คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 การประลองงั้นเหรอ??
1
การประลองงั้นเหรอ??
“ที่นี่คือที่ไหนกัน!?!~”นั้นคือคำพูดแรกที่ร่างบางพูดขึ้นเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เป็นเมืองๆหนึ่งที่มีผู้คนเอะอะเสียงดังโวยวายไม่แพ้เมืองซัลการ์เคนเพียงแต่ว่าคราวนี้ร่างบางไม่รู้ว่าเธอยืนอยู่ที่ใดเท่านั้นเอง
“เขามุงดูอะไรกันนะ?”ร่างบางพึมพำสงสัยเมื่อเห็นว่าผู้คนส่วนใหญ่จะไปกระจุกตัวกันอยู่ที่ๆหนึ่ง เธอลองเขย่งๆดู ก็พบว่าสิ่งที่ทุกคนกำลังมุงดูอยู่คือ...ฉากการต่อสู้ของชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งชายหนุ่มมีสีหน้าดูไม่สู้ดีนักขณะที่ฝ่ายหญิงทำหน้านิ่งไม่รับรู้สิ่งต่างๆ
ปุ๊
“อ๊ากกกก!!”เสียงคล้ายกับปืนที่มีเครื่องเก็บเสียงปล่อยลูกกระสุนออกไปมาจากทางร่างเพรียวแต่ร่างบางมองไม่เห็นก่อนจะตามมาด้วยเสียงร้องโหยห้วนของชายหนุ่มคู่ต่อสู้ของร่างเพรียวและตอนนี้เขากำลังใช้มือข้างหนึ่งกุมช่วงบริเวณข้อเท้าที่เปื้อนของเหลวสีแดงไว้
“กะ...แกรู้ได้ยังไงว่ากิลเชสของฉันอยู่ที่ข้อเท้า!”ชายหนุ่มคู่ต่อสู้ส่งเสียงตะคอกใส่ร่างเพรียวที่ยังยืนที่เดิมด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ฉันไม่จำเป็นต้องบอก....”ร่างเพรียวเอ่ย จากนั้นทุกคนที่มุงดูอยู่ก็เริ่มทยอยกันออกจากบริเวณดังกล่าวพร้อมด้วยสีหน้าเสียดายที่ไม่ได้ดูต่อให้มันส์กว่านี้
“นะ...นี่มัน...อะไร...กัน?”ร่างบางกล่าวกับตัวเองอย่างตะกุกตะกัก เธอกำลังไม่เข้าใจและสับสน สิ่งที่อยู่เกิดขึ้นคืออะไรกัน สถานที่นี้คืออะไรกันและที่สำคัญเธอมาที่นี้ได้ยังไงกันและมาเพื่ออะไรกัน??
สมองกำลังประมวลผลด้วยความเร็ว เธอโผล่มาที่นี่หลังจากเข้ามาในบานประตูแปลกๆของร้านขนมหวานพิลึกนั้น รู้สึกว่าเธอจะพูดโค้ดลับที่แม่บอกให้เจ้าของร้านฟัง สุดท้ายเธอเลยมาอยู่ที่นี่ งั้นคนที่ต้องการให้เธอมาที่นี่ก็คือแม่ของเธองั้นสิแล้วแม่เธอจะให้เธอมาที่แปลกๆนี้ทำมั้ย
“นี่ๆ เธอสนใจไปลงเมลเกลฮีพคัพบ้างไหม?”เสียงแหลมเล็กดังขึ้นมาจากทางด้านหลังทำให้ร่างบางสะดุ้งจนแทบล้มลงข้างหน้าทันทียังดีที่ตั้งตัวทันไม่งั้นคงล้มลงหน้าจุมพื้นเป็นแน่
เมื่อหันไปเธอก็พอกับหญิงสาวรูปร่างสมส่วนคนหนึ่ง เธอมีเส้นผมสีม่วงแดงเจิดจ้าปล่อยยาวสลวยเกือบถึงต้นขา ใบหน้าขาวนวลที่ดูก็รู้ว่าไร้เครื่องสำอางประกอบไปด้วย ดวงตาที่ข้างหนึ่งสีชมพูประกายส่วนอีกข้างเป็นสีเขียวมรกต จมูกรั้นกับริมฝีปากกลีบบางราวกลีบกุหลาบสีสดส่งยิ้มมาให้ ผิวสีนวลถูกปิดบังด้วยเสื้อผ้าซึ่งก็คือเสื้อสายเดี่ยวสีขาว ตรงกลางอกมีระบายสีดำประดับพร้อมด้วยถุงมือแบบเปลือยนิ้วลายขาวดำกับกางเกงขายีนต์ขาสั้นที่คาดด้วยเข็มขัดลายสก็อตสีขาวดำตามด้วยถุงน่องแนวขวางสีม่วงแดงเหมือนสีผมของเธอแล้วจบด้วยรองเท้าบู๊ตส้นสูงที่คาดคะเนจากสายตาประมาณ3นิ้ว รวมๆแล้วถือว่าเป็นผู้หญิงที่ดูดีมากทีเดียว
“เธอถามฉันเหรอ?”ร่างบางถามกลับไปจากนั้นใช้นิ้วชี้หน้าตัวเอง
“คิดว่าถามใครอยู่ล่ะ....อ่อ ฉันถามเธอนั่นแหละสนใจมาลงแข่งเมลเกลฮีพคัพหรือเปล่าจ๊ะ?”ไม่รู้ว่าร่างบางหูฝาดไปหรือเปล่าเพราะเมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงคนอื่นที่ไม่ใช่หญิงสาวเจ้าของดวงตาสองสีแปลกประหลาดตรงหน้า แต่ก็คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
“ไม่ดีกว่าน่ะ ฉันไม่ลงหรอก ขอบคุณที่ถาม”ร่างบางตอบปฏิเสธเพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้เมลเกลฮีพคัพที่หญิงสาวตรงหน้าบอกมันคืออะไรและถ้าเดาไม่ผิดมันคงเป็นการแข่งขันอะไรซักอย่างที่เธอไม่รู้....หรือว่าจะเป็นการแข่งที่คล้ายๆการต่อสู้ที่เธอเห็นตอนมาที่นี่ตอนแรกกันนะ?!
“เดี๋ยวก่อน!”คิดได้ดังนั้นร่างบางจึงรีบหันกลับมาเพื่อท้วงถามหญิงสาวคนเมื่อกี้ทันที
“เธอสนใจจะลงแข่งแล้วเหรอ?”หญิงสาวคนเดิมหันกลับมาทางร่างบางและส่งสายตาวิ้งๆมาให้จนร่างบางต้องรีบปฏิเสธ
“เปล่า คือฉันแค่จะถามว่างานนั้นจัดที่ไหนเหรอ?”ร่างบางถามออกไปส่งผลให้สายตาวิ้งๆของหญิงสาวเจ้าของดวงตาสองสีหม่นลง
“คราวนี้จัดที่ลานประลองเนคาลอส ถามทำมั้ย? เธออยากไปดูเหรอ?”หญิงสาวเจ้าของดวงตาสองสีตอบคำถามและถามกลับให้ร่างบางที่พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่า ใช่
“งั้นเธอก็ไปกับฉันสิ เพราะฉันกำลังไปที่นั้นพอดี ไปกันเลย!”พูดจบหญิงสาวแปลกหน้าก็คว้ามือร่างบางก่อนจะออกวิ่งไปอย่างรวดเร็วจนร่างบางต้องกระชับเป้บนหลังให้แน่นขึ้นด้วยความกลัวว่ามันจะหล่น
“ช้าๆก็ได้ ไม่เห็นต้องระ...!”ร่างบางเห็นหญิงสาววิ่งมาด้วยความเร็วเกินไปเลยเอ่ยปากจะเตือนแต่ก็ต้องหยุดเมื่อจู่ๆหญิงสาวตรงหน้าก็หยุดฝีเท้ากะทันหัน
“เข้าไปกันเถอะ”หญิงสาวดวงตาสองสีบอกจากนั้นก็เดินไปข้างหน้า ตอนนี้พวกเธออยู่หน้าสถานที่ที่น่าจะเป็นทางเข้าลานประลองแห่งหนึ่งซึ่งมีขนาดมหึมาจนร่างบางเกือบอ้าปากค้าง ติดที่ว่าหญิงสาวอีกคนไม่ลากเธอผ่านเข้าประตูขนาดใหญ่มาก่อนทำให้ร่างบางอึ้งกว่าเดิมเนื่องจากพอเธอเข้ามาก็เจอลานกว้างรูปวงกลมใหญ่ยักษ์ที่ล้อมรอบไปด้วยที่นั่งเหมือนอัศจรรย์ไม่มีผิดแถมตอนนี้ก็มีผู้คนมากันเติมไปหมดแทบไม่เหลือที่นั่งแนวหน้าๆแล้ว
“ไปนั่งข้างหน้ากัน”หญิงสาวดวงตาสองสีบอกแต่มองไปร่างบางเห็นมาข้างหน้าแทบไม่มีที่นั่งแล้วเหลือเพียงเก้าอี้ตรงกลางที่เว้นว่างไปที่สำคัญเก้าอี้บริเวณนั้นก็เป็นสีฟ้าในขณะที่เก้าอี้ตัวอื่นเป็นสีเหลือง สงสัยคงเป็นของพวกคนที่มีอิทธิพล
“แต่ที่นั่งเติมแล้วไม่ใช่เหรอ?”ร่างบางถามกึ่งบอก
“เธอไม่เห็นเก้าอี้ตรงนั้นหรือไง”หญิงสาวดวงตาสองสีพูดพลางชี้ไปยังกลุ่มเก้าอี้สีฟ้าที่ร่างบางมองตอนแรก
“แล้วไง?”ร่างบางถามต่อ นั้นอาจจะเป็นของคนสำคัญก็ได้ ชี้ไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นมา พวกเธอคงไปนั่งไม่ได้หรอก
“นั้นน่ะฉันเป็นคนจองไว้เองแหละ ไม่มีปัญหาไม่ต้องห่วง”หญิงสาวดวงตาสองสีบอกทำให้ร่างบางเพิ่งเห็นว่าเก้าอี้สีฟ้าแบบนั้นมีเป็นย่อมๆแต่ไม่เยอะมากส่วนใหญ่จะเป็นแถวหน้าๆด้วย หลังๆไม่ค่อยมีมากสักเท่าไร แน่ล่ะจองทั้งทีก็เอาที่เห็นชัดๆสิ
“งั้นก็โอเค”ขณะที่ทั้งสองนั่งลง ร่างบางก็สังเกตว่าเก้าอี้ที่หญิงสาวดวงตาสองสีจองไว้มันมีตั้ง12ตัวกินบริเวณรอบๆไปด้วย
“เธอจองที่ไว้ให้เพื่อนเหรอ?”ร่างบางถามอีกครั้ง ถ้าเก้าอี้พวกนี้จองไว้พอดีแล้วเธอจะนั่งไหนล่ะ?
“เปล่าหรอก ฉันจองไว้เฉยๆ ฉันไม่ชอบเวลามีคนไม่สนิทหรือคนแบบที่ฉันไม่ชอบมานั่งข้างๆน่ะ มันรู้สึกรำคาญ แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอฉะนั้นนั่งกับฉันแหละดีแล้ว”
คำตอบของหญิงสาวดวงตาสองสีทำให้ร่างบางรู้ว่าเธอคนนี้คงรวยไม่ใช่เล่นด้วยที่ว่าเก้าอี้แถวหน้าสุดตรงกลางที่เธอนั่งอยู่ตอนนี้คงไม่ใช่ถูกๆแต่หญิงสาวข้างๆเธอกลับจองเป็นว่าเล่นดังนั้นคงมีฐานะดีไม่น้อย
ปิ๊ง!
เสียงร้องเตือนดังขึ้นทำให้เสียงที่ดังอยู่เงียบลง กลางลานปรากฏตารางการแข่งขันขึ้นมองแล้วคงมีผู้เข้าแข่งขันไม่ต่ำกว่า40คนเป็นแน่
{สนามจะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนนะคะ เราจะแข่งทีละ2คู่ กติกาง่ายๆค่ะแค่สู้จะกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะถูกระงับการทำงานของกิลเชสหรือบาดเจ็บสาหัดหรือหมดสติ เริ่มเลยค่ะ}
สิ้นเสียงประกาศคู่ต่อสู้สองคู่แรกก็ขึ้นมาบนลานประลอง ร่างบางตัดสินใจดูคู่ทางซ้ายซึ่งเป็นการแข่งขันของชายหนุ่มรูปร่างล่ำกับชายหนุ่มร่างเล็ก
“อ๊ะ!”ร่างบางเผลออุทานออกมากับสิ่งที่เพิ่งเห็นเมื่อกี้.....เมื่อสักครู่ร่างบางเห็นว่าจู่ๆข้อมือของชายล่ำคนนั้นส่องแสงสว่างขึ้นจากนั้นก็มีขวานขนาดใหญ่ออกมาจากข้อมือจากนั้นจากตัวชายล่ำคนนั้นประมาณ6เมตรก็เกิดวงกลมรอบล้อมเขาไว้และชายร่างเล็กก็อยู่ภายในวงนั้นด้วยต่อมาชายร่างล่ำอีกคนที่หน้าตาเหมือนกับชายร่างล่ำที่เป็นคู่ต่อสู้ของชายร่างเล็กเปี๊ยบถือขวานอันใหญ่แล้วพุ่งไปหมายจะฟาดฟันใส่ชายร่างเล็กแต่จู่ๆชายร่างล่ำที่โผล่ขึ้นมานั้นก็หยุดและชายร่างเล็กก็ยิ้มออกมาก่อนที่จู่ๆคู่ต่อสู้ของเขาก็ตะโกนดังลั่นจากนั้นชายร่างล่ำผู้ถือขวานก็หายไปพร้อมกับแสงที่ข้อมือของชายร่างล่ำคนที่ยืนนิ่งๆนั้นก็ด้วยถ้าสังเกตดีๆบริเวณข้อมือของชายล่ำเป็นรอยแดงเหมือนถูกบางอย่างมัดไว้.....ผลสรุปคือชายร่างเล็กชนะ แต่ร่างบางไม่เห็นเขาทำอะไรเลยนี่นาแต่ชายล่ำมีขวานใหญ่กลับทำอะไรเขาไม่ได้เลยเพราะอะไรกัน?
ตลอดการแข่งขันร่างบางเห็นแสงสว่างบางจุดบนร่างกายของแต่ละคนเห็นอาวุธและร่างที่น่าจะเป็นร่างปลอมหรือร่างแยกไม่ก็ร่างจิตของแต่ละคนเห็นเส้นรัศมีวงกลมของแต่ละคนแต่กลับบางคนก็ไม่เห็นเลยบางคนก็เห็นแค่อย่างเดียวหรือสองอย่าง มันคืออะไรกันแน่ ของพวกนั้น แถมส่วนใหญ่คนที่ชนะมักจะเป็นคนที่ร่างบางเห็นของแบบนั้นน้อยกว่าคู่ต่อสู้หรือไม่ก็คนที่ไม่เห็นเลย
“นี่ๆ ดูคู่สุดท้ายของรอบแรกสิ น่าสนุกเนอะ”หญิงสาวดวงตาสองสีชวนให้ร่างบางมอง ตอนนี้บนเวทีเหลือแค่หญิงสาวสองคนเป็นคู่สุดท้ายของรอบแรกและหนึ่งในนั้นคือหญิงสาวร่างเพรียวที่ร่างบางเคยเจอตอนมาถึงที่นี่ตอนแรก!!
“นั่นผู้หญิงที่เจอตอนนั้นนิ....”ร่างบางบ่นพึมพำเบาๆกับตัวเองแต่คนข้างๆเธอนี่ก็ช่างหูดีจริงๆ
“เธอรู้จักยายนั่นด้วยเหรอ?รู้หรือเปล่าว่ายายนั่นอันตรายแค่ไหน?ขนาดฉันที่เป็นเพื่อนร่วมงานยังหวาดอยู่นิดๆเลยนะ”หญิงสาวดวงตาสองสีบอกกับร่างบาง
“เธอเป็นเพื่อนร่วมงานกับเขางั้นเหรอ?เธอทำงานอะไรล่ะ?”ร่างบางถามแต่กลับถูกคนข้างๆเอามือมาปิดปากซะก่อนพร้อมทำเสียง ชู่ ให้เงียบอีกต่างหากทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนเริ่มคุยก่อนแท้ๆ
“การต่อสู้ครั้งนี้คงจบเร็วแบบที่ทุกคนคาดไม่ถึงเลยอย่างแน่นอน.....”หญิงสาวดวงตาสองสีกล่าวด้วยเสียงที่ต่างไปจากเดิมคล้ายกับเสียงที่ร่างบางเคยได้ยินตอนแรกที่พูดกันแต่ขณะนี้การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้วดังนั้นร่างบางจึงไม่ใส่ใจหญิงสาวข้างๆมากนักเพราะเธอมุ่งสมาธิเพื่อดูการแข่งขันแบบใจจดใจจ่อ
เธอตั้งใจจะเก็บรายละเอียดการต่อสู้ครั้งนี้อย่างเต็มที่ ทว่าทุกอย่างกลับผิดไปจากที่ร่างบางคาดไว้เพราะว่าตอนนี้เธอมองไม่เห็นอะไรเลยซักอย่างเดียว! สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของร่างบางมีเพียงแค่คนสองคนกำลังยืนนิ่งๆจ้องหน้ากันเท่านั้นเอง
“กริ๊ดดดดดดดด!!!!!”ไม่ทันที่ร่างบางจะได้สงสัยอะไรต่อ หญิงสาวผู้ที่เป็นคู่ของร่างเพรียวก็กรีดร้องและกุมข้อมือที่มีเลือดไหลชิบๆเอาไว้
{การต่อสู้รอบแรกจบลงไปแล้วค่ะทุกท่าน ตอนนี้เรามาเข้าสู่รอบที่สองกันเลยนะคะ การต่อสู้และกติกาเหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ เริ่มการต่อสู้ได้}
“เห็นมั้ยล่ะ? ฉันบอกเธอแล้วไง........เธอบอกฉันที่ไหนกัน เชอะ”ร่างบางตั้งท่าจะหันไปถามหญิงสาวดวงตาสองสีกลับเห็นว่าเธอกำลังเถียงกับตัวเองอยู่ราวกับคนบ้ายังไงยังงั้นเลย
“เอ่อ....คือว่า.....เธอคุยกับใครอยู่หรอก?”ร่างบางเอ่ยถามขึ้นทำให้หญิงสาวดวงตาสองสีรู้สึกตัวก่อนจะทำตัวให้เป็นปกติพร้อมพูดว่า
“ไม่มีอะไรหรอก เธอดูการแข่งขันต่อไปเถอะ”
การแข่งขันล่วงเลยเวลามาจนกระทั่งถึงการต่อสู้รอบสุดท้ายซึ่งเป็นการต่อสู้ของชายหนุ่มร่างเล็กที่ร่างบางเห็นเป็นคู่แรกต่อสู้กับหญิงสาวร่างเพรียวผู้เป็นเพื่อนร่วมงานของหญิงสาวดวงตาสองสี เมื่อได้ยินสัญญาณเริ่มการต่อสู้จากที่บรรยากาศร่มเย็นสบายสดชื่นจู่ๆร่างบางก็รู้สึกเหมือนมีคลื่นความมืดดำอันน่าสะอิดสะเอียนหมุนวนอยู่ทั่วทุกมุมของลานประลองทั้งๆที่คู่ต่อสู้ทั้งสองคนก็ยืนอยู่เฉยๆทั้งคู่ ร่างบางรีบเอามือปิดปากทันทีที่รู้สึกคล้ายจะอาเจียนออกมา
“อุก!”เสียงที่ได้ยินนี้ไม่ใช่ของร่างบางหรอกแต่เป็นเสียงของผู้ชมคนอื่นที่น่าจะสนความรู้สึกนี้ไม่ไหวจนต้องเดินออกไปจากลานประลองแห่งนี้อย่างเร่งด่วน ร่างบางหันไปทางหญิงสาวข้างๆเพื่อดูอาการของเธอบางทีเธออาจจะทนไม่ไหวเหมือนกันก็ได้จะได้รีบชวนออกไปจากที่นี้เสียที
“แหมๆ เหลือสองคนนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย บรรยากาศมาคุน่าดูเลยแฮะ ก็เป็นสองคนนั้นนี่น่า คราวนี้ใครจะชนะกันนะ”แต่เมื่อร่างบางหันไปหาคนข้างๆจึงเห็นว่าเธอกำลังนั่งเท้าคางดูการต่อสู้แบบสบายใจเฉิบไม่มีท่าทีเดือดร้อนอะไรกับบรรยากาศน่าสะอิดสะเอียนนี่เลยซักนิดเดียว
ในเมื่อแผนออกจากที่นี่ไม่ได้ผล ร่างบางจึงพยายามอดทนกับบรรยากาศในที่แห่งนี้แล้วดูผู้ต่อสู้ทั้งสองบนเวทีต่อไปแม้เธอจะไม่เห็นอะไรแต่เธอก็ยังคงมองต่อไปพร้อมเอามือปิดปากไว้ จนสักพักเธอก็ได้ยินเสียงปะทะของอาวุธหลายครั้ง ดูจากลักษณะที่ผ่านมาและเสียง อาวุธของชายร่างเล็กที่เธอมองไม่เห็นน่าจะเป็นแส้และอาวุธของร่างเพรียวน่าจะเป็นปืน เพียงแต่อาวุธพวกนี้มีจำนวนเท่าไรเธอไม่รู้เพราะตอนนี้เธอแทบจะมองอะไรไม่ชัดอยู่เต็มทนที่สำคัญเธอมองไม่เห็นพลังของทั้งสองคนอยู่แล้วฟังได้แต่เสียงที่ยังผ่านเข้าหูและเสียงสุดท้ายที่ผ่านเข้าหูของเธอก่อนที่สติเธอจะดับก็คือ...
{ผู้ชนะการแข่งขันเมลเกลฮีพคัพครั้งนี้ก็คือ..........}
ความคิดเห็น