ลำดับตอนที่ #57
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : 30th miles... ริจะมีเมียต้องหมั่นเสนอหน้า... ป๊าสอนไว้
“วามริ… แม่พลอยยัไม่รู้”
“มีปัหาอะไรรึเปล่า”เปรมับสีหน้าอนรัไ้
“วันนี้พลอยัสินใะบอแม่ว่าเราบัน แ่ยัไม่ทันบอ แม่็บอว่าโอเที่เราบันเป็นเพื่อน แ่ไม่อยาให้เปรมมาีบพลอย แม่บอว่าวามผิที่แม่ไม่เยิอภัยือเรื่อเ้าู้หลายใ… พ่อพยายาม่วยพูแ่สุท้าย็ทะเลาะับแม่ ถ้าุย่าไม่่วยห้าม… พลอยลัวมาว่าพ่อแม่ะลับไปเย็นาใส่ัน… ถ้าเป็นเพราะเรื่ออเราพลอยรู้สึผิไปลอแน่ๆ”พลอยมอใบหน้าสะเทือนใอนรั เธอเอ็รู้สึแย่ไม่่าัน
“เปรม… เปรมเสียใที่พ่อแม่พลอย้อมาทะเลาะันเพราะเรื่อนี้ เปรมไม่มีอะไรแ้ัวับเรื่อที่ผ่านมาเลย อโทษพลอย้วยนะรับ...”
เาเสียใที่ารระทำในอีส่ผลระทบเป็นลูโ่ ในอนที่ทำลายภาพลัษ์นเอ้วยวามะนอ นอาะสูเสียวามเื่อใาพลอย เปรมไม่นึว่ามันะส่ผลให้เาสูเสียารยอมรับาแม่ยายั้แ่ยัไม่ทันเผยัว
“แ่เปรมสำนึผิแล้วลับัวแบบนี้ พลอยเื่อว่าแม่ะ้อยอมรับเปรมในที่สุแน่นอน”
พลอยปลอบใเปรม แน่นอนว่าปลอบใัวเอ้วย ไม่ใ่ว่าพลอยไม่รู้ว่าุเพรน้ำบุษย์หัวแ็นาไหน แ่แม่ะทนเห็นเธอเสียใไ้ริๆน่ะเหรอ
“เปรมะไปหาแม่พลอย ไปสารภาพผิทุอย่า”เามอหน้าเธอ้วยวามริั
“อย่าเพิ่… พลอยว่าพลอยวรพูับแม่่อน ไว้พลอยุยับแม่แล้วพลอยะพาเปรมไปบ้านพลอยนะ… ุย่าอบพี่ปิ่น ถ้าุย่ารู้ว่าเปรมเป็นน้อายารานโประ้อเอ็นูเปรมมาแน่ๆเลย”
เธอยิ้มละไมเมื่อิถึุมลาที่รัารูละรหลั่าวและมีปิ่นประับเป็นนาเอในวใ พลอยรู้ว่า้วยวามสามารถอเปรม าระทำให้าิผู้ให่อเธอเทใให้เามันไม่ใ่เรื่อยาเลย เหลือแ่แม่เท่านั้นล่ะที่ะยอมรับเปรมในที่สุหรือไม่
“อื้อ… พลอยเอ็ไม่้อัวลนะ ทุนในบ้านเปรม้ออบพลอยอยู่แล้วล่ะ เปรมรับประัน ทุวันนี้ไอ้ปั้นรัพลอยมาว่าที่รัเปรมอีมั้ แม่็เอ็นูพลอย สมแล้วที่พลอยเ้าออบ้านเปรมมาหลายปี… วาแผนไว้แล้วรึเปล่าเนี่ย”เาพูแหย่นในอ้อมอ หอมแ้มนุ่ม้วยวามหมั่นเี้ยว
“พลอยไม่ใ่อมวาแผนแบบเปรมนะ แม่เปรมเอ็นูพลอย่อนพลอยะอบเปรมะอี...”
เธออแย้นที่ทำหน้าเ้าเล่ห์ใส่เธอไม่ไ้ แ่็้อเม้มปา หลบาวูบเมื่อเาเบิาว้าับวามในใที่เธอเผลอหลุออไป
“พลอยอบเปรม”
เาทวน้อวาม้าๆ ไม่สามารถปปิวามยินีในสีหน้าไ้เลย แน่นอนว่าเารู้ว่าพลอยเอ็รัเา แ่ำพูที่ใ้แสวามรัไม่เยหลุออมาาปาพลอยมา่อน
“...”อนนี้หน้าเธอ้อแมาแน่ๆ
“พลอยอบเปรม”
เปรมยัไม่หยุทวน้อวาม มอเธอ้วยวาที่โ้เป็นพระันทร์เสี้ยวารอยยิ้มว้าบนใบหน้า
“็ถ้าไม่อบะยอมให้อแบบนี้ไหมล่ะ”พลอยรีบอบ่อนเาะทวนประโย้ำๆให้เธอเินไปมาว่านี้
“เป็นประโยที่เพราะที่สุาพลอยที่เยไ้ยินมาเลยแฮะ… พลอยพูให้ฟัอีทีไ้ไหม เปรมะอัเสียเ็บไว้ฟัทุวันเลย โอ๊ย ไม่ทุบสิรับ ฮ่าๆๆๆ”
เปรมรวบัวเธอเ้าไปอแน่นนรู้สึไ้ถึัหวะหัวใอเาที่เ้นถี่ เ่นันับหัวใอเธอ
“พูให้เปรมฟัอีทีนะ…”เปรมหยุหัวเราะ ใ้น้ำเสียอ่อนหวานร้ออเธอ
“ับพลอย ถ้าเทียบับวามรัอเปรม ่อให้เปรมแสออมาว่านี้ัสิบเท่ายัเรียว่าเว่อร์ไม่ไ้เลย เนี่ย ถ้าวันไหนพลอยบอรัเปรมนะ เปรมะร้อไห้ใหู้”
“นี่ล่ะที่เ้าเรียว่าเว่อร์”
พลอยยับัวออาอ้อมอ บีบแ้มายหนุ่ม้วยวามหมั่นไส้ ยิ้มเยอะนานี้เปรมไม่เมื่อยหน้าหรือไ เธอเออนนี้เริ่มปวแ้มแล้วนะ…
“ไม่เอา วันนี้พลอยร้อไห้นเียว็พอแล้ว”
“เปรมอยาร้อไห้เป็นเพื่อนพลอยนี่ นะรับ บอรัเปรมนะ”
“ไ้ืบะเอาศอนะ พอเลย พลอยะนอนแล้ว”ทุบนที่เริ่มวอแวเธอเบาๆ เอื้อมมือไปหรี่ไฟให้ห้อนอนมืแสล ยับัวให้อยู่ในอิริยาบทพร้อมนิทรา
แ่ถ้าถามว่าเบื่อับวามเล่นให่อเปรมไหม เธอ็ไม่ไ้ไม่อบมันนี่นา...
“อยาโนทุบ่อนถึะยอมนอนีๆใ่ไหม”
“นอนแล้ว็ไ้… เปรม็อบพลอยมาๆๆๆ เลยนะ”สุท้ายเา็ยอมรามือหลัาหอมเธอฟอให่
///////
ฟิน่ะ ว่าหนูพลอยะหายึน าเปรมรอมารึ่เรื่อ 5555
มาสั้นๆ แ่ะอแ้ัวรึ่หลันะะ รับรอว่าะยาวุใเลย แ่อเวลาปั่นแป๊บ 555555555
อมอมมีมแหมให้าเปรมอีรอบ ถ้าสาวบอรัะร้อไห้... นานั้นเลยเหรอลู 555555555
มา่วยันิันเถอะว่าาเปรมวระฟูมฟายเบอร์ไหนอนหนูพลอยบอรั ะหัวเราะทั้น้ำา สะอื้นเป็นเ็น้อย หรือน้ำาไหลพราพูไม่ออีะ 5555555555
//ส่าเปรมไปเรียนแอิ้ 555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น