Stars of love อุบัติรักแห่งดวงดาว
รินหญิงสาวชนบท เธอกำลังจะพบกับสิ่งมหัศจรรย์ที่เธอคาดไม่ถึง ผู้ชายหล่นลงมาจากฟากฟ้า เขาเป้นใครและมาทำไม ติดตามอ่านได้ในนิยายเรื่อง Stars of love อุบัติรักแห่งดวงดาว
ผู้เข้าชมรวม
1,593
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
1.59K
อัปเดตล่าสุด : 5 ส.ค. 61 / 12:33 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
นิยายเรื่องนี้ผู้เขียนไม่ได้ตั้งใจที่จะเขียนขึ้นหากแต่มีความจำเป็น
ที่จะต้องเขียน เพราะเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาครูที่สอนวิชาภาษาไทยได้สั่งงานให้ทำอยู่หลายชิ้น หนึ่งในนั้นคือ ต้องเขียนนิยายส่งคนละหนึ่งเรื่อง โดยให้เวลาหนึ่งเทอมเต็มๆ ผู้เขียนจึงนำมาให้ผู้อ่านได้ติชม
นิยายเรื่องนี้เพื่อที่ผู้เขียนจะได้ปรับปรุงนิยายเรื่องนี้ให้ผ่านการตรวจของครูสอนภาษาไทยคนนี้ค่ะ ผู้เขียนเป็นมือใหม่คะหากมีข้อผิดพลาดใดใดสามารถติชมมาได้นะคะ อีกอย่างผู้เขียนก็เคยฝันที่จะเป็นนักเขียนนิยายเหมือนกันค่ะ
'ริน' หญิงสาวชนบทผู้มีชะตาที่แตกต่าง เมื่ออยู่ดีๆ เธอก็ต้องพานพบกับสิ่งมหัศจรรย์พลันลึก
'เหมันต์' ชายแปลกหน้าที่มาพร้อมกับดวงดาว ผู้ฝันถึงหญิงสาวที่เขาไม่เคยเห็นหน้า
ราชินีแห่งวิญญานผู้ถูกจองจำ อดีตที่เลวร้ายทำให้เธอหวนคืนเพื่อทวงทุกสิ่งที่เคยเป็นของเธอ
'กวิน' ชายหนุ่มที่หลงรักหญิงสาวข้างเดียว เขาเป็นเพื่อนชายของเธอความรักก่อเกิดมาตั้งแต่เขายังจำความได้
'อเมทีส' ราชินีแห่งเทพผู้พิทักษ์ ผู้มีจิตใจเข้มแข็งดุจหินผา
นิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับ
หญิงสาวชนบทที่มีความตั้งใจในการเรียน เธอใฝ่ฝันที่จะมีอนาคตที่ดี และมีงานดีๆ ทำ เพื่อหาเงินมาใช้หนี้ ที่ครอบครัวของเธอมีอยู่ แต่แล้วเธอก็ไม่ได้เรียนตามใจหวัง เพราะครอบครัวของเธอนั้นยากจนมาก และเธอเองก็เป็นห่วงแม่ของเธอที่ต้องอยู่คนเดียวอีก แต่โชคชะตากับพาเธอมาพานพบกับสิ่งอัศจรรย์อย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เพราะอยู่ดีๆ ก็มีดาวตกลงมาใส่เธอซะงั้น แต่ที่ทำให้เธอตกใจมากยิ่งกว่าคือ ดาวดวงนั้นกลับกลายเป็นชายหนุ่มขึ้นมา เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามอ่านได้ใน นิยาย เรื่อง Stars of love อุบัติรักแห่งดวงดาว
>
มือใหม่หัดแต่งคะยังติดขัดอยู่เยอะ คำพูดก็อาจไม่รื่นนะคะ แต่ก็เม้นบอกได้คะจะได้แก้ไข
ปล. นิยายเรื่องนี้ผู้เขียนจะแก้ไขตลอดเวลาที่นั่งพิมพ์นะคะ ตรงไหนไม่สละสลวยเมื่อเจอผู้เขียนจะแต่งใหม่ทันที แม้จะเป็นจุดที่เล็กน้อยแต่ผู้เขียนก็จะพยายามปรับปรุงไปเรื่อยๆ คะ เรียกว่ารีไรท์กันทุกครั้งที่ผู้เขียนอ่านเลยล่ะคะ ขออภัยด้วยนะคะหากจุดไหนเปลี่ยนไปโดยไม่บอกกล่าว
>
ผลงานอื่นๆ ของ ขนุนหลังวัด ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ขนุนหลังวัด
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"ความแตกต่างในสิ่งที่เหมือน คารวะนักเขียน "stars of love""
(แจ้งลบ)สายัณห์สวัสดิ์จ้า เมย์จัง:d หลังจากผัดผ่อนกับธุระไม่เข้าเรื่องของเรานานแสนนาน ได้เวลาแล้วค่ะ ที่มาร์(ม่า) หรืออะไรก็ตามแต่จะเรียกคนนี้ จะได้ส่งคำวิจารณ์เสียที เราไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ งานอะไรนักหนาไม่รู้มัดตัวจนหาเวลาลงวิจารณ์เหมาะๆไม่ได้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย ที่เราโหวตในเด็กดีขึ้น จากปกติโหวตให้ตายก็ไม่ขึ้น คอมเรามีปัญหากับเด็กดีมานานแสนนานแล้ว ... อ่านเพิ่มเติม
สายัณห์สวัสดิ์จ้า เมย์จัง:d หลังจากผัดผ่อนกับธุระไม่เข้าเรื่องของเรานานแสนนาน ได้เวลาแล้วค่ะ ที่มาร์(ม่า) หรืออะไรก็ตามแต่จะเรียกคนนี้ จะได้ส่งคำวิจารณ์เสียที เราไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ งานอะไรนักหนาไม่รู้มัดตัวจนหาเวลาลงวิจารณ์เหมาะๆไม่ได้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย ที่เราโหวตในเด็กดีขึ้น จากปกติโหวตให้ตายก็ไม่ขึ้น คอมเรามีปัญหากับเด็กดีมานานแสนนานแล้วล่ะค่า ทำใจ... เอ้าๆนอกเรื่องนานละ เข้าวิจารณ์กันเถอะเนาะ ถ้าตั้งเรื่องนี้ไว้สักร้อยคะแนนเต็ม เราคงให้เรื่องนี้ไว้สักแปดสิบห้า..สำหรับเราว่ามันสูงใช้ได้นา ปกติทุกครั้งที่วิจารณ์ เราให้คะแนนคนยาก ถ้าไม่ดีจริงๆ เอาล่ะค่ะ มาดูกันทีละส่วนเนาะ แปดสิบห้าที่ว่าเนี่ยมาจากไหนบ้าง 1. หน้าบทความของเรื่อง ส่วนนี้จัดว่าอยู่ในเกณธ์ดีมากทีเดียว ที่ชอบที่สุดตรงนี้คือ การแนะนำให้เห็นภาพโครงเรื่องชัดเจน และไม่สปอยล์เนื้อมากเกินไป ทำให้นักอ่าน(ที่ไม่ชอบสปอยล์มากๆ) ได้ติดตามเรื่องอย่างเต็มที่ แต่เสียตรงที่โค้ตเพลงหน้านิยายนี่ล่ะ เราไม่แนะนำให้ใส่เท่าไหร่แหละ เพราะมันทำให้บางคนเสียอรรถรสในการอ่าน (แต่เอาจริงๆ เราชอบซาวน์แทรคประกอบหน้านิยายเมย์มาก ทีมประกอบเรื่องอะไรบอกกันหลังไมค์ด้วยนา๕๕) ถ้าจะใส่ เราแนะนำให้ใส่แบบให้นักอ่านกดเล่นเองได้ดีกว่า เพราะถ้าทำแบบอัตโนมัติ บางคนที่..จะว่าไงดีล่ะ แอบอ่านนิยายตอนไม่ควรอ่าน หรืออะไรแนวๆนี้ จะพาลไม่อยากอ่านไป เพราะมันเสียงดัง อีกอย่างคือสำหรับบางคนเน็ตโหลดช้า เจ้าเพลงนี่จะทำให้ยิ่งอืดจนไม่อยากอ่านกว่าเก่า ส่วนคนที่ชอบสร้างอารมณ์กับตัวอักษร การไม่มีเพลงจะทำให้เขาได้อารมณ์กับสิ่งที่เมย์เขียนจริงๆ ขอชมค่ะ หน้านิยายเยี่ยมมาก ให้ติอยู่นิดเดียว..ซึ่งเราไม่ขอพูดตรงนี้ เอาไปลงที่การใช้คำรวดเดียวเลย ถ้าตรงนี้สิบคะแนน เราให้เก้า 2. การนำเข้าสู่เนื้อหา เป็นอีกจุดที่มีข้อให้ชมเยอะมาก ทั้งการเปิดเรื่อง ซึ่งกระชับ ทำให้คนอ่านไม่รู้สึกเบื่อ แล้วก็นำเข้าเนื้อหาได้เร็วโดยไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากนัก ตอนแรกของเรื่อง ตรงนี้ได้ใจเราไปเต็มๆเลย เพราะอ่านแล้วรู้สึกว่า อืม..อารมณ์ของเรื่องไหลไปกับตัวอักษรได้แบบไม่สะดุดสักนิด อ่านตอนต่อไปก็สบายๆแล้ว ตรงนี้ ถ้าสักสิบ เราให้สิบเลยเอ้า 3. เนื้อหา ข้อนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องใส่ใจมาก ถ้าถามว่าเรื่องดำเนินเร็วหรือช้าไปไหม..เราขอบอกว่า ไม่เร็ว และไม่ช้าจนเกินไปค่ะ เรื่องนี้อยู่ในลักษณะที่เรียกว่า เห็นชัดทุกตอน เข้าถึงทุกฉากเสียมากกว่า อาจมีบางช่วงที่เรื่องดำเนินแบบ ”ก้าวกระโดด” แต่ข้อนี้ไม่เป็นปัญหานัก เพราะเป็นการก้าวกระโดดโดยไม่ทำให้ตัวนิยายเสีย อยากปรับแก้ก็ไม่ว่กัค่ะตรงนี้ ถ้ถามว่เรืองอ่านแล้วสะดุดกัเนือเรืองไหมขอตอบว่า แทบ..จะมี่ ที่ใช้คำว่า แทบจะ ไม่ได้หมายความว่ามี่ แต่มายความว่ มีอยู่นิดเดียว..ดจริงๆ ส่วนจะตรงไหน เราว่าเมยลองลืมโครงเรื่องสักพักแล้ทบทวน จะรู้ค่ะ เพราะถ้าให้กตัวอย่างเอาตรงนี้ คงต้องก๊อปกันครึ่งตอนโน่น โดยรวมเนื้อเรื่อง ถั้สิบ เราให้แปดเอ้า 4. ตัวละคร ข้อนี้แหละ ประทับใจ...เราแทบจะร้องไห้ตาม ตอนอ่านบทเปิดของเรื่อง ที่รินอยากเรียนต่อ แต่ไม่มีเงิน คือแบบ เข้าถึงอารมณ์ตรงนั้นสุดๆ...ตัวละครทำอะไรถูกสถานการณ์ ข้อสรุปมันอยู่ตรงนี้ค่ะ ทำอะไรสมกับคาแรคเตอร์ และเหตุผล เอาง่ายๆ คือสมเหตุสมผลนั่นแหละ อืม..ราชินีตอนหลังๆนี่แอบรู้สึกว่าลึกลับแฮะ๕๕ (หมายเหตุ พูดถึงตอนที่หนึ่ง ตรงนั้นมีเรื่องก้าวกระโดดด้วยนิดหน่อยนา..หาดูค่ะ แถวๆช่วงต่อจากตอนที่รินคุยกับแม่นั่นล่ะ) สำหรับคาร์แรคเตอร์นี่ ถ้ามีสิบคะแนน เราให้เต็มอีกเอ้า 5. การบรรยายเรื่อง ข้อนี้ความจริงกะจะรวมกับเนื้อหา แต่ไปๆมาๆ แยกหัวข้อดีกว่า จะได้บรรยายให้เห็นทีละจุดเลย การบรรยายในเรื่องนี้มีข้อบกพร่องอยู่จุดใหญ่จุดเดียว คือ บางครั้งอ่านๆไป เจอว่าเอาสิ่งที่ไม่ควรจะเป็นมาใส่ในบทบรรยายด้วย ที่ว่าไม่ควรจะเป็น คือ การเน้นการกระทำ หรือความคิดของตัวละครแบบมาๆหายๆ ข้อนี้เราเตือนไว้นิดหนึ่ง สำหรับบางจุดที่เป็นแบบนี้เท่านั้นนะคะ ว่า ถ้าอยากใส่ความคิด หรือการกระทำของตัวละครลงไปในบทสนทนา หรือตรงที่ไม่ควรเน้น อย่างการบรรยายสถานที่ ให้ใส่ออกมาในรูปของ..อืม บอกยากแฮะ เอาง่ายๆ ให้ใส่แบบทีละนิดแต่รวดเดียว กระชับ ไม่ใช่ใส่แบบ..ตรงนี้พูดจบ ยกมือขึ้น..(อันนี้ไม่มีอยู่ในเรื่องหรอก ยกตัวอย่างให้เห็นภาพเฉยๆค่ะ) พออีกคำพูด ค่อยมาเสยผม(อันนี้ก็ไม่มีในเรื่องหรอก ยกตัวอย่างเฉยๆ) ถ้าจะเขียนแบบนี้ เขียนให้ยกมือขึ้นเสยเสียแต่แรกจะเหมาะกว่า หรืออย่าง..เห็นพระราชวัง(ข้อนี้มี แต่เราจะไม่ยกตัวอย่างอันที่อยู่ในเรื่อง เพราะมันดูยาก) อย่าเขียนแบบ..เดินๆมาเจอเสา คิด เดินไปอีกเจอบันได ก็คิด สู้เดินไปเจอเสา เจอบันใด เจอโถง บลาๆๆ แล้วมาหยุดคิดรวดเดียวค่อยเดิมต่อจะดีกว่าการให้เดินนิดคิดหน่อยแบบนั้น สำหรับในเรื่องเอง ปัญหาเกิดขึ้นลักษณะคล้ายๆอันที่ยกให้ดูนี่แหละค่ะ มีอยู่นิดหนึ่ง แต่ก็หลายจุดเหมือนกัน ลองหาแล้วแก้ดูนิดหนึ่งจะทำให้ตัวบทโอเคขึ้นเนาะ ข้อนี้ถ้ามีสิบ ให้แปดจ้า 6. การใช้คำ ข้อนี้แหละปัญหาใหญ่ของเรื่องเลยล่ะ...ขอแยกเป็นหัวข้อย่อยน้อ จะได้ชี้แจงกันง่ายหน่อย 6.1 คำผิด ข้อนี้เรียกว่าตอนที่อ่าน เล่นเอาเราถอนใจหลายเฮือกต่อหนึ่งตอนเลยก็ว่าได้ เราไม่แน่ใจนักว่าเมย์เช็คหรือเปล่า ตอนเอามาลง หรือเมย์เขียนแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะบางคำ ไม่ควรเป็นแบบนั้นค่ะ ตัวอย่างเช่น..”มหัศจรรย์พลันลึก” ต้องเป็น “มหัศจรรย์พรรค์ลึก” ถึงจะถูก “กลับ” (ในบางจุด) เป็นกับ (และในบางจุดสำหรับคำนี้ กับ ก็เป็นกลับ ด้วยน้อ ลองเช็คดีๆอีกที) “อ่อนหล้า” เป็น “อ่อนล้า” แบบนี้เป็นต้นค่ะ ข้อนี้ถ้ามีคำไหนไม่แน่ใจ สามารถถามเราได้นอกรอบ ถ้าอยากให้เราลิสท์คำผิดในเรื่องให้จริงๆ บอกได้น้อ เดี๋ยวทำให้ 6.2 คำแปลกๆ ความจริงควรจะรวมไว้ในหัวข้อคำผิดด้วย แต่เราว่าแยกดีกว่า เพราะไม่แน่ใจว่าคำแปลกพวกนี้หมายถึงอะไร มันอยู่ในเรื่องนี่แหละค่ะ อ่านๆไปแล้วเจอ ถึงกับนิ่งอึ้งไปสามสี่วิเหมือนกัน อย่างเช่นในตอนเฉียดตาย “หน้าน้ำ” คำนี้เราไม่แน่ใจนักว่าเมย์หมายถึงน่านน้ำ ผิวน้ำ หรือท้องน้ำ แต่ “หน้าน้ำ” มัน..ไงๆอยู่นา ความหมายแปลกๆซะด้วย ปกติเขาใช้ในการบอกฤดูน้ำหลากค่ะ หน้าน้ำ คือช่วงที่มีน้ำมากนั่นแหละ คำพวกนี้มีไม่ค่อยเยอะหรอกในเนื้อเรื่อง ถ้าอยากให้เราลิสท์ให้ทั้งหมด บอกได้ เดี๋ยวจัดให้น้อ 6.3 การลากเสียง “ตูมมมม” “โครมมม” “วินนน” บ่อย หรือมากเกินไป จนบางทีไม่ค่อยจะถูกสถานการณ์ บางจุดของเรื่อง นักอ่านเขาจะรู้ของเขาอยู่แล้วค่ะว่า ควรลากหรือไม่ควร หรือบางคน จะเอาไปจินตนาการด้วย การลากเสียงก็เป็นจินตนาการอย่างหนึ่งเหมือนกัน อย่างเสียงของตก ฟ้าผ่า เสียงอะไรต่อมิอะไร ถ้าเน้นว่ามันต้องยาวจริงๆ แบบนี้ก่อนค่อยเขียนให้ลาก ถ้าลากบ่อยเกิน อาจทำให้คนอ่าน(บางคน) รำคาญได้ค่ 6.4 คำซ้ำ ปัญหาโลกแตกที่นักเขียน ไม่ใช่แต่เมย์ เป็นกันทั้งเมือง(เราด้วย เมื่อก่อน) คือเขียนคำนี้แล้ว ไม่รู้จะหาอะไรมาแทน เลยต้องใช้คำบ้าบอนี่ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเกิดเป็นการซ้ำไม่รู้จบขึ้นมา เราแนะนำว่า พยายามหาคำให้หลากหลายเข้าไว้ค่ะ อย่าง “ร่าง” ในบางกรณีใช้ “กาย” “องคาพยพ”(ไม่แน่ใจคำนี้แฮะ เขียนงี้เปล่าหว่า) “สรรพางค์” หรืออะไรแทนได้อีกหลายคำ “ริน” ตัวละครเดียว คาแรคเตอร์เป็นหญิงชนบท นิสัยยังไง หน้าตายังไง สามารถเอามาแทนได้หมด ทั้งคำว่า “สตรีชนบท” “หญิงสาว” หรืออะไรสุดแต่จะคิดออก ในบางสถานการณ์ ใช้การกระทำเป็นคำแทนได้ค่ะสำหรับตัวละคร อย่างเช่นรินร้องเพลง วินถามว่าร้องเพลงอะไร ไม่จำเป็นต้องบอกว่า รินตอบว่า ก็ได้ แต่อาจใช้ คนร้องเพลงตอบว่า แบบนี้นักอ่านจะเข้าใจเอง ว่าคนร้องเพลงน่ะใคร เพราะในฉากนั้นก็มีคนร้องอยู่คนเดียว คำซ้ำน่ะบางทีก็เป็นข้อรำคาญสำหรับนักอ่านเหมือนกันนา 6.5 “ที่ ซึ่ง อัน” คำเชื่อมประโยคนี่ล่ะตัวดี อ่านแล้วจะร้องไห้เลยก็ว่าได้ คืออ่านตรงไหนก็เจอแต่คำว่า ที่ ที่ ที่ ที่ จนแบบ..คือบางอย่างไม่ต้องใช้ ที่ ก็ได้ ถ้าเป็นสถานที่ หรือสถานการณ์ (ตัวบุคคลก็ได้) ใช้ ซึ่ง อัน ก็ได้ หรือเอา ที่ ออก แล้วคิดหาคำอะไรมาใส่ให้กระชับหน่อย ถ้าเป็นคน บางจุดใช้ ผู้ ผู้ซึ่ง คนอันเป็น หรืออะไรแทนได้ แต่ขออย่างเดียว อย่าให้ไอ้เจ้าที่มันเกลื่อนนิยายแบบนี้แค่นั้นเอง จุดอ่อนที่สุดของนิยายเรื่องนี้อยู่ตรง “ที่ ซึ่ง อัน” นี่แหละค่ะ ข้อนี้ถ้าอยากได้แนว เราพอแนะนำได้ แต่นอกรอบน้อ สำหรับการใช้คำของเรื่องนี้ จากยี่สิบห้า เราให้สิบแปดค่ะ ภาพรวมของเรื่อง อยู่ในเกณธ์ดี พยายามอีกนิดน้อ เกือบจะดีมากแล้วล่ะ สามสิบคะแนนสุดท้าย เราให้ยี่สิบสองเอ้า มีอะไรติดต่อกันได้นอกรอบจ้า ขอบคุณนะคะที่ให้เราได้อ่านผลงานดีๆเรื่องนี้ รับรองจะติดตามต่อแน่นอนค่า แอทแฟนไปแล้ว แต่ไม่ขึ้น ไม่เป็นไรเดี๋ยวแอทใหม่ก็ได้ ขอบคุณมากค่า ปล. โชคดีในการทำนิยายส่งครูนะคะ ไรเตอร์ตัวน้อย๕๕ ส่งสำนักพิมพ์ด้วยก็ได้ อ่านน้อยลง
พันธะมาตา | 10 ธ.ค. 56
-
1
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"ความแตกต่างในสิ่งที่เหมือน คารวะนักเขียน "stars of love""
(แจ้งลบ)สายัณห์สวัสดิ์จ้า เมย์จัง:d หลังจากผัดผ่อนกับธุระไม่เข้าเรื่องของเรานานแสนนาน ได้เวลาแล้วค่ะ ที่มาร์(ม่า) หรืออะไรก็ตามแต่จะเรียกคนนี้ จะได้ส่งคำวิจารณ์เสียที เราไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ งานอะไรนักหนาไม่รู้มัดตัวจนหาเวลาลงวิจารณ์เหมาะๆไม่ได้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย ที่เราโหวตในเด็กดีขึ้น จากปกติโหวตให้ตายก็ไม่ขึ้น คอมเรามีปัญหากับเด็กดีมานานแสนนานแล้ว ... อ่านเพิ่มเติม
สายัณห์สวัสดิ์จ้า เมย์จัง:d หลังจากผัดผ่อนกับธุระไม่เข้าเรื่องของเรานานแสนนาน ได้เวลาแล้วค่ะ ที่มาร์(ม่า) หรืออะไรก็ตามแต่จะเรียกคนนี้ จะได้ส่งคำวิจารณ์เสียที เราไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ งานอะไรนักหนาไม่รู้มัดตัวจนหาเวลาลงวิจารณ์เหมาะๆไม่ได้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลย ที่เราโหวตในเด็กดีขึ้น จากปกติโหวตให้ตายก็ไม่ขึ้น คอมเรามีปัญหากับเด็กดีมานานแสนนานแล้วล่ะค่า ทำใจ... เอ้าๆนอกเรื่องนานละ เข้าวิจารณ์กันเถอะเนาะ ถ้าตั้งเรื่องนี้ไว้สักร้อยคะแนนเต็ม เราคงให้เรื่องนี้ไว้สักแปดสิบห้า..สำหรับเราว่ามันสูงใช้ได้นา ปกติทุกครั้งที่วิจารณ์ เราให้คะแนนคนยาก ถ้าไม่ดีจริงๆ เอาล่ะค่ะ มาดูกันทีละส่วนเนาะ แปดสิบห้าที่ว่าเนี่ยมาจากไหนบ้าง 1. หน้าบทความของเรื่อง ส่วนนี้จัดว่าอยู่ในเกณธ์ดีมากทีเดียว ที่ชอบที่สุดตรงนี้คือ การแนะนำให้เห็นภาพโครงเรื่องชัดเจน และไม่สปอยล์เนื้อมากเกินไป ทำให้นักอ่าน(ที่ไม่ชอบสปอยล์มากๆ) ได้ติดตามเรื่องอย่างเต็มที่ แต่เสียตรงที่โค้ตเพลงหน้านิยายนี่ล่ะ เราไม่แนะนำให้ใส่เท่าไหร่แหละ เพราะมันทำให้บางคนเสียอรรถรสในการอ่าน (แต่เอาจริงๆ เราชอบซาวน์แทรคประกอบหน้านิยายเมย์มาก ทีมประกอบเรื่องอะไรบอกกันหลังไมค์ด้วยนา๕๕) ถ้าจะใส่ เราแนะนำให้ใส่แบบให้นักอ่านกดเล่นเองได้ดีกว่า เพราะถ้าทำแบบอัตโนมัติ บางคนที่..จะว่าไงดีล่ะ แอบอ่านนิยายตอนไม่ควรอ่าน หรืออะไรแนวๆนี้ จะพาลไม่อยากอ่านไป เพราะมันเสียงดัง อีกอย่างคือสำหรับบางคนเน็ตโหลดช้า เจ้าเพลงนี่จะทำให้ยิ่งอืดจนไม่อยากอ่านกว่าเก่า ส่วนคนที่ชอบสร้างอารมณ์กับตัวอักษร การไม่มีเพลงจะทำให้เขาได้อารมณ์กับสิ่งที่เมย์เขียนจริงๆ ขอชมค่ะ หน้านิยายเยี่ยมมาก ให้ติอยู่นิดเดียว..ซึ่งเราไม่ขอพูดตรงนี้ เอาไปลงที่การใช้คำรวดเดียวเลย ถ้าตรงนี้สิบคะแนน เราให้เก้า 2. การนำเข้าสู่เนื้อหา เป็นอีกจุดที่มีข้อให้ชมเยอะมาก ทั้งการเปิดเรื่อง ซึ่งกระชับ ทำให้คนอ่านไม่รู้สึกเบื่อ แล้วก็นำเข้าเนื้อหาได้เร็วโดยไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากนัก ตอนแรกของเรื่อง ตรงนี้ได้ใจเราไปเต็มๆเลย เพราะอ่านแล้วรู้สึกว่า อืม..อารมณ์ของเรื่องไหลไปกับตัวอักษรได้แบบไม่สะดุดสักนิด อ่านตอนต่อไปก็สบายๆแล้ว ตรงนี้ ถ้าสักสิบ เราให้สิบเลยเอ้า 3. เนื้อหา ข้อนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ต้องใส่ใจมาก ถ้าถามว่าเรื่องดำเนินเร็วหรือช้าไปไหม..เราขอบอกว่า ไม่เร็ว และไม่ช้าจนเกินไปค่ะ เรื่องนี้อยู่ในลักษณะที่เรียกว่า เห็นชัดทุกตอน เข้าถึงทุกฉากเสียมากกว่า อาจมีบางช่วงที่เรื่องดำเนินแบบ ”ก้าวกระโดด” แต่ข้อนี้ไม่เป็นปัญหานัก เพราะเป็นการก้าวกระโดดโดยไม่ทำให้ตัวนิยายเสีย อยากปรับแก้ก็ไม่ว่กัค่ะตรงนี้ ถ้ถามว่เรืองอ่านแล้วสะดุดกัเนือเรืองไหมขอตอบว่า แทบ..จะมี่ ที่ใช้คำว่า แทบจะ ไม่ได้หมายความว่ามี่ แต่มายความว่ มีอยู่นิดเดียว..ดจริงๆ ส่วนจะตรงไหน เราว่าเมยลองลืมโครงเรื่องสักพักแล้ทบทวน จะรู้ค่ะ เพราะถ้าให้กตัวอย่างเอาตรงนี้ คงต้องก๊อปกันครึ่งตอนโน่น โดยรวมเนื้อเรื่อง ถั้สิบ เราให้แปดเอ้า 4. ตัวละคร ข้อนี้แหละ ประทับใจ...เราแทบจะร้องไห้ตาม ตอนอ่านบทเปิดของเรื่อง ที่รินอยากเรียนต่อ แต่ไม่มีเงิน คือแบบ เข้าถึงอารมณ์ตรงนั้นสุดๆ...ตัวละครทำอะไรถูกสถานการณ์ ข้อสรุปมันอยู่ตรงนี้ค่ะ ทำอะไรสมกับคาแรคเตอร์ และเหตุผล เอาง่ายๆ คือสมเหตุสมผลนั่นแหละ อืม..ราชินีตอนหลังๆนี่แอบรู้สึกว่าลึกลับแฮะ๕๕ (หมายเหตุ พูดถึงตอนที่หนึ่ง ตรงนั้นมีเรื่องก้าวกระโดดด้วยนิดหน่อยนา..หาดูค่ะ แถวๆช่วงต่อจากตอนที่รินคุยกับแม่นั่นล่ะ) สำหรับคาร์แรคเตอร์นี่ ถ้ามีสิบคะแนน เราให้เต็มอีกเอ้า 5. การบรรยายเรื่อง ข้อนี้ความจริงกะจะรวมกับเนื้อหา แต่ไปๆมาๆ แยกหัวข้อดีกว่า จะได้บรรยายให้เห็นทีละจุดเลย การบรรยายในเรื่องนี้มีข้อบกพร่องอยู่จุดใหญ่จุดเดียว คือ บางครั้งอ่านๆไป เจอว่าเอาสิ่งที่ไม่ควรจะเป็นมาใส่ในบทบรรยายด้วย ที่ว่าไม่ควรจะเป็น คือ การเน้นการกระทำ หรือความคิดของตัวละครแบบมาๆหายๆ ข้อนี้เราเตือนไว้นิดหนึ่ง สำหรับบางจุดที่เป็นแบบนี้เท่านั้นนะคะ ว่า ถ้าอยากใส่ความคิด หรือการกระทำของตัวละครลงไปในบทสนทนา หรือตรงที่ไม่ควรเน้น อย่างการบรรยายสถานที่ ให้ใส่ออกมาในรูปของ..อืม บอกยากแฮะ เอาง่ายๆ ให้ใส่แบบทีละนิดแต่รวดเดียว กระชับ ไม่ใช่ใส่แบบ..ตรงนี้พูดจบ ยกมือขึ้น..(อันนี้ไม่มีอยู่ในเรื่องหรอก ยกตัวอย่างให้เห็นภาพเฉยๆค่ะ) พออีกคำพูด ค่อยมาเสยผม(อันนี้ก็ไม่มีในเรื่องหรอก ยกตัวอย่างเฉยๆ) ถ้าจะเขียนแบบนี้ เขียนให้ยกมือขึ้นเสยเสียแต่แรกจะเหมาะกว่า หรืออย่าง..เห็นพระราชวัง(ข้อนี้มี แต่เราจะไม่ยกตัวอย่างอันที่อยู่ในเรื่อง เพราะมันดูยาก) อย่าเขียนแบบ..เดินๆมาเจอเสา คิด เดินไปอีกเจอบันได ก็คิด สู้เดินไปเจอเสา เจอบันใด เจอโถง บลาๆๆ แล้วมาหยุดคิดรวดเดียวค่อยเดิมต่อจะดีกว่าการให้เดินนิดคิดหน่อยแบบนั้น สำหรับในเรื่องเอง ปัญหาเกิดขึ้นลักษณะคล้ายๆอันที่ยกให้ดูนี่แหละค่ะ มีอยู่นิดหนึ่ง แต่ก็หลายจุดเหมือนกัน ลองหาแล้วแก้ดูนิดหนึ่งจะทำให้ตัวบทโอเคขึ้นเนาะ ข้อนี้ถ้ามีสิบ ให้แปดจ้า 6. การใช้คำ ข้อนี้แหละปัญหาใหญ่ของเรื่องเลยล่ะ...ขอแยกเป็นหัวข้อย่อยน้อ จะได้ชี้แจงกันง่ายหน่อย 6.1 คำผิด ข้อนี้เรียกว่าตอนที่อ่าน เล่นเอาเราถอนใจหลายเฮือกต่อหนึ่งตอนเลยก็ว่าได้ เราไม่แน่ใจนักว่าเมย์เช็คหรือเปล่า ตอนเอามาลง หรือเมย์เขียนแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะบางคำ ไม่ควรเป็นแบบนั้นค่ะ ตัวอย่างเช่น..”มหัศจรรย์พลันลึก” ต้องเป็น “มหัศจรรย์พรรค์ลึก” ถึงจะถูก “กลับ” (ในบางจุด) เป็นกับ (และในบางจุดสำหรับคำนี้ กับ ก็เป็นกลับ ด้วยน้อ ลองเช็คดีๆอีกที) “อ่อนหล้า” เป็น “อ่อนล้า” แบบนี้เป็นต้นค่ะ ข้อนี้ถ้ามีคำไหนไม่แน่ใจ สามารถถามเราได้นอกรอบ ถ้าอยากให้เราลิสท์คำผิดในเรื่องให้จริงๆ บอกได้น้อ เดี๋ยวทำให้ 6.2 คำแปลกๆ ความจริงควรจะรวมไว้ในหัวข้อคำผิดด้วย แต่เราว่าแยกดีกว่า เพราะไม่แน่ใจว่าคำแปลกพวกนี้หมายถึงอะไร มันอยู่ในเรื่องนี่แหละค่ะ อ่านๆไปแล้วเจอ ถึงกับนิ่งอึ้งไปสามสี่วิเหมือนกัน อย่างเช่นในตอนเฉียดตาย “หน้าน้ำ” คำนี้เราไม่แน่ใจนักว่าเมย์หมายถึงน่านน้ำ ผิวน้ำ หรือท้องน้ำ แต่ “หน้าน้ำ” มัน..ไงๆอยู่นา ความหมายแปลกๆซะด้วย ปกติเขาใช้ในการบอกฤดูน้ำหลากค่ะ หน้าน้ำ คือช่วงที่มีน้ำมากนั่นแหละ คำพวกนี้มีไม่ค่อยเยอะหรอกในเนื้อเรื่อง ถ้าอยากให้เราลิสท์ให้ทั้งหมด บอกได้ เดี๋ยวจัดให้น้อ 6.3 การลากเสียง “ตูมมมม” “โครมมม” “วินนน” บ่อย หรือมากเกินไป จนบางทีไม่ค่อยจะถูกสถานการณ์ บางจุดของเรื่อง นักอ่านเขาจะรู้ของเขาอยู่แล้วค่ะว่า ควรลากหรือไม่ควร หรือบางคน จะเอาไปจินตนาการด้วย การลากเสียงก็เป็นจินตนาการอย่างหนึ่งเหมือนกัน อย่างเสียงของตก ฟ้าผ่า เสียงอะไรต่อมิอะไร ถ้าเน้นว่ามันต้องยาวจริงๆ แบบนี้ก่อนค่อยเขียนให้ลาก ถ้าลากบ่อยเกิน อาจทำให้คนอ่าน(บางคน) รำคาญได้ค่ 6.4 คำซ้ำ ปัญหาโลกแตกที่นักเขียน ไม่ใช่แต่เมย์ เป็นกันทั้งเมือง(เราด้วย เมื่อก่อน) คือเขียนคำนี้แล้ว ไม่รู้จะหาอะไรมาแทน เลยต้องใช้คำบ้าบอนี่ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนเกิดเป็นการซ้ำไม่รู้จบขึ้นมา เราแนะนำว่า พยายามหาคำให้หลากหลายเข้าไว้ค่ะ อย่าง “ร่าง” ในบางกรณีใช้ “กาย” “องคาพยพ”(ไม่แน่ใจคำนี้แฮะ เขียนงี้เปล่าหว่า) “สรรพางค์” หรืออะไรแทนได้อีกหลายคำ “ริน” ตัวละครเดียว คาแรคเตอร์เป็นหญิงชนบท นิสัยยังไง หน้าตายังไง สามารถเอามาแทนได้หมด ทั้งคำว่า “สตรีชนบท” “หญิงสาว” หรืออะไรสุดแต่จะคิดออก ในบางสถานการณ์ ใช้การกระทำเป็นคำแทนได้ค่ะสำหรับตัวละคร อย่างเช่นรินร้องเพลง วินถามว่าร้องเพลงอะไร ไม่จำเป็นต้องบอกว่า รินตอบว่า ก็ได้ แต่อาจใช้ คนร้องเพลงตอบว่า แบบนี้นักอ่านจะเข้าใจเอง ว่าคนร้องเพลงน่ะใคร เพราะในฉากนั้นก็มีคนร้องอยู่คนเดียว คำซ้ำน่ะบางทีก็เป็นข้อรำคาญสำหรับนักอ่านเหมือนกันนา 6.5 “ที่ ซึ่ง อัน” คำเชื่อมประโยคนี่ล่ะตัวดี อ่านแล้วจะร้องไห้เลยก็ว่าได้ คืออ่านตรงไหนก็เจอแต่คำว่า ที่ ที่ ที่ ที่ จนแบบ..คือบางอย่างไม่ต้องใช้ ที่ ก็ได้ ถ้าเป็นสถานที่ หรือสถานการณ์ (ตัวบุคคลก็ได้) ใช้ ซึ่ง อัน ก็ได้ หรือเอา ที่ ออก แล้วคิดหาคำอะไรมาใส่ให้กระชับหน่อย ถ้าเป็นคน บางจุดใช้ ผู้ ผู้ซึ่ง คนอันเป็น หรืออะไรแทนได้ แต่ขออย่างเดียว อย่าให้ไอ้เจ้าที่มันเกลื่อนนิยายแบบนี้แค่นั้นเอง จุดอ่อนที่สุดของนิยายเรื่องนี้อยู่ตรง “ที่ ซึ่ง อัน” นี่แหละค่ะ ข้อนี้ถ้าอยากได้แนว เราพอแนะนำได้ แต่นอกรอบน้อ สำหรับการใช้คำของเรื่องนี้ จากยี่สิบห้า เราให้สิบแปดค่ะ ภาพรวมของเรื่อง อยู่ในเกณธ์ดี พยายามอีกนิดน้อ เกือบจะดีมากแล้วล่ะ สามสิบคะแนนสุดท้าย เราให้ยี่สิบสองเอ้า มีอะไรติดต่อกันได้นอกรอบจ้า ขอบคุณนะคะที่ให้เราได้อ่านผลงานดีๆเรื่องนี้ รับรองจะติดตามต่อแน่นอนค่า แอทแฟนไปแล้ว แต่ไม่ขึ้น ไม่เป็นไรเดี๋ยวแอทใหม่ก็ได้ ขอบคุณมากค่า ปล. โชคดีในการทำนิยายส่งครูนะคะ ไรเตอร์ตัวน้อย๕๕ ส่งสำนักพิมพ์ด้วยก็ได้ อ่านน้อยลง
พันธะมาตา | 10 ธ.ค. 56
-
1
-
0
ความคิดเห็น