ร้ายซ่อน...รัก

ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 12 หึง !!! (30%)

บทที่ 12

หึง !!!

“ไม่ต้องคิดหาข้อแก้ตัวหรอกค่ะ ไม่ว่าอย่างไรน้องชามก็ต้องย้ายเข้าไปอยู่ที่คอนโดฯ ของพี่ เพราะนี่คือคำสั่ง !”

“แล้วพี่นนท์จะไปอยู่ที่ไหนคะถ้าชามย้ายเข้าไป” หญิงสาวถาม

ส่วนใหญ่นนทพัทธ์มักจะอยู่คอนโดฯ มากกว่าบ้านหลังใหญ่นี้ จึงไม่อยากทำให้เขาเดือดร้อนไปอีกคน แม้มันจะเป็นความต้องการของชายหนุ่มเองก็เถอะ

“พี่ก็อยู่กับชามไงคะ”

ชายหนุ่มพูดพร้อมกับรอยยิ้มชวนฝัน จนคนที่คิดไปถึงไหนต่อไหนหน้าแดงจัดด้วยความอาย ทว่าก็ยิ่งต้องอายมากกว่าเดิม เมื่อเขายังไม่พูดไม่จบ

“คอนโดฯ พี่มีสองห้องนอนค่ะ เราก็เบ่งกันนอนคนละห้อง หรือว่าถ้าชามอยากจะมานอนกับพี่ด้วยก็ได้นะคะ พี่ยินดีมากกก”

“ใครบอกว่าชามอยากจะไปนอนกับพี่นนท์กัน คนอะไรไม่รู้ขี้ตู่จริงๆ เลย”

ชาริกาพูดไปก็หน้าแดงไป เพราะตนเองก็คิดไปไกลอย่างที่เขาว่าจริงๆ นั่นแหละ แต่ก็ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะนำมาล้อตนให้อายหนักกว่าเดิม

“พูดแบบนี้แสดงว่าตกลงใช่ไหมคะ”

ชายหนุ่มถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แม้ว่าคำตอบของหญิงสาวมันจะชัดเจนมากอยู่แล้วก็ตาม

“ค่ะ ชามตกลง” หญิงสาวตอบเมื่อตัดสินใจได้

เมื่อเลือกจะเดินต่อไปข้างหน้าโดยไม่สนว่าจะมีอะไรรออยู่ แต่ก็เลือกที่จะใช้หัวใจนำทางมากกว่าความกลัวหรือความระแวง

การที่ตกลงจะไปอยู่คอนโดฯ เดียวกันกับนนทพัทธ์อย่างที่เขาเอ่ยชวนก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ใช้หัวใจนำทาง หวังว่าการเข้าไปอยู่ใกล้ชิดกับเขาจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง

“ที่ตกลงนี่เพราะอยากนอนห้องเดียวกันกับพี่ใช่ไหมล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยหยอก แล้วหัวเราะออกมาอย่างถูกใจ เพราะคนบนตักหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง ทว่าก็ต้องร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อถูกประทุษร้ายที่แขน“โอ๊ย ! ตีพี่ทำไมเนี่ย พี่เจ็บนะเออ”

“ก็ตีคนหน้ามึนไง ที่เค้าย้ายไปอยู่กับตัวก็เพราะว่ามันใกล้ที่ทำงานต่างหากล่ะ เดินทางก็สะดวก ที่สำคัญไม่ต้องจ่ายตังค์อีกต่างหาก ฮิฮิ”

หญิงสาวหัวเราะออกมาอย่างถูกใจ เมื่อเห็นหน้าเหวอๆ ของประธานบริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์รายใหญ่ของเมืองไทยทำหน้าเหวอ หลังจากได้ยินประโยคสุดท้ายของเธอ

“หนอยยย! ที่ย้ายไปอยู่กับเค้าเพราะไม่ต้องเสียเงินนี่เอง”

ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างคาดโทษแบบไม่จริงจังนัก ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อคิดบางอย่างออก โดยคนที่ได้รับรอยยิ้มนั้นเริ่มผวาน้อยๆ

“แต่พี่ไม่เก็บค่าห้องเป็นเงินหรอกนะ เพราะพี่จะเก็บเป็นอย่างอื่นแทน”

“หมายความว่ายังไงคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของเขาแล้วก็เริ่มจะเข้าใจในสิ่งที่คนหน้ามึนต้องการจะสื่อ

“ชามไม่จ่ายหรอก ชามจะเบี้ยวหนี้”

ชาริกาพยายามจะลงจากตักแกร่ง แต่คนตัวโตก็ไวกว่าคว้าเอวเธอไว้เสียแน่นจนไม่สามารถจะขยับตัวได้อย่างที่คิด ก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาจับตัวเธอทุ่มลงบนเตียง แล้วตามมาคร่อมไว้ทั้งตัว โดยยึดข้อมือเล็กไว้บนหัวด้วยความชำนาญ จนไม่สามารถจะขยับหนีไปไหนได้

“กรี๊ด ! พี่นนท์จะทำอะไรคะ” หญิงสาวถามอย่างลนลาน เพราะยังไม่หายตกใจกับการกระทำที่รวดเร็วของเขาเมื่อครู่นี้

“ก็เก็บค่าห้องล่วงหน้าไงคะ” ชายหนุ่มยิ้มกริ่มด้วยความเจ้าเล่ห์ “แต่จะเก็บล่วงหน้ากี่เดือนดีนะหนึ่งเดือน สามเดือนหรือหนึ่งปีดีกัน”

“ปล่อยชามเดี๋ยวนี้นะคะ แล้วพี่นนท์ก็กลับห้องตัวเองไปได้แล้ว ไม่งั้นชามจะตะโกนให้คนทั้งบ้านตื่นเลย คอยดูสิ”

แม้จะหมดหนทางสู้ ทว่าแม่แมวน้อยก็ยังไม่วายข่มขู่ไปตามสัญชาตญาณแต่มีหรือที่เสือหนุ่มอย่างนนทพัทธ์จะกลัวเพียงเสียงขู่ฟ่อของสัตว์ตัวน้อยเช่นนี้

“ดึกป่านนี้ใครเค้าจะได้ยินล่ะแม่แมวน้อย” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเป็นชัย

“ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู ชะ…อื้อ !!!”

ยังไม่ทันที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือปากเล็กที่กำลังอ้าก็ถูกปิดลงอย่างฉับพลันด้วยปากหนาของคนตัวโตที่คิดจะเก็บค่าห้องล่วงหน้า

“อื้อ อื้ม”

ไม่ว่าจะดิ้นรนขันขืนอย่างไรก็ไม่สามารถสลัดร่างยักษ์ที่คร่อมทับเธออยู่ในขณะนี้ได้ จึงยอมอ่อนโอนไปตามเส้นทางที่เขาชักจูงพาไป โดยให้หัวใจดวงน้อยที่เต้นกระหน่ำอยู่ที่อกข้างซ้ายเป็นสิ่งช่วยนำทาง

ถึงแม้หนทางจะมืดบอด ทว่าเมื่อมีนนทพัทธ์คอยชักจูงไป ทางที่เคยมืดบอดก็สว่างขึ้นมาอย่างกับมีคนจุดตะเกียงตลอดทางเดิน

เช่นเดียวกับใจดวงน้อยของเธอ เมื่อมีเขาคอยอยู่ข้างกาย หัวใจดวงน้อยเท่ากำปั้นมือก็เต้นแรงขึ้นพลอยให้มีแรงสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงส่วนต่างๆ ของร่างกาย

ถึงแม้เส้นเลือดจะเล็กหรือยาวขนาดไหนก็เพราะมีหัวใจเป็นผู้ออกแรงทำให้ยังมีชีวิตอยู่ได้ และเขาก็เปรียบเสมือนแรงนั้นที่มาคอยทำให้หัวใจมีแรงทำงานต่อไป

แต่ถ้าไม่มีเขาก็ไม่รู้ว่าหัวใจดวงนี้จะมีแรงสูบฉีดเลือดต่อไปหรือไม่ เพราะหัวใจดวงนี้มันอยู่ในกำมือของเขาแล้วนับต่อจากนี้ต่อไป

อุ้ย!!! น้องชามของเราจะเสร็จเฮียนนท์ไหมเนี่ย

จะเหลือหรือไม่เหลือเอ่ย 55555

ฝากติดตามด้วยจ้าา