เนตรสวรรค์จ้าวพิภพ - นิยาย เนตรสวรรค์จ้าวพิภพ : Dek-D.com - Writer
×

    เนตรสวรรค์จ้าวพิภพ

    เด็กหนุ่มตาบอดนามจินฟงซึ่งตั้งแต่เค้าเกิดมาได้สิบห้าปีนั้นต้องอยู่ในความมืดมิดไร้การมองเป็นแต่แล้วอยู่มาวันนึงตัวเค้าต้องเปลี่ยไปเพราะจอมมารที่ท้าทายสวรรค์ได้พ้ายแพ้ให้กับผู้นำของสรวงสวรรค์

    ผู้เข้าชมรวม

    23,544

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    57

    ผู้เข้าชมรวม


    23.54K

    ความคิดเห็น


    198

    คนติดตาม


    1.33K
    จำนวนตอน :  19 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  23 มิ.ย. 60 / 18:07 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ในถ้ำแห่งหนึ่งที่อยู่บนดวงจันทร์ได้มีชายชราคนหนึ่งนั้งเข้าชาญอยู่เพียงผู้เดียวในที่แห่งนี้ ตัวของชายชราผู้นี้ที่ได้เลือกมาเข้าชาญที่นี้เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ตัวเค้าไม่สามารถควมคุมพลังของเค้าได้จนต้องปีกตัวออกมาจากที่ผำนักจากสรวงสวรรค์ ที่ๆเป็นสถานที่ที่เค้าปกครองอยู่ 

       ทุกรอบหนึ่งหมื่นปีตัวเค้าต้องออกจากสรวงสวรรค์เพื่อปลดปล่อยพลังที่เค้ากักเก็บไว้ เพราะถ้าให้มันระเบิดพลังนะที่นั้นโลกทั้งใบและสรวงสวรรค์อาจจะมลายหายไปเลย ตัวมันจึงต้องออกมาจากที่นั่นเพื่อระบายพลังที่เกิบสั่งส่มไว้นับหมื่อนปีออกมา

      .......นี่ก็ใกล้เวลาเหมาะสมแล้วสินะงั้นมาเริ่มกันเถอะ....!!!ชายขราอุทานขึ้นมา

      ชายชราเริ่มปลดปล่อยพลังของเค้าทันที่ พอพลังที่เริ่มปลดปล่อยจากตัวเค้าทุกสิ่งอย่าที่สำผัสกับพลังถึงกับสลายกายเป็นผุยผง จนเวลาผ่านไปสิบลมหายใจดวงจันทั้งดวงก็มลายหายไปในทันที ดีที่ดวงจันทร์ดวงที่ตัวชายขรามาปลดปล่อยพลังนั้นเป็นแค่ดวงจันทร์ของดาวเคราะดวงอื่นที่ไม่ได้ใกล้กับโลกนัก และมันก็ยังมีขนาดใหญ่เท่าดาวเคราะใกล้เครียงด้วย
      พอชายชราปลดปลอยพลังเสร็จแล้วตัวเค้าก็ทะยานกลับสรวงสวรรคทันที ดีที่หลังจากตัวเค้าปลดปลอยพลังออกไปนั้นก็ยังเหลือพลังส่วนหนึ่งเพื่อที่จะกลับ 
      พอมาถึงหน้าประตูขนาดใหญ่ซึ่งเป็นทางเข้าสู่สรวงสวรรค์นั้นตัวชายขราที่กำลังจะก้าวเท้าเข้าประตูก็ต้องกระเดนออกมาสามก้าว ชายชราแปลกใจที่ตัวเค้าไม่สามารถที่จะเดินเข้าไปได้ ตัวของชายชราลองเดินเข้าอีกหลายครั้งแต่ตัวเค้าก็ยังไม่สามารถเข้าไปได้ ด้วยความโมโหตัวชายได้เปล่งเสียงอันดันออกไป

    ....ใครช่างกล้ามาผนึกประตูสวรรค์ไม่ให้ข้าเข้าไปหะ จงโผ่หัวมารับโทษทันบัตรเดียวนี้....??

       หลังจากที่ชายชราได้ตระโกนถามออกไปก็ได้มีเหล่าคนบินมาทางเค้าหลายคนและได้มีคนผู้หนึ่ท่าทางอายุ40ปีบินมาทางชายชราพร้อมทั้งคราวะแก่ชายชราทันทีที่พบเจอ

    ....ท่านพ่อท่านกลับมาแล้ว ดีเลยท่านกลับมาได้ทันเวลาจริง....!!!

       หลังจากชายชราได้ยินสิ่งที่ลูกชายของเค้าเอยมาตัวเค้าก็ถามอย่างแปลกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

    .....หลงหวังเกินเรื่องอันไดขึ้นทำไม่เจ้าถึงพูดว่ามาทันเวลา เจ้าอย่าบอกข้านะว่าพวกเผ่าปีศาจหาญกล้ามาท้าทายสวรรค์อีกครา....???

    ....ไม่ใช้เช่นนั้นพระบิดาที่ตัวข้านั้นบอกว่าท่านมาได้เวลานั้นมันหมายความว่ามันถึงเวลาที่ตัวท่านต้องสละตำแหน่เจ้าสวรรค์แล้วต้างหาก....ออ้อีกอย่างตอนนี้ท่านไม่ใช้มหาเทพแห่งสรวงสวรรค์แล้วนะแต่ท่านคือจอมมารที่คิดจะมาท้าทายสวรรค์จนตัวข้าต้องมาปราบปรามเอง555555.....

    ......หลงหวังนี่เป็นแผนการของเจ้าหรือนี่ ไม่น่าเล่าว่าทำไมตัวข้าถึงเข้าประตูสวรรค์ไม่ได้ที่แท้เจ้าก็วางแผนชั่วนี้ขึ้นมานี่เอง เสียแรงว่าเจ้าเกิดอยู่บนเผ่าสวรรค์แต่กับมีใจคิดคดกับข้าเยี่ยงนี้เสียแรงจิงๆที่เจ้าเกิดเป็นลูกของข้า.....

    ....ท่านพ่อท่านพูดมาอย่างนี้ก็ไม่ถูกต้องซะทั้งหมดนะ ใครใช้ให้ท่านอยู่ปกครองสรวรรค์นับหลายปีกันเหล่า ตัวข้าซึ้งเป็นบุตรของท่านแท้ๆท่านยังไม่ยอมยกราชบรรลังให้ซะที่ ตัวท่านที่วันๆเอาแต่ก่อสงครามกับพวกเผ่ามารและอสูรนี่ยังรามไปถึงพวกเผ่าปีศาจอีกตัวท่านนั้นหมดความเป็นผู้นำตั้งนานแล้วตั้งแต่ที่ท่านส่งพวกทหารสวรรคทั้งหลายไปตายเยี่ยงพวกมนุษย์ไร้ค่าเยี่ยงนั้น
    จิงอยู่ที่ท่านนั้นทรงพลังแต่มันไม่ใช้วันนี้วันที่ท่านปลดปล่อยพลังที่เก็บสั่งสมมานับหมื่นปี จนทำให้ท่านตอนนี้นั้นมีพลังขั้นแค่สรรสร้างเท่านั้น วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ท่านจะได้เยียบย่างเข้าสู่ที่นี่ลาก่อนท่านพ่อที่รักของข้า มหาเทพผู้สูงส่ง...ไม่ใช้สิจอมมารหลงชิง5555555....

      หลงหวังกร่าวจบตัวเค้าก็ใช้พลังระดับฟ้าสวรรค์ซึ่งเป็นขั้นสูงสุดที่หาอะไรมาเปรียบได้ทันที ตัวของหลงหวังพุ้งเข้าใส่กลางอกของหลงชิงจนทำให้หัวใจของเค้าต้อหลุดอกมาจากตัว แต่ยังไงหลงฃิงก็ยัไม่ตายทันที ตัวเค้ารีบกระโดดถอยไหลังไปตรงขอบลานทางเข้าประตูสวรรค์ และก็ทิ้งตัวตกลงไปยังเบื่องล่าง

      ตัวหลงหวังที่เห็นว่าพ่อของเค้าตกลงไปนั้นก็ไม่ได้ตามติดไปตัวหลงหวัแค่ยืนมองตามไปเท่านั้นพร้อมกับยืนนิ้งอยู่กับที่พร้อมทั้งเอ่ยคำที่แผ่วเบาออกมา

    ....ลาก่อนท่านพ่อของข้า ลาก่อนเจ้าสวรรค์ ลาก่อนจอมมารหลงชิง......

      หลังจากที่มหาเทพหลงชิงได้หล่วงหล่นจากสวรรค์หนึ่งในเทพชราที่ติดตามมาก็เข้ามาหาหลงหวังทันที

    ....ท่านจอมเทพหลงหวังท่านปล่อยให้มหาเทพหล่วงหลนไปอย่างนี้จะดีหรือท่านแล้วเนตรสวรรค์สร้างภพที่อยู่ในตัวของมหาเทพหลงชิงท่านยังไม่ได้ช่วงชิงมาไว้กับตัวเลยแล้วอย่างนี้ท่านจะเป็นมหาเทพปกครองสวรรค์ได้ยังไงหละท่าน

       ตัวหลงหวังพอได้ยินเทพชราเอ่ยมาเยี่ยงนั้นตัวเค้าก็ยิ้มอย่างผ่อนครายพร้อมหันมาเอ่ยกัน
    บเทพชราผู้นั้น

    ....ท่านเทพดาราก็กังวนเกินไปแค่เนตรสวรรค์สร้างภพมันไม่ใช้อุปสักกับตัวเราเลยแม้แต่น้อย แล้วอีกอย่างใครอยากไปได้ของที่มันชอบย้อนมาทำลายเจ้าของด้วยเล้าปลอยให้มันดับสูญไปพร้อมพระบิดาของข้านั้นแหละดีแล้วท่านอย่ากังวนให้มากเลย แทนที่ท่านจะกังวนเรื่องของเนตรสวรรค์สร้างภพท่านน่าจะสมควรเอาเวลาไปจัดงานเฉลิมฉลองให้กับเหล่าเทพทั้งหลายดีกว่า และก็อีกอย่างท่าควรจะรวบรวมเหล่าเทพจากตำหนักทั้งสี่ที่คอยดูแลเรื่องสงครามกับพวกชั้นต่ำเหล่านั้นให้มาหาเราด้วยเราจะยกเลิกสงครามที่ไร้สาระนี้ซะที
    พอเทพชราได้ยินที่หลงหวังบอกตัวเค้าก็ทำความเครารพทันที
    ......ตัวข้าน้อมรับคำสั่งท่านมหาเทพ....
    #######################
    เป็นอีกเรื่องที่ลองแต่งคับยังไงก็แนะนำกันเข้ามาได้นะคับผม




      

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น