ลำดับตอนที่ #36
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : [Valentine's Special] ของขวัญแฮนด์เมด
เพราะวันนี้ือวันแห่วามรั แมวลั่มเลยเอาวามรัมาเสิร์ฟแบบัเ็ม เอาให้เหม็นวามรัันไป้าเลย่ะ 55555
----
อนพิเศษวันวาเลนไทน์… อวัแฮน์เม
“พลอย ื่นไ้แล้วรับ…”
เสียนุ่มๆอเปรมัอยู่้าหูเรียพลอยให้หลุานิทรา
“...อืม ทำไมื่นเ้า วันนี้วันอะ…”พลอยยัไม่ทันถามนบ็เห็นำอบว่าวันนี้วันอะไร
เปรมยิ้มว้า เสิร์ฟอาหารเ้าให้เธอถึบนเีย บนแพนเ้ือหัวใสีแวให่ มีสอเบอรี่หั่นเป็นรูปหัวใวาเรียอย่าอลัาร
“เนี่ย เปรมั้ใทำให้พลอยเลยนะ Happy Valentine’s Day รับ”
“...อืม อบในะ”พลอยมอวามระือรือร้นอน้าหน้า อปวหัวึ้นมานิๆไม่ไ้
ลืมไปสนิทเลยว่าวันนี้วันวาเลนไทน์…
“ินันเถอะ รับรอว่าอร่อยว่าทุวันเพราะวันนี้เปรมใส่วามรัลไปในแพนเ้นล้นออมาเป็นรูปหัวใเลยเห็นไหม…”
“อือฮึ…”
ัหัวใารึ่ ัแพนเ้ที่เธอเรียมแบทเทอร์*ไว้ในู้เย็นสำหรับมื้อเ้าเสมอๆเ้าปาำหนึ่ ัอีำป้อนให้นที่มอเธอาหวานเื่อม
“วันนี้พลอยอยาทำอะไรบ้า…”เปรมถาม้วยวามาหวั
“ทำาน”
่วนี้พลอยำลัเรียมผลานที่ะนำไปออนิทรรศารที่ัร่วมับเพื่อนๆและรุ่นพี่ที่รู้ัสมัยมหาวิทยาลัย เพราะอย่านี้เลยออบ้านแ่เ้า ลับบ้านึื่นทุวัน เธอไม่ไ้ทานมื้อเย็นับเปรมมาราวๆอาทิย์นึแล้ว
“เปรมไม่ไ้ิน้าวับพลอยมาสิบวันแล้วนะ”เปรมทำปาว่ำ ท่าทาอนแบบเ็เล็ทำเธอแอบรู้สึผินิๆไม่ไ้
“อโทษนะ... ่วนี้านมันเร่ ิพัน้วย”
“ิพันมาั้หลายวันแล้วนะ ไม่รู้ล่ะ วันนี้เปรมอยาไปินเนอร์ที่ le paradise”
“็ไปสิ”
เปรมอยาไปแล้วทำไม้อมาอแับเธอ
“เปรมไม่ไ้อยาไปนเียว เปรมอยาไปับพลอยนี่…”
เปรมเ้าใว่าเธอิอะไร เายโ๊ะวาอาหารเ้าออาเีย ระโนเ้ามาอเอว นัวเนียไม่ยอมให้เธอหนีไปไหน
“...มีัวเลืออื่นไหม”พลอยรู้ว่านัวาแผนอย่าเปรมประภาสวาแพลนไว้มาว่าหนึ่เสมอ
“ไปูหนััน”
“ไม่เอา ูหนัหลัเลิาน พลอยหลับั้แ่ห้านาทีแรแน่ๆ”
“ั้น็อปปิ้ที่ห้า”
“โฮม็อปปิ้้วยันสนุว่าเยอะเลย”
“เินูนิทรรศารที่หอศิลป์”
“ี้เียฝ่ารถิ แล้วถ้าเอนรู้ัพลอยึ้นมาะวุ่นวายเปล่าๆ”
“ั้นพลอยอยาทำอะไรรับ”
“อยู่บ้านเยๆ”
่วโหมานแบบนี้ พลอยไม่ไ้มีพลัานไปทำอะไรอย่าอื่นมามายนั สิ่ที่้อารที่สุือารไ้นอนโ่ๆอยู่บ้าน ไม่ใ่ออไปทำอะไรที่ไหน
“ไม่เยๆสิ นี่วันวาเลนไทน์นะ…”เาอแ
“แล้วเปรมอยาทำอะไร เอาที่ไม่้อออาบ้าน”เธอยอมแพ้
“อืม… ไม่ออ้านอ็ไ้ ินเนอร์ที่บ้านแบบนี้แะอวัที่เปรมเรียมให้พลอยสะวว่าล่ะ”เปรมทำหน้ารุ้มริ่ม
“บอไว้่อนปีนี้ไม่เอาเปรมผูโบว์เหมือนปีที่แล้ว”พลอยมอนที่เอาหน้าุพุเธอ้วยวามระแว
“โธ่ อันนี้อวัิ้นไฮไลท์เลยนะ พลอยไม่อบเหรอ ิ้นนี้ลิมิเ็ หาที่ไหนไม่ไ้อีแล้วนะ”
“...”
ไม่้อบอ็น่าะรู้ว่าอนนี้เธอมอเา้วยวามเอือม
“ฮ่าๆๆ โอเ เปรมยัมีอวัอีหลายิ้นเลย เปรมั้ใทำเอเือบทุิ้นเลยนะ เพราะั้นวันนี้รีบลับบ้านนะ”
“เ้าใแล้ว”
“เปรมะรอแะอวัอพลอยนะรับ”เาผุลุึ้นมาหอมเธอฟอให่ ่อนหอบานเปล่าออไปเ็บ
“...”
พลอยะบอเปรมไ้ยัไว่าเธอไม่ไ้เรียมอะไรไว้เลย
“อืม… อไม้… าร์… อวัิ้นที่หนึ่ ิ้นที่สอ… ิ้นสุท้าย อา… ให้ายสิไปรษีย์ไทย…”
เปรมนั่วปาา ไล่เ็ลิส์ที่เาเรียมไว้สำหรับวันแห่วามรั ทุอย่าเรียบร้อยยเว้นอวัพิเศษที่เาสั่ื้อทาเน็
พัสุวระมาถึแล้ว แ่สถานะล่าสุที่เาูเมื่อวาน มันยั้าอยู่ที่ไปรษีย์
๊อๆ
“เิรับ”
เปรมรีบเ็บเ็ลิส์ไว้ใ้แฟ้มเอสาร ยุบหน้าอที่ำลัะใ้ิามสถานะพัสุลเมื่อเลาส่วนัวเาะประู
“ุเปรม หมายับพัสุ่ะ”านาเินเ้ามาพร้อมหมายและล่อพัสุเรียบๆ
“อบุรับพี่านา”
“ือ ุเปรมะ… ุเปรมเอาุแมือไปทำอะไรเหรอะ ุำรวสาว ุนัเรียน ุพยาบาล้วย…”เลาสาวลั้นหัวเราะ
“รับ?...”
รอยยิ้มบนหน้าเาแ็ทื่อ หาาทันเห็นว่าร้าน้าออนไลน์ที่เาำับให้ ‘ส่อมาในบรรุภั์ที่ึูสายาน้อยที่สุ’ ลืมึใบรายารสั่ื้อออาหน้าล่อ…
ว่าพัสุล่อนี้ะมาถึหน้าห้อเา ไม่รู้ี่นแล้วที่เห็นว่ามีอะไรอยู่ในล่อนี้…
“เอ หรือเ้าส่มาผิรึเปล่าะ ให้านาเอาไปทิ้ไหมะ”านาหลุำออมานิหน่อยเมื่อเห็นใบหน้าเหลอหลาอเ้านาย
“...ใส่รายละเอียมารบนานี้ไม่น่าะส่ผิแล้วล่ะรับ ไม่้อเอาไปทิ้หรอรับ เพื่อนผมน่าะว่าันเินเหุ… เี๋ยวผมเอาหลัานไปามหาัวผู้ร้ายเอ อบุพี่านามารับ”
เปรมถอนหายใ โหาไม่ระพริบ โบ้ยให้เพื่อนแบบเนียนๆ
“เ้าใแล้ว่ะ… านาะรีบไปแ้่าวให้นะะ”เลาสาวให่ล่าถอยออาห้อทำาน
เมื่อประูปิล เปรมเปิหน้าเพร้านเพื่อรีวิว้วยอารม์ยาะบรรยาย แน่นอนว่าร้านนี้ไม่ไ้ห้าาวาเา
ใ่ว่าเปรมอยาะสั่พัสุมาส่ที่ทำาน แ่ถ้าเาเียนที่อยู่ให้ไปส่ที่อนโ พลอยะเป็นนรับพัสุที่ส่มา ถ้าเป็นอย่านั้น็ไม่เอร์ไพรส์น่ะสิ
ยัไม่ทันรีวิวเสร็ โทรศัพท์บนโ๊ะ็ัึ้น
“ไอ้ี๋… ึ้นมาุยับป๊าหน่อย”ุปิิพูแ่นี้แล้ววาสายไม่รอำอบรับาลูาย
วามเร็วและวามแรที่นิ้วลไปเพิ่มึ้นนไ้ยินเสียรัวแป้นพิมพ์ ส่รีวิวแล้วโยนล่อเ้าปัหาทิ้ลพื้นระบายอารม์ แ่็วิ่ไปหยิบมาเ็บไว้ีๆแทบไม่ทัน
หวัว่าอ้าในะใ้านไุ้้ม่าับารที่เาโนป๊าเรียไป่านะ
“...แ่นี้็พอแล้วมั้…”
พลอยมอนามะ็อโแลฝีมือัวเอ้วยวามพอใ วา็อโแลไว้ในู้เย็น ะว่าเ้าไปทำานในสูิโอ เลิานอนเย็น็เอาลับไปให้เปรม
“ออไปทำอะไรุัในรัวนานสอนาน”
พี่ันยัะมัเม้นอยู่ับารปาสีลบนผ้าใบ วาลึโหลเหมือนีวินี้ไม่เยไ้รู้ัำว่านอน
“อิน ทำเผื่อทุนเลย อยู่ในู้เย็นอย่าลืมออไปินล่ะ”นอา็อโแล เธอไม่ลืมเรียมอินอื่นๆไว้ให้เหล่าพี่าย พลอยนั่ลรมุมอัวเอ ั้สมาธิ ม่อมัวเอลไปในานนลืมโลภายนอ
“ไอ้พลอย วามือไ้แล้ว ถ้าไม่ออมาไอ้พวนี้ะินหมแล้วนะ”
เธอสนใรอบัวอีรั้เมื่อพี่ันะโนเรียให้ออไปหาอะไริน
“รู้แล้ว”
รีบลรายละเอียอีเล็น้อย่อนวามือ เย็นมาแล้ว อีสัแป๊บเปรมโทรมาามเธอลับบ้าน…
เ็บ้าวอเรียมเินทาลับ เินออไปหาเหล่าายโสทั้สี่ในห้อรัว
“น้อพลอยมาเร็ว… ็อโแลอร่อยมาๆ เลยล่ะ”
ปราบไพรินทร์ยิ้มหวาน ปาเี้ยวุ้ยๆ ในมือยัมี็อโแลที่เธอทำ
“บรราอวัวันวาเลนไทน์ที่ไ้มา อน้อพลอยอร่อยที่สุเลย อบุมานะรับ”
พี่บีมยนิ้วให้ ส่วนพี่สิโ้มหน้า้มาหยิบ็อโแลเ้าปา ู็รู้ว่าอบมา
“...”
ำว่า็อยับรรยายวามรู้สึพลอยในอนนี้ไ้ไม่หม มอพี่ันนัู่นิ้วที่เปื้อนผโโ้ ับพี่ายอีสามนที่ยัไม่หยุทาน ไ้แ่ยืนอึ้อยู่ที่เิม
“มาิน้วยันิไอ้พลอย เอ็อุส่าห์ทำั้นาน แหม่ ไม่ิว่าเอ็ะสนใวันวาเลนไทน์ับเ้า…”
พี่ันเอ่ยวน่อนะนึอะไรไ้ หันวับมามอหน้าเธอเหมือนเห็นเ้ารรมนายเวร อ้าปาพะาบๆ รู้ึ้ถึวามผิพลาอัวเอ
“อรับโทรศัพท์แป๊บนึนะะ…”พลอยหยิบโทรศัพท์ที่ส่เสียร้อััหวะ เินออมานลับสายาเหล่าหมีหนุ่ม
“ฮัลโหล…”
“พลอย ลับบ้านไ้แล้วรับ”เป็นเปรมที่ส่เสียร่าเริมาามสาย
“อเวลาอีแป๊บนึ...ัั่วโม...”
“ไม่เอา เสียเหนื่อยนานี้ยัะทำานอีเหรอ ลับเถอะ เปรมรออวัอยู่นะ”
พลอยอยาะหัวเราะทั้น้ำา เธอไม่ไ้เหนื่อยาน แ่ำลั็อที่อวัโนหมีหิวโสี่ัวปล้นไปแล้ว่าหา
“แ่ว่า…”ถ้าลับ้าสัั่วโม็ยัพอะทำใหม่ทัน...
“ไม่แ่แล้วล่ะ ให้เวลาลับบ้านั่วโมนึ อีห้านาที้อออาบ้านพี่ันแล้วนะ”
“...”
“เปรมะทำับ้าวรอนะรับ แ่นี้่อนนะ บาย”
เปรมวาสายไปแล้ว แ่พลอยยัยืนอยู่ที่เิม
“พลอย พี่อโทษ… เห็นเอ็บอว่าอินอยู่ในู้เย็น มันมีแน์วิับ็อโแล ือพี่หิวมา เบลอมา้วย็เลย…”
พี่ันอออมาหาเธอ ุเ่าละล่ำละลัสารภาพวามผิ
“...ินหมแล้ว?...”
เสียอเธอมันระโหยโรยแรนทัเทพัวหลีบ ยื่นล่อน้อยที่อุส่าห์เหลือ็อโแลิ้นพอีำอยู่สามิ้น…
“นี่ือสมบัิสามิ้นสุท้ายที่้าปป้อไว้ไ้อรับนายหิ”
“...”
พลอยยื่นมือสั่นเทาไปรับล่อามือรุ่นพี่
“พลอย เอ็ะถีบพี่ัที็ไ้นะ อย่ายืนอึ้ี้ิ ใไม่ีเลย”
“่าเถอะ ินไปแล้ว็แล้วไป ไม่้อบอพี่ๆสามนหรอ… พลอยลับ่อนนะ”พลอยเินลอยออาบ้านพี่ัน ไม่สนสายารู้สึผิอรุ่นพี่
“ลับมาแล้วเหรอ ำลัะโทรามเลย”เปรมรีบพุ่มาบัไม่ให้เธอเห็นภายในห้อ
“อืม…”
พลอยานรับ หลัออาบ้านพี่ันสัพัเธอ็ั้สิไ้ ทำใับ็อโแลที่ถูินโยเหล่าหมีที่ไม่รู้เรื่อรู้ราวเรียบร้อย อนนี้เลยลับมาเป็นปิแล้ว
“วันนี้เหนื่อยมาเลยสินะ หน้าาูไม่่อยีเลย”เปรมลูบหน้าลูบหลั้วยวามเป็นห่ว
“นินึ”
“ไม่เป็นไรนะ เี๋ยวเปรมะปรนนิบัิพลอยให้เหมือนเ้าหิเลย ปิา่อนนะ”
เปรมผูาเธอ ่อยๆูมือเินเ้าไปในห้อ ไ้ยินเสียเาปิไฟ และเสียเินไปเินมา
“เปรมะเอาผ้าออนะ”
พลอยยืนรอให้เปรมัารทุอย่า้วยวามสบ เา่อยๆ ลายปมผ้าออ พลอยลืมาแล้วนิ่ไปนาน
ห้อทาน้าวถูประับประาไป้วยอุหลาบสีแและเทียนหอมในแ้วใบน้อยส่อแสละมุนละไม โ๊ะทาน้าวมีานอาหารพร้อมสรรพ แ่ิว่าเปรม้อทุ่มเทในารเรียมารทั้หมนี่้วยัวนเียว หัวใสาวน้อย็อ่อนยวบ วามรู้สึผิยิ่มาเ้าไปอี
“อบไหม เปรมรู้ว่าพลอยไม่อยาออไปไหนหรอ เมื่อเ้า็แล้ถามไปั้น นี่เปรมวาแผนไว้เป็นเือนเลยนะ”เามีสีหน้าภูมิใอนูเธอมานั่ที่โ๊ะ
“อบในะ พลอยอบมา”
“แ่พลอยอบเปรม็พอใแล้ว ินเถอะ เปรมเพิ่ทำเสร็เมื่อี๊นี่เอ”เปรมยิ้มหวาน
มื้อเย็นผ่านไป้วยี เปรมเอาอเอาใเธอามปิ พลอยเอ็เพลิเพลินับ่วเวลานี้มา
“อวัวันวาเลนไทน์...เปรมั้ใเรียมให้พลอยทุิ้นเลย…”
เปรมหยิบล่ออวัสามล่อับาร์ทำมือออมาวา พลอย่มหัวใที่เ้นึั หยิบาร์ใบน้อยึ้นมาพิารา
“เปรมแอบใ้ระาษับสีอพลอยแหละ แ่เปรมั้ใวามาเลยนะ ูในยูทูปเป็นสิบๆรอบเลยล่ะ”
เาหมายถึลวลายอไม้อน้อยบนาร์ พลอยถึบาอ้อว่าทำไม้าวอบาอย่าบนโ๊ะทำานเธอถึเปลี่ยนที่
“เ่…”มสั้นๆ สายาวาไปาม้อวามบนาร์แล้วแ้มนวล็แ่ำเมื่ออ่าน้อวามภาษาอัฤษในระาษ
ไม่มีใริว่าผู้ายอย่าเปรมะมี้านที่เป็นศิลปินในัว เปรมวารูปไม่เ่็ริแ่วามสามารถในารเียนอัษรวิิร (caligraphy) อเาไม่เป็นรอใร ลายมือปิอเา็สวยามน่ามอ ในอนที่ไ้รู้เป็นรั้แร พลอยเอยั้อยอมรับว่าฝีมือ้านนี้อเปรมเหนือว่าเธอ
มอูหมายรัในรูปแบบาร์ที่นรหน้าั้ใเียน หัวใเ้นแรแ่วามอ่อนหวานในใที่รู้สึทำมุมปาเธอยยิ้มอย่าอไม่ไ้
ถึนาฟ้าอผม
ในีวินี้ อวัที่มี่าที่สุในีวิที่ผมเยไ้รับ็ือุ นาฟ้าัวน้อยๆที่สวรร์ส่ลมาอำนวยพรให้นเเรอย่าผมอยาะเปลี่ยนัวเอเป็นผู้ายที่ี
วันแห่วามรั? แ่เพียไ้รับุมพิาุ ทุวันสำหรับผมือวันแห่วามรัเสมอ
้วยวามรัล้นใ
ผู้ายอุ, เปรม
“เรื่อีบสาว้อไว้ใเปรมสินะ”พลอยแล้ทำหน้าเร่แ่าเป็นประาย
“เพาะีบพลอยเท่านั้นแหละที่ไว้ใเปรมไ้ เิมาไม่เยทำอะไรแบบนี้ให้ใรมา่อนเลยล่ะ พลอยวาใไ้… แะอวัเถอะ เริ่มาอันเล็สุนะ”เปรมั้ท่าะนำเสนอ้วยวามภูมิใ
“อะไรน่ะ… bath bomb?”พลอยยวโหลที่มี้อนสีมพูรูปหัวใเือบสิบลูึ้นมาู เปรมเป็นนทำเออย่านั้นเหรอ?
“เาถู้วยเ่ั เปรมลอูวิธีทำในเน็ มันไม่ไ้ยาอย่าที่ิน่ะ… ่วนี้ทำานมาเหนื่อยๆ แ่น้ำ้วยันะไ้ผ่อนลายไ… เปรมมีบริารนวแบบพิเศษให้้วยนะ รับรอพลอยะหลับสบายทั้ืนเลย”
พลอยมออวัที่มีุประส์แอบแฝับใบหน้ารุ้มริ่มอนรหน้า้วยวามเอือม เพราะ่วนี้เธอทำานหนัไปนไม่เหลือแรมาออำลัาย่อนนอนับเปรมสินะ เาถึไ้ระเหี้ยนระหือรือนานี้
พลอยเปิล่อ สัมผัสล่อลิ้นันาเล็ประอบาไม้ ถึะรูปทรสมมารสวยามแ่็ูออว่าเป็นอทำมือ พลอยเริ่มสสัยแล้วว่าระยะเวลาสิบวันที่เธอลับบ้านึื่น เปรมะ้อว่าและฟุ้่านนาไหนถึไ้มีเวลามาทำอะไรมามายนานี้
เปรมประภาสยือ้วยวามภูมิใ เธอเอ็อยิ้มไม่ไ้ แ่รอยยิ้ม็แ็้าเมื่อลอเปิลิ้นัั้นบนสุออมาู
พลอยมอแหวนสีเินประับเพรเม็น้อยหนึ่เม็ที่เปรมประภาสสวมินิ้วเสมอวาเ่นอยู่ในลิ้นั ยิ้มหวานแล้ววัมือเรียายหนุ่ม
“พลอยะให้เปรมสวมให้เหรอ”
เาลุมาุเ่า้าเธอ้วยวามรวเร็ว ยื่นมือมาทำท่าะหยิบแหวนที่เธอถืออยู่แ่พลอยเร็วว่า ว้ามือให่หมับ สวมแหวนลับืนที่เิม้วยวามเี่ยวา
“ไม่้อ พลอยสวมให้เปรมีว่า”พลอยหัวเราะระอา บีบแ้มนทำหน้ามุ่ย้วยวามหมั่นไส้
“มุนี้็ยัไม่ผ่านเหรอเนี่ย ไม่เป็นไร เปรมยัมีอีหลายวิธียัไม่ไ้ลอ”
เปรมลุึ้นลาเ้าอี้มานั่้าๆพลอย ไม่ไ้อารม์เสียที่โนปิเสธ เาินเสียแล้ว วันนี้แ่อยาลอแหย่พลอยเล่นูเท่านั้น ถ้าพลอยบ้าี้ยอมรับริๆนั่นถือเป็นโบนัส
“มาแะอวัล่อสุท้ายีว่า สัานะว่า้อยอมใ้ับเปรมน่ะ…”
เาหยิบล่อสุท้ายที่ให่สุแ่เบาที่สุให้พลอย้วยวามระือรือร้นที่มาว่าอวัิ้นที่ผ่านมา
ปิฝาล่อ หน้าร้อนเหมือนะระเบิเสียให้ไ้ ทำไมอวัแ่ละอย่าอเปรมมัน่า…
“น่านะ… ยอมใส่ัวละหนเปรม็พอใแล้ว วันนี้ะลอัุเปรม็ยินีนะ”
“นลาม”พลอยอไม่ไ้ีแนเปรมไปที
เปรมทำหน้ามุ่ย ูออัเนว่าผิหวั
“อวัเปรมแฮน์เมเือบทุอย่าเลยนะ ทำไมพลอยื้อ็อโแลในร้านสะวื้อมาให้เปรมล่ะ”
พลอยมอสภาพหูลู่หาอเปรม วามรู้สึผิโมีนเธออพูเสียอ่อนออไปไม่ไ้
สิ้นประโย นหูลู่หาเยหน้ามามอเธอาเป็นประาย
“...”
พลอยเริ่มรู้สึพลาที่พลั้ปาออไป แ่ทำอะไรไม่ไ้แล้วนอาพยัหน้า
“เปรมไม่ไ้บัับพลอยให้พูนะ พลอยพูเอแล้วะืนำไ้ไ”เปรมทำปายื่น
เพราะนี่ือวันแห่วามรั ไม่แปลนัที่เหล่าู่รัะพาันแสวามรั่อัน
อนโใลารุ ในบรรยาาศแสไฟสลัวอห้อนอนที่เป็นที่อยู่อสอีวิ าที่ปราบนเีย่าเย้ายวน…
“พลอย...ะเสร็รึยัรับ”
“ยั”
“แ่เปรมะไม่ไหวแล้วนะ”
“ทนอีนินึ…พลอย็เร่อยู่...”
“พลอย เปรมะายแล้ว… ไ้โปร…”
พลอย้อระานวารูป แท่สีพาสเทลในมือไม่หยุยับ แ่แ้มสีลไปในิ้นานรหน้า
เปรมประภาสทำเสียอ่อย ใบหน้าหล่อเหลามอละห้อยหวัให้ิรรเอเห็นใ
พลอยวัลายเ็นลไปบนภาพ ‘ายามโนรัแ’ ใบหน้าอนในภาพายแววเว้าวอนน่าลั่นแล้ออมาเป็นที่น่าพอใอเธอ
นโนล็อส่เสียัพ้อหุหิ ไม่ิว่าวามท่ามาอเาะย้อนลับมาเล่นานัวเอไ้เ็บแสบ
พลอยหัวเราะ เ็มือให้พอสะอา่อนปีนึ้นเียเพื่อลายพันธนาาร ูบแ้มนายแบบำเป็นที่ึัึ้นมาอย่ารวเร็ว
เธอพยายามิ้นออาเื้อมมือนายแบบิิมศัิ์ที่พอมือเป็นอิสระ็รวบัวเธอไว้ พลิึ้นมาทาบทับไม่รอ้าอี่อไป
สีหน้าเว้าวอนเมื่อรู่เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มระหยิ่ม บีบเล้นวามอ่อนนุ่มอิรรสาวที่ให้เาเป็นแบบนู้ไม่พอ ยั้ออทนับ ‘ิรรนู้’ ที่หลอล่อถอเสื้อผ้าพวเาทัู้่่อนอาศัยัหวะที่เาเผลอใุ้แมือพันธนาารเาไว้ แล้วัวเอ็นั่อววามามอายสาวให้เาแทบลั่ลอารรัสรร์ผลาน
“...เปรมะเอา็อโแล”
หลัารละเล่นพลิผ้าห่ม เปรมุมพินที่นอนหายใรวยริน หมแรแทบสลบ้วยวามเอ็นู เหนื่อยาารวารูปมาทั้วัน นัวเล็ยัหาเรื่อใส่ัวเพิ่ม้วยารวารูปเาอีรูป
พลอยไม่ลืมา้วย้ำอนอบเสียยาน
“ไม่ใ่อันนั้นสิ… เปรมหมายถึ็อโแลที่พลอยทำวันนี้่าหา”ยิ้มละมุน มอนหมแรที่ลืมามามอเาหน้าื่น
“รู้ไ้ไ”
“่อนพลอยลับมาถึบ้าน พี่ันโทรมาสารภาพผิับเปรมไว้หมแล้ว พี่ันลัวว่าเปรมะอแแล้วหาเรื่อทะเลาะับพลอยมั้… แ่ว่า็ยัมีมาให้เปรมั้สามิ้นไม่ใ่เหรอ อย่าบอนะว่าินเอไปแล้วน่ะ”เปรมเี่ยแ้มนที่หลบสายาเา
พลอยสารภาพเสียเบานวใายหนุ่มอ่อนยวบ รู้ไ้ทันทีว่านัวเล็เสียใไม่น้อย
เปรมมอนที่ทำให้เารู้สึหลุมรัไ้้ำๆไม่มีเบื่อ พลอยไม่ใ่นโรแมนิ ้อนี้เารู้ี แ่นไม่โรแมนิไม่แร์วันสำันนี้ ั้ใทำอวัให้เาทั้ๆที่านยุ่แทบาย ยัมีอะไรที่เา้อไม่พอใอีอย่านั้นเหรอ
….
“เปรม เอ็เอาุแมือไปับสาวที่ไหนวะ เมื่อืนไ้ับไหม ุ้มับที่โนป๊าเอาแฟ้มีป่ะ ฮ่าๆๆๆ”
ปราบไพรินทร์โทรมาหัวเราะับน้อายในวันถัมา ่อให้น้อายแ้ัวับพ่อว่าโนเพื่อนแล้ แ่ทำไมเาะไม่รู้ว่าพัสุล่อนั้นเป็นเปรมเอนั่นแหละที่ล้าสั่มาลที่ที่ทำานัวเอ
“เรื่ออเปรมน่า เฮียเถอะ วันวาเลนไทน์ทั้ทีไม่มีอะไรทำน้อลุอยู่บ้านแบบนี้ น่าสสารว่าเห็นๆ”
เปรมอบพี่ายเสียบู ัิหนุ่มโสลอาลอย่าปราบไพรินทร์ไม่ยอมัน่ายๆ
“เอ็ไม่รู้อะไรว่ะเปรม พวเฮียไ้็อโแลาแฟนลับเป็นลั แถมอยู่บ้านแบบนี้ยัมีสาวมาทำนมให้ินถึที่ น้อพลอยทำ็อโแลให้พวเฮีย อร่อยแทบิ้นาย น่าเสียายที่เอ็ไม่ไ้ิม ฮ่าๆๆ”
“ถ้าอร่อยนานั้น น่าะิ้นายไปให้รู้แล้วรู้รอนะ”เปรมรู้สึไ้ว่าเส้นเลือรมับัวเอเ้นุบ
“เออ ะโทรมาถามว่าเอ็ส่ยา่วยย่อยมาทำไมล่อเบ้อเริ่มวะเปรม”
“เปรมเป็นห่ว… เห็นพวเฮียๆะละ เอ้ย ินเยอะินไม่เลือัน็ลัวะอาหารไม่ย่อย ไ้็อโแลมาเป็นลัเลยไม่ใ่เหรอ แเ้าไปให้หม็อย่าลืมินยาามนะ ะไ้ไม่ปวท้อ”เปรมทำเสียอ่อน
ปีหน้ารับรอว่าะไม่มีใรหน้าไหนไ้แะ็อโแลอพลอยนอาเาแน่นอน อยู!
////////
เป็นไะ ถูใันรึเปล่า มาเม้ามอยันไ้ 555555
แถมๆ
นี่อาเป็นเหุาร์สมมิ 55555
"มึว่าใ่ป่ะ"สิโมอ็อโแลล่อน้อยในู้เย็น
"อือ ูว่าใ่"บีมพยัหน้า
"เหม็นวามรัะมั"ปราบทำหน้าหมั่นไส้ แน่นอนว่าเาหมั่นไส้น้อัวเอไม่ใ่น้อพลอย
สามหนุ่มพาันยืนอออยู่หน้าู้เย็นที่เปิว้า พวเาำลัะมาหาอะไรินแ่ถูเ้า็อโแลล่อน้อยึูวามสนใเสีย่อน
"มาุมนุมอะไรันรนี้ เอาอินในู้เย็นออมาิ ไอ้พลอยทำไว้ให้แ... เอาออมาเร็ว ูหิวะายแล้ว"ันเินมานั่ที่โ๊ะทาน้าวในรัว สั่ให้เพื่อนรัทั้สามเอาอินออมา
สามหนุ่มมอหน้าันโยเพาะพี่ายที่รัเปรมประภาสัวใ ปราบไพรินทร์ยิ้มหวาน ถามทัเทพที่อนนี้ทั้หิวทั้เบลอ
"ทุอย่าเลยเหรอ"
"เออ ไอ้พลอยมันบอว่าทำไว้ให้พวเราทุนิน ินไ้หมอ่ะ"
"อ้อ อย่านี้นี่เอ..."หนุ่มหน้าสวยบรรหยิบ็อโแลล่อน้อยออมาวาหน้าทัเทพ
"มีแน์วิ้วยนี่ เอาออมา้วยิ"
ันไม่เอะใันิอนหยิบ็อโแลเ้าปา สามหนุ่มที่เหลือเมื่อเห็นว่ามีนเปิแล้ว็พาันหยิบ็อโแลิ้นน้อยเ้าปาไม่มีใรยอมใรในเรื่อิน
พวเาไม่รู้อะไรทั้นั้นนะ เป็นไอ้ันที่บอให้ิน หึหึหึหึ
(ันหลัอ่านเหุาร์สมมิ :ูไปทันัใพวมึอนไหนทำไมพวมึ้อป้ายวามผิใหู้๊...)
อมอบแฮแท็ #แรแ้นาายโส ให้เหล่าพี่าย่ะ 5555555
//มอแรใส่นมีู่ เมื่อไหร่แมวลั่มะหาเมียให้ัที....
//เห็นแสบๆแบบนี้แ่สามหนุ่มน่ารันะะ 5555
ำศัพท์อาหาร็มา แมวลั่มอุส่าห์เรียนมาเลือาแทบระเ็น ้อเอามาใ้บ้า 555
*แบทเทอร์/batter = อเหลว้นที่มีส่วนประอบอแป้สาลี นม ไ่ ใ้เรียส่วนผสมเหลว่อนนำไปอบหรือทออเบเอรี่ำพวเ้ หรือแพนเ้่ะ
รู้ไว้ใ่ว่า เอาไว้เรียเพื่อเพิ่มวามโปรเวลาทำนมันนะะ 5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น