U-Go13th Tournament

โฮะๆๆ ในที่สุด ก็เป็นไปอย่างที่บอกไว้ว่าจะอัพไดอารี่
ให้ได้อาทิตย์ละครั้ง กรี๊ดดด สำเร็จแล้ว >_< 
(เพิ่งได้ครั้งเดียวเองมั้ง -_-) 

วันนี้มาอัพไดเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญของชีวิต!!!
เมื่อเมได้เป็นตัวแทนหญิงของมหาลัย
ไปแข่งกีฬาหมากล้อม (โกะ) ระดับอุดมศึกษาจากทั่วประเทศ

ชื่องานว่า THE13 th UNiVERSITY GO TOURNAMENT
หรือจะเรียกสั้นๆ ว่า U-Go (ยูโกะ)
เป็นครั้งแรก ตื่นเต้ววววว มากก >_< เพราะเป็นงานใหญ่ประจำปี
คราวนี้มหาลัยรังสิตเป็นเจ้าภาพละ 



งานจัดวันที่ 27-28-29 ตุลาคม
เรียกได้ว่าเป็นงานรวมพลเยาวชนที่เล่นโกะเป็นของชาติเลย

ถ้าใครเล่นโกะเป็นจะต้องไม่พลาดงานนี้แน่นอน 
อยากให้คนไทยเล่นโกะให้ได้เยอะๆ จัง 
เพราะมันเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ 
เล่นให้เป็นน่ะง่าย เล่นให้เก่งอะยากมากกก =_=
โกะนี่เจ๋งกว่าหมากฮอส หมากรุก เยอะมาก 
มันไม่ใช่เกมที่เกิดมาเพื่อห่ำหั่น ฆ่าผู้ต่อสู้ให้ตายเหมือนหมากรุก 
ที่เล่นแล้วจะให้ความรู้สึกก้าวร้าวดุดัน 

แต่โกะ คือการเล่นอย่างสันติ ชนะด้วยพื้นที่ การแบ่งปัน ไม่ใช่ฆ่าใครได้มากกว่าก็ชนะ
เราต้องบริหารหนึ่งเม็ดที่ลงให้คุ้มค่ามากที่สุด จับจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญให้ได้ 
อย่าแปลกใจ เวลาที่คุณเดินไปไหนมาไหน เจอแต่เซเว่น แล้วก็เซเว่น!!
เพราะผู้บริหารเซเว่น ก็ใช้หลักการของหมากล้อมในการบริหารจัดการเช่นกัน
ถ้าใครเล่นโกะเป็น บริษัทซีพี (เซเว่นนั่นละ) รับเข้าทำงานทันที
ปล. ใครขึ้น 1 ดั้ง ได้เงินอีกหมื่นนึงด้วย =O=

เชื่อว่าอีกหน่อย ใครเล่นไม่เป็น ตกเทรนด์แน่นอน



แต่ก่อนก็คิดว่ามันยากมาก ไม่กล้าเข้าชมรมด้ย
เพราะเห็นแบบทุกคนหน้าดำ คร่ำเครียดมาก 
แต่จริงๆ แล้วเพราะแต่ละเกม์ต้องใช้สมาธิมากกก 
เราต้องอ่านหมากไปไกล เดาทางคู่ต่อสู้ 
เรียกได้ว่า โกะ ไม่มีรูปแบบตายตัวจริงๆ 

ต่างประเทศเค้าเล่นโกะเป็นอาชีพเลยนะ 
แบบนักฟุตบอล นักเทนนิสอะ 
เวลาได้เงินรางวัลที เอ่อ.. สิบล้านนะจ้ะ -_-;; 
แข่งชิงตำแหน่ง บลาๆ (ไปอ่านการ์ตูน ฮิคารุดูซิเออ)



นี่เป็นกระดานแรกของการเล่นในยูโกะ 
แอบตื่นเต้นสุดๆๆ เล่นกับพี่โบว์ ม.เกษตร 
เค้าเล่นเรียบง่าย ตรงหลักหมากล้อม 
จำได้ว่าเมบ้าตัดเค้าแหลกเลย -_-
สรุปตายไปหลายกลุ่มเลยทีเดียว
ไปฝืนหลักของหมากล้อมอะ บ้าพลังเกิน 
ตัวเองยังไม่แข็งแรงเลย ไปตีเค้าเอา ตีเค้าไม่หยุด ตายเลย
สมหน้า!! TTOTT



ภาพสถานที่แข่ง โต๊ะเยอะมาก นักกีฬาเยอะโคตร
แต่โกะนี่ดีอย่างนะ เล่นแล้วได้เพื่อน 
ถ้าเราเราแพ้ เราจะไม่รู้สึกโกรธคนที่ชนะเลย 
เพราะที่แพ้ คือมันมาจากตัวเราที่เดินผิดพลาด โลภบ้าง ประมาทบ้าง T^T
พอแพ้ เรากลับจะรู้สึกอยากพัฒนาตัวเองให้เก่งขึ้นเรื่อยๆ 
ไม่แค้น ไม่เคืองอะไรกันอะ  

ปล. ส่วนใหญ่คนที่เล่นโกะ จะเป็นเยาวชนมีคุณภาพทั้งนั้นเลย
สังเกตว่ามาจาก คณะแพทย์ วิศวะ วิทยาศาสตร์ บลาๆๆ 
แบบเด็กเรียน มีความรับผิดชอบทั้งนั้น
ไอ้พวกเหี้ยมๆ เด็กแว้นมันไม่เล่นกันหรอก ไม่รู้ทำไม มันคงคิดว่าน่าเบื่ออะมั้ง
แต่ดีเลย เอาคนในวงการโกะนี่ละ -.,- หล่อๆ ฉลาดๆ มีเยอะแยะ อนาคตมั่นคงค่ะ ฮ่าๆๆ



อันนี้เป็นที่พักนักกีฬา อยากบอกว่าหรูมากกก 
ไปพักที่ บางกอกกอล์ฟ แถวรังสิตนู่นละ 
ลืมถ่ายห้องน้ำมา มีอ่างจากุชชี่ให้แช่น้ำอุ่นด้วย เลิศมาก >_<

แต่คนจัดงานเขาฉลาดมากอะ คือที่พักอะ อยู่ห่างจาก ม.รังสิตพอสมควร
ที่พักนอกจากอยู่ห่างแล้ว ยังอยู่โคตรมหาลึกอีกต่างหาก 
ได้ข่าว กูมาถึงหน้าประตูโรงแรม ยังต้องนั่งรถเข้าไปอีกกิโลนึง
เพื่อเข้าไปตัวโรงแรมอะ T__T 
เช้าไปแข่งโกะ เอารถมารับนักกีฬาตอนเก้าโมง 
สามทุ่มเลิกแข่ง ส่งเข้าโรงแรมเลย 
มีด่านปราการธรรมชาติแสดๆ อดเที่ยวไปโดยปริยาย 
ทั้งๆ ที่แถวนั่นแหล่งบันเทิงเพียบอะ T^T




นักกีฬาจาก ม.นเรศวรนะเอง 
ตอนนี้กำลังบันทึกหมากกันอยู่ ใครบันทึกหมากได้น้อยสุด 
จะต้องเบ๊คนทั้งกลุ่ม คือตอนแรกเมก็จำไม่ค่อยได้หรอก
จำได้อย่างเก่ง สิบเม็ดก็มหัศจรรย์มากแล้ว 
หลังๆ มีสมาธิมากขึ้น เพราะเราลงแต่ละเม็ด มันต้องคิดไง 
ว่าเราไปทำไม ลงไปเพื่ออะไร
ก็เลยพอจำได้ลางๆ บ้าง แต่ก็ได้แค่สามสิบเม็ด =_=;; 



อิอิ มาถึงทีเด็ดของงานแล้ว กี๊ดๆๆๆ 
เห็นธงชาติไทยมั้ย กิกิ 
จะบอกว่า นอกจากจะเป็นงานยูโกะ มหาลัยในประเทศเราแล้ว 
ยังเป็นงาน ASIAN University GO Tournament 2008
ก็คืองานแข่งโกะ มหาลัยระดับอาเซี่ยน ด้วย!!! >_< 
มีสองงานพร้อมกันเลยนั่นเอง เวลาแข่งจะแบ่งเป็นสองโซน 
โซนยูโกะ กับโซนอาเซี่ยน

แต่ฝั่งอาเซี่ยนนี่ต้องเรียกว่า จับโปรมาแข่งกัน
แต่ละคน ห้าดั้งขึ้นไปทั้งนั้น 
(เมอยู่ที่สิบคิวอะ ต้องพัฒนาไปเรื่อยๆ จนถึงหนึ่งคิว แล้วถึงจะมีโอกาส
ไปสอบขึ้นเป็น 1 ดั้ง ซึ่งแม่งยากโคตรอะ)

ภาพกระดานด้านบน เป็นของคนไทย พี่คนนี้ปีสี่ละ ตัวจริงหน้าเด็กมากก 
ระดับ 4-5 ดั้งแล้วอะ ส่วนคนที่แข่งด้วย เป็นตัวแทนมหาลัยจากฮ่องกง





อันนี้จากเกาหลี Vs. ญี่ปุ่น
แอบบอกว่า คนสองชาตินนี้เค้าเขม่นกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
หมายถึงในประวัติศาสตร์น้ะจ้ะ เพราะญี่ปุ่นทำเรื่องโหดร้ายกับเกาหลีไว้มาก (ไปดูซีรี่ย์เรื่องกุงซะ)
แต่เดี่ยวนี้คงดีกันแล้วมั้ง (เคยมีไอ้หนังสั้นเชื่อมสัมพันธ์สองประเทศเรื่อง Friend อะ ที่วอนบิน 
กับ เคียวโกะ ฟูคาดะ ฝ่าฝันอุปสรรคและความเกลียดชังมารักกันจนได้ T_T)

แต่เค้าก็แข่งกันไปด้วยดี 
แต่อยากบอกว่า คนญี่ปุ่นฮามาก มนุษย์สัมพันธ์ดีสุดๆ อะ 
ตอนงานวันสุดท้าย จะมีให้ขึ้นไปโชว์เพลงประจำชาติ
โปรญี่ปุ่นแม่งขึ้นไปร้องเพลง โดเรมอน ซุปเปอร์ไซย่า ฮากันลั่นงาน




ฮานะ อากิ 7 ดั้งจากญี่ปุ่น >O<
คนนี้สาวๆ ในงานแอบกรี๊ด (ไม่รู้กรี๊ดทำไม ไม่เห็นหล่อเลย -_-) 
แต่ต้องยอมรับว่าเค้าแต่งตัวดี มีแฟชั่น
แบบเสื้อกันหนาวขนเฟลอร์มาเลยทีเดียว
สมแล้วที่เปนคนญี่ปุ่นอะ ความมั่นเต็มร้อย



แต่แชมป์อาเซ่ยนปีนี้คือ อีตาโปนซ้ายมือ นี่ละ 
เขาชื่อ Xie Tang (เซี่ย ถึง) ระดับ 6 ดั้ง 
มาจากสิงค์โปร จะบอกว่าคนนี้เก่งมาก
ปราบแฟนของตังเมได้ด้วย ฮ่าๆๆ อายจังง -_-/// 
เดี๋ยวบอก คนที่ได้สองคือใคร อิอิ

แต่ที่หนึ่งก็หล่อนะ ตาคม จมูกโด่งๆ (บ้าผู้ชายเล่นโกะไปละ)



อันนี้เป็นภาพของงานวันที่สองละ
คือพอหลังแข่งเส็ดวันที่สองจะมีการ Teaching Game
หรือภาษาไทยเรียกว่า หมากชี้แนะ 

ซึ่งหมากชี้แนะเนี่ย จะให้พวกโปรๆ เก่งมาเดินหมากชี้แนะให้เรา 
งานนี้ก็จับเอาโปรอาเชี่ยนมาทิชชิ่งเด็กไทยสักหน่อย

โปรหนึ่งคน เล่น  7 กระดานอะ แถมมีการต่อหมากให้อีก (4-9 เม็ด) 
ที่สำคัญเขายืนเล่นด้วยนะ เป็นชั่วโมง สองชั่วโมงเลยอะ 
เพราะว่าต้องเล่นทีเดียวเจ็ดกระดานพร้อมกัน เดินไปลงกระดานนู่นมั้ง กระดานนี้มั้ง
มันเลยนั่งไม่ได้ (คนไทย นั่งอย่างเดียวเลยจ้ะ - _ -;)

แล้วก็ถึงเวลาเปิดตัวแฟนของตังเมสักกะที 
ฮี้ๆๆๆๆ 

ภูมิใจเสนออ 



Bae, Duk Han ระดับ 6 ดั้งของเกาหลี

ตัวจริงสูงมาก ร้องแปดสิบอัพ มารยาทดีเว่อร์
สูงยาว เข่าดี ผอมเพรียว ขาวจั๊วะ ใส่แว่น มีลักยิ้มมม 
ตรงสเป็กตังเมเลยอะ เด็กเนิร์ดดดดด  น่ารักกก >O<

ไม่รู้จะถ่ายเขายังไงให้น่ารักเหมือนตัวจริง T^T
ตอนแรกที่เห็นหน้าในหนังสือคู่มือ ก็คิดว่ามาแล้ว เด็กแว่นเนิร์ด ธรรมดา

แล้วพอมาเจอกับตา แบบ..โหววว ไร้คำบรรยาย 
ตอนนั้นตังเมแข่งอยู่ แล้วมองไปทางฝากของอาเชี่ยน 
เขาก็หันมามองเมพอดี (กรี๊ดดด ประดุจบุพเพสันนิวาส) 
เปล่าหรอก เขามองผ่านๆ งั้นละ =_= ฮ่าๆๆ

แต่แบบ โอ้วว..น่ารักจริงๆ แล้วเล่นโกะเทพมากก 
ชนะหมดทุกกระดาน มาแพ้กระดานสุดท้ายให้ เซี้ยะ ถังจากสิงคโปร 
เลยได้แค่สองมาแทน (ที่สองก็พอแล้วจ่ะที่รักกกกก >O<)




นี่เป็นภาพตอนเขาแข่ง Teaching ให้กับเพื่อนๆ ชาวไทย 
เจ็ดกระดาน ไม่หยุด ไม่เบรก ไม่นั่งเลย 

เล่นไปครึ่งชั่วโมง ฆ่าเพือนกระดานแรก แบบตายยกแผงเลยอะ (ต่อตั้งเก้าเม็ดเชียวนะ) 
มีแต่คนพูดว่าโหดมากก (นี่ขนาดหมากชี้แนะนะเนี่ย )

แต่เค้านิสัยดีมากๆ เลยนะ อันนี้คอนเฟิร์ม
คือพี่อาก้อน (ผู้คุมทีมของเม) ก็ไปลงเล่นกับเขาด้วย (ต่อ สี่เม็ด เพราะพี่อาก้อนก็ 1 ดั้งแว้วนะ)
คือเล่นๆ ไป ไม่น่าเชื่อพี่อาก้อนชนะ ฮ่าๆๆ 
เขาก็พยายามคุยกับพี่อาก้อนนะ แต่พี่อาก้อนน้ำลายฟูมปาก แบบไม่เข้าใจเลย
ต้องเรียกล่ามมาแปลให้ฟังกัน เขาก็พูดว่า 
ผมคงต้องยอมแพ้แล้ว 
เพราะแต้มผมมาตามคุณไม่ทัน >_< (ถ้าไม่ต่อให้สี่เม็ด พี่อาก้อนไม่มีทางชนะหรอก)
แล้วก็คุยเล่นประมาณว่า ตอนแรกผมกะจะใช้โจเซกิอันนี้ (โจเซกิ เป็นสูตรแบ่งมุมของโกะ)
แต่เขาก็กลัวพี่อาก้อนจะรู้ทัน เลยไม่กล้าเล่น เลยเข้าไปโจมตี ลดแต้มไม่ได้ 
พี่อาก้อนก็แบบ เอ๋อๆ  บอกว่า เหรอ... ตูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะเล่นโจอะไร 
ต่างคนต่างไม่รู้
ก็แบบว่าขำมากอะ พอจบเกม เขาก็ช่วยพี่อาก้อนเก็บหมากใส่โถ
ทั้งๆ ที่จริงๆ เขาไม่ต้องทำก็ได้ เพราะเจ้าหน้าที่บอกจะทำเอง เป็นถึงโปรเชียวนะ
แถมยังต้องเล่นอีกหกกระดานแหน่ะ
แต่เขาก็ยังช่วยเก็บจนเสร็จอะ แถมตอนจบก็ยกมือไหว่แบบไทยๆ 
ขอบคุณพี่อาก้อนด้วย TOT โคตรมารยามงามอะ

(ปล. สังเกตว่า ทุกครั้งที่เขาวางหมาก จะเอามือค้อมไว้ที่ตัวเสมอ ดูรูปๆๆ
ตอนแรกก็งงว่า ทำไมต้องทำแบบนั้น นึกว่าที่รักปวดท้อง ไม่สบาย -.,-
จริงๆ มันคือมารยาทของคนเกาหลี ถ้าเล่นกับคนอายุเยอะมากกว่า 
เขาจะเอามือแต่ศอก หรือค้อมตัวแสดงความนอบน้อมตลอด >_< น่ารักจริงๆ )



อันนี้เป็นภาพของวันสุดท้ายของยูโกะละ 
พอแข่งเสร็จ ก็เป็นช่วงเวลาสร้างความสัมพันธ์ ถ่ายรูปนู่นนี่กัน
อันนี้เป็นภาพ โปรหญิงเวียดนามกับ อากิ โปiญี่ปุ่น เล่นงัดข้อกัน 
(คุนผู้ชายผอมสุดยอดอะ)
แต่คนญี่ปุ่นนี่เขารักสนุกจริงๆ นะ ชวนเล่นนู่น เล่นนี่
วิดพื้นมั้ง งัดข้อมั้ง 
ยอมรับว่าเป็นชาติที่รักสนุก อัทธยาศัยดี สุดยอดจริงๆ!




อิอิ ก็ไปขอหน้าด้านถ่ายกับคนนี้ก่อนเลย 
Yoon,Sock-Won หกดั้งเท่าแฟนตังเมนี่ละ ก๊ากก

แต่คนนี้เค้าน่ารักเน้ออ แบบว่าตอนไปขอถ่ายรูปเสร็จ
เมขอเมล์เขา แล้วก็ขอเมล์เมด้วย แลกกันๆๆ
พอตอนกินเลี้ยงเขาก็เดินเอาพวงกุญแจ อาจารย์ลีชางโฮมาให้ >_< (โปรเกาหลีเก่งระดับโลก)
อยากบอกงว่า คุยกับคนเกาหลีนี่ แทบจะร้องไห้จริงๆ
ไม่เข้าใจกันเลยอะ เขาออกเสียงไรไม่รู้ ฟังยากมากอะ 
ขนาดพูดภาษาอังกฤษด้วยกันแท้ๆ v-v



กี๊ดดด อายจังงงงง ฮ่าๆๆ
ประดุจคู่รักมาก (สาธุ ให้จริงเถอะ เพี้ยงงง) 
กว่าจะเข้าไปขอถ่ายรูปได้ ต้องทำใจนานมาก เขิน -_-//
ไปบอกพี่กรรมการอาเซี่ยนที่รู้จัก ว่าขอเค้าถ่ายรูปหน่อย
เขาก็แบบว่า ถ่ายกับผมเหรอ อะไรเงี้ย >_< น่าร๊ากกก 

คิดๆ ไปไม่รู้คนเกาหลีเขาถือหรือเปล่า ว่าไม่ให้ทำท่ารูปหัวใจกับคนที่มะใช่แฟน
ไม่รู้ละ กูทำไปแล้ว อายจัง ฮ่าๆๆ 
พอถ่ายรูปเสร็จ ก็หน้าด้านขอเมล์เขาด้วย 
ที่รักก็อีเมล์พร้อมสะกดให้ฟังทีละตัว ฮ่าๆๆ แล้วก็พูดอะไรด้วยสักอย่าง
แต่ก็แบบ อ้ำๆ อึ้งๆ กันนานมาก 
เขาก็บอกเลยว่าเขาพูดภาษาอังกฤษได้นิดเดียว (ฉันก็เช่นกันจ้ะ - _ -;)
โค้ชเขาเลยมาช่วยอธิบาย ก็ยังแบบ คุยกันด้วยความโง่นานมาก
สุดท้ายเขาหยิบสมุดขึ้นมา ให้เขียน 
Name & Email

เมก็ร้องอ้อออ รีบเขียนเมล์ตัวเองให้แทบไม่ทันเลย ฮ่าๆๆ
จะแลกอีเมล์กันนี่เองงง หู่ววว กว่าจะเข้าใจ
ทำไมผู้ชายบนโลกไม่น่ารักแบบนี้มั้งน่า ฮือๆๆ

เอาละ จบแว้ววว ความประทับใจกับงานยูโกะ
ปีหน้าต้องมาอีกให้ได้!! เผื่อจะเจอดุคฮานที่รักอีก >O<
ส่วนผลการแข่ง เมชนะสาม แพ้สาม
ได้ที่สิบสี่ของประเทศ (ฟังดูยิ่งใหญ่มั้ยย ฮ่าๆๆ แต่ก็จากมหาลัยทั่วประเทศน่า) 

ขอบคุณผู้ใหญ่ทุกคน ที่จัดงานดีๆ เช่นนี้ค่ะ 

สุดท้าย... 

너를 보고 싶어요.

>_<


I to You, You to me : Ost. The Classic