คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำโปรย
เป็นเรื่อแรที่ลอแ่ึ้นมา่ะ อาะไม่สันทัเรื่อารใ้ภาษาเท่าไรนั เพราะไม่ไ้เรียนีน อ่านเอาสนุนะะ อบไม่อบิมันไ้่ะ
ภายในำหนัเหม่ยเหรินเทพธิาสาวผู้มีรูปโมามำลัมอูเ็ทารที่หลับไหลอยู่ในผลึเหลียนฮวาหมื่นปีอย่าไม่วาา มือเรียวเล็ลูบไล้ผลึเหลียนฮวาหมื่นปีอย่าอ่อนโยน “หลเออร์ลูรั แม่้อทนมอูหน้าเ้า รออยเ้าถึสอร้อยปี ่าไม่ยุิธรรมับแม่เสียริ” นาพูุย ยิ้มแย้มให้เ็น้อยที่หลับไหล ่อนหันไปมออเหม่ยุ้ยสีแ อบอวน้วยไอเทพอวิเศษที่มหาเทพมอบให้ ส่ลิ่นหอมโยมา มือเรียวหยิบอไม้ึ้นมาสูมลิ่นหอม ่อนวาลใล้ๆ ผลึเหลียนฮวาหมื่นปี “ิวหร ลิ่นหอมอเ้า่วยให้้า ผ่อนลายยิ่นั”
พลันมีมือหนาเ้ามาโอบเอวสวย ใบหน้าามถูหอม้ำไป้ำมาอย่ารัใร่ “เ้าทิ้้ามาหาหลเอ๋อร์ ไม่บอ้าอีแล้ว” เาระิบ้าใบหูนาอย่าแผ่วเบา
หิสาวหัวเราะเบาๆ ลูบมือหนาที่อเอวไว้อย่าอ่อนโยน “เส็ลับมาั้แ่เมื่อไหร่หรือเพะ”
ายหนุ่มระับมือที่โอบเอวไว้แน่น สูมลิ่นภรรยารัราวลัวหิสาวหายไป
“้าิถึเ้าับหลเอ๋อร์ นไม่มีสมาธิะฟัเรื่อที่เหล่าเทพพูุยัน ึรีบหนีลับมา่อน”
ความคิดเห็น