคล้ำปัดปอยผมสีดำออกจากโหนกแก้มของลูกชาย ก่อนที่มาแตะมันเบาๆ

     

    เขามีความงามแบบโนลดอร์...พวกโนลดอร์ ผู้สังหารเหล่าชาวเทเลรีเผ่าพันธุ์ของข้า

     

    ...และเป็นพวกที่นำเจ้าปีศาจดำนั้นกลับมาทำลายแผ่นดินเบเลริอันด์ พวกออร์คร้ายเพิ่มเป็นเท่าทวี...

     

    ข้าเกลียดพวกมัน..แล้วไย ข้าต้องหลงใหลอาเรเดล...ข้าไม่เข้าใจ...ข้าไม่เข้าใจ...

     

    ข้าปรารถนาให้นางมอบรอยยิ้มให้ข้า แต่นางกลับหันหนีข้ามาตลอดในการครองคู่...แต่ว่าลูกชาย...

     

    ลูกของข้าซึ่งยิ่งโต ทั้งรูปโฉมและร่างกายก็ยิ่งออกไปทางพวกนั้น...ความสามารถของข้า...ยังถ่ายทอดให้เขา

     

    ได้อย่างนั้นหรือ ?...เขาก็ช่าง...หมดจดงดงามเหมือนนางนัก...ถ้านางปฏิเสธข้าแล้ว...ข้าจะ..

     

    นัยน์ตาสีนิลของพรายหนุ่มน้อยก็ได้เห็นแววประหลาดบางอย่างในดวงเนตรเรียวของเอโอล

     

    ร่างสูงเพรียวก็ตัดสินใจ ขยับตัวออกจากลอร์ดเอโอล ดวงหน้านวลใสเริ่มแดงระเรื่อจางๆ

     

    ท่านพ่อ ขอโทษครับ ข้าดีใจมากไปหน่อย...”

     

    โนลปาก็ได้เดินไปอยู่ข้างนายท่านของตน “ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ? ”

     

    ข้าน่ะสบายดี เอาล่ะ พรุ่งนี้พ่อจะสอนเจ้าใหม่นะ ”

     

    น้ำเสียงขรึมกลับมาราบเรียบอีกครั้ง มือแกร่งคล้ำก็ได้มาจับมือบางของพรายหนุ่มผมดำ

     

    ท่านพ่อ...”

     

    พรายหนุ่มผู้มีอายุมากกว่าไม่ได้เเอ่ยสิ่งใด นอกจากรั้งร่างบางให้มาประชิด...จนมาอยู่ในอ้อมกอดของบิดา...

     

    มายกลินก็ไม่ได้รู้สึกอะไร นอกจากเอนศีรษะมนของตนลงบนไหล่หนาแกร่งตามปกติ...

     

    โนลปาเม้มปากของตนแน่น...เขารู้สึกแปลกๆ แหะ...นายท่านกับมายกลิน...

     

    ข้าต้องการให้เขาอยู่กับข้า...ข้าไม่ต้องการเสียเขาไป..เหมือนที่ข้าเสียเขาคนนั้น...

     

    องค์ธิงโกล พระองค์ไม่ได้มีเยื่อใยให้ข้าอีกแล้ว...ไม่มีใจให้ข้า..ทั้งที่พระองค์กับข้าเคยรักกัน !...

     

    ~!~!~!~!~!~

     

    สรุป พ่อเอโอลเป็นพรายมีปัญหามากกกกก ~!! หนูกลินก็สับสนเหนอะ....>O<

     

    เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ” เป็นภาษาซินดาริน หมายถึง หมู่ไม้เอ๋ย จงหลีกไป !

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×