คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบเจอ
ฤดูหนาว ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นสีเข้มเร็วกว่าฤดูไหน ไอหนาวเริ่มคลืบคลานจนมือชา
วันหยุดในช่วงสิ้นปีเริ่มตามมา หลายๆโรงเรียนหยุด กิจกรรมในฤดูนี้มีมากมาย ทั้งคริสมาสต์ วันปีใหม่ การตำขนมโมจิ ไปวัดไหว้พระขอพร ทานซุปโมจิ กิจกรรมที่ครอบครัวทำร่วมกัน
แอบมองจากหน้าต่าง คุณแม่ใหม่ใส่ชุดกิโมโนสีสวยสดใส เช่นเดียวกับคุณพ่อและพี่ชายที่สวมใส่ฮากามะสีเข้ม ขึ้นรถเพื่อไปไหว้พระขอพรที่วัดใกล้บ้าน
อยากไปจัง.... แต่ก็ได้แค่คิด ไม่กล้าเอ่ยบอกออกไป เพราะกลัว....ห้ามขัดคำสั่ง...ห้ามพูดจนกว่าจะได้รับอนุญาต ห้ามๆๆๆ
ข้อห้ามร้อยแปดที่ไม่มีวันจำหมด ได้แต่ซึมซับรับเอาไว้ โหยหาแต่ความรักที่ไม่มีวันได้รับจากคนที่ต้องการ
เขาเพิ่งจะรู้มาไม่กี่วันเองว่าการที่เขาเกิดมานั้น ไม่เป็นที่ต้องการของใครสักคน
คุณแม่สุดที่รักที่ให้กำเนิด..ไม่เต็มใจที่จะคลอด
คุณพ่อสุดที่รัก ไม่เคยแม้แต่มองหน้าชัดๆ แม้แต่อ้อมกอดอันอบอุ่น
คุณแม่ใหม่และพี่ชายที่รังเกียจเขาเหลือแสน คนใช้ที่ไม่ใส่ใจ อาหารทุกวันนี้ราวกับอาหารจากข้างถนน
ข้าวสักมื้อยังแทบไม่อิ่มท้อง ทั้งๆที่อยู่ในบ้านที่ใหญ่โตราวปราสาท ขนมหวานไม่เคยแตะลิ้น จะคุกกี้หรือลูกอมไม่รับรู้รสสักครั้ง
หิมะสีขาวเหมือนปุยนุ่น...เอื้อมมือไปสัมผัส มันช่างหนาวเย็นและเย็นชืด ไร้สีสันและหนาวเหน็บ
ชื่อ ‘ริน’ คือความหนาวเหน็บ คุณแม่สุดที่รักบอกว่าเขาเกิดมาในฤดูนี้ จึงตั้งชื่อนี้
ริน ที่มีความหมายว่า หนาวเหน็บ
สวมใส่เสื้อโค้ทตัวหลวมโพรกที่ได้รับมาจากพี่ชาย เป็นตัวที่เก่าสำหรับพี่ชาย แต่อบอุ่นเหลือเกินในยามนี้ สวมใส่รองเท้าอย่างระมัดระวัง กระชัยเสื้อโค้ทให้แน่นแล้วก้าวออกไป
สัมผัสที่เหยียบลงไปบนพื้นคือความนุ่มและอ่อนยวบของหิมะ ไอร้อนจากริมฝีปากที่เผยอออกมาเป็นไอสีขาวลอยละล่อง
แอบออกมาข้างนอก แต่ว่าเขาไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากอยู่ อย่างน้อย ก็ขอพบเจอผู้คนที่ไม่รู้จักบ้าง
ศาลเจ้าแถวบ้านที่เคยเงียบเหงา ตอนนี้มีผู้คนมากมาย แต่เขาได้แต่เฝ้ามองเงียบๆ เดินไปที่ประจำ อยู่ห่างจากศาลเจ้าไปหน่อย
เป็นสวนสาธารณะ แต่กลับไม่มีใคร มันเงียบเหงาและเงียบเชียบดูเข้ากับหน้าหนาวที่หนาวเหน็บเหลือเกิน
ชิงช้าอันเก่า สวนสาธารณะตั้งอยู่ในที่ที่ไม่มีคน ไม่พลุกพล่าน จึงไม่มีคนเดินผ่านมา เป็นสวรรค์น้อยๆสำหรับเขาโดยแท้
บ่อทราย สไลเดอร์ บ้านทรงกลม พุ่มหญ้าที่ขึ้นรอบเป็นกำแพงเหมือนกับสวนสาธารณะที่อื่น เพียงแค่มันอยู่ในที่ที่ไม่มีคนเดินผ่านจึงถูกทิ้งให้ร้าง ถ้ามันมีชีวิตมันจะเหงารึเปล่านะ? เหมือนกับเขา.....
มองปลายร้องเท้าขยับไปเรื่อยๆยามไกวชิงช้าเล่น มือที่สอดในกระเป๋าเสื้อกอบกุมลูกบอลผ้าเอาไว้ แม้จะเก่าเปื่อยแต่ยังคงนุ่มนิ่ม
“อะไรกัน มีคนมาก่อนซะแล้วเหรอ?” ใบหน้าหวานเงยขึ้นตามที่มาของเสียง พบกับใบหน้าเรียวคมได้รูปของชายหนุ่ม สีหน้าของเขาดูอบอุ่น ขัดกับความหนาวเหน็บในหน้าหนาวนี้เสียจริง
เขาสวมโค้ทตัวยาวสีเข้ม เส้นผมดำสนิทหวีดเรียบเป็นทรงดูเรียบร้อย สายตาสีนิลเข้มชวนมองให้ความรู้สึกอบอุ่น....เหมือนคุณหมี รินคิดอย่างไร้เดียงสาว่าเขาจะอบอุ่นเหมือนหมีรึเปล่า
แม้จะเคยสัมผัสความอบอุ่นของตุ๊กตาหมีเพียงครั้งเดียว แต่ความรู้สึกนั้นไม่เคยลืมเลือนเลยสักครั้ง
ฟังจากที่เขาพูด เขามาก่อน? แสดงว่าที่นี่คงจะเป็นที่ประจำของคนๆนี้สินะ
“จะไปไหนกัน? ฉันไม่ได้ว่าเธอหรอกนะ นั่งลงเถอะ” เขายิ้ม พลางนั่งลงที่ชิงช้าข้างๆ แขนแกร่งดึงข้อมือบางเอาไว้อย่างไม่คิดอะไร ร่างเล็กนั่งลงตามอย่างอัตโนมัติ พลางคิดว่าคนๆนี้ไม่เหมือนกับคนอื่น
คุณแม่ฮะๆ วันนี้มีคนพูดกับผมด้วยนะ....
“เธอรู้จักที่นี่นานหรือยัง?” เขาถาม ใบหน้าเขามักดูอ่อนโยนเสมอทุกครั้งที่เห็น
ได้เพียงพยักหน้า ไม่กล้าพูด ด้วยกลัวว่าคุณพ่อจะด่าทอเหมือนคราวก่อนที่เผลอพูดออก รินลืมไปว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในบ้าน ไม่ได้อยู่ตรงหน้าพ่อและไม่จำเป็นต้องทำตามทุกเวลา
กลับกลายเป็นว่า รินไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเลยนับตั้งแต่ถูกสั่ง
“เธอชื่ออะไร?” เขาถามอีกครั้ง น้ำเสียงอ่อนโยนอบอุ่นเหมือนสายลมอุ่นๆในฤดูใบไม้ผลิ
คราวนี้จะพยักหน้าตอบไม่ได้เสียแล้ว..จะทำยังไงดีนะ ครุ่นคิดๆ ดวงตาเหลือบไปเห็นกิ่งไม้ที่ข้างเท้า หยิบมันขึ้นมามองท่ามกลางสายตาสงสัยของอีกฝ่าย
ปลายกิ่งไม้ถูกขีดเขียนแทนดินสอลงบนพื้นทรายแทนกระดาษ ปรากฏเป็นตัวอักษรขึ้นมาให้อีกฝ่ายได้อ่านแทน
“ริน?....เป็นชื่อที่ดีมากเลยนะ” ตึกตัก...เหมือนได้ยินเสียงหัวใจเต้น รู้สึกอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็น ชื่อที่ไม่ว่าใครไม่ต้องการเอ่ย ตัวตนที่ไม่มีใครต้องการ ตอนนี้มีคนพูดชื่อเขาแล้วบอกว่ามันเป็น ‘ชื่อที่ดี’
ดีใจจัง
อ๋องๆๆ/กลิ้งหลุนๆเข้ามา (つ ・ ω ・)つ
สวัสดีฮับ! แต่งมาได้ 3 ตอนแล้ว...หืดขึ้นคอมากเลยฮับ เพิ่งจะตั้งใจแต่งจริงๆ อย่างจริงๆ (งงมั๊ย?!)
เรื่องนี้แต่งออกมา อยากให้นายเอกใสซื่อมากก ส่วนพระเอกก็ออกแนวเจนโลก ผ่านมามาก เป็นคุณลุงหน้ายิ้ม ใจดี แต่กับนายเอกคนเดียวนะ! คนอื่นไม่มีสิทธ์!
เหอๆ อยากบอกว่า ผมจะพยายามแต่งให้ดีที่สุดนะฮะ ผิดพลาดยังไ ตัวอักษรใหญ่ไป เล็กไป หรือบรรยายอะไรไม่ดีพอ ติ+ชมได้นะฮะ อุ๋งๆ /ควงครีบ
(つ ・ ω ・)つ
ความคิดเห็น