ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 19 (100%)
บทที่19
เ้าวันใหม่ มาร์รู้ัวเลยว่าวันนี้นเอื่นสายมาเลยรีบวิ่ลมาาั้นสออบ้าน่อนะสั่ให้แม่บ้านาแฟมาให้นหนึ่แ้ว
"ะรีบอะไรนานั้นลู" ม๊าที่นั่ิบาหอมอยู่ถามึ้น
"็มันสายแล้วนิม๊า วันนี้ผ่าันไ้สิบโม้วย" มาร์รับาแฟมาื่ม่อะพูบอ
"แล้วใรใ้ให้แ ปั้มๆับหนูแบมแบมละ" ม๊าพูแวๆ
"ม๊าไ้ยิน" มาร์ถาม
"ั้แ่เริ่มนบ ใรใ้ให้แปั้มันในห้อน้ำ ีนะที่ไ้ยินไม่ัมา"
"ม๊าอย่าพูไปนะ ถ้าแบมรู้ว่าห้อน้ำมันไม่ไ้เ็บเสีย มาร์ายแน่ๆ" มาร์พูห้ามไม่ให้แม่อนพูเรื่อเมื่อืน เพราะนหลอนรัว่าห้อน้ำเ็บเสียแ่ริๆแล้วมันไม่ไ้เ็บเสีย
"ม๊าว่าไม่ทันแล้วละ" ม๊าี้นิ้วไปที่แบมแบมยืนอุ้มมาวินทาหน้าประูห้ออาหาร
มาร์หันไปมอ็เอสายาพิาอนรั อนนี้แบมแบมหน้าแเพราะวามเินและโรธนรัที่หลอนเรื่อห้อน้ำ
"่อยๆเลียร์ันนะลู" ม๊าลุออาโ๊ะ่อนะบบ่าลูายนเอแล้วเินไปอุ้มหลานายัวแสบอมาาแบมแบม
"ไอ้พี่มาร์! ไหนบอว่าเ็บเสียไ มึาย!" พอม๊าพามาวินออไป แบมแบมพุ่รไปหานรัทันที
"เออ พี่ แบมอย่า! โอ้ย!แบมพี่เ็บ แบมะ อพี่แบมมม แๆๆ แบมม" แบมแบมระาเนไท่อนะบีบอมาร์แล้วเย่าไปมา
"แบมปล่อยพี่่อน แๆ พี่มีเสผ่าันไ้ ปล่อยพี่่อนนะที่รั" แบมแบมปล่อยมือออาอมาร์่อนะมอ้อนมาร์ มาร์รวบเอวแบมแบมให้มานั่ัน
"เี๋ยวพี่ลับมา้อไ้ไหมรับ เพราะอนนี้มีนไ้รอพี่อยู่" มาร์วาาบนไหล่แบมแบม
"็ไปสิ แล้วปล่อยมือาเอวแบมไ้แล้ว แบมะไปหาลู" แบมแบมึมือมาร์ออ
"อย่ามัวแ่ิลู วันนี้เรามีเรียนไม่ใ่หรอ"
"........."
"โอเ เี๋ยวพี่ลับมา้อนะน้อนะ ฟอ ื่นใ่อนไปทำาน" มาร์ใ้มูไร้อและแ้มอแบมแบม่อนะหอมไปที่แ้ม่อนะทำท่าทาื่นอื่นใ
"ไอ้ผัวบ้า" แบมแบมพึมพำออมา
"เมื่อี้พูว่าไนะ"
"ป่าว"
"เี๋ยวลับมา้อ อย่าพึ่หายอนนะและอย่าอนพี่มาว่าเิมละ เพราะอนนี้ีวินไ้สำั ไปแล้วรันะรับเมียสุที่รั ุ๊บ" มาร์พูบ่อนะุ๊บปาอวบๆอร่าบา แบมแบมทำท่าะบแ่มาร์หลบไ้่อนแล้ววิ่ออารนั้นทันที
"ไอ้หมอบ้า นับวันยิ่แปล นบ้าอะไรมีสั่ห้ามหายอนแล้วยัมาบอะลับมา้อ เรามีผัวสิีป่าววะ" แบมแบมบ่นพึมพำ่อนะเินึ้นไปอาบน้ำแ่ัวเพื่อเรียมไปมหา'ลัยเพราะนมีเรียน่วบ่าย
นับวันหมอมาร์วรไปปรึษาหมอเพาะ้านที่หมอมาร์ำลัเป็นอยู่นะ
นี้เป็นรั้แรที่หมอมาร์ลับเ้ามาทำที่โรพยาบาลที่นเอเยทำานับลุ่มเพื่อน่อนที่ะถูโยย้ายให้ไปเป็นอาารย์ที่มหา'ลัย
"สวัสี่ะุหมอ ่วนี้ไม่่อยไ้เ้ามาที่โรพยาบาลเลยนะะ" พยาบาลสาวสวยที่เยทำหน้าที่ัาริวนไ้หน้าห้อรวนหมอมาร์เมื่อ่อน
"รับ ่วนี้ผมยุ่ับเรื่อารสอนหนัสือและลูเมียนะรับ" มาร์อบพยาบาลนนั้น่อนะเินไปที่ลิฟ์อผู้บริหารโรพยาบาล
ั้นบนสุอโรพยาบาลเป็นั้นอผู้บริหารโรพยาบาล นที่ะไ้ึ้นมาั้นนี้ไ้้อไ้รับอนุาหรือมีหน้าที่ที่ผู้บริหารัไว้
"สวัสี่ะุมาร์" เลาหน้าห้อทำานอป๊า ล่าวทัทายน
"รับุเรนา ผม้อผ่าัเสพิเศษเวลาเท่าไร"
"11โม่ะ นี้้อมูลนไ้่ะ นไ้ถูส่ัวาโรพยาบาลรัมาไ้สอวันแล้ว่ะ"
"อืม ผมว่าเรารอ11โมไม่ไ้หรอ สั่น้าล่าให้เรียมห้อผ่าัไ้เลย เพราะโรหัวใไม่เยรอเวลา"
"่ะุมาร์" เลาสาวานรับ่อนะ่อสายไปหานที่รับหน้าที่ัห้อผ่าั
มาร์นั่ศึษา้อมูลนไ้ไปเรื่อยๆ่อนะลไปูนไ้ที่ห้อพั่อนเรียมัวผ่าั
(่อ)
้านแบมแบม
อาทิย์ที่สออารเรียนในรั่วมหา'ลัยอแบมแบมและมัน็ยัไม่ินเท่าไรับารเรียนสามถึสี่ั่วโมิในวิาเียวเพราะอนเรียนมัธยมมันะเรียนั่วโมละัวหรือสอัวบ้าแ่พอเ้ามหา'ลัยมามันแ่าันสินเิ
"แบมแบมทานี้" แบมแบมหันไปมอามเสีย็ยิ้มว้าทันทีที่เห็นเพื่อนัวเล็ที่นรู้ัอนปมนิเทศ
"มานานยั" แบมแบมวาระเป๋าสะพายลบนโ๊ะ่อนะนั่ล
"ไม่นานเท่าไร แล้ววันนี้ทำไมมาสาย เราเยเห็นแบมแบมมา่อนเราั้รึ่ั่วโม" เพื่อนัวเล็ที่ทัแบมแบมถามึ้น
"็มั่วทะเลาะับหมาที่บ้านนะสิ พูแล้วึ้นเลย" แบมแบมทำหน้าาโรธแบบริๆ แ่ะรู้ัวไหมว่าัวเอำลัทำให้นนหนึ่ยิ้มามับท่าทาที่น่ารัอน
"สสัยหมาัวที่แบมแบมว่าะัวให่หน้าู ลอยแเ็มอเลย ริริ"
"รินิว!" แบมแบมทำหน้าาโรธและอนใส่รินิว
"โอ๊! ไม่อนเานะ เาบปาัวเอ็ไ้ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ นี่เาบปาัวเอสามทีเลยนะ" รินิวพยายาม้อแบมแบมและบปาัวเอเบาๆสามทีเพื่อเรียรอยยิ้มอแบมแบมับมา
"หึหึ ฮ่าา ทำบ้าอะไรอนาย เ็บไหมละ" แบมแบมถึับลั้นำับารทำโทษัวเออรินิว
"เ็บสิ แ่แบมแบมยิ้ม รินิว็ีใแล้ว ยิ้ม~" รินิวียิ้มหวานให้แบมแบม แบมแบมถึับส่ายหัวให้ับวามน่ารัอเพื่อนัวเล็อน
"เอะ! นายยิ้มอะไรอนาย" รินิวหันไปเห็นหนุ่มหล่อประำห้อเรียนที่ำลันั่ยิ้มนั่ำอยู่รมุมห้อิประู แบมแบมเอ็หันไปมอเ่นัน
"ป่าว" เสียทุ้มแหบอบ
"็เห็นอยู่ว่านายำ" รินิวเริ่มึ้นเสียนแบมแบม้อพูห้ามเพราะมันใล้เวลาะเรียนแล้ว
"รินิว หยุ! ปล่อยเาไปเถอะ ไ้เวลาอาารย์ะเ้าสอนแล้ว"
"แ่.....็ไ้ แบมแบมอร้อไหวนะถ้าไม่ั้นนายโนแน่" รินิวอบแบมแบม่อนะหันไปี้ทาอีน
"เราอโทษแทนเพื่อนเรา้วย" แบมแบมพูบ็้มหัวให้่อนะหันมาสนใเพื่อนัวเล็ที่นั่ทำหน้าบุไม่รับอยู่
ส่วนผู้ายนนั้น็พยัหน้าให้แบมแบมเป็นเิบอว่าเ้าใและไม่เป็นไร
'มึอบแบมแบมหรอ'
'อืม ผู้ายอะไรวะหน้ารัว่าผู้หิอี ูว่าูะีบแบมแบม' ผู้ายนนั้นยยิ้มมุมปาทันทีที่พูบ
สามั่วโมในารเรียนวิาระบบทาเินหายใับอาารย์ยุนอาสุสวยแ่แอบโหนิหน่อย ีนะวิานี้มาร์เยสอนแบมแบม้าวๆแล้วเลยทำให้เ้าใบ้า
"แบมแบมเ้าใไหม รินิวมาๆอะไร็ไม่รู้ระบบทาเินหายใส่วนบนส่วนล่า" แบมแบมยิ้มำๆ
"นี่นาอาารย์ยุนอาแ่บอรายละเอียพื้นานให้เราฟัเยๆนะ นี่ยัไม่ลลึเ้าเนื้อหาริๆอเรื่อนี้เลยนะ แ่นี้ทำเป็นบ่น เรา็เห็นรินิวบ่นทุวิาที่อาารย์สอน"
"็รินิวไม่ไ้เ่เหมือนแบมแบมนิ เรียนวิาไหนเ้าใหม อย่าับเยเรียนมา่อน หรือแบมแบมิ่วมา" รินิวี้หน้าถามทันที
"ะบ้าหรอ เรา็พึ่มาเรียน ริๆเราอยาเรียนนิเทศมาว่าแ่มีนอยาให้เราเรียนหมอนะ" แบมแบมนึถึวันที่นอมาร์เรียนนิเทศแล้ว็โนร่าสูปิเสธไม่อยาให้เรียน เพราะลัวแบมแบมบมาทำานในวารลัวนนู้นนนี้มาีบ ถ้าพูภาษาาวบ้าน หว
"แฟนหรอ ีั แสว่าแบมแบมมีแฟนเป็นหมอหรอ" แบมแบมพยัหน้า รินิวทำท่าทาใ
"ใอะไรนานั้น"
"เราเอ็อยามีแฟนเป็นหมอเหมือนัน ถึไ้มาเรียนหมอไ" รินิวบอแบมแบมแล้วทำท่าทาเพ้อฝัน
"อะไรที่เรียนหมอเพราะอยามีแฟนเป็นหมอ?" แบมแบมถามรินิว
"ใ่ๆ วามฝันอเราเลย แ่รินิวไม่ไ้น่ารัเหมือนแบมแบม รินิวไม่ไ้มีแฟนเป็นหมอแน่เลย เพราะหมออบนน่ารั" รินิวทำหน้าเสีย แบมแบมถึับส่ายหัวให้ับวามิแปลๆอรินิว
"เพ้อฝันอยู่ไ้ ไปลับบ้าน" แบมแบมพูว่ารินิว่อนะบอให้รินิวลับบ้าน
"เา็ไม่อยาให้มันเป็นสิ่ที่เพ้อฝันหรอ แ่เาอยาให้มันเป็นริัหา" รินิวที่เินามหลัแบมแบม็ยัไม่หยุพูเรื่อที่ัวเออยามีแฟนเป็นหมอ
"อยามีแฟนเป็นหมอริๆ?" แบมแบมถามย้ำอีรั้ รินิวพยัหน้าอย่ารัวๆ
"ั้นแบมแนะนำให้รินิวรู้ัใรนหนึ่ แ่แบมว่ารินิวรู้ัแล้วและ หึหึ" แบมแบมพูบอ่อนะำในลำอ
"ใรหรอ"
"ยัไม่บอ รอให้เวลามันเหมาะสม่อนเี๋ยว่อยรู้" แบมแบมหันไปบอรินิว
"ิ! ็ไ้ั้นเราไป่อนแล้วเอันพรุ่นี้ บ๊ายบาย" รินิวโบมือลาแบมแบม่อนะเินออนอึไป ส่วนแบมแบมรอินยอเรียนเสร็เพราะวันนี้ินยอและเบีะลับิน้าวเย็นที่บ้าน
"ยัไม่ลับอีหรอ" แบมแบมเยหน้าาโทรศัพท์เพื่อมอนที่ทัน
"อืม....."
"อ่อ เราื่อเวย์ เราเป็นเพื่อนร่วมห้อับนาย" เวย์ที่แนะนำัวให้แบมแบมรู้ั็ลนั่้าๆแบมแบม
"ยินที่ไ้รู้ั เราื่อแบมแบม" แบมแบมยื่นมือเพื่อเป็นารทัท้ายแบบฝรั่ที่เาทำัน
"ื่อน่ารัั แ่นน่ารัว่า"
"นายพูว่าอะไรนะ" แบมแบมหันไป
"ป่าวไม่มีอะไร" เวย์พูปิเสธทันที
"อืม"
เวย์ยันั่มอแบมแบมเล่นโทรศัพท์อยู่แบบนั้น
'ันะีบนายยัไีนะแบมแบม"
อย่าหาสาระาฟิเรื่อนี้ ระบบทาเินหายใ รู้นิหน่อยๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น