ตอนที่ 83 : ภาค 3 บทที่ 7

คณะเดินทางของเฟยหลงต้องเดินทางอ้อมภูเขาถึงสามลูก เพื่อหลบหนีสายตาของทหาร เจิ้นหู่ที่ได้ฟังหลิวเมิ่งบอกเรื่องที่เกิดขึ้นข้างในโรงน้ำชาให้ฟัง ตัดสินใจกลับไปใช้เส้นทางเดิมแทนเส้นทางหลัก

       “คืนนี้เราพักที่นี้ก่อนดีกว่านะขอรับ เพราะถ้าข้ามเขาลูกนี้ไปจะไม่มีที่ให้เราได้พักหรือหาผลไม้ได้เลย”เจิ้นหู่บอกให้ทุกคนรู้ ตอนนี้พวกเขาต่างเดินทางมาไกลจากเมืองเสินตูแล้ว น่าจะปลอดภัยระดับหนึ่ง

        “ตรงนี้ก็ดีเหมือนกัน ฟางเซียนกับหนีหวงจะได้อาบน้ำหรือล้างหน้าบ้าง”เฟยหลงมองดูสถานที่พักผ่อนของคืนนี้ พลางมองดูสายน้ำที่ไหลผ่านไป แม่น้ำตรงหน้าเขานั้นหากมีใครจะลงไปเล่นน้ำเพื่อผ่อนคลาย ความเหนื่อยล้าจากการต้องควบม้าเกือบทั้งวันคงจะทำให้หายเหนื่อย

        “ท่านหมอขอรับ งั้นเดี๋ยวข้ากับเจิ้นหู่ ขอตัวไปหาไม้และล่าสัตว์มาเตรียมไว้ก่อนนะขอรับ เชิญท่านหมอและแม่นางทั้งสองพักผ่อนกันได้ตามสบาย”หลิวเมิ่งที่จัดการเอาม้าทั้งห้าตัวไปผูกและจัดการหาอาหารให้ม้าเรียบร้อยทุกตัว เดินเข้ามาหาเฟยหลงที่กำลังคุยกับเจิ้นหู่อยู่ ส่วนหญิงสาวอีกสองคนนั้นเวลานี้ต่างจับมือกันเดินไปที่ริมแม่น้ำ

        “พวกเจ้าไปกันเถอะ รีบกลับมาด้วยล่ะอีกไม่นานก็จะมืดแล้วด้วย มันจะเป็นอันตรายได้”เฟยหลงเงยหน้ามองดูท้องฟ้าเพื่อคำนวณเวลา พร้อมกับบอกให้ทั้งสองรีบกลับมาก่อนที่ฟ้าจะมืด

        “ขอรับท่านหมอ”เจิ้นหู่กับหลิวเมิ่งรีบพากันชักชวนเดินเข้าไป พร้อมพูดคุยว่าวันนี้จะจับอะไรมาทำเป็นอาหารมื้อดึกได้บ้าง

        เฟยหลงเดินไปหาหญิงสาวทั้งสองคนที่เวลานี้กำลังนั่งเล่นที่ริมแม่น้ำ เขามองดูทั้งคู่ที่เหมือนจะสนิทกันแต่มันก็เหมือนกับมีเส้นบางๆขวางกั้นเอาไว้อยู่ ท่าทีที่ทั้งคู่แสดงออกมานั้นเหมือนกำลังทำการค้าอยู่เลย และไม่มีใครคิดจะยอมขาดทุนในการค้าครั้งนี้

        “เจ้ามีอะไรหรือเปล่าเฟยหลง”หนีหวงที่หันไปเห็นเฟยหลงเดินมาเอ่ยถาม นางไม่อยากให้เฟยหลงได้ยินเรื่องราวที่กำลังคุยกับฟางเซียน

        “ข้าจะเดินมาบอกว่าถ้าพวกเจ้าทั้งสองคน คิดจะอาบน้ำก็ไปอาบตรงหลังต้นไม้ต้นนั้นได้เลย เดี๋ยวข้าจะนั่งเฝ้าตรงนี้ให้”เฟยหลงชี้ไปที่ต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆเดินไม่ถึงสิบก้าวก็ถึงให้หญิงสาวทั้งสองดู พร้อมกับบอกให้ทั้งสองคนรู้ว่าไม่ต้องหวาดกลัวจะมีคนเข้าไปแอบดูเวลาพวกนางอาบน้ำ เดี๋ยวเขาจะนั่งเฝ้าตรงนี้เอง

        “งั้นเดี๋ยวเจ้านั่งเฝ้าตรงนี้ก่อนนะเฟยหลง พวกข้าสองคนจะไปหยิบเสื้อผ้ามาก่อน”ฟางเซียนที่ได้ยินที่เฟยหลงบอกว่าสามารถอาบน้ำตรงนี้ได้ นางก็รู้สึกอยากอาบน้ำให้สดชื่นเหมือนกัน อีกอย่างแถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านไปมาด้วย แต่ถ้ามีคนคิดจะแอบมองนางก็จะทำให้มันรู้ว่าความตายเป็นยังไง

        “ได้ รีบมาล่ะ เพราะข้าก็อยากอาบน้ำเหมือนกัน”เฟยหลงมองหญิงสาวทั้งสองที่เดินกลับไปหยิบเอาย่ามที่วางทิ้งเอาไว้ใต้ต้นไม้ เฟยหลงใช้ลมปราณของตัวเขาอีกหนึ่งครั้งเพื่อตรวจว่าบริเวณแถวนี้มีใครอยู่หรือไม่ เพื่อความปลอดภัยให้กับหญิงสาวทั้งสอง พร้อมกับเดินเข้าไปดูว่ามีอะไรปิดบังหรือไม่ พร้อมกับเอาผ้าที่เก็บไว้ในแหวนออกมากางทำเหมือนห้องน้ำ ปิดกั้นไม่ให้ใครมองเห็นร่างกายของทั้งสองคนเมื่อเสร็จแล้วเขาจึงกลับมานั่งรอทั้งสองคนที่เดิม พร้อมกับหยิบตำราขึ้นมาอ่าน

        “เจ้าจะเฝ้าตรงนี้ไม่ไปไหนจริงๆนะเฟยหลง”หนีหวงที่เดินเข้ามาใกล้เอ่ยถามเฟยหลงด้วยความกังวล ถึงแม้นางจะเป็นรองแม่ทัพเวลาที่ออกไปตรวจพื้นที่หรือฝึกทหาร ไม่เคยมีสักครั้งเลยที่จะต้องอาบน้ำกลางแจ้งเยี่ยงนี้  

        “พวกเจ้ารีบไปอาบเถอะ เดี๋ยวจะมืดไปก่อน อ้อเมื่อครู่นี้ข้าได้กางผ้าเอาไว้ พวกเจ้าเข้าไปอาบในนั้นได้เลย”เฟยหลงโบกมือเป็นเชิงไล่ให้ทั้งสองคนรีบไปอาบน้ำได้แล้ว

        “งั้นพวกข้าไปอาบน้ำก่อนนะ”หนีหวงได้ยินที่เฟยหลงบอกว่ากางผ้าเอาไว้ให้แล้ว จึงทำให้ผ่อนคลายลงไปบ้าง อย่างน้อยก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนมาพบตอนที่กำลังอาบน้ำ

        เฟยหลงไม่ได้หันไปมองว่าหญิงสาวทั้งสองคนเดินไปถึงบริเวณที่เขาบอกหรือยัง เขานั่งตรงนิ่งๆคอยเฝ้ามองระวังภัยให้กับหญิงสาวทั้งคู่ ตำราที่อ่านเมื่อครู่ถูกเก็บเอาไว้ในอก รอที่จะเปิดอ่านหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจนี้

        “เจ้าคิดว่าจดหมายฉบับนี้หมายความว่ายังไงจางหู่”เป็นเวลาสองวันแล้วที่ได้รับจดหมายฉบับนี้ แต่ทั้งหยวนกงและจางหู่ต่างก็คิดไม่ตกว่าจะทำยังไงดี

       “รอให้จูหลินตอบกลับจดหมายมาก่อน ตอนนี้พวกเราก็อยู่นิ่งๆไปก่อน ว่าแต่เจ้าห้าคนนั้นพูดอะไรออกมาบ้างหรือยัง”จางหู่เอ่ยถามถึงห้าคนที่เขาได้ตัวมาพร้อมจดมาย ตอนแรกตกลงกันว่าจะให้หยวนกงนำห้าคนนั้นไปที่ค่ายเพื่อสอบหาความจริงต่อไป แต่กลับถูกหยวนกงห้ามเอาไว้ บอกให้เขานำตัวพวกมันทั้งห้าไปขังไว้ในคุกของสำนักของเขาไว้ก่อน

        “พวกมันไม่ยอมบอกอะไรเลย แต่อย่างน้อยพวกเราก็มั่นใจได้แล้ว ว่าใครในสำนักแพทย์หลวงเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านฉิน”

        “ทำไมเจ้าถึงมั่นใจ”ถึงแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วว่าเป็นฝีมือใคร แต่เขายังไม่มีหลักฐานพอได้ยินหยวนกงพูดแบบนี้จึงอดจะเอ่ยถามไม่ได้ เขายังไม่ได้มีโอกาสเข้าไปสอบสวนพวกมันเหมือนกับหยวนกงเลย

        “ดอกบัวกลางหลัง”หยวนกงเอ่ยมาเพียงเท่านั้นจางหู่ก็เข้าใจแล้วว่าทำไม สหายของตนจึงเชื่อมั่นว่าพวกมันทั้งห้าคนเกี่ยวข้องกับสำนักแพทย์หลวง แถมยังบ่งบอกด้วยว่าพวกมันเป็นคนของใคร

        “เป็นเขาจริงๆหรือหยวนกง”ถึงแม้จะมีหลักฐานมากองตรงหน้าแต่จางหู่ก็ไม่อยากยอมรับ ว่าศิษย์พี่ที่ครั้งหนึ่งเคยร่วมเดินทางกินนอนท่องเที่ยวไปทั่วทุกมุมของโลกเป็นคนที่ทำเรื่องนี้จริงๆ เขาจะบอกเฟยหลงได้ยังไงว่าคนที่วางยาท่านอาจารย์ของเฟยหลงคือผู้ใด

        “เป็นเขาจริงๆ ข้าไม่มีทางลืมสัญลักษณ์นี้ เพราะมันเป็นตัวแทนของเขาคนนั้นกับเฟยหลิว ที่ร่วมกันวาดและสักมันเอาไว้ที่อกเป็นสัญลักษณ์บอกถึงความเป็นพี่น้องร่วมสาบาน แถมเขาคนนั้นยังบอกว่าจะนำมันมาสักไว้ที่กลางหลังของคนติดตามเพื่อเป็นบ่งบอกว่าเป็นคนของใคร”หยวนกงหลับตาลง เขาไม่อยากมองเห็นสีหน้าที่แสดงออกถึงความผิดหวังของสหาย เรื่องแบบนี้ไม่ว่าใครได้ยินก็ไม่สามารถยอมรับมันได้

        “ช่างโชคดีจริงๆที่ตอนนั้น พวกเราไม่บอกเขาให้รู้เกี่ยวกับเฟยหลง ไม่อย่างนั้นข้าเชื่อว่าเฟยหลงคงจะต้องตายตามเฟยหลิวไปแล้ว”ประโยคที่เอ่ยออกมาของหยวนกงทำเอาจางหู่ ลุกขึ้นหันหลังไม่ให้หยวนกงมองดูความอ่อนแอของตัวเอง

        “หยวนกง ตอนนี้เจ้าจัดการหนอนที่แฝงเข้าไปในกองทัพของเจ้าได้หรือยัง”จางหู่เอ่ยถามถึงปัญหาที่หยวนกงกำลังพบเจออยู่ เขาอดเป็นห่วงเรื่องนี้ไม่ได้ หากว่าต่อไปหยวนกงจะมาที่นี้บ่อยๆ อาจจะทำให้เขาคนนั้นสงสัยเอาได้

        “ไม่เกินห้าวัน เรื่องหนอนในค่ายของข้าจะถูกกำจัดจนหมด เอาเถอะ เจ้าไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ข้าสามารถจัดการมันได้ ตอนนี้ที่เราควรสนใจคือข้อความในจดหมายนี้มากกว่า”หยวนกงโบกจดหมายในมือไปมา ดูท่าว่าแม่นางน้อยที่เขาส่งไปหาเฟยหลงนั้นจะทำหน้าที่ดีเกินไป ไปได้ไม่นานก็สามารถมีผลงานขนาดนี้

        “อย่างที่ข้าบอก พวกเราต้องรอจดหมายจากจูหลินก่อน ข้าเชื่อว่านางคงจะมีแผนการรับมือ ตอนนี้พวกเราทำได้แค่รอไปก่อน”จางหู่เดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม พลางยื่นมือไปรินน้ำชาลงถ้วยของทั้งตนและหยวนกง ถ้อยคำที่พูดคุยของทั้งคู่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เพราะมันหมายถึงความปลอดภัยของเฟยหลง

...................................................................................................

คืนนี้มาเร็วค่ะ ฝันดีนะคะ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หยุดพักผ่อนแล้วค่ะ

อย่าลืมใช้เวลาว่างร่วมกับคนที่เรารักนะคะ