คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] KID'S KISS (1/4)
KID ' S KISS
Pairing : Mino x Taehyun
Author : mmmandmmm
"หม่าม๊าบ๊ะบายยยย ~~"
สองขาเล็กก้าวลงจากรถสีดำคันหรู ก้าวเดินฉับๆเข้าโรงเรียนอย่างสบายใจ วันนี้ถือว่าเป็นวันที่อากาศดีอีกวันหนึ่ง ไม่ร้อนไม่เย็นจนเกินไป เด็กน้อยชอบอากาศแบบนี้เพราะเวลาที่ต้องนอนกลางวันมันสบาย~~จนไม่อยากตื่นเลยยย นัมแทฮยอนชอบนอนตอนกลางวันเพราะตอนตื่นนอนจะมีคุณครูซานดาร่าพาไปล้างหน้าแล้วโบกแป้งเด็กให้ อร่า *หน้าฟิน*
เมื่อถึงห้องอนุบาล 3/1 บรรยากาศภายในเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เด็กๆบางกลุ่มกำลังเล่นวิ่งไล่จับ บางคนก็กำลังสร้างประติมากรรมชั้นเลิศจากดินน้ำมันที่สีผสมกันมั่วซั่วไปหมด อีกกลุ่มก็กำลังทดลองเป็นปลื้มจิตต์เสิร์ฟลูกบอลยางข้ามหัวคุณครูกันเป็นว่าเล่น
แต่น้องนัมแทฮยอนไม่เล่นกับพวกนั้นหรอก ... เค้ามีของเล่นของเค้ามา อิอิ
แทฮยอนตรงไปที่ชั้นเก็บกระเป๋า จัดแจงวางเข้าช่องของตัวเองให้เรียบร้อยพร้อมหยิบชุดหุ่นยนต์ ดิ อเวนเจอร์ส ที่ตัวเองสะสมมาเป็นเวลายาวนาน(นับ48ชั่วโมง)ออกมา แล้วเดินไปนั่งที่ประจำตรงมุมห้องที่มีหน้าต่างสีแดงสดใสถ่ายเทอากาศได้สะดวก และแถมยังมีกระถางต้นไม้เล็กๆเอาให้ในแทฮยอนสมมติเอาว่านั่นคือตึกสตาร์คอินดรัสทรี่อีกด้วย
"เอาล่ะ เพื่อนๆวันนี้มาถล่มโยทันไฮมกัน !!" พูดใส่เหล่าฮีโร่ในร่างโมเดลตัวพอเหมาะ พลางจัดแจงตัวละครแต่ละตัวให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมเตรียมพร้อมออกปฏิบัติการ
เด็กน้อยกำลังเข้าถึงกับการเล่นโมเดลที่อ้อนวอนขอหม่ามิ๊ซื้อมาตอนไปเดินห้าง นี่ต้องนอนดิ้นกลางร้านเลยนะถึงจะได้มา ถือเป็นความภูมิใจสูงสุดในชีวิตเด็กน้อยวัย6ขวบเสียจริงๆ
.
.
อีกฟากหนึ่งของห้อง ซงมิโน เด็กชายผิวสีเข้ม ตัวอ้วนกลม แก้มยุ้ยๆที่(ไม่ค่อย)รับกับทรงผมกะลาครอบ กำลังเล่นตำรวจจับผู้ร้ายกับเพื่อนๆ
"หยุดนะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางปืนเดี๋ยวเน้ !!" เสียงใสตะโกนใส่หน้าเด็กชายตัวอวบ
"ตำรวจอะไรวะเนี่ย ไม่หนักแน่นเลย " เด็กชายตัวอวบตอบกลับเพื่อนที่แสนน่ารักของเขาไป
"ทำไมล่ะ.. ถ้าตัวเองไม่วางปืน เราจะยิงละน้า "
"มาเล้ย !" พูดจบก็ม้วนตัวสามตลบ พลางเหนี่ยวไกปืนฉีดน้ำสีเขียว เล็งไปที่เพื่อนอีกคนที่รับบทตำรวจ
"ฮึบ"
กระโดดข้ามกลางวงสนทนาของเหล่าบาร์บี้เลิฟเว่อ
"ฮึบ"
กระโดดขาเดียวแล้วม้วนตัวหลบข้างโต๊ะคุณครูเสมือนอยู่สนามบีบีกัน
"ฮึบบบ "
ตีลังกาสองตลบครึ่งลอดใต้กระโปรงครูซานดาร่า
พรืดดดดดดด
.
.
.
"เฮ้ยยยย!!"
"แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!"
เด็กตัวอวบล้มครืดทับโมเดลกระเด็นไปทั้งแถบ แถมยังถไลไปทับขาเจ้าของโมเดลอีกต่างหาก ...
" ฮ่ะฮ่า จับได้แล้วนะคุณโจร แบร่ๆๆ" เสียงใสของหนูน้อยจินอูบอกด้วยความภาคภูมิใจ
"ฮึกก ฮืออ แงงงงงงง" เสียงร้องดังไม่หยุด
"แงงง แงง หม่ามิ๊ ฮือแง้" มันไม่ได้ร้องแค่เสียงเดียวหนะสิ่...
"เด็กๆเป็นอะไรไปจ๊ะ" ครูสาวสุดสวยประจำชั้นอ.3/1 รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาเด็กในชั้นอันเป็นที่รักยิ่ง พลางเข้ากอดหมับ ลูบหลัง โอ๋เด็กๆทั้งสองที่กำลังร้องไห้ไม่หยุด
"น้องมิโน น้องแทฮยอน ไม่เอาน้า อึ๊บน้า " เสียงหวานพูดปลอบเด็กๆ
"แงงงง ฮือออ ครูค้าบบ ฮือออ " เด็กชายตัวอวบแสร้งทำเป็นร้องไห้ต่อไปพร้อมเอาหน้าซุกที่อกของคุณครูซานดาร่า แอบสูดดมผมหอมนั้นไปหลายฟอด
"ฮืออออ น้องนัมเจ็บคับ แงง" เจ้าตัวเล็กอีกคนแสบไม่แพ้กัน ออดอ้อนครูสาวสวย พลางจับมือเรียวขึ้นมาวางที่ขาตน แสดงสีหน้าที่ว่าชาตินี้ถ้าโดนหม่ามิ๊ตีก็ไม่เจ็บเท่านี่อีกร๊าววว ให้ครูสาวสวยเห็นใจ
จินอูยืนมองอย่างงงๆอยู่พักใหญ่ก่อนจะตัดสินใจเดินไปเล่นกับเพื่อนคนอื่นแทน ไม่มีใครสนใจเราเลย เราร้องไห้ในใจแล้ว เชอะ .. *เอ่อะ*
หลังจากปลอบเจ้าสองแสบอยู่นาน ก็ต้องเข้าเรียนวิชาศิลปะแล้ว ครูซานดาร่าเลยบอกให้ทั้งคู่ต้องจับคู่กันทำงาน เพราะมิโนทำแทฮยอนขาเจ็บต้องคอยดูแล ซึ่งมิโนก็ไม่ได้โวยวายอะไร เพราะทุกคนในห้องนี้เป็นเพื่อนมิโนหมด มิโนร๊ากกกกทุกคน
.
.
วิชาศิลปะ
"เอาล่ะค่ะ วันนี้ครูจะมาสอนให้ทุกคนใช้สีน้ำกันนะคะ งานแรกเนี่ยครูจะให้เด็กๆพับครึ่งกระดาษที่ครูแจกให้ แล้วหยดสีลงไปฝั่งใดฝั่งหนึ่งของกระดาษ แล้วพับ นับ1-3 แล้วค่อยๆเปิดนะจ๊ะ นี่ๆ เดี๋ยวครูทำให้ดูเป็นตัวอย่างนะ"
ครูสาวสุดสวยเริ่มหยดสีต่างๆลงในกระดาษฝั่งหนึ่ง พับ และเปิดออกมาเป็นรูปผีเสื้อแสนน่ารัก
สายตาของเด็กเต็มไปด้วยประกายวาววับ อยากจะเล่นเต็มที่ ครูคนสวยจึงเริ่มจัดแจงอุปกรณ์และสั่งให้เด็กเริ่มทำงานศิลปะกัน
"แทฮยอนอยากทำเป็นรูปอะไรหยอ"
"มะรู้ดิ เราอยากทำที่มันง่ายๆ สวยๆ"
"ทำเป็นคนจิ ง่ายดี"
"มันง่ายยังงายยยยยยยยยยย มิโนพูดเป็นเล่น"
"โหว กากหมูมากๆ"
การสนทนาหยุดไปชั่วครู่ เมื่อสมองนัมแทฮยอนได้รับศัพท์ใหม่เข้าหัว ประเมินผลเข้าส่วนกลาง
และเริ่มดำเนินการสนทนาต่อ ด้วยคำถามที่ว่า ..
"กากหมูคืออะไรหรอ ? คือหน้ากากรูปมิโนหยอ "
เด็กชายนัมแทฮยอนถามออกไปตามที่สมองคิด ก็เด็กอนุบาล3หนิ จะรู้ได้ไงว่ากากหมูคืออะไร(แล้วมิโนรู้ได้ไงๆๆ) เห็นเพื่อนตรงหน้าอวบๆอ้วนๆเหมือนหมู กากหมูคงย่อมาจากหน้ากากหมูล่ะมั้ง มิโนคงอยากให้แทฮยอนทำหน้ากากหน้ามิโนอะดิ คือไม่ได้จะว่ามิโนว่าเป็นหมูนะ แต่...มองแล้วมันก็พูดไปไวเท่าสมองคิดนั่นแหละ
เด็กชายตัวอวบอ้วนจ้องหน้าแทฮยอนหลังจากโดนถามคำถามเมื่อกี้ ไม่ใช่โกรธหรืออะไรเลยนะแค่เหมือนตกอยู่ในภวังค์...
ใบหน้าเรียวเล็กแต่แอบมีแก้มน้อยๆ ริมฝีปากสีสดเล็กๆที่เอ่ยถาม และสายตาที่ไร้เดียงสานั้น ...
อยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่อนุบาล1 มีเล่นมีคุยกันบ้างแต่พอมาโดนแทฮยอนทำหน้าทำตาแบบนี้แล้ว มิโนอยากมีโดเรม่อน จะขอนั่งไทม์แมชชีนย้อนไปตีสนิทกะแทฮยอนตั้งแต่วันแรกที่มาเรียนเลย ฮึ่ยย
มิโนไม่ได้สนใจเลยที่แทฮยอนจะบอกว่าเขาอ้วนเป็นหมู เจ้าตัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้คืออะไร แต่ในวินาทีนั้นเด็กตัวอวบคิดเพียงแค่ว่า อยากเป็นเพื่อนกับคนๆนี้จัง อยากสนิทด้วยจัง ก็แค่นั้น .. ไม่ได้มองแล้วเคลิ้มแต่อย่างใด (หรา)
" มิโนโกรธเราหลอ ..." นัมแทฮยอนถามเสียงอ่อน ใบหน้างอเล็กน้อยนึกโกรธตัวเองที่เผลอพูดออกไป กลัวว่าเพื่อนตรงหน้าจะโกรธ แต่เราไม่ได้ตั้งใจจะว่านี่นา เป็นหมูก็น่ารักดีนิ
มิโนยังจ้องอยู่สักพัก ก่อนตื่นจากภวังค์ แต่กว่าจะหลุดออกมาได้ก็ยากอยู่ ก็แทฮยอนเล่นมาถามแบบนี้แถมยังมาทำน้ำเสียงทำหน้าตาแบบนี้ใส่อีก ถามว่าคิดว่ามิโนจิทนได้มั้ยยย ฮือออ เขินยิ่งกว่าครูซานดาราเปลี่ยนกางเกงในตอนฉี่แตกให้อีกก
"เห้ยๆ ป่าวๆๆ เรามะได้โกดเยยนะ เอางี้ๆ แทฮยอนวาดให้เรา ละเดี๋ยวเราวาดให้แทฮยอน เอาป่ะล่ะ"
"จริงนะ อย่าโกดเรานะ เราอยากมีเพื่อนสนิทอย่างคนอื่นบ้าง..."
โอโหห.. ใจเต้นแรวงเลยอ่ะ มันคือความรู้สึกอะไรของเด็กอนุบาลฉาม
"เรามะโกด เราเป็นเพื่อนกันหนิ "
"อือ งั้นเรามาทำสีๆกันๆ"
โอ้ย มีฟามสุขขขขข ยิ่งกว่าแม่ถูกหวยแล้วซื้อขาหมูเลี้ยงอี๊กกกก มิโนชอบเพื่อนคนนี้มากจริงๆ มากกว่าเพื่อนในห้องทุกคนเลย
เด็กๆต่างมีความสุขกับการละเลงสีลงบนกระดาษ มีผลงานมากมายที่กลั่นกรองออกมาจากหัวใจของเด็กๆ บางคนทำออกมาเป็นรุปร่างดูสวยงาม บางคนทำออกมาไม่เป็นรูปเป็นร่างแต่ลองมองให้ลึกก็จะเห็นถึงความตั้งใจที่เด็กๆอยากจะสื่อ แล้วของเด็กสองคนที่ทำไปคุยไปล่ะ
.
"อ่ะเสร็จละ กากหมู อู๊ดดด อู๊ดดดดดด"
พูดพลางยื่นผลงานศิลปะชั้นเลิศให้เพื่อน(สนิท)ใหม่ ในกระดาษของแทฮยอนที่คลี่ออกแล้วนั้น มีจุดกลมๆสองจุดเป็นตา และอีกจุดใหญ่ๆอยู่ตรงกลางเป็นจมูกเพียงแค่นั้น แต่เขาก็ทำนานมาก ตั้งใจสุดๆ
"โหหห หล่อจังงง ทำเหมือนเรามากอ่ะ ชอบๆ"
เจ้าเพื่อตัวอวบดูท่าจะดีใจร่าเริงแบบสุดขีด ถึงจะเป็นแค่รูปง่ายๆแต่มิโนก็ชอบมาก เพราะเพื่อนคนนี้ทำให้ *อรั๊ย*
"อ่ะ อันนี้ เราทำให้แทฮยอน"
"ว๊าวว รูปหัวใจจจ สวยจังงงง"
เด็กน้อยน่ารักจ้องมองรูปหัวใจที่มีการระบายไล่สีแดงจนไปชมพูอ่อนอย่างชื่นชม นี่เป็นผลงานที่สวยมากจริงๆ เพื่อนของเขานี่มีพรสวรรค์ทางศิลปะมากเลย
"แล้วทำไมมิโนให้หัวใจเราอ่ะ"
"ก็เราชอบ ........ รูปหัวใจ"
ฮุ่วว เว้นช่วงไว้นานเกิ้น เกือบไปแล้วไหมล่ะ(เกือบอัลไลลล)
" อ่า เด็กๆจ๊ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ ไปล้างมือแล้วไปพักกินข้าวกลางวันได้แล้วจ๊ะ " เสียงหวานของคุณครูซานดาร่าตะโกนบอกนักเรียนในห้อง
เด็กๆทุกคนต่างจัดการพาตัวเองออกไปล้างมือ กินข้าวกลางวันจนอิ่ม มิโนกับแทฮยอนก็เช่นกัน ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนจะถึงตอนนอนกลางวัน
ก่อนนอนกลางวันเด็กที่ทานข้าวอิ่มแล้วก็มานั่งเล่นกันซักพักรอในห้อง บางคนก็จัดแจงจัดที่นอนเล็กๆของตัวเอง ที่นอนหลากสีที่เรียงรายอยู่ในห้องช่างเป็นสเน่ห์ของโรงเรียนอนุบาลเสียจริงๆ ยิ่งเวลามีเด็กๆมานอนเรียงกันเป็นตับยิ่งน่าเอ็นดูเข้าไปใหญ่ และอนุบาล3/1ที่แสนพิเศษยังมีดอกไม้สวยๆอย่างครูซานดาร่ามาร่วมเป็นองค์ประกอบในห้องอีก เลยทำให้ห้องนี้น่านอนไม่แพ้เตียงอุ่นๆที่บ้าน
"เด็กๆนอนเรียงตามเลขที่นะวันนี้ ใครไม่รีบหลับ ครูตีแน่ๆ" ครูซานดาร่ากล่าว แต่เหมือนเด็กผู้ชายจะชอบใจ อยากโดนมือนิ่มๆของครูคนสวยฟาดเข้าก้นเสียจริงๆ
"มิโนเราไปนอนก่อนนะ เจอกันตอนตื่น บ๊ะบายยยยยยยย" เสียงใสบอกเพื่อนอีกคนก่อนจะเดินไปนอนตามคำสั่งคุณครูอย่างว่าง่าย มิโนยืนคิดอยู่ซักพักว่าจะทำอย่างไรดีที่จะได้นอนข้างแทฮยอน
แต่ทำไมเขาต้องนอนข้างแทฮยอนด้วยล่ะ แทฮยอนเลขที่3 มิโนเลขที่ 7 แล้วจะไปนอนข้างแทฮยอนทำไม
สมองก็คิดไปแต่หัวใจไม่ยอมฟัง เดินตรงไปหาคังซึงยุนเลขที่4 แล้วพูดคุยกันอย่างลูกผู้ชาย
วันนี้มิโนจะต้องนอนข้างๆนัมแทฮยอนให้ได้ !!
"ตี๋ ตรงที่เราเลขที่7อ่ะ ครูชอบเดินผ่าน เห็นใต้กระโปรงทุกวัน สนใจแลกป่ะ"
"ห๊ะ เจงเด่ะ ถ้าหลอกเราฟ้องแม่แน่"
"จะหลอกตะไม เพื่อนกัน วันนี้เสียสละให้ เห็นส่องมานาน"
"เออ ก็ได้ " เด็กชายคังซึงยุนพูดตอบรับพร้อมกับใบหน้าที่บานยิ่งกว่าดอกทานตะวัน มิโนก็ไม่ต่างอะไรกัน ยิ้มจนแก้มจะแตก ว่าแล้วก็ลงนอนที่นอนข้างๆแทฮยอน
แทฮยอนแปลกใจเล็กน้อยที่มิโนมานอนข้างๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป เพราะกลัวครูรู้ว่ายังไม่นอน เดี๋ยวจะโดนดุอีก เลยได้แต่มองหน้าเพื่อนเพลินๆจนหลับไป แต่เพื่อนตัวอวบอีกคนนี้สิ มองอยู่นานจนแทฮยอนหลับ เจ้าตัวก็ยังไม่หลับเลย แต่ก็มองต่อไม่ได้นานหรอก ก็วันนี้เล่นกับเพื่อนซะเหนื่อย เผลอหลับตามแทฮยอนไป
.
.
.
"เหย ดูจิ นัมแทน่าลักอ้ะ หัวจะชนมิโนแย้วๆๆ"
"โหย หลับกันอยู่แค่สองคน "
"หลับใกล้ปายยยป่ะเนี่ย"
"เหยๆๆ สวีทๆๆ"
มิโนตื่นขึ้นหลังจากได้ยินเสียงเพื่อนๆที่ยืนคุยอยู่รอบๆเขากับแทฮยอน เด็กตัวอวบค่อยๆลุกขึ้นนั่งมองเพื่อนๆอย่างงงๆ กึ่งหลับกึ่งตื่น
"จุ๊บเลยๆ ใครจุ๊บก่อนได้เป็นพระราชา"หนึ่งเสียงพูดแทรกขึ้นมา
"จุ๊บเลยๆ ๆ ๆ ๆ !!" ตามคาด มันมาอีกเป็นร้อยเสียงได้ *เว่อ*
เด็กชายตัวอวบไร้สติได้แต่งงๆกับคำพูดเพื่อน พลางมองแทฮยอนตอนหลับ ปากสีสดนี่น่ารักจัง ตอนหลับขนตาเป็นแพเรียงสวย ผมที่ลงมาปรกข้างแกมเล็กน้อย ตอนนอนคิ้วก็ยังตก ทุกอย่างเหมือนมีแรงดึงดูดเลย...
และท่ามกลางเสียเชียร์ของเพื่อนๆในห้องมันเหมือนเป็นแรงกระตุ้นให้มิโนค่อยๆโน้มตัวลงไปจุ๊บปากเล็กๆของแทฮยอนอย่างแผ่วเบา
.
ไม่ได้มีอะไรมาก แค่เด็กอนุบาล ...
เพียงแค่สัมผัสจากริมฝีปากแตะกันแค่นั้น ...
ไม่ได้คิดเกินเลยอะไรเลยจริงๆ ...
ก็แค่เป็นความไร้เดียงสาของเด็กๆรอบข้างที่เชียร์ให้มิโนทำแบบนี้ ก็แค่นั้น ...
ก็แค่เป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่เห็นขนม แล้วอยากชิม ก็แค่นั้น ...
ก็แค่เป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่อยากสนิทกับเด็กผู้ชายอีกคนนึง ก็แค่นั้น ...
ก็แค่เป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร ก็แค่นั้น ...
.
.
หลังจากสัมผัสแผ่วเบาจากคนตรงหน้า แทฮยอนก็รู้สึกร้อนวูบวาบเข้าที่หน้าอย่างจัง ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางสายตานับสิบของเพื่อนๆ แต่เจ้าตัวเล็กไม่ได้มีปฏิกิริยาตกใจแต่อย่างใด ไม่มีได้โกรธ ไม่ได้ไม่ชอบ ได้แต่มองหน้ามิโนเฉยๆ เพราะแค่ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าความรู้สึกในวันนี้มันคืออะไร ...
อาจจะเพราะว่าในวันนี้เรายังเป็นเด็ก
เด็กที่ที่ยังไม่ได้รู้อะไรมากมาย
และทุกๆอย่างที่เกิดขึ้น จะสอนเราในวันข้างหน้า
มีคำหลายคำที่เราต้องเรียนรู้ต่อไปในวันที่เราโตขึ้น
คำที่บอกแทนความรู้สึกในวันนี้ของเด็กอนุบาลได้
คำที่เรายังไม่เคยรู้จัก และไม่แน่ใจว่าจะใช่หรือเปล่า
เรายังคงต้องเติบโตและเก็บเกี่ยวความรู้สึกของกันและกันต่อไปจนกว่าเราจะได้เรียนรู้คำศัพท์คำนั้นแหละมั้ง
.
.
.
" มิโน ... ไปล้างหน้าแย้วไปให้ครูซานดาร่าโบกแป้งกังเถอะ "
นี่แหละนะความรักที่ก่อขึ้นจากความไร้เดียงสา ไม่มีอะไรที่มาทำเจ็บปวดใจ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - TBC - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
TALK
เกิดจากอยากเห็นอยากเห็นมิโนนัมแทเป็นเด็กอนุบาลแค่นั้นแหละ OTL
แล้วพอดีอยากแต่งไรที่มันเข้ากับเพลง
ติ ชม แนะนำ เม้น ได้บลาๆๆๆเลยค่ะ
ps. การเป็นtbcไปเรียบร้อยแล้วหลังจากแต่งเสร็จแล้วตัวเองยังรู้สึกไม่จบ
อยากเอาต่อก็เอาเลย คิดว่าคงเป็นsfที่มีสัก4-5ตอนพอมั้งคะ อิอิ ฝากติดตามกันด้วยน้า
ความคิดเห็น