คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Special Scene 01 :: Family.
? cactus
Special Scene 01
มือแกร่งควานหาโทรศัพท์หรือนาฬิกาแต่ก็ไม่พบอะไรสักอย่าง ชานยอลตื่นขึ้นมาอย่างทุกข์ทรมานในสภาพเปลือยเปล่าและเขาไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว หรี่ตามองนาฬิกาข้างโคมไฟก่อนจะถอนหายใจหนัก ๆ กับเวลาสิบเอ็ดโมงครึ่ง กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ทำให้หลับสบายไม่ได้ช่วยให้หายแฮงค์ทันที เจ้าบ่าวป้ายแดงจึงส่ายศีรษะไล่อาการหนักอึ้งแล้วนั่งกับขอบเตียงเพื่อตั้งสติก่อนจะกวาดสายตาไปรอบตัว
ห้องที่นอนอยู่ทุกวันแปลกไปนิดหน่อย เมื่อวันนี้มีบางอย่างเพิ่มเติมเข้ามาเรียกรอยยิ้มจนอาการแฮงค์กลายเป็นเรื่องน้อยนิด ชานยอลมองกรอบรูปพรีเวดดิ้งบนผนัง มองความน่ารักของเจ้าสาวคนสวยที่นั่งอดหลับอดนอนตัดชุดซึ่งมีเพียงเราสองคนในโลกเท่านั้นที่ได้ใส่
โต๊ะเครื่องแป้งไม่เคยน่ามองขนาดนี้มาก่อน โลชั่นกับเครื่องสำอางมากมายที่วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบช่วยชาร์จพลังให้สามีมือใหม่ได้เป็นอย่างดี กลีบกุหลาบสีแดงกระจัดกระจายบนเตียงและพื้นเต็มไปหมด เมื่อคืนจำได้ลาง ๆ ว่าเมาหนักมากเพราะโดนเพื่อนสนิทเสี้ยมว่าต้องปั๊มลูกแข่งกับมันให้ได้ เพราะเมียฝรั่งของอี้ฝานเพิ่งคลอดลูกชายชื่อ ‘ชาร์ล’ ออกมาให้เพื่อน ๆ อิจฉาเล่นว่าหน้าตาดีตั้งแต่เด็กและมีแววว่ามันจะปั๊มเอาคนที่สองชนิดหัวปีท้ายปี
กางเกงเจ้าบ่าวที่กองอยู่ปลายเตียงถูกหยิบขึ้นมาใส่ลวก ๆ ก่อนจะก้าวออกไปด้านนอกเพื่อมองหาภรรยา ตั้งแต่ได้สติกลับคืนมาชานยอลก็ยังไม่สามารถหยุดยิ้มได้ บ้านหลังนี้น่าอยู่มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัวตั้งแต่มีสมาชิกคนใหม่เข้ามาอยู่อย่างถาวร
ชายหนุ่มมองเรียวขาที่เชิ้ตขาวปกปิดได้ไม่มิด ตอนนี้เสื้อเจ้าบ่าวได้กลายเป็นเดรสตัวโคร่งบนร่างภรรยาคนสวยไปแล้ว แม่บ้านมือใหม่กำลังทำอะไรสักอย่างกับหม้อเดือด ๆ ชานยอลจึงย่องเข้าไปข้างหลังเพราะอยากรู้ว่าตัวเมียจ๋าหรือกลิ่นอาหารจะหอมกว่ากัน
“ทำอะไรอยู่ครับ?” ชานยอลสวมกอดภรรยาจากข้างหลังพร้อมหอมแก้มฟอดใหญ่
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ หนูทำซุปให้พี่กินแก้แฮงค์น่ะ ชิมดูหน่อยสิ ต้องเติมอะไรอีกไหม?” แบคฮีตักซุปขึ้นมาเป่าอย่างใส่ใจ สีหน้าของเธอตอนนี้จริงจังยิ่งกว่าการพยายามทำกับข้าวครั้งไหนและมันทำให้ผู้ชายที่ใช้ชีวิตคนเดียวมานานอิ่มอกอิ่มใจจนหุบยิ้มไม่ได้
“โห อร่อยจัง”
“แน่นะ ห้ามโกหกเอาใจหนู”
“งั้นไม่อร่อย โอ๊ย!”
“สมน้ำหน้า” แบคฮีย่นจมูกใส่สามีที่งอตัวเป็นกุ้งหลังจากโดนศอกกระทุ้งไปหนึ่งที “ไปนั่งรอเลย”
“ครับเจ้าหญิง” คนเห่อเมียยิ้มอ้อร้อก่อนจะยอมไปนั่งบนเก้าอี้แต่โดยดี นั่งมองขาสวย ๆ ท่ามกลางกลิ่นหอมของซุปเพียงครู่เดียวแบคฮีก็เสิร์ฟมื้อเช้าควบเที่ยงลงบนโต๊ะ
ชานยอลมองหุ่นไซส์เอสที่กำลังบิดตัวคลายเมื่อยก่อนจะรินน้ำใส่แก้วให้สามี มันเป็นความน่ารักอย่างหนึ่งที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นในใจเพียงเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายลุกขึ้นมาดูแลเขาแม้เธอจะเมื่อยตัวจากบทรักเร่าร้อนเมื่อคืน ชานยอลไม่ได้ร้องขอให้แบคฮีเป็นเหมือนภรรยาบ้านอื่นที่ต้องปรนนิบัติสามีเท่านั้น เพราะเขาคิดว่าเรื่องดูแลกันมันไม่ใช่เรื่องที่ใครคนหนึ่งต้องทำอยู่ฝ่ายเดียว
“มอร์นิ่งฮักหน่อยครับ” ชายหนุ่มอ้าแขนออก คนถูกอ้อนเห็นจึงยิ้มเล็ก ๆ แล้วตรงเข้าไปนั่งตักคนรักพร้อมโอบรอบคอไว้เป็นหลักตอนก้มลงสบตากับอีกฝ่าย “หนูไม่หิวเหรอหืม?”
“หนูดื่มน้ำผลไม้ไปแล้ว แต่ถ้าพี่ป้อนหนูก็กินอีกได้นะ” ชานยอลยิ้มขำพลางบีบจมูกรั้นเบา ๆ นาทีนี้ใครจะหาว่าข้าวใหม่ปลามันก็ไม่สนแล้ว มีเมียสวยแถมอ้อนเก่งแบบนี้ใครจะไปหายเห่อได้ ยิ่งมาแบบโนบรามือไม้ก็อยู่ไม่สุข ชานยอลขยำหน้าอกกลม ๆ ผ่านเชิ้ตสีขาวจนแบคฮีมองราวกับจะถามว่าเมื่อคืนยังไม่พอใจอีกหรือ
“เมื่อวานก่อนกลับจงแดบอกว่าเย็นวันนี้จะเข้ามาหาหนูน่ะ รู้แล้วหรือยังครับ?” ชายหนุ่มปล่อยมือออกจากเอวคอดเมื่อคนตัวเล็กลุกขึ้นไปเปิดตู้ เขากินซุปร้อน ๆ ให้หายแฮงค์พร้อมนึกไปถึงเพื่อนสนิทของภรรยาที่เพิ่งย้ายกลับมาอยู่โซลโดยที่มีงานรองรับอยู่แล้ว
“อื้อ จงแดส่งข้อความมาย้ำแล้ว เค้าคงกลัวหนูไม่ตื่น” แบคฮียิ้มขำเมื่อนึกถึงความใส่ใจของเพื่อนสนิทที่ไม่เคยลดลงเลย หญิงสาวบิดขวดแยมสตรอว์เบอร์รี่ ใช้นิ้วปาดกินก่อนจะกลับมานั่งบนโต๊ะตรงหน้าชายหนุ่ม
ชานยอลกินไปได้สองคำเท่านั้น... สองคำจริง ๆ และเขาก็ไม่สามารถกินต่อได้เพียงเพราะลูกไม้สีขาวที่เชิ้ตของเขาปกปิดไว้ได้ไม่มิด
“ที่รัก”
“คะ?”
“อาบน้ำด้วยกันไหมครับ?”
แบคฮีหลุบตามองมือที่กำลังลูบต้นขาเธอก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนเข้ามาในเชิ้ตขาวจนหยุดอยู่ตรงส่วนนั้น สายตาของอาจารย์ชานยอลผู้แสนดีของเด็กนักเรียนกำลังมองเธอราวกับอยากบดขยี้คาโต๊ะอาหารอย่างไรอย่างนั้น คนตัวเล็กที่รู้เท่าทันสามีจึงค่อย ๆ แหวกขาออกเพื่อให้นิ้วซุกซนนั้นสอดเข้ามาด้านในได้
“กินซุปให้หมดก่อนสิคะ”
หญิงสาวลากนิ้วเท้าไปตามหน้าขาแกร่งก่อนจะหยุดที่เป้ากางเกงซึ่งพองคับแน่นจนอยากเล่นด้วย ชานยอลพรูลมหายใจทางริมฝีปาก ยิ่งเห็นเล็บเท้าที่ถูกทาด้วยสีน้ำตาลกำลังคลึงกับความเป็นชายเท่าไหร่ก็ยิ่งอยากไปอาบน้ำเร็วขึ้นเท่านั้น
นิ้วยาวแทรกผ่านขอบกางเกงในตัวจิ๋วเข้าไปสัมผัสความนุ่มลื่น ดุนดันนิ้วเข้าไปอย่างใจเย็นขณะสบตากับภรรยาคนสวยที่รู้ดีว่าเขากำลังคิดอย่างไร แบคฮีป้ายแยมสตรอว์เบอร์รี่ออกมา คนเป็นสามีที่รักความวาบหวามจึงดูดนิ้วเธอ เล่นลิ้นกระหวัดเลีย คนตัวเล็กจึงโน้มใบหน้าลงไปใกล้ ๆ
“จะกินของหวานก่อนของคาวไม่ได้นะ... เดี๋ยวคุณแม่ตีมือหักเลย”
*
ชีวิตหลังแต่งงานไม่ได้มีความหวือหวาอย่างที่ใครวาดฝัน แต่ก็ไม่ได้ธรรมดาจนน่าเบื่อเมื่อเธอกับพี่ชานยอลต่างก็ดูแลเอาใจใส่และเริ่มปรับตัวอยู่บ้านหลังเดียวกันให้ได้ เนื่องจากแบคฮีอยากมีกิจการเป็นของตนเองโดยไม่เป็นลูกจ้างใคร เธอจึงออกแบบเสื้อผ้าพร้อมสร้างแบรนด์เป็นของตัวเอง และการเริ่มต้นของเธอมันค่อนข้างยาก แต่ในเมื่ออยากยืนด้วยขาตัวเองโดยไม่พึ่งบารมีพ่อ แบคฮีจึงจมอยู่กับตรงนั้นจนนอนดึกตื่นสายเป็นเรื่องปกติ ขณะชานยอลต้องตื่นแต่เช้าไปสอนหนังสือ
ขนาดป้าแม่บ้านที่ว่ารักและดูแลแบคฮีเป็นอย่างดียังไม่เคยบีบยาสีฟันใส่แปรงไว้ให้แบบสามีมือใหม่ หญิงสาวชอบความธรรมดาที่ไม่ธรรมดาเข้าเต็มเปาเสียแล้วสิ วันดีคืนดีเห็นข้อความที่ส่งมาอ้อนเมียว่าวันนี้อยากกินอะไร ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นคนไม่กินมื้อเย็นและชอบอาหารคลีนแท้ ๆ
แบคฮีรู้สึกดีที่เราทั้งคู่ได้ทำอะไรร่วมกันแม้ว่าก่อนหน้านี้จะไม่ชอบหรือไม่เคยทำ ยิ่งไปกว่านั้นแล้วทุกอย่างล้วนเกิดจากความเต็มใจไม่ใช่การฝืน ชีวิตแต่งงานผ่านไปเกือบสองเดือนหญิงสาวก็รู้สึกแปลก ๆ ทั้งวิงเวียนศีรษะ อาเจียนจนต้องละสายตาจากงานบนโต๊ะไปนอนพักบนโซฟา
เธอไม่ได้ส่งข้อความไปงอแงใส่สามีที่ตอนนี้คงสอนเด็กอยู่ แบคฮีทาบมือลงบนหน้าผากพลางหลับตาลง นอนคิดจับต้นชนปลายอยู่ไม่นานหญิงสาวก็ลุกขึ้นนั่งนิ่ง ๆ จมอยู่กับความคิดก่อนจะขับรถออกไปข้างนอก ซื้อของจำเป็นและของที่ควรใช้ตอนนี้เข้าบ้าน แต่พอกลับมาถึงก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมซื้อผงซักฟอกที่ใกล้จะหมดแล้ว เธอจึงเอาของลงจากรถแล้วออกไปซื้ออีกรอบ ผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็กลับ
รถยนต์จอดอยู่หน้าบ้านบ่งบอกว่าพี่ชานยอลกลับมาถึงแล้ว ถุงจากซุปเปอร์มากมายที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ไม่ได้วางอยู่จุดเดิมซึ่งคาดว่าสามีคนเก่งคงเป็นคนเอาไปจัดเก็บให้เข้าที่ แบคฮีวางของลงบนโต๊ะพลางเลิกคิ้วมองคนรักที่นั่งจ้องเธออยู่บนโซฟา สีหน้าเคร่งเครียดในตอนนี้คาดว่าพี่ชานยอลคงจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก
“เป็นอะไรคะ?” แบคฮียิ้มสู้ ถ้าหากวันนี้คุณครูพละเจอเรื่องน่าปวดหัวที่โรงเรียนมาเธอก็อยากเป็นคนทำให้เขารู้สึกดีขึ้น
ชายหนุ่มถอนหายใจคล้ายว่าเรื่องที่กำลังจะพูดมันจำเป็นต้องตั้งสติก่อน ขายาวเดินตรงมาหยุดอยู่ตรงหน้าภรรยาคนสวยพร้อมเลียริมฝีปากคลายความอึดอัด ก่อนจะชูกล่องบางอย่างขึ้นมาระดับใบหน้าของเธอ
“หนูซื้อมาเหรอ?”
“ค่ะ” แบคฮีพยักหน้าแล้วคว้าที่ตรวจครรภ์มาถือไว้เอง
“ยังไงคะ? คือ -- หนู --” ชานยอลอ้ำอึ้ง เขาไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับความรู้สึกตอนนี้ที่มันตีรวนเข้ามาพร้อมกัน
“หนูยังไม่ได้ตรวจ อย่าเพิ่งดีใจไป” หญิงสาวบีบจมูกคนรัก ชานยอลจึงหลุบสายตามองที่ตรวจครรภ์อีกครั้งอย่างคาดหวัง “พี่รู้ใช่ไหมว่าประจำเดือนหนูไม่มา”
“รู้ดีเลยครับ”
“ความจริงหนูกะจะแอบตรวจคนเดียว” แบคฮีช้อนตามองใบหน้าหล่อที่ส่ายพรืดไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เธอคิด “ก็ถ้าหนูไม่ท้องพี่จะได้ไม่เฟลไง”
“งั้นเข้าไปตรวจตอนนี้เลย หนูว่าไงครับ?” คนฟอร์มจัดมาตลอดชีวิตกำลังทำตาปริบ ๆ เหมือนเด็กที่กำลังตื่นเต้นกับของเล่นชิ้นใหม่ ทั้งคู่สบตากันอยู่ครู่หนึ่งแบคฮีจึงพยักหน้า “ให้พี่เข้าไปเป็นเพื่อนไหมครับ?”
“รออยู่ตรงนี้เลย” หญิงสาวพูดกลั้วหัวเราะ ยิ่งเห็นสายตาน่าเอ็นดูของสามีเธอก็คิดว่าลูกควรจะมาได้แล้วเพราะคุณพ่อค่อนข้างพร้อมมาก
ชานยอลเอามือทาบหน้าผากพร้อมพรูลมหายใจหนัก ๆ ไม่คิดไม่ฝันว่าเย็นวันพุธจะมีเรื่องดี ๆ ให้ได้ลุ้นอย่างนี้ กลับมาถึงเห็นข้าวของอยู่เต็มถุงจึงเอาไปเก็บเข้าชั้นเพราะไม่อยากให้เมียเหนื่อย แต่พอเห็นว่ามีที่ตรวจครรภ์คนเป็นสามีมือใหม่ก็แทบนั่งไม่ติดโซฟา
“เป็นไงครับ?” ชานยอลมองใบหน้าติดกังวลของคนรักเมื่อเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากเข้าไปตรวจเกือบสิบนาที แบคฮียืนนิ่งโดยไม่พูดไม่จาก่อนจะเงยหน้าขึ้นเพื่อให้เขาได้เห็นความผิดหวังในดวงตาของเธอ
“หนูว่าพี่ดูเองดีกว่า...”
แบคฮีวางที่ตรวจครรภ์ลงบนมือสามี พร้อมเอามืออีกข้างปิดไว้อีกชั้น ชานยอลสบตากับภรรยาอย่างจริงจัง ขมวดคิ้วกดดันว่าต่อให้ผลตรวจก่อนหน้านี้ไม่ใช่แต่วินาทีนี้มันต้องใช่ เธอค่อย ๆ แกะมือออกจนพบว่าที่ตรวจครรภ์ขึ้นสีแดงสองขีด ชายหนุ่มจึงเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขามองหน้าภรรยาที่ยิ้มเก้อ ๆ ก่อนร่างของเธอจะถูกอุ้มขึ้นจนขาลอยเหนือพื้น
“หนูท้องแล้ว!!!”
“อ๊า บ้าจริง” แบคฮีเอามือปิดหน้าตนเองทั้งที่ยังยิ้มอยู่ เธอไม่แน่ใจว่าที่มีความสุขมากขนาดนี้เป็นเพราะผลตรวจหรือเพราะอาการดีใจจนเกินเหตุของคนที่กำลังจะได้เป็นพ่อกันแน่
“พ่อขอโทษนะลูก เมื่อกี้เกือบทำหนูกับแม่เจ็บซะแล้ว” ชานยอลทั้งจูบทั้งฟัดหน้าท้องคนตัวเล็ก แบคฮีจึงกอดศีรษะคนตัวโตพร้อมลูบเบา ๆ
“หนูจะพุงป่อง แล้วก็จะกลายเป็นคนขี้โมโหด้วย”
“งั้นพี่จะนั่งให้หนูหยิกจนกว่าจะหายโมโหเลย ดีไหมครับ?” ทั้งคู่สบตากันก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ ชานยอลอุ้มคนท้องไปวางบนโซฟาอย่างเบามือ แบคฮีจึงตบหน้าขาตัวเองเบา ๆ เพื่อบอกให้คุณพ่อขี้เห่อลงมานอนตักเธอ
“ดีใจมากเลยเหรอคะ?” เขาพยักหน้าเป็นคำตอบพร้อมจับมือเล็กขึ้นมาจูบซ้ำ ๆ อย่างทะนุถนอม แบคฮีจะทำอย่างไรดี เป็นเพราะพี่ชานยอลกับลูกแท้ ๆ ที่ทำให้เธอยิ้มไม่หุบแบบนี้ สามีคนเก่งคงมีความสุขมากถึงได้เอาแต่หันมาจูบหน้าท้องเธอไม่หยุด
“พี่จะแวบมาหาทุกเที่ยงนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูยังเดินไปไหนมาไหนเองได้ ถ้าท้องแก่แล้วค่อยเป็นห่วงก็ได้ค่ะ”
“พี่เป็นห่วงนี่ครับ เมียพี่ทั้งคน” ทุกครั้งที่ได้ยินเรียกแบบนี้ก็เขินหน้าแดงทุกที แบคฮีไม่เคยชินกับคำว่าเมียที่หลุดมาจากปากพี่ชานยอลเลย ไม่เคยสักครั้ง “ทำไงดีครับ พี่ตื่นเต้นมากจนไม่รู้เลยว่าตอนนี้ต้องเริ่มทำอะไรก่อน”
“นอนพักก่อนนะคะ ทำงานเหนื่อย ๆ มาทั้งวันแล้ว” หญิงสาวลูบศีรษะสามีที่นอนบนตัก สบตากับเธอและยิ้มให้รู้ว่าตอนนี้เขามีความสุขมากแค่ไหน
“เสียใจไหมครับที่ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนอื่น?” แววตาของพี่ชานยอลทั้งอ่อนโยนและเป็นกังวล แน่นอนว่าเรื่องนี้แบคฮีได้ยินเพื่อนพูดมานักต่อนักว่าเธอเสียโอกาสชีวิตเพียงเพราะตัดสินใจแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งทั้งที่อายุเพียงยี่สิบสี่ปี
“การแต่งงานกับพี่ก็คือการใช้ชีวิตนะคะ” หญิงสาวยิ้มพร้อมลูบแก้มคนรัก “ที่คนอื่นมองเห็นคืออายุของหนู แล้วก็คิดเอาเองว่ายังเด็กอยู่ ควรไปเจอโลกภายนอกให้มากกว่านี้ แต่พวกเขาไม่ได้นึกถึงเหตุผลอื่นว่าทำไมหนูถึงแต่งงานกับพี่ ใครหลายคนอยากใช้ชีวิตท่องเที่ยวไปทุกที่เพราะคิดว่าหลังแต่งงานแล้วคงไปไม่ได้ แต่หนูทำมันกับพี่ได้”
“...”
“เพราะงั้นหนูก็ไม่รู้ว่าจะโสดไปอีกทำไมในเมื่อหนูรู้แล้วว่าเป้าหมายของชีวิตคืออะไร”
จากเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มองโลกได้ไม่กว้างนัก ในวันนี้เธอได้เพิ่มความมั่นใจให้กับผู้ชายอายุสามสิบกว่า ๆ เพื่อให้เขาไม่ต้องแบกรับความกังวลเหล่านั้นอีกต่อไป ชานยอลจับมือเล็กทาบลงบนแก้มตัวเอง เขายังไม่เลิกมองใบหน้าสวย ๆ ของภรรยาที่ทำให้รู้สึกว่าเลือกคนไม่ผิดเลย
“รอเลี้ยงลูกด้วยกันนะคะ”
“รออย่างใจจดใจจ่อเลยครับ” แบคฮีอมยิ้มก่อนจะทำปากจุ๊บ และพี่ชานยอลก็โต้ตอบแบบเดียวกัน “พรุ่งนี้ตอนสาย ๆ พี่จะมารับไปฝากครรภ์ หนูอาบน้ำรอเลยนะครับ”
“หนูไปเองได้นะคะ” แบคฮีหัวเราะในลำคอ แต่คุณพ่อมือใหม่กลับส่ายหน้าไม่ยอมเด็ดขาด
“ไปด้วยกันสิครับ... นะ” สุดท้ายก็เจอลูกอ้อนอีกจนได้ หญิงสาวเม้มริมฝีปากอย่างอ่อนใจก่อนจะพยักหน้าตกลง และเย็นวันนั้นแบคฮีก็ไม่ได้ทำเมนูที่ตั้งใจทำให้สามีกิน... เพราะพี่ชานยอลขอเข้าครัวเปิดตำราทำอาหารบำรุงเพื่อคนท้องโดยเฉพาะ
เฮ้อ... ช่างเป็นคุณพ่อที่ขี้เห่อจริง ๆ เลย (:
*
แบคฮีเข้าคอร์สโยคะสำหรับคนท้องเพื่อให้ช่วยเรื่องขับลม และคลายกล้ามเนื้อให้คลอดลูกง่ายขึ้น และยังทำอะไรอีกหลายอย่างที่สามีเสิร์ชหาเจอในอินเทอร์เน็ตและปรึกษากับคุณหมอโดยตรง ทั้งอาหารบำรุงสุขภาพ การรับมือกับอารมณ์ภรรยา รวมถึงเรื่องแพ้ท้องแทนเมียซึ่งทำให้แบคฮีกลั้นขำจนไหล่สั่น
เพลงโมสาร์ทเปิดคลอเบา ๆ ในห้องนอนเพื่อให้คนท้องห้าเดือนรู้สึกผ่อนคลาย การท้องครั้งแรกในชีวิตช่างลำบากเหลือเกินสำหรับคนที่ต้องเดินเอาพุงนำไปข้างหน้า คุณสามีก็ขยันเอาอกเอาใจ คั้นน้ำผลไม้สดให้ดื่มทุกวันก่อนไปโรงเรียน อีกทั้งยังอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวขึ้นเตียงนอนโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดทำสักวัน
หลายครั้งที่เผลอหงุดหงิดใส่แต่พี่ชานยอลก็ไม่โกรธ แบคฮีไม่อยากอ้างว่าเป็นเพราะอารมณ์ของคนท้องเพราะหญิงสาวมักจะโทษตัวเองทุกครั้งที่เผลอทำตัวไม่น่ารัก แต่พอสำนึกได้เธอก็กล้าที่จะพูดว่าขอโทษ แม้พี่ชานยอลจะเข้าใจดีอยู่แล้วก็ตาม
หญิงสาวตื่นมากลางดึกเพราะนอนไม่สบายตัว และการไม่พบสามีนอนอยู่ข้าง ๆ จึงทำให้เกิดความสงสัย แบคฮีทาบมือลงกับท้องพร้อมเดินออกไปข้างนอก ไม่มีแสงสว่างจากไฟห้องครัวเพราะพี่ชานยอลไม่กินตอนกลางคืนอยู่แล้ว สองขาหยุดยืนกับที่เมื่อพบว่าไฟที่เปิดอยู่มันลอดออกมาจากประตูห้องน้ำ
แบคฮีค่อย ๆ ดันประตูเข้าไป อันที่จริงมันคงไม่แปลกอะไรถ้าสามีจะตื่นมาทำธุระส่วนตัวแล้วกลับไปนอนกอดเธอเหมือนทุกคืน แต่ภาพที่เห็นทำให้หญิงสาวเลิกคิ้วมอง และพี่ชานยอลคงตกใจอยู่ไม่น้อยที่รู้ว่าถูกเมียจับได้ว่าแอบเข้ามาช่วยตัวเองในห้องน้ำ
“เอ่อ...”
“จ๋าที่รัก?”
หญิงสาวยิ้มให้สีหน้าเลิกลั่กของสามีสุดหล่อในชุดนอนนั่งอยู่บนชักโครก โดยที่มือข้างหนึ่งกอบกุมความเป็นชายเอาไว้ และอีกข้างถือกล้องดิจิตอลที่ยังคงเล่นอย่างต่อเนื่อง พี่ชานยอลหน้าแดงก่ำอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แบคฮีเชื่อว่าเขาคงอายที่เมียต้องมาเห็นอะไรแบบนี้
“พี่ขอโทษครับ”
“ขอโทษทำไมคะ?” แบคฮีลูบศีรษะสามีอย่างเอ็นดู พอเห็นอีกฝ่ายกดหยุดคลิปในกล้องแล้วรีบเก็บส่วนนั้นใส่เข้าไปในกางเกงแล้วก็อมยิ้ม “ได้ใช้คลิปนั้นจริง ๆ ด้วยแฮะ”
“...”
“ทำไมไม่ปลุกหนูคะ?”
“ไม่ได้หรอกครับ หนูท้องอยู่ ควรตื่นทีเดียวตอนเช้ามากกว่าตื่นมาทำอะไรกลางดึก” ชานยอลเงยหน้าขึ้นสบตากับภรรยาที่ท้องป่องอย่างเห็นได้ชัด
“หนูบอกแล้วไงว่าถ้ามีอะไรให้บอกตรง ๆ หนูไม่ใช่คนอื่นนะ”
“แต่พี่อยากให้หนูพักผ่อนนี่ครับ อย่าโกรธพี่เลยนะ” ชายหนุ่มประคองร่างคนท้องให้นั่งลงบนตักตัวเอง ซบแก้มลงกับหน้าอกเมียจ๋าพร้อมลูบท้องเธอเบา ๆ
“ให้หนูช่วยพี่นะ”
“ครับ? เดี๋ยว แบคฮี” ชานยอลเลิกลั่ก สองมือประคองร่างคนท้องที่กำลังลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้นห้องน้ำพร้อมจัดแจงดึงหัวกางเกงของเขาลงโดยไม่รอฟังอะไรทั้งนั้น “หนูครับ หนูท้องอยู่...”
“จะเอาออกมาดี ๆ หรือจะให้หนูใช้กำลัง?”
“...” พอเห็นเมียโชว์โหดคนที่พยายามห้ามถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย
เป็นอย่างที่อี้ฝานพูดไม่มีผิดว่าในอนาคตปาร์คชานยอลจะต้องกลายเป็นไอ้หล่อกลัวเมีย ชายหนุ่มทำหน้าหงอย สุดท้ายเขาก็ต้องเอาไอ้นั่นออกมาให้แบคฮีช่วยด้วยปาก มันทั้งรู้สึกดีและรู้สึกผิดไปตาม ๆ กัน สงสารน้องที่ต้องนั่งอยู่ท่านั้นทั้งที่ท้องอยู่ แล้วเธอคงต้องเมื่อยปากอีกนาน
“อดทนอีกหน่อยนะคะ เดี๋ยวพอน้องออกมาหนูจะทบต้นทบดอกให้”
“อืม... ดี... ลึกอีกครับที่รัก... อ่า... อย่างนั้น”
*
ในที่สุดบ้านหลังนี้ก็มีสมาชิกเพิ่มมาอีกหนึ่งคน เป็นเทวดาตัวน้อยผู้เป็นที่รักของพ่อแม่และปู่ย่าตายายชื่อ ‘ปาร์คแบคฮยอน’ ตั้งโดยคุณพ่อขี้เห่อซึ่งให้เหตุผลว่านึกถึงแมวที่ภรรยาเคยช่วยไว้ในวันฝนตก แมวตัวนั้นได้มีชีวิตต่อเพราะแบคฮี และลูกชายคนนี้ก็เช่นกัน
จงแดกับจุนฮีซื้อของรับขวัญหลานยกใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าหรือรถคันเล็กที่คงรออีกเป็นปีกว่าแบคฮยอนจะเล่นได้ ส่วนคยองซูเพียงแค่มองเฉย ๆ เพราะไม่ค่อยเป็นมิตรต่อสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเด็ก หมอนั่นเอาแต่ยื่นมือไปจิ้มอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ส่วนกยูริมาช่วยดูแลเธอในช่วงเวลาที่พี่ชานยอลไปสอนหนังสือ และดูเหมือนว่าโซจินจะชอบน้องมากเลยทีเดียว
ช่วงแรกผ่านไปอย่างยากลำบากเนื่องจากทั้งคู่เป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ หลายครั้งที่ต้องตื่นกลางดึกเพราะเสียงลูกร้อง แต่ชายหนุ่มก็บอกให้เมียนอนต่อเพราะจะไปโอ๋ลูกเอง คลิปลามกถูกลบทิ้งและแทนที่ด้วยรูปสมาชิกใหม่ในบ้าน หลายครั้งที่แบคฮีแอบถ่ายภาพตอนคุณพ่ออุ้มลูกกอดหอมอย่างใคร่รักกระทั่งเทวดาตัวน้อยหลับไปบนไหล่กว้าง
มันเป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยมากกว่าปกติแต่สามีคนเก่งก็ไม่เคยปริปากบ่น
“ที่รักคะ”
“จ๋า...?” คนที่เพิ่งพาลูกเข้านอนเสร็จถึงกับผงะถอยหลังทันทีที่หันกลับมาเห็นว่าภรรยาคนสวยนอนอยู่ในชุดนอนไม่ได้นอนสีแดง โชว์ขาขาวและหน้าอกที่ล้นออกมาจากลูกไม้จนเขาต้องถามตัวเองว่าต้องไม่ได้เห็นภาพแบบนี้มานานแค่ไหนถึงได้ตื่นเต้นมากถึงขนาดนี้
“มานี่สิคะ”
CUT
(WELCOME TO MALINWORLD)
หร่อนคิดว่าจะได้ออกไปจากห้องขังนี้ง่าย ๆ เหรอ
ความคิดเห็น