คนเราเหลือเวลาที่จะทำอะไรอีกแค่ไหนกันนะ

หวัดดี

รู้สึกแย่แฮะที่มาอัพไดอารี่สลดบ่อยๆ

ไม่อยากจะบอกว่ารู้สึกผิดมากมายที่ไม่ได้อัพฟิคตามกำหนด

เหมือนจะเป็นเรื่องไร้สาระสินะ....

แต่ไม่รู้อ่ะ ก็เราเป็นคนจริงจังกะคำพูดตัวเอง

สัญญาอะไรกับใครแล้วไม่ทำตามที่พูด คนอย่างนี้เราโคตรเกลียดเลย

และตอนนี้ก็กำลังเกลียดตัวเองอยู่

..........................................................................

.......

ที่หายไปเป็นเดือนไม่มีอะไรหรอก แค่ไม่สบายเท่านั้นเอง

ตอนแรกเป็นหวัดเพราะตากฝน เป็นอยู่อาทิตย์นึงใกล้จะหาย

แล้วก็โดนฝนอีก แล้วมันก็มีโรคแทรกซ้อนมาอีก

เพราะมันมากับอะไรที่ทรมานสุดๆ เป็นผู้หญิงนี่ลำบากวุ้ย

มันก็ไอหนักขึ้นเรื่อยๆอ่ะ พร้อมกะเป็นหวัด ตอนแรกแค่คิดว่าไข้หวัดธรรมดา แต่ไม่รู้เป็นไง ผ่านไปเป็นอาทิตย์เจือกไอเป็นเลือด

ตอนแรกไม่แน่ใจว่ามันเลือดเรารึเปล่า แต่ก็คิดดีๆ ถ้าไม่ใช่เลือดเราแล้ว

มันเลือดแมวที่ไหนล่ะ อ่ะฮะฮะฮะ....

ยืนงงไม่ชั่วขณะหนึ่ง อารมณ์ประมาณว่าตูเป็นอะไรไป

แต่ก็ไม่กล้าบอกใคร.....

จะให้พูดไงล่ะ อยู่ๆเลือดก็ออก ไม่เคยเป็นนี่หว่า  ไอเป็นเลือดได้สองสามวันก็หาย คิดว่ามันหายแหละ เพราะไม่กล้าดูว่ามีเลือดติดมารึเปล่า

แต่ตอนนี้หายแล้วนะ

แค่รู้สึกไม่ดี ที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ตอนนั้นคิดเลยว่า

ถ้าเป็นอะไรไป แล้วจะเป็นยังไง....

มันมีช่วงเวลาที่แย่ที่สุดที่เราไม่อยากจะฝืน

บางครั้งก็คิดว่า หลับตาไปนานๆแล้วไม่ต้องตื่นมาอีกก็ดีเหมือนกันนะ

เพราะคิดว่าเราไม่เป็นอะไรจึงอยู่ด้วยความสนุกสนานเฮฮา

ไม่สิ  แต่ก่อนเราก็ไม่ใช่คนสนุกสนานอยู่แล้วหนิ

แต่เป็นคนเรื่อยๆ ที่ไม่ว่าอะไรผ่านเข้ามาในชีวิตก็ปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ  มันเรื่อยๆซะจนคิดว่าตัวเองมีชีวิตอยู่รึเปล่า

ต่อจากนี้ไม่รู้ว่าจะทำอะไรที่มันดีๆได้มากมายแค่ไหน

มาเหมือนนิยายน้ำเน่า แต่ถ้าไม่เริ่มคิดตั้งแต่วันนี้

อาจไม่เหลือวันพรุ่งนี้ให้เราคิดอีกแล้วก็ได้นะ 

ถ้าไม่เป็นอะไรมากๆก็คงไม่คิดย้อนกลับมาดูตัวเอง

ไม่งั้นอะไรๆ ก็อาจจะสายไปแล้วก็ได้นะ

ไม่ได้ขู่นะ ...*-*  ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน

ก็เคยคิดนะถ้าหายไปเกิน 6 เดือน ก็ไม่ต้องรออ่านฟิคที่แต่งแล้วล่ะ

แต่ไม่ดีกว่า  เราจะหายไปไหนล่ะ

ก็ในวันนี้เรายังอยู่ มีอะไรมากมายที่ต้องทำ เยอะแยะไปหมด

อิอิ....รู้สึกว่าพิมพ์เองเครียดเองแฮะ

เอาล่ะๆ

 ไร้สาระจริงๆเลยเรา

ก็อย่างที่บอกว่าช่วงนี้ยุ่งๆ  ขออนุญาตดองฟิคไปก่อนสักระยะนะ

เพิ่งหายป่วยน่ะ  (อันนี้มันจะเรียกว่าแก้ตัวมั้ยนะ)

ขอโทษจริงๆจ้า

เดี๋ยวเค้าจาไปทำจิตใจให้แจ่มใส  แล้วมาพิมพ์ฟิคเพื่ออัพ

คิดว่าอาจจะไม่มีใครอ่านไดอารี่วันนี้แล้วก็ได้  ไม่ต้องเม้นก็ได้

แค่อยากระบายอะไรสักหน่อย

มันอึดอัดเรื่องอะไรไม่รู้

มันไม่รู้จะบอกคนอื่นยังไง

PS…แอบน้อยใจในหลายเรื่อง

แต่ทำไงได้ล่ะ  เราไม่ได้มีตัวตนสำหรับคนอื่นเท่าไหร่นี่เนอะ

เครียดอีกล่ะๆๆๆ เปลี่ยนเรื่องๆๆๆๆ

เฮ้อ...และแล้วชั้นก็โดนข้อหาเป็นเลสเปี้ยนมาอีกตามเคย

เมื่อไหร่จาหลุดพ้นจากข้อหานี้สักทีเนี่ย

เซ็งเป็ด ช้านนนนเป็นหญิงนะเฟ้ย อย่ามาแหยม

ฮื่ยยยยยย

ไม่เอาล่ะ

 ไปนอนดีกว่า