คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : Stardusk & Shadow : Part 3
หลังจากพรายหนุ่มน้อยผมดำได้ตีดาบเล่มใหม่เสร็จโดยใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงในโรงเหล็กของบ้าน
เอโอลสาวเท้าแกร่งของตนมาตรงหน้าหมู่ไม้ที่สูงแลหนาทึบ ขณะที่มายกลินอุ้มเจ้าโนลปาไว้ในอ้อมกอด
นิ้วเรียวแกร่งสีคล้ำของพรายหนุ่มผู้ปกครองพนานันเอลม็อธก็ได้ตวัดไปทางซ้ายและขวา
พลางพึมพำด้วยคาถาบางอย่าง “ เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ”
ทันใดนั้น กลุ่มต้นไม้สูงใหญ่ทั้งมวลก็เริ่มเคลื่อนที่ ใบไม้สีเขียวเข้มที่เกาะกลุ่มกันอยู่ก็ขยับออกอย่างช้าๆ
ในที่สุด หมู่ไม้ก็ได้แยกกลุ่มออกจากกัน จนเกิดเป็นทางเดินขึ้นมาใหม่
ดวงตาสีนิลของหนุ่มน้อยก็เปล่งประกาย “ ยอดเลย อดา ! ”
“ ทีนี้ เจ้าก็ทำตามพ่อ และเพ่งสมาธิให้ดีๆ ”
พรายหนุ่มน้อยก็ขานรับ “ ข้าจะลองดู อดา ” แล้วเขาก็วางเจ้าตุ่นลง พลางถอนหายใจนับหนึ่งสองสาม..
“ เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ”
ทว่าก็ไม่ได้มีปฎิกิริยาเกิดขึ้น มายกลินจึงลองอีกครั้ง
“ เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ”
มันก็ยังไม่ได้ผลอยู่ดี มายกลินจึงลดนิ้วเรียวของตนลง “ ข้าทำไม่ได้ อดา...”
เสียงดังขรึมก็ได้มากระตุ้นใจของเขา “ ตั้งใจซิ พ่อรู้ เจ้าทำได้ เจ้านึกถึงสิ่งที่ตัวเองอยากทำ อยากเป็นมากที่สุด
และพลังของชาวซินดาร์ในกายเจ้าก็จะสัมฤทธิผล ! ”
พรายหนุ่มก็พยายามนึก...สิ่งที่เขาอยากทำ...ข้าจะเป็นนายช่างที่เก่งกล้าที่สุด...ข้าจะมีฝีมือในการตีดาบ...
ข้าจะทำให้ลอร์ดเทลคาร์ชมข้า...ข้าจะได้พบกับพี่รอนและคาเลน...หากความฝันของข้า...กอนโดลิน !...
“ เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ! ”
แล้วเหล่าพฤกษาก็ได้หลีกทางให้เขา หมู่ไม้แยกออกจากกันในพริบตาเดียว
โนลปาก็ร้องว่า “ โอ้โห ! ต้นไม้หลีกให้มายกลินแล้ว ”
เอโอลก็ปรบมือให้เขา “ เจ้าทำได้แล้ว ลูกรักของพ่อ ”
ข้าทำได้แล้ว...ข้าเปิดม่านเวทในป่าของท่านพ่อได้แล้ว...ความฝันของข้า...ใกล้จะเป็นจริง...ซักที
มือแกร่งของลอร์ดผิวคล้ำก็ได้แตะไหล่บางของเขา “ สมเป็นเอโอลิออนเสียจริง
วันนี้ พ่อจะบอกให้แม่เจ้า ทำขนมเลี้ยงเจ้าแล้วกันนะ ”
“ อดา ! ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ ”
ด้วยความดีใจอย่างล้นเหลือ พรายหนุ่มน้อยผมดำก็โอบกอดร่างหนาของผู้เป็นบิดาไว้
“ โอ้ ! มายกลิน ”
ร่างสูงของผู้เป็นบิดาก็ได้ล้มลงกับพิ้นหญ้า และก็เกือบจะสะอึกกับร่างเพรียวบางที่อยู่บนกายของตน
“ ข้าขอบคุณ อดามากครับ ข้าจะ...”
ดวงหน้านวลได้มาอยู่ประชิดกับของเขา ...ลมหายใจอบอุ่นของพรายหนุ่มทำให้เขาผ่อนคลายนัก...
นิ้วเรียวสีคล้ำปัดปอยผมสีดำออกจากโหนกแก้มของลูกชาย ก่อนที่มาแตะมันเบาๆ
เขามีความงามแบบโนลดอร์...พวกโนลดอร์ ผู้สังหารเหล่าชาวเทเลรีเผ่าพันธุ์ของข้า
...และเป็นพวกที่นำเจ้าปีศาจดำนั้นกลับมาทำลายแผ่นดินเบเลริอันด์ พวกออร์คร้ายเพิ่มเป็นเท่าทวี...
ข้าเกลียดพวกมัน..แล้วไย ข้าต้องหลงใหลอาเรเดล...ข้าไม่เข้าใจ...ข้าไม่เข้าใจ...
ข้าปรารถนาให้นางมอบรอยยิ้มให้ข้า แต่นางกลับหันหนีข้ามาตลอดในการครองคู่...แต่ว่าลูกชาย...
ลูกของข้าซึ่งยิ่งโต ทั้งรูปโฉมและร่างกายก็ยิ่งออกไปทางพวกนั้น...ความสามารถของข้า...ยังถ่ายทอดให้เขา
ได้อย่างนั้นหรือ ?...เขาก็ช่าง...หมดจดงดงามเหมือนนางนัก...ถ้านางปฏิเสธข้าแล้ว...ข้าจะ..
นัยน์ตาสีนิลของพรายหนุ่มน้อยก็ได้เห็นแววประหลาดบางอย่างในดวงเนตรเรียวของเอโอล
ร่างสูงเพรียวก็ตัดสินใจ ขยับตัวออกจากลอร์ดเอโอล ดวงหน้านวลใสเริ่มแดงระเรื่อจางๆ
“ ท่านพ่อ ขอโทษครับ ข้าดีใจมากไปหน่อย...”
โนลปาก็ได้เดินไปอยู่ข้างนายท่านของตน “ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ? ”
“ ข้าน่ะสบายดี เอาล่ะ พรุ่งนี้พ่อจะสอนเจ้าใหม่นะ ”
น้ำเสียงขรึมกลับมาราบเรียบอีกครั้ง มือแกร่งคล้ำก็ได้มาจับมือบางของพรายหนุ่มผมดำ
“ ท่านพ่อ...”
พรายหนุ่มผู้มีอายุมากกว่าไม่ได้เเอ่ยสิ่งใด นอกจากรั้งร่างบางให้มาประชิด...จนมาอยู่ในอ้อมกอดของบิดา...
มายกลินก็ไม่ได้รู้สึกอะไร นอกจากเอนศีรษะมนของตนลงบนไหล่หนาแกร่งตามปกติ...
โนลปาเม้มปากของตนแน่น...เขารู้สึกแปลกๆ แหะ...นายท่านกับมายกลิน...
ข้าต้องการให้เขาอยู่กับข้า...ข้าไม่ต้องการเสียเขาไป..เหมือนที่ข้าเสียเขาคนนั้น...
องค์ธิงโกล พระองค์ไม่ได้มีเยื่อใยให้ข้าอีกแล้ว...ไม่มีใจให้ข้า..ทั้งที่พระองค์กับข้าเคยรักกัน !...
~!~!~!~!~!~
สรุป พ่อเอโอลเป็นพรายมีปัญหามากกกกก ~!! หนูกลินก็สับสนเหนอะ....>O<
“ เดรโก เน เฟนนาส เอน ดัวร์ ” เป็นภาษาซินดาริน หมายถึง หมู่ไม้เอ๋ย จงหลีกไป !
ความคิดเห็น