หาทางออกไม่เจออ่ะ

วันนี้ไม่ได้มาแนวเศร้า...(หรือว่าแอบเศร้าวะ)
จะเข้าเรียนต่อที่ไหนดี????

ที่ๆเราจะเข้าหลายๆคนเขาก็บอกว่ามันไม่ค่อยดีเพราะเพิ่งเปิด
แต่เราก็ไม่มีทางเลือกให้เลือกมากมายอย่างคนอื่นนี่นา...หรือจะเข้า
มหาลัยเปิดดีนะ
เราคิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำยังไงในวันข้างหน้า  โตจนป่านนี้แล้วก็ยังไม่กล้าตัดสินใจทำอะไรเอง  เราอยากเป็นนักเขียน แต่รู้ว่ามันยาก  ก็เลยเลือกเรียนทางด้านอื่นแทน  
เราจะคอยฟังแต่คำคนอื่น  หรือจะก้าวเดินไปข้างหน้า  ไม่ต้องไปฟังคนพวกนั้นดี

ทำไม?????

คนอื่นๆถึงเฉยๆกับเรื่องอย่างนี้นะ...แล้วทำไมเราคิดมากจัง
ทำยังไงถึงจะมีความมั่นใจกับคนอื่นบ้าง  เวลาทำอะไรก็อยู่แต่เบื้องหลัง
ทำไมบางคนถึงคิดว่าเราไม่จริงใจ ทั้งๆที่คนที่ไม่จริงใจคือตัวเธอเอง

บอกตรงๆว่าเราเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดเลย...แม้กระทั่งกับเพื่อนสนิท  ถ้าไม่อารมณ์ดีจริงก็ไม่ค่อยพูดกับเขา...แต่เวลาเพื่อนมีปัญหา เราอยากปลอบมัน  ก็เลยพูดจาดีๆกับมัน  มันก็กลับหาว่าเรา..ตอแหล...(ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ)
ทำยังไงถึงจะทำให้มันยอมมองโลกในแง่ดีๆได้บ้างนะ  ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนเรา  เราก็ไม่อยากเตือน อยากบอกอะไรหรอกนะ  แต่คำว่าเพื่อนน่ะ...
...มันหาได้ง่ายก็จริง  แต่จะสักกี่คนล่ะ ที่จริงใจกับเรา  เราจริงใจกับแก
แต่ผลตอบแทนที่เราได้จากแกมันคืออะไรฟระ
เราเข้ากับใครไม่ค่อยได้เพราะเราไม่ค่อยพูด
แต่พอเราพูดก็ไม่ค่อยมีคนอื่นฟัง...หรือว่าเราไม่สำคัญพอ
ขอโทษนะที่เราเอาความทุกข์มาระบายในนี้   เพราะไม่รู้จะพูดให้ใครเค้าฟัง  พูดกับแม่  ..แม่ก็มีปัญหาที่ต้องจัดการเยอะพอแล้ว
ขอสักที่ให้เราได้ระบายเถอะ
.............
.................

ขอแถมเรื่องน่าปวดหัวนิดนึงนะครับ
ช่วงนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้  เบลอๆ
ยกตัวอย่างเช่นเมื่อวาน...เราใส่รองเท้าผ้าใบไปโรงเรียน ทั้งๆที่ไม่ใช่วันที่เรียนพละ   (ปกติไม่เคยแต่งตัวผิดระเบียบน่ะ)
จะพูดกันตรงๆก็คือ...วันพฤหัสเรียนพละ  แล้วตอนกลางคืนน้องมันมานอนด้วย  วันศุกร์มันเรียนพละ เห็นมันใส่ชุดพละเราก็เลยติดตากับชุดพละมัน  ลงมาจากบ้านก็คว้าผ้าใบมาเลย   กว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะถึงโรงเรียนแล้ว
..............
พอมาถึงโรงเรียน เพื่อนมันบอกว่า พรุ่งนี้ไมนิจิ ให้ไปสอบ
โอ้แม่เจ้า...ไหนบอกให้สอบวันเสาร์หน้า ...เรายังไม่ได้อ่านอะไรเลย
.....สุดท้าย  เราก็โทรไปขอเลื่อนวันสอบ......
..........
อีกเรื่องนึงก็คือ  อาจารย์ให้เอางานไปส่ง  เราก็ดันลืม ทั้งที่เป็นกำหนดวันสุดท้าย
.........
เพื่อนทะเลาะกัน...อันนี้แหละที่ทำร้ายจิตใจกันสุดๆ
ประมาณว่า ไม่ฟังเหตุผลของคนอื่น   เราจะทำยังไงให้เพื่อนๆกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้  นี่ก็ปีสุดท้ายของผมกับเพื่อนๆแล้ว  อยากเห็นมิตรภาพของคำว่าเพื่อน  ไม่ใช่คำด่าทอกัน
...........

...ถ้ามีคนเข้ามาอ่านของเรา  มีคำแนะนำดีๆก็บอกด้วยนะครับ กลุ้มจริงๆ



เศร้าพอแระล่ะนะ
......ช่วงนี้คงหยุดแต่งฟิคไปสักระยะ ...(หรือจะแอบแม่แต่งดี)
เพราะวันจันทร์นี้ก็สอบแล้ว
แม่ครับ...อย่าเสียใจนะถ้าผมทำคะแนนได้ไม่ดี (ฮือ...)
แต่ผม...สู้เพื่อแม่คร้าบบบ