คุณธรรมข้อแรกที่สังคมโลกควรมี....

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 0 ก่อนเดินทาง..

ลุงเคยถามตัวเองว่า อะไรคือคุณธรรมข้อแรก
ที่ควรจะให้แก่เด็กๆตั้งแต่เยาว์วัย
แล้ววันหนึ่งลุงก็รู้สึกว่า มันคือการให้...
 
แค่มองคำว่าการให้ลุงเกิดคำถามว่ามนุษย์เราให้กันทำไม ?
ลุงเจอการให้ของมนุษย์อยู่สองลักษณะ คือ

    หนึ่ง ให้เพราะอยากได้รับตอบ กับ
    สองให้เพราะได้รับมาพอแล้ว

การให้ชนิดแรกเราไม่ต้องพูดถึงตรงนี้
เพราะไม่ควรที่จะปลูกฝั่งให้เด็ก และที่สำคัญ
ไม่ต้องสอน สมองมนุษย์ผู้ชาญฉลาด ก็ให้อย่างนี้เป็นอยู่แล้ว

แต่การให้ชนิดที่สอง ให้เพราะได้รับมาพอแล้ว...
การให้อย่างนี้ไม่อยากได้อะไรตอบแทน 
เช่น พ่อแม่ที่รัก และ ให้แก่ลูกอย่างบริสุทธิ์ ต้นไม้ ใบหญ้า ที่ให้อากาศแก่เรา...
 
แล้วจะฝึกเด็กให้ให้เป็นได้อย่างไร
เด็กๆ จะรู้การให้โห้ไม่หวังผลตอบแทนได้อย่างไร

เราจะสอนเด็กได้อย่างไร
ในเมื่อผู้ใหญ่เองก็ยังไม่รู้คุณค่าของการให้เช่นนี้เลย...

ผู้ให้จะได้ประโยชน์อะไร...?

ถ้าเป็นเด็กๆ จะสอนให้เด็กให้เป็น เด็กจะให้ใคร ?
ที่เด็กสามารถให้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ... ได้ง่ายที่สุด

เท่าที่เห็นการให้นั้นก็คือให้แก่ผู้มีพระคุณ ที่เราเรียกกันว่า กตัญญู...

ความกตัญญู จึงเป็น คุณธรรมข้อแรกที่โลกต้องเหลือไว้
เพราะถ้าเมื่อไร ความกตัญญูไม่เหลืออยู่ในโลกแล้ว
มนุษยชาติ จะให้อะไรแก่ใครเป็น
เพราะ แม้แต่ผู้มีพระคุณ มนุษย์เรายังให้ไม่เป็น..

ลุงจึงคิดว่าจะใช้หมวดนี้ในการลงเรื่องราวเกี่ยวข้องกับความกตัญญู ที่ลุงได้รับรู้
หรือ จะมีใครเสนอแล้วส่งมาให้ลุงลงให้ก็ยินดีอย่างยิ่ง...

เพราะลุงเชื่อว่า โลกนี้จะน่าอยู่ต่อไปถ้าคุณธรรมข้อแรกของโลกนี้ยังคงอยู่
ร่วมกันเดินทางค้นหาความกตัญญูที่ยังมีเหลืออยู่ในสังคมโลกของเรา..
เอาหัวใจของโลกกลับคืนมาด้วยกัน

ลุงมัย ใจดี

28/11/49
21.00 น.
นครปฐม
ประเทศไทย