คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : ตอนที่ 42 หนูนาร์ กับอนาคตนักเวทย์โบราณ
ตอนที่ 42 หนูนาร์ กับอนาคตนักเวทย์โบราณ
“อ้าว ฟื้นแล้วเหรอพ่อหนุ่ม” เสียงชายวัยกลางคน ที่สวมชุดเกราะหนังกล่าว
“พี่ชายฟื้นแล้วเหรอฮะ” เด็กผู้ชายอายุ 13 ขวบ กำลังตักอาหารเข้าปาก ได้หันมาถาม
“เย้ พี่ชายฟื้นแล้ว” เด็กผู้หญิงอายุ 10 ขวบ กระโดดลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งมากอดขาผม
“หนูนาร์ อย่าไปทำแบบนั้นกับพี่เขาสิลูก” ผู้หญิง ที่นั่งอยู่ข้างชายชุดหนัง กล่าวเสียงหวานด้วยความเป็นห่วง
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกครับ” ผมกล่าวกับแม่ของเด็กคนนี้ แล้วอุ้มหนูน้อยที่ชื่อหนูนาร์ในท่าอุ้มเจ้าหญิง แล้วเดินไปที่โต๊ะ
“ว่าแต่ผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเหรอครับ จำอะไรไม่ได้เลยแฮะ” ผมกล่าวกับชายวัยกลางคนที่นั่งฟังผมพูด
“ข้าไปเจอเจ้านอนสลบอยู่กลางป่า ตอนที่ข้าออกไปล่าสัตว์ ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น ข้าเลยพามาทีบ้านข้านี่แหละ ว่าแต่เจ้าไปโดนอะไรมาละ ถึงได้นอนสลบไม่ได้สติอย่างนั้น” ชายเจ้าของบ้านถาม
“ไม่รู้ครับ ผมเดินป่าอยู่ดีๆ จู่ๆก็มาอยู่ที่นี่แหละครับ” ผมตอบตามความจริง
“อืม เอาเถอะ ๆ ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรล่ะ ส่วนข้าชื่อ โกมอน ผู้หญิงข้างๆคือ เรน่า เป็นภรรยาของข้าเอง หนูน้อยนั่นชื่อ ลิฟ ที่เจ้าอุ้มนั้นชื่อ นาร์ เป็นลูกของข้าเอง” คุณโกมอนเอ่ย
“ผม ออฟครับ เป็นนักผจญภัยธรรมดาๆครับ” ผมตอบอย่างสุภาพ
“ว่าแต่เจ้าอยู่คลาสไหน อาชีพอะไรล่ะ พอดีข้าตรวจข้อมูลเจ้าไม่ได้นะ คงเป็นเพราะเจ้าใช้ไอเทมปกปิด” ลุงเปิดประเด็นถาม
“ก็คลาสเท่าๆกับผู้เล่นทั่วไปเหละครับ บางทีอาจจะน้อยกว่านิดหน่อย” ผมตอบเลี่ยงๆเพราะไม่รู้ว่าคลาสผู้เล่นตอนนี้อยู่ที่เท่าไร
“ถ้าคลาสผู้เล่นปรกติก็ประมาณคลาส 5 สินะ” คุณโกมอนตอบในท่าที่เอามือเกาคาง
“ครับ ประมาณนั้นแหละ” ดูเหมือนว่าตอนนี้ผู้เล่นเลื่อนมาอยู่คลาส 5 กันแล้วสินะ
“หนูออฟ เจ้าจะไปไหนต่องั้นเหรอ ถ้าไม่มีที่พักก็อยู่กับพวกข้าที่นี่ก็ได้นะ จะได้อยู่เป็นพี่ชาย หนูนาร์กับเจ้าลิฟด้วย” คุณโกมอนเอ่ยปากชวน
“อ้อ จริงเหรอครับ งั้นผมขออยู่ที่นี่สักพักนะครับ แบบว่ายังไม่มีที่ซุกหัวนอนอ่ะครับ” ผมได้ทีก็รับน้ำใจไว้เลย หุหุ
“ได้สิจ๊ะ จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้จ๊ะ” คุณเรน่าเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“จริงเหรอคะ เย้ หนูจะได้มีพี่ชายอีกคนแล้ว” หนูนาร์ตะโกนดีใจขณะที่ผมอุ้มอยู่ เล่นเอาเกือบหลุดมือเหมือนกัน
“พี่ชายฮะ พี่ชายอยู่ที่นี่ตลอดไปเลยนะฮะ ผมอยากจะมีพี่ชายมานานแล้ว” หนูลิฟกล่าวด้วยความตื่นเต้น
“ถ้าไม่มีภารกิจอะไร พี่ก็จะอยู่เป็นพี่ชายที่นี่แหละ ฮะๆ ว่าแต่คุณโกมอนครับ ผมขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนนะครับ” ผมกล่าว
“ได้สิ แต่ตอนเย็นต้องออกไปล่ามอนเตอร์กับลุงนะ” คุณโกมอนกล่าว
“ครับ ขอตัวก่อนนะครับ” ผมค่อยๆวางหนูนาร์ลงกับพื้น แต่เธอไม่ยอมลง แถมเกาะผมอย่างกะปลาหมึก สุดท้ายจึงต้องพาขึ้นห้องด้วย
เมื่อผมขึ้นมาถึงห้องตัวเองก็วางหนูนาร์ลง ปรากฏว่าเธอยอมลงง่ายๆแฮะ แถมยังซนอีก วิ่งเล่นไปทั่วห้องเลย ที่ผมขึ้นมาไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพียงเพราะอยากอ่านหนังสือเท่านั้นเอง จึงเดินไปหยิบหนังสือตรงโต๊ะมุมห้องมาอ่าน ซึ่งหนังสือพวกนี้เป็นหนังสือเวทมนตร์ ที่ทั้งเล่มมีแต่สมการเวทย์ที่วกไปๆมาๆ แถมยังเพี้ยนๆนิดหน่อย เช่นธาตุ อันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าหมายความว่าธาตุแบบไหน อาจจะเป็นธาตุที่พวกเขาใช้ทฤษฎีแยกแยะเองก็เป็นได้ แต่ว่า ยิ่งอ่านก็ยิ่งห่างไกลจากแกนหลักเรื่อยๆ
“สมการเวทย์อะไรเนี่ย ใครเป็นคนเขียนมันขึ้นมาฟระ วกไปวนมา แบบนี้กว่าจะทำความเข้าใจได้ไม่ใช้เวลาเป็นสิบปีหรอกเรอะ ไม่ได้ๆ แบบนี้ต้องแก้บางส่วนเพื่อให้ง่ายต่อความเข้าใจ” ผมบ่นกับตัวเองเมื่อได้อ่านหนังสือนี่
“อะไรเหรอพี่ชาย สมการเวทย์อะไรอ่ะหนูไม่เข้าใจที่พี่ชายพูดเลย” หนูนาร์วิ่งมาเมื่อได้ยินผมบ่น
“อ้อ สมการที่เขียนในหนังสือนี่แหละจ้า” ผมเดินไปหยิบกระดาษเปล่าๆตรงโต๊ะมาปึกนึง จากนั้นก็นำพู่กันมาจุ่มหมึก แล้วจัดการเขียนสมการเวทย์ที่ผมเข้าใจเองเข้าไปในนั้น เขียนเป็นภาษาที่เห็นในแผ่นกระดาษตรงโต๊ะอ่ะนะ เพราะมันเป็นภาษาที่ถอดออกมาจากหนังสือเล่มนี้ จากนั้นก็หันไปถามหนูนาร์ (โดยมือผมก็ยังเขียนไปเรื่อยๆ)
“หนูนาร์จ๊ะ หนูคิดว่าธาตุในโลกนี้มีกี่ธาตุ” ผมถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พอหนูนาร์ได้ยินคำถาม ก็มุดมานั่งตักผมแล้วตอบคำถาม
“ไม่รู้ค่ะ เพราะคุณพ่อไม่ยอมสอนหนูเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย” หนูนาร์ตอบด้วยอาการที่น้อยใจคุณพ่อ เมื่อผมได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มเลย เพราะเด็กน้อยก็เปรียบเสมือนผ้าขาว ดังนั้นผมจะเป็นคนแต้มสีปูพื้นฐานเรื่องธาตุให้เธอเอง หึหึ
“งั้นเหรอ หนูนาร์อยากเรียนไหม พี่ชายจะสอนให้” ผมพูดชักนำ
“ว้าว จริงเหรอคะพี่ชาย อยากเรียนสิ หนูอยากเรียน” หนูนาตอบด้วยความตื่นเต้น
“งั้น หนูนาร์ฟังนะคะ เรื่องที่พี่จะบอกนี้เป็นเรื่องของธาตุ” ผมเกริ่นนำ
“ค่ะ หนูรอฟังอยู่ค่ะ”
“ ธาตุ หมายถึง สิ่งที่เป็นองค์ประกอบเริ่มแรกสุดของสรรพสิ่งทั้งหลาย ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต โดยไม่สามารถจะแยกให้ลึกหรือละเอียดลงไปได้อีก ทำหน้าที่ให้สิ่งทั้งหลายคงอยู่หรือดำรงค์อยู่ได้ โดยธาตุในทางพระพุทธศาสนาจะแบ่งเป็น ธาตุ 4 และธาตุ 6 ซึ่งธาตุสี่นั้นจะเป็นธาตุระดับพื้นฐานสำหรับคนทั่วไป มีองค์ประกอบคือ
ปฐวีธาตุ คือธาตุดิน ธาตุดินในที่นี้ไม่ได้หมายถึง ดินทั่วๆไปที่หนูคุ้นเคย เช่นพื้นดิน แต่ธาตุดินมีลักษณะข้นแข็ง หรือทำให้สิ่งต่างๆมีลักษณะแข็ง
อาโปธาตุ หรือธาตุน้ำ หมายถึงสิ่งที่มีลักษณะไหลหรือเกาะกุมรวมตัวกันได้ และมีคุณสมบัติทำให้วัตถุหรือสิ่งต่างๆเกาะกุมรวมตัวเข้าเป็นกลุ่มก้อน หรือไหลไปมาได้
เตโชธาตุ หรือธาตุไฟ มีลักษณะร้อนและเย็น มีหน้าที่ทำให้วัตถุต่างๆ สุก และละเอียดนุ่มนวล โดยเตโชธาตุจะมี 5 ชนิด เอาเป็นว่าพี่จะอธิบายทีหลัง
วาโยธาตุ หรือธาตุลม มีลักษณะเคร่งตึงหรือเคลื่อนไหว โดยจะแยกเป็นสองชนิด ถ้าพี่พูดตอนนี้ หนูนาร์ต้องงงแน่ เอาเป็นว่า พี่จะเริ่มปูพื้นฐานให้เราก่อน “ จากนั้นผมก็ทั้งพูด แสดง และอธิบายให้หนูนาร์เข้าใจในธาตุสี่ ส่วนธาตุ 6 ยังเร็วเกินไป เธอต้องได้รับการฝึกสมาธิก่อนถึงจะอธิบายให้เข้าใจได้ ขอบอกว่าผมทั้งอธิบายรายละเอียดปลีกย่อยของธาตุสี่ และแสดงให้เห็นเมื่อเธอเริ่มงง จากนั้นก็ลองให้ปฎิบัติเอง แรกๆก็มีปัญหาเรื่องพลังเวทย์ ผมก็เลยสร้างอาณาเขตเล็กๆเพื่อฟื้นฟูพลังเวทย์ให้เธอตลอดเวลา ส่วนมืออีกข้างก็จุ่มหมึกไป เขียนทฤษฎีไปเรื่อยๆ จนถึงตอนเย็น ซึ่งตอนนี้หนูนาร์เริ่มเข้าใจธาตุ 4 นิดหน่อยแล้ว และเริ่มใช้ธาตุและเวทมนตร์บางบทได้ (ความจริงผมสอนเวทย์ในหนังสือทั้งสิบเล่มให้กับหนูนาร์ (ผมแอบปรับเวลาในอาณาเขตเล็กน้อยโดยหนูนาไม่รู้ตัวว่าในนั้นผ่านมาเป็นเดือนๆ เพราะเธอสนใจและสนุกกับการเรียนเลยนึกว่าผ่านไปแปปเดียว อิอิ ) จนตอนนี้เธอใช้ได้และเข้าใจเกือบทั้งหมดแล้ว ขอบอกเลยว่าเธอเรียนรู้เร็วมาก อาจมีหลายๆๆๆครั้งที่เธอทำพลาดแต่ก็อยู่ในการควบคุมของผมทั้งหมด เธอจึงไม่รู้สึกว่าเวทย์ที่เรียนนั้นมันเป็นเวทมนตร์โบราณที่หากผิดพลาดคือตายสถานเดียว แต่หนูนาร์อยู่กับผมนี่ เธอจึงรู้สึกเหมือนเรียนเวทมนตร์พื้นฐานมากกว่า อีกอย่างผมก็ไม่รู้ด้วยว่านี่มันเวทย์โคตรโบราณที่มีอานุภาพโคตรสูง ขนาดพ่อเธอศึกษามามากกว่าสิบปียังทำไม่ได้แม้แต่บทเดียวผมก็อธิบายจนเธองง และกลับมาอธิบายใหม่อีกหลายครั้ง จนทำได้นะแหละ อีกอย่างเมื่อหนูนาร์ฝึกสำเร็จแต่ละบท พลังเวทย์เธอก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ตอนนี้ปาไปหลักร้อยล้านแล้ว แต่ผมสอนเธอควบคุมพลังเวทย์โดยเธอไม่รู้ตัวอ่ะนะ
“เป็นไงบ้างหนูนาร์ เรียนกับพี่สนุกไหม” ผมถามเมื่อสอนเธอและเขียนทฤษฎีเสร็จทั้งสิบเล่มแล้ว
“สนุกมากเลยค่ะ ว่าแต่ที่พี่ชายสอนหนูนั้นเป็นแค่พื้นฐานจริงเหรอคะ” หนูนาร์ถามด้วยใบหน้างงๆ
“ใช่สิจ๊ะ นั่นแหละพื้นฐานเลยนะนั่น” ผมตีหน้าซื่อ
“โหย นี่ขนาดพื้นฐานหนูยังไปเกือบไม่รอดเลย แล้วขั้นต่อไปมันจะขนาดไหนเนี่ย” หนูนาร์บ่นกับผมพร้อมทำหน้าเบ้
“เอาน่า ต่อๆไปไม่ยากหรอก เชื่อพี่”
“ค่า งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาทานข้าวเย็นแล้วนะคะ” หนูนาร์พูดแล้วลากแขนผม
“จ้าๆ ข้าวกลางวันก็ไม่ได้ทาน มาทานรวดข้าวเย็นเลยเนาะ”
“เพราะพี่ชายนะแหละ บู้” หนูหน้าพูดเสียงงอนๆแล้วทำหน้าซะ
“จ้า พี่ผิดไปแล้วค๊าบ อิอิ”
ผมกับหนูนาร์ลงมาทานอาหารเย็นก็โดนคุณเรน่าบ่นนิดหน่อย เมื่อทานเสร็จ คุณลุงก็พาผมออกไปล่ามอนเตอร์ โดยคุณลุงโกมอนยื่นดาบเหล็กน้ำดีให้ผมเล่มนึง กับกระเป๋ามิติระดับ D 1 ใบ จากนั้นเราสองคนก็เดินเข้าไปในป่ากัน
“คุณลุงครับ ผมว่าเราแยกกันตรงนี้ไหมครับ ต่างคนต่างล่า ผมว่ามันสะดวกกว่า” ผมกล่าวกับลุง
“แน่ใจเรอะ เอางั้นก็ได้ แล้วอย่าสลบเหมือดเหมือนตอนที่ข้าเจอครั้งแรกนะ ฮ่าๆ”
“ครับๆๆ แยกกันตรงนี้นะลุง” ผมกล่าว
เมื่อสิ้นคำพูดลุงแกก็พุ่งด้วยความเร็วสูงไปเลยแฮะ เก่งใช่ย่อย ผมก็เดินๆไป เมื่อได้ระยะหนึ่ง ก็หลับตาลองใช้สัมผัสดู ปรากฏว่ามันจับสัมผัสได้ไกลมากๆ และก็เจอมอนเตอร์ที่แกร่งๆแล้ว หึหึ อยู่ในหุบเหวลึก ข้างหน้าประมาณ 60 กิโลเมตร ผมก็พุ่งไปทันที แต่การพุ่งของผมนั้นจะเรียกว่าพุ่งก็ไม่ได้ เรียกว่าวาร์ปจะถูกกว่า ไม่ถึงวิผมก็มาอยู่ตรงกลางฝูงมอนเตอร์ในหุบเหวทันที เมื่อพวกนั้นรู้ว่ามีศัตรูบุกก็หันมาทางตำแหน่งที่จับสัมผัสได้ทันที
โฮก!! โฮก!!
เสียงคำรามของมอนเตอร์ตรงหน้าได้ดังขึ้น พร้อมกับเสียงรายงานของระบบ
มังกรดิน ไฮเปอร์ดราก้อน คลาส 4 เลเวล 100 จำนวน 30 ตัวเตรียมโจมตี
บอสมังกรดินไฮเปอร์ดราก้อน คลาส 5 เลเวล 100 จำนวน 1 ตัวเตรียมโจมตี
เสียงรายงานของระบบที่บอกแต่ชื่อ คลาส ระดับ แต่ไม่บอกผลที่ตามมาดังขึ้น
“จะไหวไหมนะ คลาส 4 กับคลาส 5” ผมบ่น
“อย่าว่าแต่ไหวเลยค่ะ นายท่านรับมือได้สบายอยู่แล้ว รีบๆจัดการเถอะค่ะนายท่าน อย่าลืมเอากล่องกักวิญญาณออกมาด้วยนะคะ” เฟิร์สกล่าว
“จ้าๆ” ผมล้วงกล่องเก็บวิญญาณออกมา จากนั้นก็จับดาบ หลับตา แล้วจับตำแหน่งแต่ละตัว ถึงแม้ว่าพวกนั้นจะพุ่งเข้ามาก็เถอะ
สายลมหวน ครุฑาสะบัดปีก
ผมกล่าวเบาๆแล้วตวัดดาบ จากนั้นก็พุ่งด้วยความเร็วสูง เพื่อแล่เนื้อและเก็บวัตถุดิบไปในตัว เหลือแต่กระดูกที่หล่นลงมา กับน้ำเลือดเท่านั้น ผมยืนรอสามนาที ก็มีของดรอปจากซากเหล่านั้น แล้วก็จัดการเก็บอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงกระดูกของมังกรด้วยเผื่อจะขายได้ โดยที่ไม่ได้สนใจว่าของที่ดรอปมาจะเป็นอะไร แม้กระทั่งเสียงของระบบที่รายงานผมก็ไม่สน ส่วนเฟิร์ส เธอก็ได้ทำการเก็บค่าประสบการณ์เข้าลูกแก้วทั้งหมด ผมพึ่งรู้ว่ากำไลก็ทำแบบนี้ได้ด้วย
ไม่ต้องรอช้า ผมรีบกลับไปบ้านทันที ปล่อยให้ลุงโกมอนเขาล่าไป เมื่อไปถึงบ้านก็จัดการ อาบน้ำนอนทันที จนช่วงเช้ามาถึง ผมก็ทำธุระส่วนตัวแล้วลงไปด้านล่าง
“มาๆไอ้หนู ทานข้าว” ลุงแกทัก
“ครับ” ผมเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ หนูนาร์ก็เลื่อนจากเก้าอี้ตัวเองมามุดนั่งตรงตักผม
“ได้ข่าวว่าเมื่อวานกลับมาเร็วนี่ แล้วได้อะไรมาบ้างล่ะ” ลุงเปิดประเด็นถาม
“ก็พวกวัตถุดิบของมอนเตอร์แหละครับ”
“อืม วันนี้ลุงจะเอาของไปขายในเมือง เจ้าจะไปด้วยกันไหม”
“ไปสิครับ จะได้ไปซื้อของที่จำเป็นด้วย” ผมตอบแล้วตักอาหารเข้าปาก
“ทานข้าวเสร็จก็เตรียมตัวได้เลยนะ”
“ครับ ลุงโกมอน”
เมื่อทานข้าวเสร็จแล้ว ผมก็มอบลูกแก้วเก็บค่าประสบการณ์ให้กับหนูนาร์ 10 ลูก โดยกำชับว่าให้เปิดใช้ตอนกลางคืนของคืนนี้ ส่วนผมก็เดินทางเข้าไปในตัวเมืองกับคุณลุงโกมอน
หนูนาร์เมื่อใช้ลูกแก้วนั่นเธอจะเลื่อนไปคลาส 5 ในทันที เพราะตอนนี้ระบบการเลื่อนคลาสของNPCเลื่อนได้โดยไม่ต้องทำภารกิจ อีกอย่าง NPC เมื่อสังหารมอนเตอร์ จะได้ค่าประสบการณ์น้อยกว่าผู้เล่นสามเท่า
ความคิดเห็น