ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ...SIX...
V's Talk
นี่ก้อผ่านมาเดือนนึงแล้วสำหรับการทำงานในสภานักเรียนของพวกเรา แรกๆมันก้อน่าอึดอัดนะ ที่ต้องเจอสายตาที่ร้อนแรงของพวกรุนพี่ แต่ก้อยังดีที่มีพี่แดฮยอนช่วยๆกันไว้ให้บ้าง ไอจีบนะวีก้อรุ้หรอกว่ากำลังโดนจีบแต่จะให้วีทำไงเล่าา แล้วก้อเรื่องมาร์คแบมนี่ก้อก้าวหน้าสุดๆ บริษัทย่อยของครอบครัวมันโดนหุ้นส่วนถอดหุ้นออกเพื่อที่จะมาลงกับบริษัทของครอบครัวไอโฮซอกซะหมด จนตอนนี้บริษัทมันล่มไปสองที่แล้ว เรื่องนีนะโฮซอกถนัดนักหละ ส่วนเรื่องเครดิตนี่ไม่มีใครสงสัยเลยคงเพราะบ้านมันรวยแต่ละคนเลยมีบัตรเครดิตหลายใบ คงนึกไม่ถึงว่าโดนอายัติโดนดูดเงินออกมาซะเป็นสิบใบ 5555 ทั้งพ่อแม่หรือว่าญาติมันก้อไม่มีใครเคยสังเกตุ มันช่างสะดวกต่อการทำงานของยุนกิจริงๆ ฮึ ส่วนเรื่องน้องแบมๆไรนั้น ที่สืบมาสรุปได้ว่า บ้านทำธุรกิจผิดกฎหมาย ค้ายา ไม่ใช่เรื่องตลกเลยแต่ทำให้เรื่องมันสนุกขึ้นมากเชียวหละ เพราะทั้งไอมาร์คไอแบมก้อติดยางอมแงมกันทั้งคู่ วีส่งสายเข้าไปสามสี่คนถึงจะน้อยปริมาณแต่คุณภาพนะคับแน่นเชียวหละ ผมเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ได้โดยไม่ต้องกลัวตำรวจเพราะเฮียคริส พี่ชายคนโตของผมเป็นตำรวจยศใหญ่ซะ เพราะงั้นการจัดการกับคนที่มันหันหลังให้ผมนะ มันง่ายนิดเดียว
"จ๊ะเอ๋!!!!" จองกุก
"เหี้ยยย อะไรของุร่นพี่เนี่ยวะครับ!!" วี นั่งคิดอะไรเพลินๆ จู่ๆก้อโผล่มา ไม่โดนต่อยก้อบุญหละ โฮยย
"พี่ไม่ใช่เหี้ยซะหน่อย งื้ออ" รุ่นพี่นี้นอโผล่ตลอดเลยนะฮะ = =
"ขอโทษฮะ กอมันตกใจนี่หน่าา" วีขอโทษหน้าจ๋อย
"อ่า ไม่โกรธหรอกคับ แล้วเรามานั่งเหม่ออะไรตรงนี้ฮึ ไม่มีเรียนหรอ" จองกุกว่าจบแล้วค่อยๆนั่งลงข้างๆ
"เรียนจบหมดแล้วนะฮะ อาจารย์เลยให้ทบทวนด้วยตัวเอง เนื้อหาที่ต้องใช้สอบนะฮะ" กลับไปอ่านที่บ้านก้อได้
"แล้วไม่ทบทวน?" วีส่ายหน้าน้อยๆ "ก้อวีเรียนเก่งนี่เนอะ แล้วคนอื่นๆหละไปไหนกันหมดฮึ" จองกุก
"เจโฮปไม่มาโรงเรียน เห็นบอกว่าไม่สบายนิดหน่อย ตอนเย็นว่าจะไปเยี่ยมอยุ่ฮะ จีมินก้อไปเคลียร์บัญชีกับพี่แดฮยอนที่ธนาคารกลับมาตอนเย็นที่เดียว ส่วนยุนกินี่น่าจะไปแอบซ้อมทำเค้กให้คุณแม่กับรุ่นพี่จินที่ห้องคหกรรมนะฮะ" วี ตอบ
"เลยเหลือเราคนเดียวสินะ งั้นไปที่เล่นเกมส์กันมั้ย?" ทำไมเด็กคนนี้ถึงน่ารักจังนะ ปากเล็กๆสีชมพูอมส้มนั่น ผิวขาวแต่ก้อไม่ซีด ตาเรียวสวยนั่น ยิ่งทำให้ผมหลงไหล ตลอดเวลาที่ทำงานด้วยกันมาผมก้อเลิกนิสัยเจ้าชู้ไปเลยนะ ไม่รุ้ว่าเพราะอะไร แต่ผมไม่อยากเจ้าชู้แล้วอ่ะ ในสายตาผมมีแค่วี วี วีแล้วก้อวี นี่ผมคงบ้าน้องวีเอามากๆ ไอแดฮยอนเองก้อเริ่มเปิดทางให้ผมบ้างแล้ว แต่ก้อยังแอบจิกกัดผมได้ตลอดเวลาที่น้องวีไม่อยุ่ ผมว่าผมคงชอบน้องวีไปแล้วจิงๆชอบจนเหมือนจะคล้ายความรักเข้าไปทุกนาที 555 เขิลจัง
"ถ้ารุ่นพี่พาไปเล่นผมก้อไปนะ " อะไรคือน้องวีหันหน้ามาพูดแล้วยิ้มกับพี่แบบนั้นนน เดี๋ยวก้อฉุดซะหรอกนี่
"อ่ะ อืมม งั้นไปกัน" ผมยืนขึ้นแล้วยืนมือให้วีจับ ตอนแรกวีมองแบบงงๆ แต่สักพฃักก้อยิ้มออกมาแล้วก้อจับมือผมไว้ ลุกขึ้นยืนแล้วก้อหัวเราะ น้องวีกินยาผิดมาหรือปล่าววะ
"ขอบคุณฮะ รุ่นพี่..." บอกว่าอย่ายิ้มหวานแบบนั้นนนนนนน
"อย่ายิ้มแบบนั้นให้ใครเห็นนะ" ผมเผลอพูดออกไปแล้ว
"ฮะ?? " หน้าเอ๋อๆยังน่ารักได้อีกนะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใครก้อก้อชอบเด็กคนนี้
"เดี๋ยวก้อโดนฉุดหรอก"
"รุ่นพี่บ้า!!" หน้าแดงแบบนี้ให้พี่คิดเข้าข้างตัวเองได้ป่าวนะ
.
.
.
"รุ่นพี่ ขี้โกงวะ!! " เสียงเล็กๆนั้นโวยวายหลุดคำไม่น่ารักออกมาตลอดเลยเวลาที่ผมโกงเกมส์เนี่ย
"น้องวีเล่นเน่าเอง โทษพี่ไม่ได้นะ 555" จิงๆเด็กนี่เล่นเกมส์เก่งจนผมแอบเกร็งเลยหละ
"ย้าาา รุ่นพี่!!! อ้ะ!!" น้องวีที่คงหมดความอดทนยกจอยเกมส์ขึ้นมาจะขว้างใส่ผมแต่ผมคว้าแขนเล็กๆนั้นเอาไว้ทัน หวิดหัวแตกแล้วมั้ยหละกุ แต่ทำไมผมรุ้สึกว่าระยะห่างเรามันใกล้ขึ้นเรื่อยๆอ่ะ ผมเลื่อนหน้าเข้าไปช้าๆ เหมือนดวงตานั่นมันดึงดูดผมเข้าไปยังไงไม่รุ้ แต่ยิ่งผมเข้าไปใกล้เท่าไหร่หน้าน้องวีก้อยิ่งแดงขึ้นๆ จนผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจของน้องวีที่อยุ่ใกล้ผม ริมฝีปากเล็กๆนั่น เปิดออกเหมือนจะพูดอะไร แต่ก้อไม่ทันได้พูดอะไร ผมก้อช่วงชิงมันมาก่อน....
"อื้มมม อ่อยอ้ะ อือออ" หวานจัง ผมค่อยๆจูบแต่ยังไม่ได้รุกล้ำอะไรมากมาย ไม่ใช่ไม่อยากทำแต่อยากค่อยๆสอนดีกว่า ผมกัดริมฝีปากด้านล่างของวีเบาๆ น้องคงตกใจเลยอ้าปาก ผมเลยสอดลิ้นเข้าไปควาญหาความหวานข้างในโพรงปากอุ่นๆนี่ ตัวเล็กที่ดิ้นเกือบตายในตอนแรกค่อยๆสงบลง มือจับเสื้อผมไว้แน่น เพราะเรานั่งอยุ่บนโซฟา ทำให้น้องหนีผมไปไหนไม่ได้ แค่ไม่นานมือที่จับเสื้อผมไว้แน่นก้อเปลี่ยนเป็นทุบหน้าอกผมแทน ผมปล่อยให้วีได้หายใจแค่แปปเดียวก้อกลับมาชิมความหวานนี่อีกครั้ง
"อืมม " จูบแรกของวี ทำไมถึงเป็นไอรุ่นพี่คนนี้หละ ทำไมต้องเคลิ้มต้องรู้สึกดีด้วยนะ!! พอได้แล้วคิมวี พอ!! แกจะปล่อยตัวแบบนี้ไม่ได้นะ ผมทุบไปที่หน้าอกแข็งๆนั้นสามสี่ครั้ง รุ่นพี่จึงปล่อยผมแต่ก้อยังกอดวีไว้แน่น จนผมได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นแรงของรุ่นพี่ เต้นแรงไม่ต่างจากวีเลย...
"พี่ขอโทษนะตัวเล็ก พี่ขอโทษอย่าโกรธพี่นะ พี่ขอโทษ" รุ่นพี่พูดขอโทษซ้ำๆแล้วกระชับอ้อมกอดนั่นแน่นขึ้นไปอีก แปลกที่ผมไม่รุ้สึกอึดอัดแต่กลับรู้สึก ดี
"รุ่นพี่...ทำไมฮะ?" ไม่รุอะไรดลใจให้ผมถามไปแบบนั้น
"พี่คิดว่าพี่รักเราเข้าแล้วหละวี ทำไงดีหละ พี่รักเราจริงๆนะวี" รุ่นพี่สารภาพรักกับผมหรอ เกิดอะไรกับหัวใจผมเนี่ยทำไม่เต้นเหมือนจะหลุดออกมาขนาดนั้น
"รัก..รักวีหรอฮะ"
"พี่รักวีนะ คบกับพี่ได้มั้ยวี นะ" เดี๋ยวสิ ช่วยเว้นจังหวะให้ผมคิดแปป ผมงงไปหมดแล้ว ที่หัวใจผมเต้นแรงเพราะผมรู้สึกดีกับคำสารภาพของรุ่นพี่สินะ แล้วทำไมต้องรุ้สึกดีหละคิมวี คิดสิๆๆ ใช่ๆๆเพราะนายรุ้สึกดีกับรุ่นพี่สินะ เอ๊ะ เราชอบรุ่นพี่หรอ...
"วีคิดว่า วีก้อชอบรุ่นพี่นะฮะ" พูดออกไปแล้ว
"จริงๆนะ คบกับพี่ได้มั้ยวี เป็นแฟนกับพี่ได้มั้ยครับ?" รุ่นพี่ปล่อยตัวผมออกแต่ยังจับแขนผมเอาไว้แน่น สายตาที่มองมาที่ผมนั้นดูจริงจัง สายตาที่ผมไม่เคยเห็น ดูอบอุ่นและจริงใจ
"ฮะ" ผมเอียงคอตอบไป พี่แดฮยอนจะตีผมมั้ยนะ
"เป็นแฟนกันแล้วนะตัวเล็ก ตัวเล็กเป็นแฟนพี่แล้วนะ" ยิ้มอ่อนโยนแบบนั้นให้วีบ่อยๆได้มั้ยฮะ
"อื้อ วีเป็นแฟนรุ่นพี่แล้วฮะ" อ้าว วีพูดไรผิดอ่ะ ทำไมต้องทำหน้าบึ้งด้วยหละ
"ไม่ใช่รุ่นพี่แล้วนะ เรียกพี่จองกุกสิ นะครับตัวเล็ก" ตัวเล็กอะไรกัน
"พะ พี่...จองกุก" สายตาคาดหวังนั้นคืออะไรฮะ แค่เรียกชื่อเองนะ
"มีความสุขจัง 555 พี่ต้องโดนไอแดฮยอนฆ่าแน่เลย" จู่ๆก้อหัวเราะ บ้าไปแล้ววว
"รู้ดีนี่ว่าต้องโดนกุฆ่านะไอจองกุก เอาหละเป็นโชคดีของกุนะเนี่ยที่เคลียร์งานเสร้จเร็วเลยกลับมาทันช๊อตเมื่อกี้นะ" พี่แดฮยอนเข้ามาตอนไหนเนี่ยย
"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแทฮยอง จีมินพาแทอยองกลับไปรอพี่ที่บ้าน เดี๋ยวนี้เลย ก่อนที่พี่จะอารมณ์เสีย..."ฮึ่ยย พี่แดฮยอนนน อย่าตีวีนาา
"ฮะ เดี๋ยวเรื่องแทจีมินจัดการเอง ไปกันกลับบ้านไอแท" จีมินส่งสายตาเย็นชามาให้ผม แล้วมาลากตัวตัวเล็กของผมออกไป ม่ายยย
"ดะ เดี๋ยวสิจีมิน" วีค้าน
"กลับไปรอพี่ที่บ้านนะแทฮยอง พี่โทรให้แบคฮยอนฮยองมารับเราแล้ว กลับไปกับจีมินนะแหละ เดี่ยวนี้ด้วยแทฮยอง..." น้ำเสียงแบบนี้ของพี่แดฮยอนวีไม่ขัดหรอกฮะ T^T
"เฮ้ยย ไอแดฮยอนเอาแฟนกุไปทำมายยย T^T" จองกุก
"เลิกทำตัวปัญญาอ่อนแล้วยืนขึ้น เดี๋ยวนี้ จองกุก" แดฮยอนมองมาที่ผมเรียบๆ ไอบ้าอย่าเพิ่งสติแตกนะเว้ย
"กุจริงจังนะเว้ยแดฮยอน กุรักวีจริงๆ ไม่ล้อเล่นนะ" ผมพูดจริงๆครับ
"อือ กุรู้มึงจริงจังไอจองกุก แต่กุจะฆ่ามึงเพราะอะไรมึงรู้มั้ย" ไม่รุ้ครับ ตอบในใจ
"อะ อะไรมึงวะ" ผมกลัวนาา
"มึงจูบน้องกุ....ไอจองกุกมึงตาย!!!!!!"
"แว้กกก ไอแดฮยอนกูขอโทษ มึงใจเย้น ใจเย้นนนนนนนน อึกก แอ่กก!!" ไว้อาลัยให้ผมด้วยครับทุกคน T^T
.
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น