ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บทที่ 15 : ผู้ร่วมทีมคนที่ 3
ผู้ร่วมทีมคนที่ 3
_______________________________
ง่ำ ง่ำ ง่ำ
เสียงกินที่ดังต่อเนื่องยาวนานเกือบครึ่งชั่วโมงยังไม่หยุดในร้านเนื้อย่างที่เกรย์เป็นคนชวนเข้ามา
“อ…เออ”
เฟย์เนี่ยนพึมพำ มองเด็กหนุ่มที่กิน กิน กินไม่หยุดด้วยสีหน้าแบบเซ็งโลกสุดขีด มื้อนี้เธอต้องเป็นเจ้ามือด้วยเหตุผลที่เถียงไม่ออกจากเกรย์ว่า
“ก็วิ่งแข่งแพ้”
“เฮ้อ!!! อิ่มจริง ๆ”
เสียงสวรรค์ดังมาจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่เกรย์กับเฟย์เนี่ยนนั่งอยู่ เอล์ฟสาวทำหน้าหดหู่ พลางเหลือบมองเงินที่เหลือจากนิโมซายน์
“พวกคุณนี่ใจดีจริง ๆ นะครับ” เด็กหนุ่มพูดยิ้มแย้ม เฟย์เนี่ยนยิ้มแห้ง ๆ
“อ้อ…ลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อเฟต มาจากทวีปเมโสโปเตเมียร์ครับ” เด็กหนุ่มนามเฟตพูด
“ชั้นชื่อเฟย์เนี่ยน จากอาณาจักรนิโมซายน์ …เป็นเจ้าหญิงของนิโมซายน์” เฟย์เนี่ยนพูดเซ็งๆ
“เจ้าหญิงเหรอเนี่ย” เฟตพึมพำด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ
“พูดงี้หมายความว่าไงยะ!!!” เฟย์เนี่ยนตะโกน
“ก็…อ่า ครับ” เฟตพูดปัด พลางบุ้ยใบ้ไปยังเกรย์ที่กอดอก หลับตาแบบไม่อยากสนใจโลกรอบข้าง
“นี่” เฟย์เนี่ยนสะกิดเกรย์นิดหนึ่ง
“เอมมิเกรย์ เรียกเกรย์ดีกว่า อดีตนักฆ่าเงาแห่งอนาคิน” เกรย์พูดเรียบ ๆ แต่เฟตสะดุ้งโหยง
“นักฆ่าเงา…ที่ฝีมือสุดยอดจนร่ำลือกันทั้งสามทวีปน่ะเหรอ” เฟตถามตะกุกตะกัก
“ก็เกรย์เค้าบอกแล้วไงว่าเป็นอดีต” เฟย์เนี่ยนพูด ตีสีหน้ารู้ดี “นายเนี่ยหูหนวกรึไง”
“ว่าใครหูหนวก…ห๊ะ” เฟตเริ่มวางมวย
“พอที” เกรย์ที่เกือบหมดความอดทน ดาบเรียวในมือปึกฉึบลงกลางโต๊ะ คู่มวยกลืนน้ำลายเอื้อก
“เฮ้อ…” อดีตนักฆ่าถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเก็บดาบเข้าฝัก
“โดนไล่ออกจากองค์กรนักฆ่ามา พอใจรึยัง” เกรย์ตอบเรียบ ๆ แต่เฟย์เนี่ยนชิงพูดแทน
“เกรย์น่ะเค้าออกมาเพราะโดนหัวหน้าองค์กรทรยศ แล้วก็ยังเป็น…” พูดได้แค่นี้ก็ต้องเงียบไป เพราะเกรย์เริ่มส่งสายตาดุ ๆ จากข้าง ๆ
“เป็นอะไรหรอครับ” เฟตเร่ง มองเฟย์เนี่ยนทีเกรย์ที
“เป็นนักฆ่ามือหนึ่งแห่งองค์กรจ้ะ” เฟย์เนี่ยนตอบ ยิ้มแหย ๆ
“งั้นหรอ” เฟตถาม ยังดูไม่ค่อยเชื่อนัก
“ว่าแต่…นายจะเข้าประลองในงานประลองใช่มั้ย” เกรย์ถามตรงประเด็น
“เออ…ครับ” เฟตตอบตามตรง
“ทีมเรายังขาดอยู่คนนึงพอดี นายว่าไงล่ะ” เฟย์เนี่ยนพูดรัว เฟตทำหน้าเหมือนไม่ค่อยแน่ใจ
“จะดีหรอครับ ?”
“หรือนายไม่เชื่อใจพวกเรา” เกรย์ถามเย็น ๆ
“เออ…ป…เปล่า” เฟตตะกุกตะกักตอบ
“งั้นโอเคมั้ยล่ะ” เฟย์เนี่ยนเร่ง เฟตกลืนน้ำลาย
@@@@@@@@@@@
“เรียบร้อยแล้วค่ะ…นำบัตรนี่ไปยื่นขอพักที่โรงแรมสำหรับแขกที่มาร่วมงานได้เลยค่ะ” เคาน์เตอร์สาวพูดพลางส่งใบยืนยันการแข่งให้เกรย์ที่นำมาพับเก็บใส่กระเป๋า
“เชิญประตูทางซ้ายเลยค่ะ” เสียงใสพูด เฟย์เนี่ยนหันมองทางซ้าย มีประตูบานใหญ่อยู่จริง ๆ ซะด้วย
“ขอให้โชคดีในการแข่งนะคะ” เคาน์เตอร์สาวบอกลาตามมารยาท เมื่อทั้งสามเดินไปยังประตู
“แหม…ดีจริง ๆ นะที่ได้มาเจอพวกเธอเนี่ย” เฟตเอ่ยอย่างสบายใจ เดินผ่านฝูงคนที่มายืนเข้าแถวรอสมัคร
“ก็แหงน่ะสิ…ค่าสมัครตั้งห้าร้อยซิลด์” เกรย์พูด “ก็เลยได้หารกันไป”
“ว่าแต่ทำไมนายถึงอยากมาสมัครล่ะ” เฟย์เนี่ยนถาม มือผลักประตูบานใหญ่
“ก็…” พูดได้แค่นี้ก็หยุดไป เมื่อเสียงดนตรีดังแว่วมาจากประตู
“โห…” เฟย์เนี่ยนกวาดตามองรอบ ๆ
พื้นไม้ขัดเงาปูพรมหนานุ่มสีแดงต้อนรับ วงดนตรีขนาดเล็กกำลังบรรเลงเพลงอยู่ตรงฟากหนึ่งของห้องโถงรูปวงกลม เก้าอี้ยาวบุนวมสีแดงเข้าชุดกันกับโต๊ะไม้สีเข้มวางอยู่ตามที่ต่าง ๆ มีคนจับจองเกือบหมด บันไดเวียนกลางห้องปูพรมสีแดงเช่นเดียวกันทอดขึ้นสู่ชั้นสอง เพดานแก้วสูงทรงโดมแขวนโคมระย้า ฝั่งตรงข้ามมีโต๊ะพนักงานต้อนรับในเครื่องแบบสีขาวตั้งอยู่
“หรูดีจริง ๆ” เกรย์พูด ก้าวเท้าไปตามทางเดินที่ปูพรมทอดสู่เคาน์เตอร์พนักงานต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ” พนักงานสาวคนหนึ่งเอ่ยเมื่อเกรย์เดินมาหยุดที่เคาน์เตอร์
“เออ..เราเป็นผู้เข้าแข่งค่ะ” เกรย์พูด รู้สึกเกร็ง ๆ บอกไม่ถูก แต่สีหน้าก็ยังเรียบเฉยเหมือนเดิม
“ขอดูเอกสารยืนยันด้วยค่ะ” เกรย์ยื่นเอกสารในกระเป๋าส่งให้พนักงานต้อนรับที่รับมากวาดตามองคร่าว ๆ ก่อนยิ้มให้
“ค่ะ…เชิญชั้นสอง ห้องสองห้าสี่ถึงสองห้าหกเลยค่ะ” พนักงานต้อนรับสาวส่งกุญแจให้เกรย์สามดอก
“ส่วนเอกสารนี่เราจะเก็บไว้เป็นหลักฐานนะคะ” พนักงานสาวพูด เกรย์พยักหน้ารับ พลางหันไปหาเฟย์เนี่ยนกับเฟต
“อะ…”
เกรย์ยื่นกุญแจส่งให้คนละดอก ของเฟย์เนี่ยนห้องสองห้าหก ส่วนของเฟตของสองห้าสี่ ของเกรย์ก็ต้องเป็นห้องสองห้าห้าอย่างไม่ต้องสงสัย
“แล้วตกลง นายมาแข่งเพราะอะไรล่ะ” เฟย์เนี่ยนถามเฟต ขณะก้าวขึ้นบันไดเวียน
“ชื่อเสียงไงเล่า ถ้าแข่งชนะ…ทั้งชื่อเสียงทั้งเกียรติยศไหลมาเทมาแน่” เฟตตอบ เฟย์เนี่ยนย่นจมูก
“ชื่อเสียงกินไม่ได้” เอล์ฟสาวพึมพำ
“แล้วเธอมาแข่งเพราะอะไรล่ะ” เฟตย้อน
“เงินไง” เฟย์เนี่ยนตอบ ยิ้มร่า “ถ้าแข่งชนะจะได้เงินตั้งห้าล้านซิลด์”
“เฮ้อ…ก็พอ ๆ กันนั่นแหละ” เกรย์พึมพำ
“แล้วเธอมาแข่งเพราะอะไรละยะ” เฟย์เนี่ยนถาม เลือดเริ่มขึ้นหน้า (ความดันสูงอ่ะ)
“ก็…มันว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ” เกรย์ตอบหน้าตาเฉย อีกสองคนเกือบตกบันได
“แค่เนี้ยนะ” เฟย์เนี่ยนกับเฟตพูดเกือบพร้อมกัน เกรย์พยักหน้า
“ก็ถ้าชั้นไม่แข่งแล้วทีมมันจะครบหรือไงกันเล่า” เกรย์พูดเย็น ๆ ทำเอาอีกสองคนพูดไม่ออก
“เออ…มีเหตุผลแหะ” เฟย์เนี่ยนพูด หันไปมองเฟตที่ทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ
“แล้วเค้าจะแข่งรอบแรกกันเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย” เฟย์เนี่ยนพึมพำเมื่อทั้งสามเดินผ่านประตูห้องไม้ที่มีตัวเลขสีทอง เขียนว่าสองสามศูนย์
“เค้าจะประกาศหลังจากปิดรับสมัครน่ะ” เฟตตอบ
“นี่…” เกรย์ตัดบทเรียบ เมื่อมาถึงประตูที่เขียนว่า สองห้าสี่
“ออ…ถึงแล้วสินะ” เฟย์เนี่ยนเจ้าของห้องสองห้าสี่เอ่ย
“งั้นเราแยกกันตรงนี้ละกัน…คืนนี้ก็ทางใครทางมัน” เกรย์พูดเรียบ ๆ
“อืม…เจอกันพรุ่งนี้นะ” เฟย์เนี่ยนพูดพลางไขกุญแจ ส่วนเฟตนั้นเดินไปที่ห้องข้าง ๆ เฟย์เนี่ยนแล้ว (ลองนึกภาพโรงแรม เลขคี่อยู่ด้านนึงเลขคู่อยู่อีกด้านนึง)
“บาย” เฟย์เนี่ยนพูด เดินเข้าห้องแล้วปิดประตูปัง
“อือ” เกรย์พูด ไขกุญแจห้องของตัวเองบ้าง ในขณะที่เฟตนั้นเข้าห้องไปเรียบร้อยแล้ว
กริ๊ก!!!
เสียงตอบรับจากประตู พร้อมกับที่ประตูแง้มออกช้า ๆ
“สมเป็นห้องของผู้เข้าแข่ง” เกรย์พึมพำ กวาดตามองห้องที่แทบไม่ต่างจากห้องที่วังนิโมซายน์ หน้าต่างบานใหญ่อีกฟากหนึ่งของห้องมีผ้าม่านสีขาวบาง ๆ กรองแสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าอยู่ชั้นหนึ่ง ผ้าม่านสีน้ำเงินเข้มหนาหนักรวบไว้อย่างที่ขอบหน้าต่างทั้งสองข้าง เตียงสี่เสามีผ้าคลุมสีขาวสะอาดคลุมอยู่ เก้าอี้บุนวมสี่ตัววางเรียงรอบโต๊ะไม้ สายตาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะ…อะไรบางอย่างที่มีสีขาว
“ขนนก…หรอ”
เกรย์พึมพำแผ่วๆ ยืนมือไปหยิบขนนกขึ้นมา แต่ทันทีที่มันแตะมือของเธอ ขนนกทั้งอันก็ลุกเป็นไฟ เกรย์เกือบตกใจปล่อยขนนกทิ้งแล้ว ถ้าไฟนั่นไม่ดับลงซะก่อน เหลือเพียงกระดาษแผ่นเล็กท่ามกลางเถ่าถ่านที่ไม่มีความร้อนเลยในมือของเกรย์
“อะไร ?” เกรย์พึมพำ คลี่กระดาษแผ่นนั้นอ่าน แล้วก็เบิกตาอย่างงง ๆ ในกระดาษมีข้อความเขียนด้วยหมึกสีทองสั้น ๆ ด้วยลายมือเล่นหางสวยงามว่า
“มันกำลังจะเริ่มขึ้น”
_______________________________
ง่ำ ง่ำ ง่ำ
เสียงกินที่ดังต่อเนื่องยาวนานเกือบครึ่งชั่วโมงยังไม่หยุดในร้านเนื้อย่างที่เกรย์เป็นคนชวนเข้ามา
“อ…เออ”
เฟย์เนี่ยนพึมพำ มองเด็กหนุ่มที่กิน กิน กินไม่หยุดด้วยสีหน้าแบบเซ็งโลกสุดขีด มื้อนี้เธอต้องเป็นเจ้ามือด้วยเหตุผลที่เถียงไม่ออกจากเกรย์ว่า
“ก็วิ่งแข่งแพ้”
“เฮ้อ!!! อิ่มจริง ๆ”
เสียงสวรรค์ดังมาจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามที่เกรย์กับเฟย์เนี่ยนนั่งอยู่ เอล์ฟสาวทำหน้าหดหู่ พลางเหลือบมองเงินที่เหลือจากนิโมซายน์
“พวกคุณนี่ใจดีจริง ๆ นะครับ” เด็กหนุ่มพูดยิ้มแย้ม เฟย์เนี่ยนยิ้มแห้ง ๆ
“อ้อ…ลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อเฟต มาจากทวีปเมโสโปเตเมียร์ครับ” เด็กหนุ่มนามเฟตพูด
“ชั้นชื่อเฟย์เนี่ยน จากอาณาจักรนิโมซายน์ …เป็นเจ้าหญิงของนิโมซายน์” เฟย์เนี่ยนพูดเซ็งๆ
“เจ้าหญิงเหรอเนี่ย” เฟตพึมพำด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ
“พูดงี้หมายความว่าไงยะ!!!” เฟย์เนี่ยนตะโกน
“ก็…อ่า ครับ” เฟตพูดปัด พลางบุ้ยใบ้ไปยังเกรย์ที่กอดอก หลับตาแบบไม่อยากสนใจโลกรอบข้าง
“นี่” เฟย์เนี่ยนสะกิดเกรย์นิดหนึ่ง
“เอมมิเกรย์ เรียกเกรย์ดีกว่า อดีตนักฆ่าเงาแห่งอนาคิน” เกรย์พูดเรียบ ๆ แต่เฟตสะดุ้งโหยง
“นักฆ่าเงา…ที่ฝีมือสุดยอดจนร่ำลือกันทั้งสามทวีปน่ะเหรอ” เฟตถามตะกุกตะกัก
“ก็เกรย์เค้าบอกแล้วไงว่าเป็นอดีต” เฟย์เนี่ยนพูด ตีสีหน้ารู้ดี “นายเนี่ยหูหนวกรึไง”
“ว่าใครหูหนวก…ห๊ะ” เฟตเริ่มวางมวย
“พอที” เกรย์ที่เกือบหมดความอดทน ดาบเรียวในมือปึกฉึบลงกลางโต๊ะ คู่มวยกลืนน้ำลายเอื้อก
“เฮ้อ…” อดีตนักฆ่าถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเก็บดาบเข้าฝัก
“โดนไล่ออกจากองค์กรนักฆ่ามา พอใจรึยัง” เกรย์ตอบเรียบ ๆ แต่เฟย์เนี่ยนชิงพูดแทน
“เกรย์น่ะเค้าออกมาเพราะโดนหัวหน้าองค์กรทรยศ แล้วก็ยังเป็น…” พูดได้แค่นี้ก็ต้องเงียบไป เพราะเกรย์เริ่มส่งสายตาดุ ๆ จากข้าง ๆ
“เป็นอะไรหรอครับ” เฟตเร่ง มองเฟย์เนี่ยนทีเกรย์ที
“เป็นนักฆ่ามือหนึ่งแห่งองค์กรจ้ะ” เฟย์เนี่ยนตอบ ยิ้มแหย ๆ
“งั้นหรอ” เฟตถาม ยังดูไม่ค่อยเชื่อนัก
“ว่าแต่…นายจะเข้าประลองในงานประลองใช่มั้ย” เกรย์ถามตรงประเด็น
“เออ…ครับ” เฟตตอบตามตรง
“ทีมเรายังขาดอยู่คนนึงพอดี นายว่าไงล่ะ” เฟย์เนี่ยนพูดรัว เฟตทำหน้าเหมือนไม่ค่อยแน่ใจ
“จะดีหรอครับ ?”
“หรือนายไม่เชื่อใจพวกเรา” เกรย์ถามเย็น ๆ
“เออ…ป…เปล่า” เฟตตะกุกตะกักตอบ
“งั้นโอเคมั้ยล่ะ” เฟย์เนี่ยนเร่ง เฟตกลืนน้ำลาย
@@@@@@@@@@@
“เรียบร้อยแล้วค่ะ…นำบัตรนี่ไปยื่นขอพักที่โรงแรมสำหรับแขกที่มาร่วมงานได้เลยค่ะ” เคาน์เตอร์สาวพูดพลางส่งใบยืนยันการแข่งให้เกรย์ที่นำมาพับเก็บใส่กระเป๋า
“เชิญประตูทางซ้ายเลยค่ะ” เสียงใสพูด เฟย์เนี่ยนหันมองทางซ้าย มีประตูบานใหญ่อยู่จริง ๆ ซะด้วย
“ขอให้โชคดีในการแข่งนะคะ” เคาน์เตอร์สาวบอกลาตามมารยาท เมื่อทั้งสามเดินไปยังประตู
“แหม…ดีจริง ๆ นะที่ได้มาเจอพวกเธอเนี่ย” เฟตเอ่ยอย่างสบายใจ เดินผ่านฝูงคนที่มายืนเข้าแถวรอสมัคร
“ก็แหงน่ะสิ…ค่าสมัครตั้งห้าร้อยซิลด์” เกรย์พูด “ก็เลยได้หารกันไป”
“ว่าแต่ทำไมนายถึงอยากมาสมัครล่ะ” เฟย์เนี่ยนถาม มือผลักประตูบานใหญ่
“ก็…” พูดได้แค่นี้ก็หยุดไป เมื่อเสียงดนตรีดังแว่วมาจากประตู
“โห…” เฟย์เนี่ยนกวาดตามองรอบ ๆ
พื้นไม้ขัดเงาปูพรมหนานุ่มสีแดงต้อนรับ วงดนตรีขนาดเล็กกำลังบรรเลงเพลงอยู่ตรงฟากหนึ่งของห้องโถงรูปวงกลม เก้าอี้ยาวบุนวมสีแดงเข้าชุดกันกับโต๊ะไม้สีเข้มวางอยู่ตามที่ต่าง ๆ มีคนจับจองเกือบหมด บันไดเวียนกลางห้องปูพรมสีแดงเช่นเดียวกันทอดขึ้นสู่ชั้นสอง เพดานแก้วสูงทรงโดมแขวนโคมระย้า ฝั่งตรงข้ามมีโต๊ะพนักงานต้อนรับในเครื่องแบบสีขาวตั้งอยู่
“หรูดีจริง ๆ” เกรย์พูด ก้าวเท้าไปตามทางเดินที่ปูพรมทอดสู่เคาน์เตอร์พนักงานต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ” พนักงานสาวคนหนึ่งเอ่ยเมื่อเกรย์เดินมาหยุดที่เคาน์เตอร์
“เออ..เราเป็นผู้เข้าแข่งค่ะ” เกรย์พูด รู้สึกเกร็ง ๆ บอกไม่ถูก แต่สีหน้าก็ยังเรียบเฉยเหมือนเดิม
“ขอดูเอกสารยืนยันด้วยค่ะ” เกรย์ยื่นเอกสารในกระเป๋าส่งให้พนักงานต้อนรับที่รับมากวาดตามองคร่าว ๆ ก่อนยิ้มให้
“ค่ะ…เชิญชั้นสอง ห้องสองห้าสี่ถึงสองห้าหกเลยค่ะ” พนักงานต้อนรับสาวส่งกุญแจให้เกรย์สามดอก
“ส่วนเอกสารนี่เราจะเก็บไว้เป็นหลักฐานนะคะ” พนักงานสาวพูด เกรย์พยักหน้ารับ พลางหันไปหาเฟย์เนี่ยนกับเฟต
“อะ…”
เกรย์ยื่นกุญแจส่งให้คนละดอก ของเฟย์เนี่ยนห้องสองห้าหก ส่วนของเฟตของสองห้าสี่ ของเกรย์ก็ต้องเป็นห้องสองห้าห้าอย่างไม่ต้องสงสัย
“แล้วตกลง นายมาแข่งเพราะอะไรล่ะ” เฟย์เนี่ยนถามเฟต ขณะก้าวขึ้นบันไดเวียน
“ชื่อเสียงไงเล่า ถ้าแข่งชนะ…ทั้งชื่อเสียงทั้งเกียรติยศไหลมาเทมาแน่” เฟตตอบ เฟย์เนี่ยนย่นจมูก
“ชื่อเสียงกินไม่ได้” เอล์ฟสาวพึมพำ
“แล้วเธอมาแข่งเพราะอะไรล่ะ” เฟตย้อน
“เงินไง” เฟย์เนี่ยนตอบ ยิ้มร่า “ถ้าแข่งชนะจะได้เงินตั้งห้าล้านซิลด์”
“เฮ้อ…ก็พอ ๆ กันนั่นแหละ” เกรย์พึมพำ
“แล้วเธอมาแข่งเพราะอะไรละยะ” เฟย์เนี่ยนถาม เลือดเริ่มขึ้นหน้า (ความดันสูงอ่ะ)
“ก็…มันว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ” เกรย์ตอบหน้าตาเฉย อีกสองคนเกือบตกบันได
“แค่เนี้ยนะ” เฟย์เนี่ยนกับเฟตพูดเกือบพร้อมกัน เกรย์พยักหน้า
“ก็ถ้าชั้นไม่แข่งแล้วทีมมันจะครบหรือไงกันเล่า” เกรย์พูดเย็น ๆ ทำเอาอีกสองคนพูดไม่ออก
“เออ…มีเหตุผลแหะ” เฟย์เนี่ยนพูด หันไปมองเฟตที่ทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ
“แล้วเค้าจะแข่งรอบแรกกันเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย” เฟย์เนี่ยนพึมพำเมื่อทั้งสามเดินผ่านประตูห้องไม้ที่มีตัวเลขสีทอง เขียนว่าสองสามศูนย์
“เค้าจะประกาศหลังจากปิดรับสมัครน่ะ” เฟตตอบ
“นี่…” เกรย์ตัดบทเรียบ เมื่อมาถึงประตูที่เขียนว่า สองห้าสี่
“ออ…ถึงแล้วสินะ” เฟย์เนี่ยนเจ้าของห้องสองห้าสี่เอ่ย
“งั้นเราแยกกันตรงนี้ละกัน…คืนนี้ก็ทางใครทางมัน” เกรย์พูดเรียบ ๆ
“อืม…เจอกันพรุ่งนี้นะ” เฟย์เนี่ยนพูดพลางไขกุญแจ ส่วนเฟตนั้นเดินไปที่ห้องข้าง ๆ เฟย์เนี่ยนแล้ว (ลองนึกภาพโรงแรม เลขคี่อยู่ด้านนึงเลขคู่อยู่อีกด้านนึง)
“บาย” เฟย์เนี่ยนพูด เดินเข้าห้องแล้วปิดประตูปัง
“อือ” เกรย์พูด ไขกุญแจห้องของตัวเองบ้าง ในขณะที่เฟตนั้นเข้าห้องไปเรียบร้อยแล้ว
กริ๊ก!!!
เสียงตอบรับจากประตู พร้อมกับที่ประตูแง้มออกช้า ๆ
“สมเป็นห้องของผู้เข้าแข่ง” เกรย์พึมพำ กวาดตามองห้องที่แทบไม่ต่างจากห้องที่วังนิโมซายน์ หน้าต่างบานใหญ่อีกฟากหนึ่งของห้องมีผ้าม่านสีขาวบาง ๆ กรองแสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าอยู่ชั้นหนึ่ง ผ้าม่านสีน้ำเงินเข้มหนาหนักรวบไว้อย่างที่ขอบหน้าต่างทั้งสองข้าง เตียงสี่เสามีผ้าคลุมสีขาวสะอาดคลุมอยู่ เก้าอี้บุนวมสี่ตัววางเรียงรอบโต๊ะไม้ สายตาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะ…อะไรบางอย่างที่มีสีขาว
“ขนนก…หรอ”
เกรย์พึมพำแผ่วๆ ยืนมือไปหยิบขนนกขึ้นมา แต่ทันทีที่มันแตะมือของเธอ ขนนกทั้งอันก็ลุกเป็นไฟ เกรย์เกือบตกใจปล่อยขนนกทิ้งแล้ว ถ้าไฟนั่นไม่ดับลงซะก่อน เหลือเพียงกระดาษแผ่นเล็กท่ามกลางเถ่าถ่านที่ไม่มีความร้อนเลยในมือของเกรย์
“อะไร ?” เกรย์พึมพำ คลี่กระดาษแผ่นนั้นอ่าน แล้วก็เบิกตาอย่างงง ๆ ในกระดาษมีข้อความเขียนด้วยหมึกสีทองสั้น ๆ ด้วยลายมือเล่นหางสวยงามว่า
“มันกำลังจะเริ่มขึ้น”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น