เมียลับสัญญาใจ

               “บุญ!” เสียงเรียกของคนที่เพิ่งมาถึงจุดนัดหมายไม่ได้เปลี่ยนความคิดของบุญสิตาถึงสิ่งที่เธอกำลังจะทำอยู่ไปแม้แต่น้อย เป็นคณินเสียมากกว่าที่เริ่มรู้สึกว่าอัตราการเต้นของหัวใจของเขาชะงักกับภาพที่ได้เห็น นั่นทำให้เขาเดินตรงเข้าหาแต่ยังไม่ทันจะถึงตัวเสียงหวานของอีกคน  ก็ดังต้านแรงลมที่เกิดจากพายุฝนออกมาเสียก่อน…

             “บุญยังจำได้ ตอนที่พี่ดินพาบุญมาที่นี่ด้วยกันครั้งแรก วันนั้นเราสองคนนั่งดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันที่นี่” วันนั้นเป็นวันที่เขาขอเธอเป็นแฟน อีกทั้งยังให้สัญญาว่าจะรักและปกป้องเธอด้วยชีวิต จะไม่ยอมให้ใครหรืออะไรมาทำร้ายเธอได้

        มันช่างน่าเสียดายที่สุดท้ายแล้วคนที่ทำร้ายเธอจนแทบจะหมดเรี่ยวแรงที่จะหายใจต่อ กลับเป็นคนที่ครั้งหนึ่งเคยสัญญาว่าจะปกป้อง

         “ถอยกลับออกมา! บุญพี่บอกให้ถอยออกมา!” คณินคำรามลั่นพร้อมทั้งพยายามจะก้าวเข้าไปหา หากแต่ทุกครั้งที่เขาก้าวเข้าไปใกล้หนึ่งก้าว บุญสิตาก็จะเดินหน้าไปหนึ่งก้าวเช่นกัน นั่นทำให้เขาหยุดเดิน

              “บุญ…”

            “แต่บุญไม่เคยโกรธพี่ดินหรอกนะคะ เพราะบุญรู้ดีว่าสิ่งที่พ่อของบุญทำกับพี่มันเลวร้ายแค่ไหน” เสียงหวานที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่ได้อยู่ในความคิดของคณินเลยแม้แต่น้อย สิ่งเดียวที่เขาปรารถนาให้มันเกิดขึ้นตอนนี้ คือขอให้เธอเดินกลับออกมาจากหน้าผาบ้าๆ นั่นซะ!

            “บุญ ฟังพี่นะ ค่อยๆ เดินกลับเข้ามา เรามาคุยกันก่อนได้ไหม” คำอ้อนวอนนั้นดูเหมือนจะได้ผลเมื่อร่างบอบบางยอมหันกลับมาเผชิญหน้ากัน แต่มันก็แค่นั้นเพราะเธอยังคงปักหลักอยู่ที่เดิมท่ามกลางพายุฝนที่ดูเหมือนจะโหมกระหน่ำหนักมากขึ้นเรื่อยๆ

   “บุญเปลี่ยนความจริงที่เกิดขึ้นในอดีตของเราไม่ได้! แต่บุญสามารถชดใช้ให้กับพี่ดินได้ และบุญจะทำมัน…” เธอไม่มีสิ่งใดจะมอบให้กับเขาอีกแล้วในตอนนี้ ในเมื่อทั้งตัวและหัวใจเธอก็ยกมันให้กับเขาไปหมดแล้ว และก็เป็นตัวเขาเองที่เป็นคนเหยียบย่ำมันจนไม่เหลือชิ้นดี

   “ถ้าบุญตาย…พี่ดินจะอภัยให้พวกเราสักครั้งได้ไหมคะ” คำถามนั้นกัดเซาะใจคนฟังจนปวดหนึบ แค่ฟังเขายังเจ็บขนาดนี้ อย่าฝันเลยว่าเขาจะยอมปล่อยให้เรื่องบ้าๆ นั่นเกิดขึ้น!

   “ไม่! อย่าพูดกับพี่แบบนี้ พี่ไม่ยอมให้บุญตาย ได้ยินไหม!” เขาอยู่ไม่ได้โดยไม่มีเธอ นี่คือความจริงที่จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงมันได้

   “ลาก่อนนะคะ พี่ดิน…” สิ้นคำลา ร่างบอบบางก็ปล่อยตัวไปตามแรงลมกรรโชกท่ามกลางเสียงร้องตะโกนก้องของอีกคนที่แม้จะวิ่งตรงเข้ามาหา ภาวนาต่อทุกสิ่งให้ถึงตัวเธอก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกิน

   หากแต่เขาก็คว้าได้เพียงความว่างเปล่า…

CR.SQW