เรื่องราวของไมไมคุง

ไงคับ ผมอายุ14ปี.ชื่อ ไมไม เป็นเด็กติดคอมมาก เออ เเล้วเกรียนคนเก่ง(คงไม่ใช่ความสามารถเเหะ)ก็จะเล่าให้ฟังละกันเรื่องเกรียนๆนะก็ตอนเด็กๆผมเคยเอาไอ้ที่มันเหมือนลูกโป่งในชักโครกนะมาเล่นเป็นลูกตุ้มกันน้องชายเล่นเป็นสงครามเลยบ้านเละเเม่ตี
ร้องไห้ตามเเบบเด็ก12เข้าก็เกรียนข้ึนอีกก็เอากระเป๋าเพื่อนไปไว้ในที่เก็บของในห้องน้ำ ตอนน้ัน5โมงเย็น อ๋อลืมบอกเพื่อนคนที่เเกล้งชื่อปอนด์ เป็นเด็กอวดรวยเเละชอบชมตัวเอง55เเละเป็นโรคความจำเสื่อมพ่อมันขายทองเลยเบ่งได้
เเละป็อดสุดๆเลยละตอนน้ันมันก็กลัวไม่กล้าหากระเป๋าคนเดียวจนถึงตอนเช้ามันไปบอกครูเรื่องนี้เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยตอนนั้นย่ิงช่วง
สอบด้วยเลยหนักเข้าไปใหญ่ เลยต้องลงห้องวิชาการห้องที่เด็กๆทุกคนกลัวกันทุกคนผมก็โดนครูด่าไปสะ เกือบเเล้วถ้าบอกผู้ปกครอง
นี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่มากเลย ก็มาต่อกันนะคือตอนผมใกล้จบเรียนไปเรียนเมืองนอกเนี่ยผมได้เอาสิ่งที่ทุกคนต้องคิดว่าเเปลกเอาตุกตา
ไปเเปลกเเมะอายุจะ13เอาตุกตาไปเเต่มันมีเหตุนะคือตอนน้ันซื้อไปจะให้คนที่เเอบชอบเเต่ไม่กล้าบอกจนตอนนี้ตุกตาตัวน้ันได้กลายเป็นเบาะรองก้นเล่นคอมเลย จนถึงที่ฝรั่งเศสผมต้องนั่งรถ400กว่ากิโลเมตรเพื่อไปบ้านที่โน้นชื่อmoncoutantไกลจนไม่มีใครรู้จัก
ผมเรียนอยู่เมืองใกล้ชื่อlabsieโรงเรียนเด็กเปรตเห็นๆ ผมไปได้ไม่นานก็ต้องลาออกเพราะไปต่อยกับรุ่นพี่ไม่เเพ้ด้วยนะ
เลยโดนโทษหนักไล่ออกคับ เศร้ามาก ตอนนั้นคิดว่าตัวเองต้องไปไปฟังเพลงพี่ตูนในyoutubeเปิดไปร้องไห้เหมือนคนบ้าต่อด้วยบัวลอยร้องไห้หนักกว่าเดิมกินมาม่าเผ็ดเกินน้ำตาไหลเลย เติมโทบาสโก้ในมาม่าเเถมมาม่านี่รสต้มยำน้ำใสอีเเสบลิ้นมาก คืนน้ันนอน
ไม่ได้เลยข้างบ้านจัดปาร์ตี้กระxสะคนจะไม่ได้หลับตื่นขึ้นมาเปิดคอมติดลำโพงเปิดเเม็กเปิดเพลง หนุมาน วงกล้วยไทย เเละตะโกoูร็อคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ข้างบ้านตกใจ
รถไม่ล็อกไรเนี่ย คือจิงๆคือไม่เศร้าเเต่สถานะการมันทำให้เศร้า เจ็บช้ำปางตาย ชีวิตวุ่นวาย เเละต่อมา ชีวิตผมจะเป็นยังดูวันพรุ่งนี้
เจอปืน see you demainชีวิตมีอะไรให้ทำเยอะ