คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : ตอนที่ 34 คู่หูที่คู่ควร
ตอนที่ 34 คู่หูที่คู่ควร
เมื่อผมกับไอ้เรนมาถึงหอพัก
“นี่เรน นายช่วยเสกน้ำให้ฉันอาบหน่อยสิ ธาตุน้ำไม่ใช่เหรอ นายอ่ะ”ผมพูดออกไป ทั้งๆทีผมก็ทำได้ เหอๆ
“บ้าบอสิ ฉันไม่ใช่ธาตุน้ำสักหน่อย นายนะแหละ ต้องเสกให้ฉันอาบ”เรนเถียงกลับ
“เอ้า อย่ามาพูดมั่วๆ อยู่หอน้ำก็ต้องธาตุน้ำสิ มันก้ต้องใช้น้ำได้อยู่แล้ว ไปๆๆรีบเสกได้แล้ว”
“อยู่หอน้ำ แล้วไม่ใช่ธาตุน้ำมันอยู่ไม่ได้หรือไงห๊ะ เรียนก็เรียนเหมือนกัน กิจกรรมก็ทำเหมือนกันกับหออื่น นายไปเสกเลย”ไอ้เรนเถียงอีกแล้ว
“ก็ฉันไม่ใช่ธาตุน้ำจะให้ทำไงฟร๊ะ ไม่งั้นก็อาบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว อีกอย่าง นายไม่ใช่ธาตุน้ำแล้วมาอยู่หอน้ำได้ยังไง”
“จะไปรู้ได้ยังไง ฉันขึ้นไปก็รอให้ไอ้ผู้คุมคุยธุระเสร็จ มันหันมาปุ๊บก็บอกว่าฉันธาตุน้ำ ทั้งๆที่ยังไม่ได้แตะลูกแก้วแม้แต่นิดเดียว” เอ่อ คล้ายๆกับผมแฮะ
“อืม ก็เหมือนกับฉันอะดิ ฉันว่าผู้คุมมันมั่วยังไงไม่รู้” ผมพูด
“เอ๋ นายก็ด้วยเหรอ”เรนถาม
“อืม ฉันก็ด้วยแหละ อดโชว์เพลังเลย เหอๆ”
“แล้วนายธาตุอะไรล่ะ”เรนถามผม
“ไม่ได้วัด ไม่ได้ตรวจ เลยไม่รู้ นายล่ะ ธาตุอะไร เรน” ผมไม่บอกเรื่องธาตุของผมออกไป
“ก็เหมือนนายง่ะ ไม่รู้เหมือนกัน”เรนก็ไม่ได้บอกธาตุตัวเองมาเช่นกัน
“เออๆ เดี๋ยวฉันจัดการเองก็ได้”สุดท้ายก็ลงเอยที่ผมอยู่ดี เหอๆ
ผมจัดการเปิดประตูห้องน้ำที่โล่งๆ เอิ่ม มันกว้างประมาณ 5*6 เมตร โคตรกว้านะขอบอก จากนั้นผมก็ให้เฟิร์สเปิดช่องมิติ หยิบถังน้ำ 100 ลิตรออกมาเรียงกันข้างๆโถส้วม?(มันไม่เหมือนกับของโลกเราแฮะ) 7 ถัง ส่วนขันนะเหรอ ใช้กระทะแทนไปเลย ง่ายๆ เห็นมะ ผมจัดการอาบน้ำทำธุระเป็นคนแรก ถึงแม้จะลำบากในเรื่องการใช้โถส้วมหน่อยก็เถอะ แต่ก็ผ่านพ้นไปด้วยดี จากนั้นก็ตาของไอ้เรน มันก็เข้าไป แล้วก็ออกมาในเวลาไม่นาน พร้อมกับคำถามอีกเช่น นายเอาของขนาดนั้นมาได้ยังไง แล้วเก็บไว้ไหน เป็นต้น ซึ่งผมก็ตอบกลับไปว่า ความลับ
“เรน วันนี้ว่าง จะทำอะไรดี”ผมถาม
“ไม่รู้ นอนละมั้ง”เรนตอบ
“ไม่ได้ๆ งั้นไปประลองฝีมือกันไหม เห็นนายตบมังกรทีเดียวหมอบนี่ คงจะเก่งน่าดู”
“เอางั้นก็ได้ แต่อย่าหาว่าฉันทำร้ายผู้อ่อนแอนะ หึหึ อีกอย่าง ว่าแต่ฉัน นายก็เหมือนกันแหละ”เรนทำเสียงหยองๆ
“เอาน่า เราจะไปประลองกันที่ไหนดี”ผมถาม
“ในป่าหลังโรงเรียนไหม”
“แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะ”ผมถามกลับ
“ฉันพอรู้เส้นทางอยู่ ตกลงจะไปไหม ป่าหลังโรงเรียน”
“ไปสิไป เอาไอ้สองตัวนั้นไปด้วย”
“ของมันแน่อยู่แล้ว ป่ะๆ ไปกันเถอะ”เรนตอบ
ณ ป่าหลังโรงเรียน (หรือป่าทีไหนสักที่ของโรงเรียน)
ผมกับเรนยืนประจันหน้ากัน แล้วเริ่มวอร์มร่างกายกันก่อน จากนั้นก็ให้มังกรสองตัวเป็นผู้ชม
“นีๆๆ พร้องยังออฟ”
“อ่า พร้อมแล้ว มาเริ่มกันเลยไหม”
เรนก้มหยิบกิ่งไม้อันหนึ่งแล้วโยนขึ้นไปบนฟ้า พอกิ่งไม้ตกถึงพื้นเรนก็หายไปจากตรงนั้นทันที ส่วนผมสลับท่าร่างฐานเท้าไปทางขวา
ตึง
เสียงแขนของผมกระทบกับหน้าแข้งของเรน ปล.ไม่ได้กระทบตรงๆหรอกนะ ผมใช้แขนเบี่ยงทิศทางของหน้าแข้งเรน
กึง กึง กึงๆๆๆ
เรนรุกเท้าใส่ผมไม่ยัง แต่ผมก็ปัดได้เสมอ ปัดโดยไม่มองอะไรอ่ะนะ ทำไมนะเหรอ ถ้ามองก็จะต้องหลงกลไปกับการเคลื่อนไหวของเรนนะสิ มีที่ไหน หมัดพุ่งมา แต่ไม่ใช่หมัดนี่สิ มันสลับท่าร่างเป็นแตะได้อย่างรวดเร็ว เหอๆๆ
เรนถอยออกไปตั้งหลัก
“เก่งเหมือนกันนี่ นายอ่ะ สามารถรับกระบวนท่าของฉันได้ทุกครั้ง”เรนพูด
“ตานายลองเชิงแล้ว ขอฉันลองเชิงนายบ้างละกัน”
ผมพุ่งตัวด้วยความเร็วสูง ไปอยู่ด้านหลังเรน แล้วหมุนตัวแตะไป ส่วนเรนก็สลับท่าร่างหันหลังอย่างรวดเร็ว ตั้งรับผมอย่างทันท่วงที แล้วก็เป็นอย่างนี้อีกสักพัก
“ไม่เลวเหมือนกันนี่ นายน่ะ สามารถรับเชิงฉันได้ทุกครั้งแบบนี้ ฉันว่านายไม่ใช่คนธรรมดาแล้วล่ะ อยากรู้จังเลยนะ ว่านายเป็นใคร มาจากไหนพ่อแม่ พี่น้อง บลาๆๆ”ผมพูดออกไป
“นายก็เหมือนกันแหละน่า ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน บอกได้ไหม”เรนถามกลับ
“ได้สิ ว่า ความลับ หุหุ”ผมตอบกวนๆ
“เออๆๆ ของฉันก็ความลับเหมือนกัน มา เรามาเริ่มเอาจริงกันได้แล้ว”เรนเปิดประเด็น
“ได้สิ ไม่กั๊กละนะ”
คราวนี้เป็นการเอาจริงของผมกับไอ้เรน ชั้นเชิงทั้งหมดเปลี่ยนไปอย่าสิ้นเชิง ของไอ้เรน หนักหน่วง รุนแรง โดยเฉพาะเท้ากับปลายนิ้ว (เล็บมันนะแหละ)
ส่วนผมใช้วิชาครุฑดำที่ไปอาราธนามา ทำให้ผมเด่นในเรื่อง ความเร็ว และพละกำลังทีมหาศาล
พวกเราผลัดกันรุกผลัดกันรับ ไปเรื่อยๆ จน เอ่อ ป่าหายไปเส้นหนึ่ง
ใช่ เส้นจริงๆนะครับ แถมยังลึกเข้าไปข้างในอีก อีกอย่างพวกเราไม่ได้ใช้เวทมนและพลังเวทย์นะเออ กำลังและฝีมือล้วนๆ
จนถึงตอนดึกๆเลย เที่ยงคืนได้นี่แหละ พวกเราถึงหยุด แล้วก็กอดคอกันเดินออกมาจากป่าในสภาพที่สะบักสะบอม(เสื้อผ้า กับฝุ่นและคราบเลือดอะนะ) ส่วนแผลกับรอยต่างๆหายไปหมดแล้ว เพราะร่างกายผมมันฟื้นฟูเร็วไงล่ะ ส่วนเรนนะเหรอ ก็ฟื้นฟูเร็วเหมือนกัน แต่ช้ากว่าผมหลายเท่า เพราะต้องใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วโมงในการฟื้นฟูทั้งหมด แรกๆพวกเราก็อึ้งเหมือนกันที่ได้เจอคู่หูที่แข็งแกร่ง เราก็ถามกันไปถามกันมา แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยคำว่า “เดี๋ยวมันก็ค่อยๆปรากฏเองแหละเนาะ”แล้วก็กอดคอออกมาจากป่า ขึ้นไปหอพัก ส่วนมังกรสองตัวนะเหรอ ผมใช้เวลาตามหาพวกมันตั้ง 1 ชั่วโมงแนะ ไม่รู้ชนไปไหน(ความจริงแล้วมังกรมันไม่ซนหรอกครับ แต่มันตามการเคลื่อนไหวของเจ้านายมันไม่ทันเท่านั้นเอง นี่ขนาดมังกรที่มันอยู่ในป่าอาถรรพ์ยังตามความเร็วไม่ทัน แล้วคนชื่อเรนนั้นเป็นใครกันแน่นะ หุหุหุ และแล้วก็กลายเป็นความลับต่อไป)
เมื่อมาถึงห้องก็จัดการอาบน้ำทำธุระ แล้วลงไปทานข้าวในส่วนของผมกับเรนที่พวกเขาเก็บไว้ให้ จากนั้นก็ไปรับเสื้อผ้านักเวทย์น้ำมา
ความจริงแล้วตอนพวกผมเข้ามาก็มีคนถามนะครับว่าไปทำอะไรมา พวกเราก็บอกแค่ว่า ประลองฝีมือกัน เพื่อพัฒนาศักยภาพของตนเองแค่นี้แล้วก็เดินขึ้นบันไดไป จากนั้นก็มีเสียงพูดตามหลังมาว่า อาบน้ำแล้วให้ลงมากินข้าวแล้วเอาชุดนักเวทย์ธาตุน้ำไปเปลี่ยน
ส่วนวันพรุ่งนี้พี่ๆเขารายงานว่า ทางโรงเรียนจะจัดพิธีมอบรางวัลให้หอต่างๆในการแข่งกิจกรรม งดเรียนอีก 1 วัน เหอๆ
ปล.
ที่เรนได้ธาตุน้ำ ความจริงแล้วมันขึ้นไปวัดพลังต่อหลังผมเอง เลยได้ผลโชคดีไป?ด้วย เพราะเมื่อผมลงไป ผู้คุมมันก็คุยธุระต่อ พอไอ้เรนมา มันก็หันมาแล้วเห็นมีน้ำเกาะลูกแก้วทั้งๆที่น้ำนั้น เป็นน้ำ?ของผมเอง ส่วนคนอื่นๆนะเหรอ พอมาปุ๊บผู้คุมก็สั่งให้จับลูกแก้ว ทั้งๆที่ผมกับไอ้เรนมันไม่บอกให้จับแถมยังบอกธาตุไปอีก
พวกนักเรียนที่เห็นน้ำลายของผมติดที่ลูกแก้วก็ไม่ใส่ใจ เพราะคิดว่าเป็นเวทย์ตกค้างนั่นเอง วิธีแก้ก็แค่เอามือไปจับลูกแก้ว มันก็จะมีธาตุอื่นออกมาแทน น้ำลายจึงหายเกลี้ยงไม่มีเหลือ เหอๆ และแล้วความโชคดีของเรนก็เป็นฉะนี้แล
ความคิดเห็น