ตำนานผู้พิทักษ์ดาบศักดิ์สิทธิ์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

________________________



วาบ!!!

    

แสงดาวสว่างวาบ   สะท้อนให้เห็นการต่อสู้ที่รุนแรงและดุเดือดที่ดำเนินไปอย่างเงียบๆ  ใต้ม่านสีดำหนาหนักแห่งราตรีกาล

    

เคร้ง!!!



ดาบปะทะดาบเสียงดังกึกก้อง



“เจ้าไม่เปลี่ยนเลยนะ” ริมฝีปากในเงามืดขยับเอ่ยเสียงเครียด  หากแต่ยังไม่หยุดฟาดดาบ



“ท่านก็ยังเหมือนเดิม…อาจารย์” อีกร่างเอ่ย  ยังคงรับดาบที่ฟาดลงมาอย่างสบาย ๆ



“ข้าแค่อยากได้เด็กคนนั้น…” ผู้เป็นศิษย์บอกเย็น ๆ



“ไม่มีวัน!!!ข้าไม่ให้เจ้าได้นางไปหรอก” ผู้มากวัยกว่าตอบเฉียดขาด



“งั้นข้าคงไม่ออมมือละนะ” พูดพลางจับดาบมั่น  ปากร่ายคาถา  เมฆครึ้มเข้าบดบังหมู่ดาว



“เจ้าคงลืมไปว่าข้าเป็นอาจารย์เจ้าแล้วสินะ” อาจารย์พูดเรียบพอ ๆ กัน  ก่อนหลับตาสำรวมจิตเปล่งคาถา  ลมหนาวพัดวูบวับ



ดาบต่อดาบ  มนต์ต่อมนต์



พลาดก็ตาย…



“เสียใจด้วย..อาจารย์  เพราะตอนนี้ข้าเหนือกว่าท่านแล้ว!!!”



คำกล่าวถูกพิสูจน์พลัน  สายฟ้าฟาดเปรี้ยง  หากแต่ผู้เป็นอาจารย์ยกมือขึ้นต้าน



“ไม่มีประโยชน์น่า” ผู้อ่อนวัยกว่าพูดอย่างเบื่อ ๆ  ดวงตาจ้องมองไปยังอาจารย์ของตนที่ต้านสายฟ้าอย่างยากเย็น



“มอบนางมาดี ๆ จะดีกว่า”



“ไม่มีทาง…นางไม่ใช่ของเจ้า  ไม่ใช่ของข้า  ไม่ใช่ของใครในหล้านี้ทั้งนั้น!!!” เสียงเฉียบขาดเอ่ย



“งั้นก็ขอโทษด้วย…ท่านอาจารย์”



เปรี๊ยะ!!!



สายฟ้าทะลุผ่านม่านพลังของผู้เป็นอาจารย์อย่างง่ายดาย  คมดาบตวัดวูบ  เลือดนองราตรี



“ข้าอาจตาย  แต่เจ้าก็ไม่ได้นางไป!!!”  ลมหายใจแผ่วระโหยเอ่ย  ก่อนความมืดจะเข้าครองจักษุ  พร้อมกับลมหายใจที่ขาดวูบ



“ข้าอาจไม่ได้นางในตอนนี้   แต่ท่านก็รู้…ไม่มีสิ่งใดในหล้า  ที่ข้าปรารถนาแล้วจะไม่ได้มาครอบครอง”



______________________________



สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน (ปื๊ง...ป๊อง!!! ^ ^)



เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่เอามาลงในเด็กดีน่ะค่ะ  เนื้อเรื่องตอนแรกๆอาจจะดูงงๆซักหน่อยขอให้อ่านไปเรื่อยๆ   ตอนหลังๆชักจะออกแนวฟิกขึ้นทุกที+ +



ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจมาช่วยอ่าน  ช่วยโวต + โพสนะคะ (ถ้ายังไม่โวตไม่โพสก็ช่วยโวตช่วยโพสด้วยนะคะ...อิอิ)



ไปล่ะค่ะ...ขอให้อ่านให้สนุกนะคะ



บาย