ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 17 : รอบแรก
รอบแรก
____________________________________
ง่ำ ง่ำ ง่ำ
เสียงกินแบบทลายสถิติดังไม่หยุดจากฝั่งตรงข้ามที่เกรย์นั่ง แสงแดดทอลอดบานหน้าต่างเข้ามา ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ เดินว่อนรอบห้องอาหารที่พวกเธอนั่งอยู่
“นี่…” เฟย์เนี่ยนพูด เค้กฟองน้ำเต็มปาก
“หือ” เกรย์พึมพำรับ
“เค้าจะเริ่มแข่งรอบแรกกันวันไหนอ่ะ” เฟย์เนี่ยนถาม ส่วนเฟตนั้นไม่สนใจอะไรอย่างอื่นอีกแล้ว
“ไม่รู้สิ” เกรย์ตอบ ก่อนตัดเค้กชิ้นหนึ่งเข้าปาก จริง ๆ วันนี้มันก็วันที่สามนับตั้งแต่เปิดรับสมัครแล้ว การรับสมัครก็ปิดไปตั้ง 2 วันแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะประกาศรายละเอียดเกี่ยวกับการแข่ง
“เดี๋ยวคงประกาศละมั้ง” เกรย์พูด ตัดเค้กอีกชิ้นเข้าปาก
“แล้ววันนี้เราจะไปไหนกันดีน้า” เฟย์เนี่ยนพูดเสียงแหลม เฟตเหลือบตาขึ้นมอง
“ไม่รู้สิ…รู้สึกจะเดินมาทั่วเมืองแล้วนะ” เฟตตอบเป็นคำแรก
“อืมนั่นสิ” เฟย์เนี่ยนพยักหน้า กลอกตามองเพดาน
“แล้วเราจะไปไหนกันดีล่ะเนี่ย” เอล์ฟสาวถอนหายใจ
“เงินเหลือมากนักหรือไง” เฟตพึมพำก่อนหันไปกินต่อ
“ว่าไงนะยะ” เฟย์เนี่ยนแว้ด ตั้งท่าจะวางมวยอีกรอบ
“เปล่าซะหน่อย” เฟตตอบหน้าตาย เหลือบมองเกรย์ที่รวบช้อนส้อมทั้ง ๆ ที่ยังเหลือเค้กอีกเกือบครึ่งก้อน
“อ้าว…เกรย์ อิ่มแล้วเหรอ” เฟย์เนี่ยนหันมาถาม เกรย์พยักหน้า
“อือ”
“แต่มันยังเหลืออีกตั้งครึ่งชิ้นนี่” เฟย์เนี่ยนพูดต่อ เกรย์เช็ดปาก ไม่พูดอะไร
“เกรย์นี่กินน้อยจังแหะ” เฟย์เนี่ยนพึมพำ รวบช้อนบ้าง
“อ้าว ๆ อิ่มกันหมด” เฟตโวยวาย รีบลุกตามสองสาวที่ลุกเดินลิ่ว ๆ ไปแล้ว
“นี่!!!” เฟตตะโกนเรียก วิ่งพรวดออกมาจากห้องอาหารซึ่งติดกับโถงทางเข้า “รอกันบ้างสิ”
แต่สองสาวไม่ได้สนใจ ดูเหมือนพวกเธอกำลังสนใจอะไรบางอย่างที่แปะอยู่ที่ประตูทางออก เป็นสิ่งเดียวกับที่คนอีกร่วมสิบคนกำลังดูอยู่
“มีอะไรหรอ” เฟตเดินมาถาม หอบนิด ๆ ก่อนเบียดตัวฝ่าฝูงคน มองไปยังแผ่นกระดาษสีขาวเขียนอย่างเป็นทางการ
“ข่าวการประลองรอบแรก” เฟย์เนี่ยนพึมพำตอบ สีหน้าเครียดผิดปกติไม่ต่างจากคนอีกเกือบครึ่งร้อยที่มองกระดาษแผ่นนี้อยู่ เสียงพึมพำดังไปทั่วห้องโถงอย่างรวดเร็วเหมือนไฟไหม้ป่า
“ให้ผู้เข้าแข่งทุกคนไปรวมกันที่ลานประลองกลางเมือง เวลา 10.00 น.ของวันนี้” เกรย์พูดเสียงเรียบ
“ตอนนี้เก้าโมงกว่า” เฟย์เนี่ยนบอก ชำเลืองมองนาฬิกาที่แขวนอยู่หลังเคาน์เตอร์
“รีบไปเลยดีกว่า” เกรย์พูด เดินฝ่าฝูงคนออกสู่ถนนนอกโรงแรม คนยังคงคึกคักไม่เปลี่ยนจากวันที่พวกเธอมาถึงแอรีสวันแรกเลยแม้แต่น้อย และดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อรอดูการแข่งขัน
“เค้าจะให้สู้กันตั้งแต่รอบแรกเลยหรือไง” เฟตพึมพำ เกาหัวยิก
“ชั้นว่าไม่หรอก” เกรย์ตอบ ตั้งหน้าตั้งตาเดิน
“ทำไมล่ะ” เฟย์เนี่ยนถามบ้าง คิ้วขมวดเข้าหากันจนแทบผูกเป็นปมได้อยู่แล้ว
“ลองคิดดูสิ…” เกรย์เริ่มวิเคราะห์ “ถ้าเค้าจะให้สู้กัน ก็น่าจะประกาศเรียกไปเป็นทีม ๆ ไม่ใช่ทั้งหมดแบบนี้ แล้วโคลอซเซียมเนี่ย ต่อให้ใหญ่ยังไงก็คงไม่มีทางรับการต่อสู่เป็นร้อย ๆ คู่ในที่เดียวหรอก ชั้นว่า…เค้าน่าจะให้ไปประชุมเพื่อนัดหมายอะไรมากกว่า”
“อืม…มีเหตุผล ๆ ” เฟย์เนี่ยนเริ่มเห็นจริง
“นั่นไง โคลอซเซียม” เฟตชี้ ทั้งเกรย์ทั้งเฟย์เนี่ยนหันตาม
สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่เหมือนสนามกีฬาทรงกลมปรากฏแก่สายตา เฟย์เนี่ยนนึกสงสัยอยู่ครามครันว่าทำไมเธอไม่สังเกตเห็นตั้งแต่วันแรก ที่นั่งถูกยกสูงเป็นชั้น ๆ เพื่อให้ผู้ชมสามารถมองเห็นการประลองได้อย่างชัดเจน
“ประตูล่ะ” เกรย์ถามเข้าเป้า อีกสองคนกวาดสายตาหาทางเข้าทันที
“นั่นไง” เฟตชี้ไปยังประตูที่ดูเหมือนโพรงดำ ๆ มืด ๆ ผู้เข้าแข่งจำนวนไม่น้อยทะยอยเดินผ่านโพรงนั้นเข้าไป
“ไปกันเหอะ” เกรย์บอก ก้าวฉับ ๆ ไปที่ประตูนั่นทันที ทิ้งให้อีกสองคนเดินตามมา
“โห…”
เฟย์เนี่ยนอุทานดังลั่นเมื่อทั้งสามเดินผ่านประตูเข้ามา ลานประลองรูปวงกลมที่กลมดิ๊กจริง ๆ กับที่นั่งผู้ชมที่ยกสูงเป็นชั้นๆอีกร่วมสามพันที่นั่ง สนามที่พื้นเป็นทรายสีขาวสะอาดเรียบเหมือนแพนเค้กที่มีรอยเท้าเต็มไปหมดถูกจับจองโดยผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ อีกหลายร้อยคน เวทียกพื้นทำจากไม้ตั้งเด่นอยู่กลางสนาม ข้าง ๆ เวทีมีคนกลุ่มหนึ่งในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มกำลังพูดคุยกันเบา ๆ จากการแต่งตัวแล้วคงไม่ใช่ผู้เข้าแข่งแน่
“กว้างดีจริง ๆ” เกรย์พูด ยิ้มนิด ๆ ปรายตามองสนามขนาดเกือบครึ่งเมืองอนาคิน
“อืม” เฟตพึมพำ แล้วก็เงียบไป
“เกือบสิบโมงแล้วล่ะ” เฟย์เนี่ยนพูด กะเวลาคร่าว ๆ เอาเอง
“อืม” เฟตพึมพำอีก เขากำลังจ้องเวทีกลางสนามอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เอาล่ะ!!! ทุกคน!!!”
ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งในกลุ่มคนสามสี่คนที่ยืนคุยกันอยู่ข้างเวทีก้าวขึ้นมาบนเวที ก่อนตะโกนด้วยเสียงอันดังกลบเสียงคุยจอแจของผู้เข้าแข่งขันที่มีรออยู่ในสนามจนหมด
“ขอบคุณที่มากันได้ตรงเวลาดีมาก…ต่อไปนี้เราจะประกาศกติกาการแข่งขันรอบที่หนึ่ง” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงฟังสบาย ๆ แต่ได้ยินกันทั้งสนาม
“แต่ก่อนอื่น…” ชายในชุดคลุมคนนั้นพูดต่อ ปัดผมยาวประบ่าที่ฟูไม่เป็นทรงไปด้านหลัง “…ขอให้แต่ละทีมส่งตัวแทนออกมาจับสลากก่อน เราจะขานชื่อทีมตามลำดับการเข้าสมัคร ถ้าทีมใดไม่ขึ้นมาจับสลากบนเวทีนี้…” เขาพักหายใจชั่วครู่ พลางผายมือไปยังกล่องไม้ขนาดค่อนข้างใหญ่ที่ชายอีกคนกำลังยกขึ้นมาตั้งบนโต๊ะที่เพิ่งยกขึ้นมาบนเวที
“…จะถือว่าสละสิทธิ์การเข้าแข่ง” เขาพูดจนจบ
“เอาล่ะ…เดี๋ยวพอขานชื่อทีมใดให้ตัวแทนทีมนั้นขึ้นมาจับสลากบนเวที ทีมที่หนึ่ง…” เขาพักหายใจอีก เห็นได้ชัดว่าเริ่มเหนื่อยกับการตะเบ็งเสียง
“จินไนน์ คอร์นเวลลิสต์!!!เคออส มาทาร่า!!!ราฟฟ์ จาร์ไมลล์!!!”
เกิดเสียงซุบซิบดังขึ้นราวกับเสียงผึ้งแตกรัง ชื่อของจินไนน์ คอร์นเวลลิสต์ถูกกล่าวขานต่อกันเป็นทอด เมื่อเด็กหนุ่มหน้าตาดีถึงดีมากคนหนึ่งในชุดเสื้อยืดเรียบ ๆ กับกางเกงสีน้ำเงินเข้ม หน้าตาไร้อารมณ์คนหนึ่งก้าวขึ้นไปบนเวที ก่อนล้วงมือหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาจากกล่อง ก่อนเดินไปหาชายคนที่ยกกล่องขึ้นมา พูดอะไรที่ไม่มีใครได้ยินกันสักครู่ แล้วเดินลงจากเวทีด้วยสีหน้าที่แทบไม่เปลี่ยนแปลง
“นี่น่ะหรอ…จินไนน์” เกรย์พึมพำ คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“ใครหรอ” เฟย์เนี่ยนหันไปถามเฟตถาม
“ไม่รู้สิ” เด็กหนุ่มยักไหล่
“ทีมต่อไป…แอดเวร์ ไทร่า!!! เซร่า มาทีน!!! เคเรบอร์น คลาร์ก!!!” ชายคนนั้นประกาศชื่อทีมต่อไปเกือบทันที ผู้เข้าแข่งทยอยกันขึ้นไปจับสลากบนเวทีเรื่อย ๆ จนถึงทีมที่สิบสาม
“เอมมิเกรย์ คัลมาเนท!!! เฟย์เนี่ยน สเปซาทีน!!! เฟต เทนเทีย!!!”
“หวาย…นายไปสิ ชั้นมือไม่ดี” เฟย์เนี่ยนผลักภาระให้เฟตเกือบทันที
“ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวจับได้อะไรห่วย ๆ จะมาว่าชั้นอีก” เฟตส่ายหน้ายิก
“เฮ้อ!!!” เกรย์ ก่อนจำใจเดินไปจับเพราะเจ้าตัวดีทั้งสองรวมหัวกันรุนหลังออกไป
เกรย์เดินขึ้นบนเวทีช้า ๆ ก่อนล้วงมือลงไปในกล่องไม้ ดึงกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง แล้วคลี่ออกดู
“1.เล็บเสือเขาเดียว 2.ขนอินทรีย์แมงป่อง” เกรย์ก้มลงอ่านงง ๆ ก่อนเดินไปหาชายคนที่ถือกล่องมา
“บอกรายการมาครับ” ชายคนที่ถือกล่องพูดก่อนที่เกรย์จะได้ถามอะไร
“เออ…” เกรย์อ่านสิ่งที่เขียนอยู่ในกระดาษของเธอ เริ่มเข้าใจอะไรลาง ๆ
“อะไรหรอ” เฟย์เนี่ยนถามเกือบทันทีที่เกรย์เดินมาถึงพร้อมกับกระดาษแผ่นนั้น เกรย์ยื่นกระดาษให้เฟย์เนี่ยนที่รับมาอ่าน โดยมีเฟตโผล่มาดูอยู่ข้าง ๆ
“อะไรเนี่ย” เฟย์เนี่ยนเกาหัวเมื่ออ่านจบ
“ไม่รู้” เกรย์ตอบเรียบ ๆ ชายที่อยู่บนเวทียังอ่านชื่อทีมต่อไปเรื่อย ๆ อีกเกือบสองชั่วโมงกว่าจะครบทุกทีม เฟตลงไปนั่งสัปหงกอยู่บนพื้นแล้วเมื่ออ่านรายชื่อมาถึงทีมสุดท้าย ส่วนเฟย์เนี่ยนนั้นอ่านกระดาษซ้ำไปซ้ำมาได้เกือบสามร้อยรอบแล้ว เกรย์กำลังขมวดคิ้วเมื่อชายคนนั้นประกาศว่า
“เอาล่ะครับ…บางคนคงจะพอทราบแล้วนะครับว่าการแข่งขันรอบที่หนึ่งคืออะไร…การแข่งขันรอบที่หนึ่งคือ…การแข่งหาของครับ!!!”
_______________________________
ได้ลงตอนใหม่ซะที - -^
ช่วงนี้งานเยอะมากเลยค่ะ จะหาโอกาสเข้ามาลงตอนใหม่ยากจริงๆ
และแล้วก็มาถึงการแข่งขันรอบแรกแล้วนะคะ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามได้ประมาณอาทิตย์หน้าค่ะ^ ^
ตอนนี้เรื่องตำนานผู้พิทักษ์ดาบศักดิ์สิทธิ์เพื่อนมิรินกำลังเอาไปเขียนเป็นการ์ตูนอยู่ จะออกมาเป็นยังไงเดี๋ยวก็คงรู้ค่ะ ^0^
บ๊ายบาย เจอกันตอนใหม่ ถ้ามีข้อแนะนำอะไร หรืออยากจะคุยอะไรกับผู้เขียนก็เมนท์มานะคะ อย่าลืมโวตด้วย + +
บาย
____________________________________
ง่ำ ง่ำ ง่ำ
เสียงกินแบบทลายสถิติดังไม่หยุดจากฝั่งตรงข้ามที่เกรย์นั่ง แสงแดดทอลอดบานหน้าต่างเข้ามา ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ เดินว่อนรอบห้องอาหารที่พวกเธอนั่งอยู่
“นี่…” เฟย์เนี่ยนพูด เค้กฟองน้ำเต็มปาก
“หือ” เกรย์พึมพำรับ
“เค้าจะเริ่มแข่งรอบแรกกันวันไหนอ่ะ” เฟย์เนี่ยนถาม ส่วนเฟตนั้นไม่สนใจอะไรอย่างอื่นอีกแล้ว
“ไม่รู้สิ” เกรย์ตอบ ก่อนตัดเค้กชิ้นหนึ่งเข้าปาก จริง ๆ วันนี้มันก็วันที่สามนับตั้งแต่เปิดรับสมัครแล้ว การรับสมัครก็ปิดไปตั้ง 2 วันแล้ว แต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะประกาศรายละเอียดเกี่ยวกับการแข่ง
“เดี๋ยวคงประกาศละมั้ง” เกรย์พูด ตัดเค้กอีกชิ้นเข้าปาก
“แล้ววันนี้เราจะไปไหนกันดีน้า” เฟย์เนี่ยนพูดเสียงแหลม เฟตเหลือบตาขึ้นมอง
“ไม่รู้สิ…รู้สึกจะเดินมาทั่วเมืองแล้วนะ” เฟตตอบเป็นคำแรก
“อืมนั่นสิ” เฟย์เนี่ยนพยักหน้า กลอกตามองเพดาน
“แล้วเราจะไปไหนกันดีล่ะเนี่ย” เอล์ฟสาวถอนหายใจ
“เงินเหลือมากนักหรือไง” เฟตพึมพำก่อนหันไปกินต่อ
“ว่าไงนะยะ” เฟย์เนี่ยนแว้ด ตั้งท่าจะวางมวยอีกรอบ
“เปล่าซะหน่อย” เฟตตอบหน้าตาย เหลือบมองเกรย์ที่รวบช้อนส้อมทั้ง ๆ ที่ยังเหลือเค้กอีกเกือบครึ่งก้อน
“อ้าว…เกรย์ อิ่มแล้วเหรอ” เฟย์เนี่ยนหันมาถาม เกรย์พยักหน้า
“อือ”
“แต่มันยังเหลืออีกตั้งครึ่งชิ้นนี่” เฟย์เนี่ยนพูดต่อ เกรย์เช็ดปาก ไม่พูดอะไร
“เกรย์นี่กินน้อยจังแหะ” เฟย์เนี่ยนพึมพำ รวบช้อนบ้าง
“อ้าว ๆ อิ่มกันหมด” เฟตโวยวาย รีบลุกตามสองสาวที่ลุกเดินลิ่ว ๆ ไปแล้ว
“นี่!!!” เฟตตะโกนเรียก วิ่งพรวดออกมาจากห้องอาหารซึ่งติดกับโถงทางเข้า “รอกันบ้างสิ”
แต่สองสาวไม่ได้สนใจ ดูเหมือนพวกเธอกำลังสนใจอะไรบางอย่างที่แปะอยู่ที่ประตูทางออก เป็นสิ่งเดียวกับที่คนอีกร่วมสิบคนกำลังดูอยู่
“มีอะไรหรอ” เฟตเดินมาถาม หอบนิด ๆ ก่อนเบียดตัวฝ่าฝูงคน มองไปยังแผ่นกระดาษสีขาวเขียนอย่างเป็นทางการ
“ข่าวการประลองรอบแรก” เฟย์เนี่ยนพึมพำตอบ สีหน้าเครียดผิดปกติไม่ต่างจากคนอีกเกือบครึ่งร้อยที่มองกระดาษแผ่นนี้อยู่ เสียงพึมพำดังไปทั่วห้องโถงอย่างรวดเร็วเหมือนไฟไหม้ป่า
“ให้ผู้เข้าแข่งทุกคนไปรวมกันที่ลานประลองกลางเมือง เวลา 10.00 น.ของวันนี้” เกรย์พูดเสียงเรียบ
“ตอนนี้เก้าโมงกว่า” เฟย์เนี่ยนบอก ชำเลืองมองนาฬิกาที่แขวนอยู่หลังเคาน์เตอร์
“รีบไปเลยดีกว่า” เกรย์พูด เดินฝ่าฝูงคนออกสู่ถนนนอกโรงแรม คนยังคงคึกคักไม่เปลี่ยนจากวันที่พวกเธอมาถึงแอรีสวันแรกเลยแม้แต่น้อย และดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อรอดูการแข่งขัน
“เค้าจะให้สู้กันตั้งแต่รอบแรกเลยหรือไง” เฟตพึมพำ เกาหัวยิก
“ชั้นว่าไม่หรอก” เกรย์ตอบ ตั้งหน้าตั้งตาเดิน
“ทำไมล่ะ” เฟย์เนี่ยนถามบ้าง คิ้วขมวดเข้าหากันจนแทบผูกเป็นปมได้อยู่แล้ว
“ลองคิดดูสิ…” เกรย์เริ่มวิเคราะห์ “ถ้าเค้าจะให้สู้กัน ก็น่าจะประกาศเรียกไปเป็นทีม ๆ ไม่ใช่ทั้งหมดแบบนี้ แล้วโคลอซเซียมเนี่ย ต่อให้ใหญ่ยังไงก็คงไม่มีทางรับการต่อสู่เป็นร้อย ๆ คู่ในที่เดียวหรอก ชั้นว่า…เค้าน่าจะให้ไปประชุมเพื่อนัดหมายอะไรมากกว่า”
“อืม…มีเหตุผล ๆ ” เฟย์เนี่ยนเริ่มเห็นจริง
“นั่นไง โคลอซเซียม” เฟตชี้ ทั้งเกรย์ทั้งเฟย์เนี่ยนหันตาม
สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่เหมือนสนามกีฬาทรงกลมปรากฏแก่สายตา เฟย์เนี่ยนนึกสงสัยอยู่ครามครันว่าทำไมเธอไม่สังเกตเห็นตั้งแต่วันแรก ที่นั่งถูกยกสูงเป็นชั้น ๆ เพื่อให้ผู้ชมสามารถมองเห็นการประลองได้อย่างชัดเจน
“ประตูล่ะ” เกรย์ถามเข้าเป้า อีกสองคนกวาดสายตาหาทางเข้าทันที
“นั่นไง” เฟตชี้ไปยังประตูที่ดูเหมือนโพรงดำ ๆ มืด ๆ ผู้เข้าแข่งจำนวนไม่น้อยทะยอยเดินผ่านโพรงนั้นเข้าไป
“ไปกันเหอะ” เกรย์บอก ก้าวฉับ ๆ ไปที่ประตูนั่นทันที ทิ้งให้อีกสองคนเดินตามมา
“โห…”
เฟย์เนี่ยนอุทานดังลั่นเมื่อทั้งสามเดินผ่านประตูเข้ามา ลานประลองรูปวงกลมที่กลมดิ๊กจริง ๆ กับที่นั่งผู้ชมที่ยกสูงเป็นชั้นๆอีกร่วมสามพันที่นั่ง สนามที่พื้นเป็นทรายสีขาวสะอาดเรียบเหมือนแพนเค้กที่มีรอยเท้าเต็มไปหมดถูกจับจองโดยผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ อีกหลายร้อยคน เวทียกพื้นทำจากไม้ตั้งเด่นอยู่กลางสนาม ข้าง ๆ เวทีมีคนกลุ่มหนึ่งในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มกำลังพูดคุยกันเบา ๆ จากการแต่งตัวแล้วคงไม่ใช่ผู้เข้าแข่งแน่
“กว้างดีจริง ๆ” เกรย์พูด ยิ้มนิด ๆ ปรายตามองสนามขนาดเกือบครึ่งเมืองอนาคิน
“อืม” เฟตพึมพำ แล้วก็เงียบไป
“เกือบสิบโมงแล้วล่ะ” เฟย์เนี่ยนพูด กะเวลาคร่าว ๆ เอาเอง
“อืม” เฟตพึมพำอีก เขากำลังจ้องเวทีกลางสนามอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เอาล่ะ!!! ทุกคน!!!”
ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งในกลุ่มคนสามสี่คนที่ยืนคุยกันอยู่ข้างเวทีก้าวขึ้นมาบนเวที ก่อนตะโกนด้วยเสียงอันดังกลบเสียงคุยจอแจของผู้เข้าแข่งขันที่มีรออยู่ในสนามจนหมด
“ขอบคุณที่มากันได้ตรงเวลาดีมาก…ต่อไปนี้เราจะประกาศกติกาการแข่งขันรอบที่หนึ่ง” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงฟังสบาย ๆ แต่ได้ยินกันทั้งสนาม
“แต่ก่อนอื่น…” ชายในชุดคลุมคนนั้นพูดต่อ ปัดผมยาวประบ่าที่ฟูไม่เป็นทรงไปด้านหลัง “…ขอให้แต่ละทีมส่งตัวแทนออกมาจับสลากก่อน เราจะขานชื่อทีมตามลำดับการเข้าสมัคร ถ้าทีมใดไม่ขึ้นมาจับสลากบนเวทีนี้…” เขาพักหายใจชั่วครู่ พลางผายมือไปยังกล่องไม้ขนาดค่อนข้างใหญ่ที่ชายอีกคนกำลังยกขึ้นมาตั้งบนโต๊ะที่เพิ่งยกขึ้นมาบนเวที
“…จะถือว่าสละสิทธิ์การเข้าแข่ง” เขาพูดจนจบ
“เอาล่ะ…เดี๋ยวพอขานชื่อทีมใดให้ตัวแทนทีมนั้นขึ้นมาจับสลากบนเวที ทีมที่หนึ่ง…” เขาพักหายใจอีก เห็นได้ชัดว่าเริ่มเหนื่อยกับการตะเบ็งเสียง
“จินไนน์ คอร์นเวลลิสต์!!!เคออส มาทาร่า!!!ราฟฟ์ จาร์ไมลล์!!!”
เกิดเสียงซุบซิบดังขึ้นราวกับเสียงผึ้งแตกรัง ชื่อของจินไนน์ คอร์นเวลลิสต์ถูกกล่าวขานต่อกันเป็นทอด เมื่อเด็กหนุ่มหน้าตาดีถึงดีมากคนหนึ่งในชุดเสื้อยืดเรียบ ๆ กับกางเกงสีน้ำเงินเข้ม หน้าตาไร้อารมณ์คนหนึ่งก้าวขึ้นไปบนเวที ก่อนล้วงมือหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาจากกล่อง ก่อนเดินไปหาชายคนที่ยกกล่องขึ้นมา พูดอะไรที่ไม่มีใครได้ยินกันสักครู่ แล้วเดินลงจากเวทีด้วยสีหน้าที่แทบไม่เปลี่ยนแปลง
“นี่น่ะหรอ…จินไนน์” เกรย์พึมพำ คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“ใครหรอ” เฟย์เนี่ยนหันไปถามเฟตถาม
“ไม่รู้สิ” เด็กหนุ่มยักไหล่
“ทีมต่อไป…แอดเวร์ ไทร่า!!! เซร่า มาทีน!!! เคเรบอร์น คลาร์ก!!!” ชายคนนั้นประกาศชื่อทีมต่อไปเกือบทันที ผู้เข้าแข่งทยอยกันขึ้นไปจับสลากบนเวทีเรื่อย ๆ จนถึงทีมที่สิบสาม
“เอมมิเกรย์ คัลมาเนท!!! เฟย์เนี่ยน สเปซาทีน!!! เฟต เทนเทีย!!!”
“หวาย…นายไปสิ ชั้นมือไม่ดี” เฟย์เนี่ยนผลักภาระให้เฟตเกือบทันที
“ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวจับได้อะไรห่วย ๆ จะมาว่าชั้นอีก” เฟตส่ายหน้ายิก
“เฮ้อ!!!” เกรย์ ก่อนจำใจเดินไปจับเพราะเจ้าตัวดีทั้งสองรวมหัวกันรุนหลังออกไป
เกรย์เดินขึ้นบนเวทีช้า ๆ ก่อนล้วงมือลงไปในกล่องไม้ ดึงกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง แล้วคลี่ออกดู
“1.เล็บเสือเขาเดียว 2.ขนอินทรีย์แมงป่อง” เกรย์ก้มลงอ่านงง ๆ ก่อนเดินไปหาชายคนที่ถือกล่องมา
“บอกรายการมาครับ” ชายคนที่ถือกล่องพูดก่อนที่เกรย์จะได้ถามอะไร
“เออ…” เกรย์อ่านสิ่งที่เขียนอยู่ในกระดาษของเธอ เริ่มเข้าใจอะไรลาง ๆ
“อะไรหรอ” เฟย์เนี่ยนถามเกือบทันทีที่เกรย์เดินมาถึงพร้อมกับกระดาษแผ่นนั้น เกรย์ยื่นกระดาษให้เฟย์เนี่ยนที่รับมาอ่าน โดยมีเฟตโผล่มาดูอยู่ข้าง ๆ
“อะไรเนี่ย” เฟย์เนี่ยนเกาหัวเมื่ออ่านจบ
“ไม่รู้” เกรย์ตอบเรียบ ๆ ชายที่อยู่บนเวทียังอ่านชื่อทีมต่อไปเรื่อย ๆ อีกเกือบสองชั่วโมงกว่าจะครบทุกทีม เฟตลงไปนั่งสัปหงกอยู่บนพื้นแล้วเมื่ออ่านรายชื่อมาถึงทีมสุดท้าย ส่วนเฟย์เนี่ยนนั้นอ่านกระดาษซ้ำไปซ้ำมาได้เกือบสามร้อยรอบแล้ว เกรย์กำลังขมวดคิ้วเมื่อชายคนนั้นประกาศว่า
“เอาล่ะครับ…บางคนคงจะพอทราบแล้วนะครับว่าการแข่งขันรอบที่หนึ่งคืออะไร…การแข่งขันรอบที่หนึ่งคือ…การแข่งหาของครับ!!!”
_______________________________
ได้ลงตอนใหม่ซะที - -^
ช่วงนี้งานเยอะมากเลยค่ะ จะหาโอกาสเข้ามาลงตอนใหม่ยากจริงๆ
และแล้วก็มาถึงการแข่งขันรอบแรกแล้วนะคะ เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป ติดตามได้ประมาณอาทิตย์หน้าค่ะ^ ^
ตอนนี้เรื่องตำนานผู้พิทักษ์ดาบศักดิ์สิทธิ์เพื่อนมิรินกำลังเอาไปเขียนเป็นการ์ตูนอยู่ จะออกมาเป็นยังไงเดี๋ยวก็คงรู้ค่ะ ^0^
บ๊ายบาย เจอกันตอนใหม่ ถ้ามีข้อแนะนำอะไร หรืออยากจะคุยอะไรกับผู้เขียนก็เมนท์มานะคะ อย่าลืมโวตด้วย + +
บาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น