ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 11 : งานเลี้ยงกับเรื่องไม่คาดฝัน
งานเลี้ยงกับเรื่องไม่คาดฝัน
_______________________________________
“นี่…เฟย์เนี่ยน” เกรย์เรียกเฟย์เนี่ยนที่เดินนำดุ่ม ๆ ผ่านระเบียงชั้นสองของปราสาทอย่างร่าเริงด้วยเสียงเนือย ๆ
“อะไรหรอ” เจ้าหญิงตัวดีหันหน้ามาถาม
“ชั้นไม่ไปงานนั่นไม่ได้หรอ” เกรย์พูดพลางถอนใจเป็นรอบที่ห้าสิบแล้ว
“ไม่ได้เด็ดขาดนะ” เฟย์เนี่ยนพูดคำขาด ก่อนลากมือเกรย์ที่ไม่ค่อยเต็มใจเดินเท่าไหร่ไปตามระเบียง
“เอ้า…เข้าไป ๆ ” เฟย์เนี่ยนพูด ดันเกรย์เข้าไปในห้อง ๆ หนึ่ง
ห้องนั้นสว่างไสวด้วยแสงจากคบไฟ ทั้งห้องมีแต่เสื้อผ้า เครื่องแต่งตัว ราวกับร้านขายเสื้อผ้า สาวใช้หน้าตาดีสองคนยืนรออยู่ในห้อง
“ท่านเฟย์เนี่ยน” สาวใช้คนหนึ่งเอ่ย
“ดีเลย ๆ” เฟย์เนี่ยนยิ้มร่า ท่าทางรื่นเริงสุด ๆ ผิดกับเกรย์ที่สีหน้าเบื่อโลกสุด ๆ
“มานี่เลย..เกรย์” เฟย์เนี่ยนลากเกรย์ไปตรงแถวเสื้อผ้าแถวหนึ่ง
“เอานี่ไปลองใส่ดูสิ” ว่าไม่ว่าเปล่ายังคว้าชุดราตรีชุดหนึ่งยัดใส่มือเกรย์ด้วย “ห้องแต่งตัวอยู่ตรงโน้นนะ”
ตรงโน้นของเฟย์เนี่ยนคือหลังห้องที่มีฉากกั้นแบ่งเป็นสามห้อง ทางซ้ายมีโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมสรรพ
“ไม่ดี ๆ ” เฟย์เนี่ยนพูดทันทีที่เกรย์เดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมชุดราตรียาวกรุยกรายสีน้ำเงินเข้มปักเลื่อมวาว ๆ
“เกรย์ดูเย็นชาอยู่แล้ว ใส่ชุดนี้เข้าไปเหมือนก้อนน้ำแข็งเลย ไปเปลี่ยนใหม่” เฟย์เนี่ยนพูดพลางยัดชุดใหม่ใส่มือของเกรย์
“เอาชุดเดิมไว้ในห้องนั่นแหละ เธอไปคอยดูแลเกรย์นะ” เฟย์เนี่ยนสั่งสาวใช้คนหนึ่ง ที่พยักหน้าอย่างนอบน้อม
“รีบไปเปลี่ยนสิจ้ะ” เฟย์เนี่ยนพูด รุนหลังของเกรย์ให้เดินไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
“นี่…เปลี่ยนเสร็จแล้วคอยอยู่หน้าห้องนะ” เฟย์เนี่ยนพูด พลางผลักเกรย์เข้าไปในห้องแต่งตัว
“ชั้นก็ต้องหาอะไรใส่บ้างล่ะ”
สามชั่วโมงผ่านไป พร้อมกับเสื้อผ้ากองพะเนินของเกรย์ ส่วนเฟย์เนี่ยนนั้นแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้อยู่ในชุดกระโปรงสุ่มสีฟ้าอ่อน ชายห้อยแถบผ้าระย้า ผมสีทองที่มักจะยุ่งเหยิงอยู่เสมอตอนนี้ถูกหวีเรียบปล่อยประบ่า สายตาจ้องฉากกั้นห้องทีนาฬิกาทีอย่างกังวล
“ว้าว!!!”
เสียงอุทานดังมาจากปากเฟย์เนี่ยนเมื่อเกรย์ก้าวออกมาจากห้องแต่งตัวในชุดผ้าไหมสีเขียวเหลือบทองที่เป็นชุดที่ห้าสิบสาม ผมดำยาวที่มักจะปล่อยไว้ถูกรวบขึ้นไปเป็นมวยสูงเปิดไหล่ขาว ที่คอใส่สร้อยเพริดอตสีเขียวที่เพิ่งจะซื้อมา
“เข้ากันมาก ๆ เลย สีเข้ากับตาของเกรย์ชะมัด น่าจะจับใส่ชุดนี้ตั้งแต่แรก” เฟย์เนี่ยนพูด เกรย์กำลังมองตัวเองในกระจกอย่างงง ๆ
“นี่…มันไม่โป๊ไปหน่อยหรอ” เกรย์พูดอย่างกังวล ๆ พลางมองไหล่ของตัวเอง
“แหม…นาน ๆ ทีไม่ต้องห่วง เป็นลูกผู้หญิงมีของดีมันก็ต้องงัดออกมาโชว์กันเป็นธรรมดาย่ะ” เฟย์เนี่ยนได้โอกาสเทศน์กัณฑ์ใหญ่
“แล้วกระโปรงจีบ ๆ เนี่ยมันเดินยากชะมัด” เกรย์บ่นพึมพำ
“ไม่ได้ไปรบทัพจับศึกที่ไหนนี่…ว่าแต่ว่า…” เฟย์เนี่ยนมองดาบที่คาดอยู่ที่เอวของเกรย์ “เธอจะเอาไอ้นั่นไปทำไม”
“มันเคยชินน่ะ” เกรย์ยิ้มแหย ๆ
“ไม่ได้!!!ถอดออกเดี๋ยวนี้” เฟย์เนี่ยนพูด เกรย์ดึงสายคาดดาบออกอย่างเซ็ง ๆ
“จริง ๆ แล้วเกรย์ก็สวยนี่” เฟย์เนี่ยนวิพากวิจารณ์ ขณะที่เกรย์กำลังมองกระจกทีหมุนตัวทีอย่างเบื่อ ๆ
“จับใส่ชุดสวย ๆ ซะหน่อย สวยระเบิดไปเลย” เฟย์เนี่ยนพูดต่อ
“แต่ชั้นไม่ได้อยากสวยนี่” เกรย์พูดอย่างเบื่อ ๆ
“ไม่ได้ ๆ เป็นผู้หญิง ได้โอกาสก็ต้องรักสวยรักงามเป็นธรรมดา” เฟย์เนี่ยนเริ่มเทศน์อีก
“เอาเหอะ ๆ” เกรย์พูดอย่างเบื่อโลกสุด ๆ ในใจคิดว่า ชาตินี้จะไม่มีวันใส่ชุดแบบนี้เป็นอันขาด และ ถ้าคนในองค์กรมาเห็นคงอายเค้าตาย เมื่อมานึกดูอีกที เราก็ไม่ได้เป็นนักฆ่าแล้วนี่
“สวย ๆ อย่างนี้ต้องมีคนมาขอเต้นรำด้วยเยอะแน่เลย” เฟย์เนี่ยนเริ่มว่าไปไกล ทำเอาเกรย์สะดุ้งโหยง
“ชั้นเต้นรำเป็นซะที่ไหนเล่า”
“นี่เฟย์…” ใบหน้าของเฟย์ไนท์โผล่มานิดนึง ก่อนเบิกตากว้างเมื่อเห็นเกรย์
“โห…” พูดได้แค่นี้ก็อ้าปากค้างไป
“สวยใช่มะพี่” เฟย์เนี่ยนพูด ยิ้มร่า
“สวยกว่าน้องสาวกะโปโลของชั้นเยอะเลย เกรย์เนี้ย…สวยจริง ๆ” เฟย์ไนท์พูด ไม่วายค่อนขอดน้องสาวตัวดี
“แล้วพี่มาทำอะไร” เฟย์เนี่ยนถามสะบัด ๆ
“งานจะเริ่มแล้ว…รีบไปล่ะ” เฟย์ไนท์พูด ก่อนผลุบหายไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว
“ไปกันเถอะเกรย์” เฟย์เนี่ยนพูด พลางดึงเกรย์จากการสำรวจตัวเองในกระจกไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวเธอเดินตามชั้นไปนะ…ชั้นทำอะไรก็…” เฟย์เนี่ยนเริ่มเตี๊ยม
“ทำตามชั้น” เกรย์พูดต่ออย่างเซ็ง ๆ พยายามเดินให้เป็นธรรมชาติที่สุดอย่างยากเย็น
“ใช้แล้วค่า” เฟย์เนี่ยนตะโกน
“เฮ้อ!!!” เกรย์ถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ ขณะที่เฟย์เนี่ยนเดินไปเปิดประตูไม้บานใหญ่ตรงหน้าที่เจ้าตัวบอกว่าเป็นประตูที่เปิดไปยังห้องโถงที่จัด
งาน
“องค์หญิงเฟย์เนี่ยน เฟอร์ริเอล คริโซเบล สเปสซาทีนเสด็จ!!!”
“องค์หญิงเฟย์เนี่ยน เฟอร์ริเอล คริโซเบล สเปสซาทีนเสด็จ!!!”
ยังไม่ทันแตะประตู ประตูดันเปิดแง้มออกเองพร้อมกับเสียงตะโกนออกพระนามของเจ้าหญิงตัวดีที่เลือดเริ่มขึ้นหน้า เกรย์มองเข้าไปในห้องโถงอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ตรงที่ประตูบานนี้เปิดออกไปเป็นปลายของห้องโถง โคมไฟคริสตัลระย้าลอยอยู่ที่เพดานรูปโดมที่เป็นกระจกสี พรมสีแดงทอดตัดผ่ากลางห้องโถงไปยังบัลลังก์ที่ราชินีรูเบลล์ประทับอยู่ ทหารในชุดเครื่องแบบเต็มยศยืนตั้งแถวอย่างเป็นระเบียบอยู่ตามที่ต่าง ๆ ผู้คน (เอล์ฟ) เกือบทั้งอาณาจักรในชุดราตรีสวยหรูเดินขวักไขว่อยู่สองข้างของพรม เก้าอี้ยาวหรูหราวางอยู่ตามมุมห้อง วงดนตรีขนาดกลางหยุดบรรเลงทันทีที่ประตูเปิดออก
“มาเร็ว…เกรย์” เฟย์เนี่ยนขมุมขมิบปากเรียก พลางเดินตัวตรงแน่วผ่านประตูเข้าไป การเดินเข้างานเลี้ยงดูเหมือนจะหยุดลงชั่วครู่ สายตาหลายสิบคู่จ้องมองมายังที่ที่เกรย์และเฟย์เนี่ยนยืนอยู่อย่างพร้อมเพรียง
“อ…อือ” เกรย์รับด้วยเสียงเบาพอ ๆ กัน ก่อนเดินตามเฟย์เนี่ยนเข้าไปแบบติด ๆ
ทันทีที่เดินผ่านประตูเข้าไป เสียงซุบซิบก็ดังกระหึ่มขึ้นราวกับนัดไว้
“นั่นเพื่อนเจ้าหญิงหรอ ?”
“ใช่ ๆ เห็นว่ากลับมาจากอนาคินด้วยกัน”
“ชื่ออะไรอ่ะ”
“รู้สึกจะชื่อเกรย์ละมั้ง”
“อือ…เมื่อวานแนะนำตัวตอนเข้าเฝ้าองค์ราชินีว่าชื่อเกรย์”
“หน้าตาดูเย็นชาชะมัด มาเป็นเพื่อนกับเจ้าหญิงได้ไงเนี่ย”
“นั่นสิ…แต่สวยเป็นบ้าเลยเนอะ”
“อือ…นั่นดิ เป็นมนุษย์แต่สวยชะมัด”
“เจ้าหญิงเราคงเอื้อมไม่ถึง แต่ถ้าเพื่อนเจ้าหญิงยังพอมีลุ้นนะเฟ้ย”
“เค้าไม่สนใจแกหรอก!!!”
“นี่…รู้สึกเจ๊จะเด่นเกินหน้าเกินตาแล้วนะ” เฟย์เนี่ยนกระซิบเมื่อทั้งคู่เดินมาเกือบตรงหน้าองค์ราชินี วันนี้องค์ราชินีรูเบลล์ทรงฉลองพระองค์สีเงินสว่าง มีเฟย์ไนท์ในชุดสีแดงแปร๊ดยืนอยู่ข้าง ๆ
“หรอ…” เกรย์พูดอย่างไม่ใส่ใจ เสียงกระซิบยิ่งดังขึ้นอีก
“นี่…” เฟย์เนี่ยนกระซิบ ยังไม่หันหน้ามามอง
“ชั้นจะหยุดแล้วนะ” เฟย์เนี่ยนเตี๊ยม
“อือ” เกรย์กระซิบเมื่อเฟย์เนี่ยนหยุดหน้าองค์ราชินีพอดี
“ถอนสายบัวนะ” เจ้าหญิงตัวดีกระซิบต่อ เกรย์ขมวดคิ้ว พยายามถอนสายบัวในกระโปรงจีบที่ไม่เคยใส่อย่างยากลำบาก องค์ราชินีแย้มโอษฐ์
“ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรหรอก” องค์ราชินีตรัสยิ้มแย้ม
“เพคะ” เฟย์เนี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงประมาณว่า เย้!!! ก่อนดึงมือเกรย์ไปนั่งที่เก้าอี้ที่ใกล้ที่สุดอย่างรวดเร็ว ดนตรีเริ่มบรรเลงอีกครั้ง การเต้นรำเริ่มขึ้น องค์ราชินีหันไปตรัสอะไรกับเฟย์ไนท์สักครู่ ก่อนหันหลังเดินหายลับเข้าไปในประตูเล็ก ๆ หลังบัลลังก์
“เย้!!!” เฟย์เนี่ยนร้องอย่างสบายใจ เกรย์เอื้อมไปหยิบเครื่องดื่มอะไรบางอย่างสีออกส้มๆในแก้วทรงสูงที่วางอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ มาดื่ม
“แล้วเราก็ไม่ต้องทำอะไรจนกว่างานจะเลิก นอกจากกิน ๆ ๆ ๆ” เฟย์เนี่ยนพูด คว้าแก้วที่บรรจุเครื่องดื่มแบบเดียวกับเกรย์มาดื่มบ้าง
“หือ…ไม่เห็นจะมีอะไรกินเลยนี่” เกรย์พูด ปราดสายตาไปรอบห้อง
“จะบ้าหรอ…เดี๋ยวเค้าจะยกของว่างมาเสริฟก่อน แล้วค่อยเป็นอาหารจานหลัก แต่คงต้องรอให้เต้นรำกันเสร็จก่อน” เฟย์เนี่ยนพูด เกรย์พยักหน้างง ๆ สายตาเหลือบไปเห็นหลายคนกำลังมองมาทางเธอ (โดยเฉพาะพวกเอล์ฟหนุ่ม ๆ) เมื่อเกรย์มองผ่าน พวกนั้นก็แกล้งชมนกชมไม้อย่างน่าหมั่นไส้
“แหม…ท่าทางเธอจะป๊อปนะเนี่ย” เฟย์เนี่ยนกระซิบ เกรย์ได้แต่ทำหน้าประมาณว่า เซ็ง
“ไปเดินกะใครบ้างสิ…เธอไม่ไปชั้นจะไปแล้วนะ” เฟย์เนี่ยนพูดต่อ เกรย์กลอกตาขึ้นฟ้าอย่างเนือย ๆ
“วัน ๆ เอาแต่สร้างเกราะน้ำแข็งหนาเตอะ…แล้วเมื่อไหร่จะมีแฟนกะเค้าล่ะ” เอล์ฟสาวพูดอย่างรู้ดี
“ก็ชั้นไม่เคยบอกว่าอยากมี” เกรย์พูดเย็น ๆ
“ไม่ได้ ๆ” เฟย์เนี่ยนจีบปากจีบคอ พลางลุกขึ้นยืนไม่วายคว้ามือเกรย์ไปด้วย
“มานี่…เดี๋ยวจะหาคู่ให้” เอล์ฟสาวพูดพลางลากเกรย์ไปด้วย
“ไม่อ๊าว” เกราะน้ำแข็งเริ่มแตกกระจาย จนเฟย์เนี่ยนอดหัวเราะไม่ได้
“มาน่า…ไม่ต้องเขินหรอก” เฟย์เนี่ยนโอ๋
“เดี๋ยว!!!” เกรย์พูดเสียงเครียดจนเฟย์เนี่ยนหันมามอง เกรย์สะบัดหน้าขึ้นมองหน้าต่างที่เรียงรายอยู่สูงขึ้นไปทันทีทันที
“ถอยออกมาจากผนัง” เกรย์กระซิบแผ่ว
“อ…อะไรนะ” เอล์ฟสาวทวนงง ๆ
“บอกให้ทุกคนถอยออกห่างผนังเร็ว!!!” เกรย์แทบจะตะโกนกรอกหูเฟย์เนี่ยน
เคร้ง!!! เคร้ง!!! เคร้ง!!!
หน้าต่างเหนือหัวเกรย์แตกกระจาย เกรย์พุ่งตัวหลบไม่ลืมคว้าตัวเฟย์เนี่ยนไปด้วย แขนที่ยกขึ้นกันทั้งตัวเธอและเพื่อนสาวเริ่มมีเลือดไหลซึม
“เจอตัวจนได้…เอมมิเกรย์!!!”
_______________________________________
“นี่…เฟย์เนี่ยน” เกรย์เรียกเฟย์เนี่ยนที่เดินนำดุ่ม ๆ ผ่านระเบียงชั้นสองของปราสาทอย่างร่าเริงด้วยเสียงเนือย ๆ
“อะไรหรอ” เจ้าหญิงตัวดีหันหน้ามาถาม
“ชั้นไม่ไปงานนั่นไม่ได้หรอ” เกรย์พูดพลางถอนใจเป็นรอบที่ห้าสิบแล้ว
“ไม่ได้เด็ดขาดนะ” เฟย์เนี่ยนพูดคำขาด ก่อนลากมือเกรย์ที่ไม่ค่อยเต็มใจเดินเท่าไหร่ไปตามระเบียง
“เอ้า…เข้าไป ๆ ” เฟย์เนี่ยนพูด ดันเกรย์เข้าไปในห้อง ๆ หนึ่ง
ห้องนั้นสว่างไสวด้วยแสงจากคบไฟ ทั้งห้องมีแต่เสื้อผ้า เครื่องแต่งตัว ราวกับร้านขายเสื้อผ้า สาวใช้หน้าตาดีสองคนยืนรออยู่ในห้อง
“ท่านเฟย์เนี่ยน” สาวใช้คนหนึ่งเอ่ย
“ดีเลย ๆ” เฟย์เนี่ยนยิ้มร่า ท่าทางรื่นเริงสุด ๆ ผิดกับเกรย์ที่สีหน้าเบื่อโลกสุด ๆ
“มานี่เลย..เกรย์” เฟย์เนี่ยนลากเกรย์ไปตรงแถวเสื้อผ้าแถวหนึ่ง
“เอานี่ไปลองใส่ดูสิ” ว่าไม่ว่าเปล่ายังคว้าชุดราตรีชุดหนึ่งยัดใส่มือเกรย์ด้วย “ห้องแต่งตัวอยู่ตรงโน้นนะ”
ตรงโน้นของเฟย์เนี่ยนคือหลังห้องที่มีฉากกั้นแบ่งเป็นสามห้อง ทางซ้ายมีโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมสรรพ
“ไม่ดี ๆ ” เฟย์เนี่ยนพูดทันทีที่เกรย์เดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมชุดราตรียาวกรุยกรายสีน้ำเงินเข้มปักเลื่อมวาว ๆ
“เกรย์ดูเย็นชาอยู่แล้ว ใส่ชุดนี้เข้าไปเหมือนก้อนน้ำแข็งเลย ไปเปลี่ยนใหม่” เฟย์เนี่ยนพูดพลางยัดชุดใหม่ใส่มือของเกรย์
“เอาชุดเดิมไว้ในห้องนั่นแหละ เธอไปคอยดูแลเกรย์นะ” เฟย์เนี่ยนสั่งสาวใช้คนหนึ่ง ที่พยักหน้าอย่างนอบน้อม
“รีบไปเปลี่ยนสิจ้ะ” เฟย์เนี่ยนพูด รุนหลังของเกรย์ให้เดินไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
“นี่…เปลี่ยนเสร็จแล้วคอยอยู่หน้าห้องนะ” เฟย์เนี่ยนพูด พลางผลักเกรย์เข้าไปในห้องแต่งตัว
“ชั้นก็ต้องหาอะไรใส่บ้างล่ะ”
สามชั่วโมงผ่านไป พร้อมกับเสื้อผ้ากองพะเนินของเกรย์ ส่วนเฟย์เนี่ยนนั้นแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้อยู่ในชุดกระโปรงสุ่มสีฟ้าอ่อน ชายห้อยแถบผ้าระย้า ผมสีทองที่มักจะยุ่งเหยิงอยู่เสมอตอนนี้ถูกหวีเรียบปล่อยประบ่า สายตาจ้องฉากกั้นห้องทีนาฬิกาทีอย่างกังวล
“ว้าว!!!”
เสียงอุทานดังมาจากปากเฟย์เนี่ยนเมื่อเกรย์ก้าวออกมาจากห้องแต่งตัวในชุดผ้าไหมสีเขียวเหลือบทองที่เป็นชุดที่ห้าสิบสาม ผมดำยาวที่มักจะปล่อยไว้ถูกรวบขึ้นไปเป็นมวยสูงเปิดไหล่ขาว ที่คอใส่สร้อยเพริดอตสีเขียวที่เพิ่งจะซื้อมา
“เข้ากันมาก ๆ เลย สีเข้ากับตาของเกรย์ชะมัด น่าจะจับใส่ชุดนี้ตั้งแต่แรก” เฟย์เนี่ยนพูด เกรย์กำลังมองตัวเองในกระจกอย่างงง ๆ
“นี่…มันไม่โป๊ไปหน่อยหรอ” เกรย์พูดอย่างกังวล ๆ พลางมองไหล่ของตัวเอง
“แหม…นาน ๆ ทีไม่ต้องห่วง เป็นลูกผู้หญิงมีของดีมันก็ต้องงัดออกมาโชว์กันเป็นธรรมดาย่ะ” เฟย์เนี่ยนได้โอกาสเทศน์กัณฑ์ใหญ่
“แล้วกระโปรงจีบ ๆ เนี่ยมันเดินยากชะมัด” เกรย์บ่นพึมพำ
“ไม่ได้ไปรบทัพจับศึกที่ไหนนี่…ว่าแต่ว่า…” เฟย์เนี่ยนมองดาบที่คาดอยู่ที่เอวของเกรย์ “เธอจะเอาไอ้นั่นไปทำไม”
“มันเคยชินน่ะ” เกรย์ยิ้มแหย ๆ
“ไม่ได้!!!ถอดออกเดี๋ยวนี้” เฟย์เนี่ยนพูด เกรย์ดึงสายคาดดาบออกอย่างเซ็ง ๆ
“จริง ๆ แล้วเกรย์ก็สวยนี่” เฟย์เนี่ยนวิพากวิจารณ์ ขณะที่เกรย์กำลังมองกระจกทีหมุนตัวทีอย่างเบื่อ ๆ
“จับใส่ชุดสวย ๆ ซะหน่อย สวยระเบิดไปเลย” เฟย์เนี่ยนพูดต่อ
“แต่ชั้นไม่ได้อยากสวยนี่” เกรย์พูดอย่างเบื่อ ๆ
“ไม่ได้ ๆ เป็นผู้หญิง ได้โอกาสก็ต้องรักสวยรักงามเป็นธรรมดา” เฟย์เนี่ยนเริ่มเทศน์อีก
“เอาเหอะ ๆ” เกรย์พูดอย่างเบื่อโลกสุด ๆ ในใจคิดว่า ชาตินี้จะไม่มีวันใส่ชุดแบบนี้เป็นอันขาด และ ถ้าคนในองค์กรมาเห็นคงอายเค้าตาย เมื่อมานึกดูอีกที เราก็ไม่ได้เป็นนักฆ่าแล้วนี่
“สวย ๆ อย่างนี้ต้องมีคนมาขอเต้นรำด้วยเยอะแน่เลย” เฟย์เนี่ยนเริ่มว่าไปไกล ทำเอาเกรย์สะดุ้งโหยง
“ชั้นเต้นรำเป็นซะที่ไหนเล่า”
“นี่เฟย์…” ใบหน้าของเฟย์ไนท์โผล่มานิดนึง ก่อนเบิกตากว้างเมื่อเห็นเกรย์
“โห…” พูดได้แค่นี้ก็อ้าปากค้างไป
“สวยใช่มะพี่” เฟย์เนี่ยนพูด ยิ้มร่า
“สวยกว่าน้องสาวกะโปโลของชั้นเยอะเลย เกรย์เนี้ย…สวยจริง ๆ” เฟย์ไนท์พูด ไม่วายค่อนขอดน้องสาวตัวดี
“แล้วพี่มาทำอะไร” เฟย์เนี่ยนถามสะบัด ๆ
“งานจะเริ่มแล้ว…รีบไปล่ะ” เฟย์ไนท์พูด ก่อนผลุบหายไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว
“ไปกันเถอะเกรย์” เฟย์เนี่ยนพูด พลางดึงเกรย์จากการสำรวจตัวเองในกระจกไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวเธอเดินตามชั้นไปนะ…ชั้นทำอะไรก็…” เฟย์เนี่ยนเริ่มเตี๊ยม
“ทำตามชั้น” เกรย์พูดต่ออย่างเซ็ง ๆ พยายามเดินให้เป็นธรรมชาติที่สุดอย่างยากเย็น
“ใช้แล้วค่า” เฟย์เนี่ยนตะโกน
“เฮ้อ!!!” เกรย์ถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ ขณะที่เฟย์เนี่ยนเดินไปเปิดประตูไม้บานใหญ่ตรงหน้าที่เจ้าตัวบอกว่าเป็นประตูที่เปิดไปยังห้องโถงที่จัด
งาน
“องค์หญิงเฟย์เนี่ยน เฟอร์ริเอล คริโซเบล สเปสซาทีนเสด็จ!!!”
“องค์หญิงเฟย์เนี่ยน เฟอร์ริเอล คริโซเบล สเปสซาทีนเสด็จ!!!”
ยังไม่ทันแตะประตู ประตูดันเปิดแง้มออกเองพร้อมกับเสียงตะโกนออกพระนามของเจ้าหญิงตัวดีที่เลือดเริ่มขึ้นหน้า เกรย์มองเข้าไปในห้องโถงอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ตรงที่ประตูบานนี้เปิดออกไปเป็นปลายของห้องโถง โคมไฟคริสตัลระย้าลอยอยู่ที่เพดานรูปโดมที่เป็นกระจกสี พรมสีแดงทอดตัดผ่ากลางห้องโถงไปยังบัลลังก์ที่ราชินีรูเบลล์ประทับอยู่ ทหารในชุดเครื่องแบบเต็มยศยืนตั้งแถวอย่างเป็นระเบียบอยู่ตามที่ต่าง ๆ ผู้คน (เอล์ฟ) เกือบทั้งอาณาจักรในชุดราตรีสวยหรูเดินขวักไขว่อยู่สองข้างของพรม เก้าอี้ยาวหรูหราวางอยู่ตามมุมห้อง วงดนตรีขนาดกลางหยุดบรรเลงทันทีที่ประตูเปิดออก
“มาเร็ว…เกรย์” เฟย์เนี่ยนขมุมขมิบปากเรียก พลางเดินตัวตรงแน่วผ่านประตูเข้าไป การเดินเข้างานเลี้ยงดูเหมือนจะหยุดลงชั่วครู่ สายตาหลายสิบคู่จ้องมองมายังที่ที่เกรย์และเฟย์เนี่ยนยืนอยู่อย่างพร้อมเพรียง
“อ…อือ” เกรย์รับด้วยเสียงเบาพอ ๆ กัน ก่อนเดินตามเฟย์เนี่ยนเข้าไปแบบติด ๆ
ทันทีที่เดินผ่านประตูเข้าไป เสียงซุบซิบก็ดังกระหึ่มขึ้นราวกับนัดไว้
“นั่นเพื่อนเจ้าหญิงหรอ ?”
“ใช่ ๆ เห็นว่ากลับมาจากอนาคินด้วยกัน”
“ชื่ออะไรอ่ะ”
“รู้สึกจะชื่อเกรย์ละมั้ง”
“อือ…เมื่อวานแนะนำตัวตอนเข้าเฝ้าองค์ราชินีว่าชื่อเกรย์”
“หน้าตาดูเย็นชาชะมัด มาเป็นเพื่อนกับเจ้าหญิงได้ไงเนี่ย”
“นั่นสิ…แต่สวยเป็นบ้าเลยเนอะ”
“อือ…นั่นดิ เป็นมนุษย์แต่สวยชะมัด”
“เจ้าหญิงเราคงเอื้อมไม่ถึง แต่ถ้าเพื่อนเจ้าหญิงยังพอมีลุ้นนะเฟ้ย”
“เค้าไม่สนใจแกหรอก!!!”
“นี่…รู้สึกเจ๊จะเด่นเกินหน้าเกินตาแล้วนะ” เฟย์เนี่ยนกระซิบเมื่อทั้งคู่เดินมาเกือบตรงหน้าองค์ราชินี วันนี้องค์ราชินีรูเบลล์ทรงฉลองพระองค์สีเงินสว่าง มีเฟย์ไนท์ในชุดสีแดงแปร๊ดยืนอยู่ข้าง ๆ
“หรอ…” เกรย์พูดอย่างไม่ใส่ใจ เสียงกระซิบยิ่งดังขึ้นอีก
“นี่…” เฟย์เนี่ยนกระซิบ ยังไม่หันหน้ามามอง
“ชั้นจะหยุดแล้วนะ” เฟย์เนี่ยนเตี๊ยม
“อือ” เกรย์กระซิบเมื่อเฟย์เนี่ยนหยุดหน้าองค์ราชินีพอดี
“ถอนสายบัวนะ” เจ้าหญิงตัวดีกระซิบต่อ เกรย์ขมวดคิ้ว พยายามถอนสายบัวในกระโปรงจีบที่ไม่เคยใส่อย่างยากลำบาก องค์ราชินีแย้มโอษฐ์
“ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรหรอก” องค์ราชินีตรัสยิ้มแย้ม
“เพคะ” เฟย์เนี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงประมาณว่า เย้!!! ก่อนดึงมือเกรย์ไปนั่งที่เก้าอี้ที่ใกล้ที่สุดอย่างรวดเร็ว ดนตรีเริ่มบรรเลงอีกครั้ง การเต้นรำเริ่มขึ้น องค์ราชินีหันไปตรัสอะไรกับเฟย์ไนท์สักครู่ ก่อนหันหลังเดินหายลับเข้าไปในประตูเล็ก ๆ หลังบัลลังก์
“เย้!!!” เฟย์เนี่ยนร้องอย่างสบายใจ เกรย์เอื้อมไปหยิบเครื่องดื่มอะไรบางอย่างสีออกส้มๆในแก้วทรงสูงที่วางอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ มาดื่ม
“แล้วเราก็ไม่ต้องทำอะไรจนกว่างานจะเลิก นอกจากกิน ๆ ๆ ๆ” เฟย์เนี่ยนพูด คว้าแก้วที่บรรจุเครื่องดื่มแบบเดียวกับเกรย์มาดื่มบ้าง
“หือ…ไม่เห็นจะมีอะไรกินเลยนี่” เกรย์พูด ปราดสายตาไปรอบห้อง
“จะบ้าหรอ…เดี๋ยวเค้าจะยกของว่างมาเสริฟก่อน แล้วค่อยเป็นอาหารจานหลัก แต่คงต้องรอให้เต้นรำกันเสร็จก่อน” เฟย์เนี่ยนพูด เกรย์พยักหน้างง ๆ สายตาเหลือบไปเห็นหลายคนกำลังมองมาทางเธอ (โดยเฉพาะพวกเอล์ฟหนุ่ม ๆ) เมื่อเกรย์มองผ่าน พวกนั้นก็แกล้งชมนกชมไม้อย่างน่าหมั่นไส้
“แหม…ท่าทางเธอจะป๊อปนะเนี่ย” เฟย์เนี่ยนกระซิบ เกรย์ได้แต่ทำหน้าประมาณว่า เซ็ง
“ไปเดินกะใครบ้างสิ…เธอไม่ไปชั้นจะไปแล้วนะ” เฟย์เนี่ยนพูดต่อ เกรย์กลอกตาขึ้นฟ้าอย่างเนือย ๆ
“วัน ๆ เอาแต่สร้างเกราะน้ำแข็งหนาเตอะ…แล้วเมื่อไหร่จะมีแฟนกะเค้าล่ะ” เอล์ฟสาวพูดอย่างรู้ดี
“ก็ชั้นไม่เคยบอกว่าอยากมี” เกรย์พูดเย็น ๆ
“ไม่ได้ ๆ” เฟย์เนี่ยนจีบปากจีบคอ พลางลุกขึ้นยืนไม่วายคว้ามือเกรย์ไปด้วย
“มานี่…เดี๋ยวจะหาคู่ให้” เอล์ฟสาวพูดพลางลากเกรย์ไปด้วย
“ไม่อ๊าว” เกราะน้ำแข็งเริ่มแตกกระจาย จนเฟย์เนี่ยนอดหัวเราะไม่ได้
“มาน่า…ไม่ต้องเขินหรอก” เฟย์เนี่ยนโอ๋
“เดี๋ยว!!!” เกรย์พูดเสียงเครียดจนเฟย์เนี่ยนหันมามอง เกรย์สะบัดหน้าขึ้นมองหน้าต่างที่เรียงรายอยู่สูงขึ้นไปทันทีทันที
“ถอยออกมาจากผนัง” เกรย์กระซิบแผ่ว
“อ…อะไรนะ” เอล์ฟสาวทวนงง ๆ
“บอกให้ทุกคนถอยออกห่างผนังเร็ว!!!” เกรย์แทบจะตะโกนกรอกหูเฟย์เนี่ยน
เคร้ง!!! เคร้ง!!! เคร้ง!!!
หน้าต่างเหนือหัวเกรย์แตกกระจาย เกรย์พุ่งตัวหลบไม่ลืมคว้าตัวเฟย์เนี่ยนไปด้วย แขนที่ยกขึ้นกันทั้งตัวเธอและเพื่อนสาวเริ่มมีเลือดไหลซึม
“เจอตัวจนได้…เอมมิเกรย์!!!”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น