คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : Farewell Nan - Elmoth : Part 3
ลอร์ดหนุ่มดาร์กเอลฟ์ดึงร่างเพรียวมายังห้องนอน มายกลินก็ตกลงยังพิ้นห้องกระด้างของตนเอง
“ เจ้ามันลูกไม่รักดี เสียแรงที่พ่อรักเจ้า ”
“ การที่อดา ทำเช่นนี้ มันไม่ถือว่าเป็นความรักที่พ่อมีให้ลูก ”
พรายหนุ่มผู้อ่อนเยาว์กว่าประคองตัวเองให้ลุกขึ้น ดวงตาสีดำขลับฉายแววโรจน์
“ ท่านชิงชังโนลดอร์ แต่ท่านก็ขืนใจท่านแม่ บังคับนางให้อยู่กินกับท่าน
ปิดบังข้าด้วยว่าโนลดอร์ชั่วช้าต่างๆนานา ทั้งที่จริง มันไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านคิดแม้แต่น้อย ”
“ พ่อไม่ได้ขืนใจแม่เจ้า นางเลือกที่จะอยู่กับพ่อ ”
“ เพราะนางเป็นหนี้บุญคุณของท่านต่างหาก ” มายกลินตวาด
เอโอลจึงสวนกลับ “ เจ้าเองก็ติดหนี้พ่อมากกว่านาง เพราะถ้าไม่มีข้า เจ้าก็ไม่ได้เกิดมาหรอก
มายกลิน เอโอลิออน ! ”
พอดีนั้น เจ้าตุ่นก็รีบลอดเข้ามาจากใต้ประตู “ นายท่าน ขอร้องล่ะครับ คืนดีกับนายน้อยเถอะ ”
“ แกมันก็เป็นตุ่นที่หักหลังข้า ข้าสั่งให้แกเป็นเพื่อนของมายกลิน แต่แกก็เห็นดีเรื่อง
โนลดอร์มาตลอดเหมือนกันใช่ไหม ไอ้ตุ่นชั่ว ! ”
ตุ่นน้อยก็สะอื้นออกมาอย่างน่าสงสาร
“ พ่อสั่งเจ้า พวกโนลดอร์มันคือพวกต้องสาปจากทวยเทพ อย่างที่พ่อสอนเจ้าไปเมื่อคราวก่อน
พ่อเตือนเจ้าด้วยความรักและปรารถนาดี ”
บุตรชายก็เถียงลั่น คราวนี้สายเลือดขัตติยะของมายกลินก็ลุกขึ้นมาแบบไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“ ข้าไม่เชื่อท่าน ข้าจะไปกอนโดลิน ข้าจะไปยังบ้านของท่านแม่ และจะไม่อยู่กับท่านอีก ”
เอโอลกำหมัดเรียวของตนเองไว้แน่น “ ได้...ได้...เจ้ากล้าพูดแบบนี้...”
มือแกร่งก็ยกเจ้าตุ่นขึ้นมาจากพิ้น “ นายท่าน ! นายท่าน ! ปล่อยโนล ปล่อยโนล ”
“ ท่านพ่อ อย่าทำร้ายโนลปา เขาเป็นน้องของข้านะ ขอร้องล่ะ ขอร้อง ! ”
เอโอลก็ยิ้มกริ่มน่าชังที่สุดเท่าที่มายกลินได้เห็นมา “ ให้มันตายไปซะเถอะ ”
แล้วมือแกร่งของดาร์กเอลฟ์ก็ดึงไขลานสีทองออกจากโนลปา มันได้แต่กระพริบตาปริบๆ
สองครั้ง ก่อนจะปิดลง...และเอ่ยประโยคสุดท้ายว่า “ นาย...น้อย...”
ร่างเล็กตกลงสู่พิ้นเหมือนกับแผ่นกระดาษที่ขยำเป็นก้อนแล้วทิ้งลงถึงขยะ
“ โนล....โนล....ฮือๆๆ ” หนุ่มน้อยทรุดลงแล้วกอดตุ๊กตาที่ไร้ชีวิต...เขาเสียเพื่อนรักไปแล้ว...
“ เจ้ารักมันมากกว่าพ่อใช่ไหม ? เจ้าอยู่กับมัน นอนกับมันทุกคืน ”
มายกลินรู้สึกว่ามือหนามาบีบไหล่จนแน่น ดวงตาสีดำคู่นั้นแสดงถึงแววตา...
มันไม่ใช่สายตาของพ่อคน หากว่าเขาจำสายตาแบบนี้ได้ มันเหมือนที่เขาใช้กับท่านแม่...
ตอนนี้เอโอลก็กลั้นความรู้สึกในใจไม่ได้อีก..เขาต้องการลูก...ลูกต้องรักเขาเท่านั้น !...
“ พ่อรักเจ้า ” เมื่อจบเสียงทุ้มนี้แล้ว...ริมฝีปากบางได้รูปก็ถูกประกบแน่น...อดา อย่าทำแบบนี้...
ดวงตาสีนิลกลมโตเริ่มมีน้ำใสๆ ไหลออกมา ดวงหน้าก็ร้อนจัด...แดงจัด หัวใจก็เต้นแรงจนตัวสั่น...
มือบางพยายามผลักอกหนาของผู้เป็นพ่อ “ อย่า ! ท่านพ่อ ! ปล่อยข้า ! ”
ดาร์กเอลฟ์ยกร่างเพรียวของบุตรชายลงบนเตียง กระชากเสื้อคลุมของลูกชายออก
ร่างเพรียวบางในชุดสีขาวนี้...ยิ่งเกิดอารมณ์แห่งความใคร่มากขึ้นไปอีก...
ริมฝีปากสีเข้มซุกไซ้ลงบนเรียวคอบาง มือหนากำแพรผมสีดำที่เหมือนกับของอาเรเดลไว้แน่น....
เขารู้ว่าตัวเองทำผิดมหันต์ เกือบจะลืมไปแล้วว่าทำอะไรอยู่...
หนุ่มน้อยก็ร้องไห้สะอื้นกับการกระทำน่ารังเกียจยิ่ง “ อดา...พ่อ...พ่อจ๋า....อย่า...”
เอโอลจึงลุกขึ้นมองใบหน้านวลคม ริมฝีปากบวมช้ำ เรือนผมยุ่งเหยิงระบายบนหมอน
น้ำตาไหลออกมาทั้งสองข้างของโหนกแก้ม ...มันไม่ได้ต่างไปจากที่เขาเคยทำกับนาง...
ดาร์กเอลฟ์หนุ่มถอนใจหนัก นิ้วเรียวเช็ดน้ำตาให้กับลูกชายคนเดียว...ลูกรัก...
“ ยอดดวงใจของพ่อ เลือดจากหัวใจของพ่อ...”
มือแกร่งสางปลายผมสลวยของร่างโปร่งซึ่งนิ่งไม่ไหวติ่ง
“ พ่อรักเจ้า มายกลิน พ่อรักเจ้า รู้ไหม ? ”
เอโอลวางจูบลงหน้าผากนวลแผ่วเบา แบบครั้งที่เขาเคยทำให้เมื่อลูกยังเป็นเด็กน้อย
แต่ว่าพรายหนุ่มสะบัดตัวหนี แล้วซบลงกับหมอนนิ่มของตน
ผู้เป็นพ่อจึงยอมลุกขึ้น แล้วหยิบผ้าห่มวางบนร่างเพรียวบางที่ต่างจากตนเอง
แล้วเดินออกจากห้องไป พร้อมกับดับตะเกียงให้...ความมืด...แลนำ้ตายังอยู่ในห้องนี้...
~*~*~*~*~
ใกล้จะจบแล้วนะครับ เพราะว่า...TBC เถอะ...อือม...สงสารหนูกลินจริงๆ T___T
ความคิดเห็น