คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : 21th miles... พบพานบนทางแคบ (1/2)
มีเรื่อะสอบถาม่ะ ที่ผ่านมามีรี้ผู้น่ารัอมเมนท์นิยายันเยอะเลย เราีใมาๆๆๆ แ่ว่า ไม่แน่ใแฮะว่าที่อบอมเมนท์ทุนไป รี้ะเห็นันรึเปล่าน้อ านี้ไปเราวระอบอมเมนท์ในท้ายอนถัไปแทนีมั้ยะ แนะนำเ้ามาไ้่ะ
อ้อ เรื่อราว็ำเนินมาไ้พอสมวร ถ้าแมวลั่มะทำ Q&A ะมีใรเล่น้วยันมั้ยน้อออ 5555 ถ้าสนใ็ทิ้ำถามไว้ไ้นะะ แล้วะรวบรวมมาอบ้วยวามเ็มใ่ะ ถามมาเถอะนะ ถามอะไร็ไ้ ริัหรือไร้สาระ เี่ยวรึไม่เี่ยวะนิยาย็ไ้ อยาเล่นมาแ่ลัวแป้อ่ะ 55555
แมวลั่มไม่วนแล้ว เิิามาเปรมะหนูพลอยไปินฟรีโล่า 55555
้วยรัและอยาอบ
แมวลั่ม
------
เปรมมอสีหน้าสนุสนานอน้อสาว รู้ว่ามันใวนประสาทเา
“อ้าว นี่เพิ่รู้เหรอว่าเฮียับพี่พลอยนัันแู่่”
เาเอาวามริมาพู้วยน้ำเสียล้อเล่น ปั้นหยาไม่สสัยอะไร เ้าใว่าพี่ายอัวเอรับมุ
ปั้นหยาหัวเราะ มอพี่พลอยที่ทำหน้านิ่แ่หูอแ่ำแล้วัอยาะับู่ึ้นมาิๆ ถึะูเป็นสอนที่อยู่นละั้ว แ่พอมายืนใล้ๆันแล้วูเ้าันียัไพิลึ... ะีถ้าพี่ายเธอมีแฟนแบบพี่พลอย ถ้าเฮียไปว้าใรที่ไหนที่เธอไม่รู้ันิสัยใอมาเป็นพี่สะใภ้แล้วสุท้ายเ้าันไม่ไ้ เธออึอัน่าู
เปรมเินมาหยุ้าพลอย ยแนึ้นมารอให้เธอว
พลอยมือสั่นนิหน่อยอนวามือัวเอล้อแนเปรมไว้ ท่าทาอนนี้เธอแไปทั้ัวแล้วแน่ๆ เพื่อนรุ่นน้อหัวเราะ้วยวามพอใ เธอมอปั้นหยายมือถือึ้นมาถ่ายรูปเธอับเปรมไว้้วยวามนปัา หวัว่าปั้นหยาะไม่เอารูปพวนี้ไปลในโเียลนะ
ุนิยาเินออมาเป็นนสุท้าย มอสาวน้อยยืนเอียอาย้าลูายัวแสบแล้ว็ยิ้มหวาน สัมผัสไ้ถึบรรยาาศพิเศษบาอย่าระหว่าลูายับเพื่อนที่ปั้นหยาอาไม่ทันรู้สึ
เปรมยิ้มว้าว่าเิมเมื่อไ้ยินำมามารา ส่วนพลอย็อใเ้นึัไม่ไ้
เาูันออหมเลยเหรอว่าเปรมใแ่ัวให้เ้าับเธอน่ะ
“ถ้าหนูพลอยไม่รัเีย็มาเป็นสะใภ้แม่นะ รับรอไม่เสียื่อ”ุนิยาป้อปาหัวเราะ
“โห นี่แม่รับมุหรือพูริเนี่ย”เปรมถามหยั่เิ
“อืม... ถ้าลูายแม่อยาะหาลูสะใภ้ให้ แม่็ยินี… ไปันเถอะอย่าเสียเวลาเล่นันรนี้เลย เี๋ยวปั้นหยาะหิวนเป็นลม่อน”
พลอยเินึ้นไปบนเวทีเพื่อถือป้ายนาให่ถ่ายรูปร่วมับใรสัน เสียปรบมือาทั่วห้อและแสแฟลที่สามาไม่ปราีทำให้เธอแสบาเวียนหัวไปหม
เพราะแบบนี้เธอถึไม่อบมาานอะไรแบบนี้ับแม่
หลัาพิธีารเยิ่นเย้อ พลอยสนทนาบนเวทีอย่าลื่นไหลามสริป์ที่มาราให้เลาส่มาให้่อนหน้า เธอลมาาเวทีและพบว่านเอลายเป็นาวเ่นอานไปอย่า่วยไม่ไ้
“พี่พลอยบนเวทีเิสุๆไปเลย ปั้นว่าานี้้อมีหนุ่มๆามีบพี่พลอยเป็นฝูแน่”
ปั้นหยายืนรอรับเธออยู่้าเวที ทำามำสั่อเปรมประภาสที่ว่าใหู้แลเพื่อนรุ่นพี่ไม่ห่าัวอย่าเร่รั
“...พี่ะไม่ออาบ้าน…”
สาวรุ่นน้อมอใบหน้าวิอพลอยไพลินแล้วหัวเราะสใส พาเพื่อนรุ่นพี่เินลับไปรวมลุ่มับมาราและพี่าย ป้อันัวเอและพลอยาหนุ่มๆที่อยาะเ้ามาทำวามรู้ัพวเธอ
ุนิยาึัวสาวน้อยให้มายืนอยู่ระหว่าเธอับลูายอย่าเนียนๆ ทำไมเธอะไม่เห็นสายาอหนุ่มๆในานที่้อ ‘เพื่อนลู’ และลูสาวนเล็อเธอเหมือนหมาป่า้อย้ำลูแะ
“นั่นสิะุนิ หนูพลอยนี่สวยถอแบบุเพรสมัยสาวๆมาเลย หนูำป้าไ้มั้ยลู ป้ารุิที่เยเอหนูอนอายุสิบสอ… แหม โึ้นแล้วสวยนำแทบไม่ไ้เลย”
พลอยพยัหน้ายิ้ม้วยหน้าาสาวสัมเลียนแบบเปรม านั้นบรราน้าๆ ป้าๆ็ูะเยเอเธอสมัยเ็ันหม พาันมาทัทายนรอยยิ้มอเธอเริ่มแ็้า วสนทนานี้ลายเป็นุยอนิยมที่นพาันแวะเวียน ุนิยาับเปรมเอ็ยุ่ามอย่า่วยไม่ไ้
“พลอยื่มอะไรัหน่อยีว่า”เปรมสะิเธอให้หันไปรับเรื่อื่มที่เาหยิบให้
“อบุ”พลอยรับไวน์าเปรมมาิบ
“พี่ว่าะถามั้แ่เมื่อี๊แล้ว่ะุนิ หนูพลอยูะสนิทสนมับน้อเปรมมาเลยนะะเนี่ย”
สาวให่ที่ร่วมวสนทนาทัึ้นเมื่อเห็นปิสัมพันธ์ระหว่าหนุ่มสาว นอาที่เปรมประภาสอยเทแร์อย่าออนอหน้า เวลาหิสาวมีปัหาับาร่อบทสนทนา ็ไ้หนุ่มน้อยนันนี้่วยแทรารสนทนาให้ไหลลื่น
“อ๋อ…”
ุนิยาลาเสียยาว มอเหล่าสาวให่ที่อยารู้อยาเห็น อบำถาม้วยรอยยิ้ม
“หนูพลอยเป็นเพื่อนับาเปรมับปั้นหยา่ะ อยู่ลุ่มเียวัน แฮ์เอาท์้วยันมาหลายปี สนิทันมาๆ”
“อย่านี้นี่เอ”
เหล่ามนุษย์ป้ายัไม่ทันะสืบสาวราวเรื่อ่อ ู่รีเ่า็มาหาพลอยถึที่
ิาภาสวยเิรัสในุรารีสีแเพลิ เิน้าวเ้ามาทัทายทุน มีลธารเินามมาิๆ วาหส์มอม้ายเปรมประภาสมีรอยเินอาย แ่พอเห็นเธอ รอยยิ้มหวาน็แ็ระ้าไปเล็น้อย รอยยิ้มบนหน้าพลอยเอ็เ่นัน
พลอยเหมือนไ้ยินเสียเส้นประสาทาผึในหัว พายุลมเพรหึ่อัวึ้นอย่า่วยไม่ไ้
ไหนว่าไปิน้าวับู่้าไ หรือเธอไ้ยินผิ? ที่ริเปรมบอว่าู่า?
ปัมาพรรีบัึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าิไปไลอมนุษย์ป้ารอบ้า นึถึวันที่เปรมประภาสทำัวิันยิ่ว่าแฝสยาม เ้าใแล้วว่าทำไมวันนั้นพี่ายรัเธอนั ถ้ามี่วเวลาที่เธอลาสายาปล่อยให้น้อเ้อยู่ับพี่ายเธอสอน มัน้อมี่าวแปลๆ เิึ้นแน่ๆ
พลอยลอบหยันในใ… สายาอลธารที่มอเธอเปลี่ยนไปอีแล้ว
าวามสุภาพแ่ไว้ัว มอเธอ้วยสายาอนที่อยู่นละระับในอนแร มาเป็นสายาประหลาใและประเมิน่าเมื่อรู้ว่าเปรมรู้ัเธอ ในวันนี้ที่เอันอีรั้และรู้แน่ัแล้วว่าเธอเป็นใร ลธารี่าเธอเรียบร้อยแล้ว สายาอเาึ้อเธอ้วยวามมุ่มาปรารถนานานี้
สอพี่น้อลายเป็นุสนใุใหม่ในวสนทนา ถึะเห็นหน้าสอพี่น้อแล้วหุหิแ่พลอย็อบุที่เหล่าุหิุนายเลิสนใเธอไ้สัที
“ใ่แล้วรับ พวผมไปอยู่่าประเทศันมานาน เพิ่ลับมาไม่นาน ไม่ิว่าะมีนำพวเราไ้”
ลธารรับสปอไลท์ที่ส่อมายัเา้วยวามยินี พูุยรื้ออีับเหล่าสาวให่สนุสนาน แ่สายาอเาะำเลือมอมาที่พลอยเสมอนเธอเริ่มอึอั
พลอยเริ่มไม่แน่ใแล้วว่าาิที่แล้วเธอับยายน้อเ้เยไปผูรรมอะไรไว้่อัน าินี้ิาภาึอเวรเธอเหลือเิน มอมือเรียวอสาวุแที่เาะแนเปรมไ้สำเร็ รอยยิ้มบนใบหน้าอเธออนนี้ไม่ธรรมาิสุๆ เพราะถึิาภาะไม่ไ้เสียั แ่ทุนยัไ้ยินารสนทนานี้
///////
่ะ ื่ออนเ็มๆออนนี้ือ พบพานศัรูบนทาแบ โลออะว้าทำไม้อโรมาเอันนะ 55555
น้อเ้ทำไมปาเปราะัเลยะ...//แ่เอเลียเอ 5555
MVP ออนนี้่ะ แม่พระอเฮียเปรม ถ้าไม่มีไอ้ปั้น ืนนี้เฮียอาโนฟาไ้ ้อหาหนีไปิน้าวะู่า เอ้ย ู่้า 55555
ปั้นหยาสนใลเรือเปรมพลอยมั้ยลู มา่วยันพายนละไม้ละมือ//วัมือเรีย
ความคิดเห็น