ลำดับตอนที่ #23
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 22 : การแข่งรอบสอง
การแข่งรอบสอง
_________________________________________
“เค้าจะให้เรามาทำอะไรนะ”
เฟย์เนี่ยนพึมพำ กลอกตามองฟ้าใสไร้เมฆหมอก ยอดไม้กำลังพัดไหวไปตามแรงลมอ่อนๆ ของเช้าวันใหม่ เบื้องหน้าพวกเธอคือปราสาทหินสีเทาดูโบราณ ๆ มีเถาต้นไม้เลื้อยพันอยู่โดยรอบ หอคอยหลายหอผุดขึ้นมาจากปราสาท นกหลากสีบินวนอยู่เหนือหอคอยเหล่านั้น
“ถ้ารู้ก็คงบอกไปแล้วล่ะ” เฟตพึมพำ หน้านิ่ว
“เดาไม่ถูกเลย” เกรย์พูดเสียงเบา ก้มลงมองกล่องไม้กล่องเล็กที่ได้มา พลางเหลือบตามองผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ หลายคนกำลังทำอย่าง
เดียวกับเธออยู่
“นี่ก็เจ็ดโมงกว่าแล้วน้า” เฟย์เนี่ยนพูด เฟตหาวหวอดใหญ่
“หิวข้าวชะมัด” เด็กหนุ่มบ่นพึมพำ
“กินเข้าไปตั้งมากขนาดนั้นแล้วยังจะมาบ่นอีก” เกรย์นึกในใจ
“ขอโทษที่ให้รอนาน” เสียงกรรมการเจ้าเดิมที่โผล่มาหน้าปราสาทประกาศขึ้น
“ไม่ค่อยนานเลย…แค่ชั่วโมงกว่า” เฟย์เนี่ยนพึมพำ ก่อนเงียบเสียงไปเพราะสายตาของเกรย์
“การแข่งรอบสองก็คือ…ให้แต่ละทีมหาอัญมณีให้ครบทั้งสามสี!!!”
เสียงพึมพำกระหึ่มขึ้นราวผึ้งแตกรัง
“อะแฮ่ม!!!” กรรมการกระแอมนิดหนึ่ง เสียงพึมพำค่อย ๆ เบาลงเหมือนถ่านหมด
“เมื่อถึงเวลาเก้าโมง เราจะให้ทุกคนเข้าไปในปราสาท อีกสามวันขอให้กลับออกมาพร้อมอัญมณีทั้งสามสี คือ…สีแดง เขียว และ
น้ำเงิน มีคำถามมั้ย ?”
“ครับ!!!”
ผู้เข้าแข่งคนหนึ่งยกมือขึ้น ที่เหลือหันควับมามอง กรรมการเลิกคิ้วนิดหนึ่ง
“เราจะหาอัญมณีอีกสองสีได้จากไหนครับ” คนถามเป็นเด็กหนุ่มผมสีเทา
“ก็…คนข้าง ๆ เธอไง” กรรมการตอบ เสียงพึมพำดังขึ้นอีก
“หมายความว่าเค้าจะให้แย่งอัญมณีมาจากทีมอื่นงั้นสิ” เฟย์เนี่ยนพูด ยิ้มแย้มอย่างดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น
“จะได้ยืดเส้นยืดสายจริง ๆ ซะที” เฟตพูด ท่าทางดีใจไม่แพ้กัน
“อย่าเพิ่งประมาท…คนที่มายืนตรงนี้ได้ก็คงต้องมีฝีมือพอควร” เกรย์เตือนเสียงเรียบ แต่เฟย์เนี่ยนกลับตบตุบลงบนบ่า
“มีเกรย์ซะอย่าง…ทีมอื่นเทียบไม่ติดหรอก” เฟย์เนี่ยนพูดเหมือนทองไม่รู้ร้อน แต่เกรย์รู้สึกตะหงิด ๆ
“เอาล่ะ ๆ!!!”
กรรมการตะโกนฝ่าเสียงระเบ็งเซ็งแซ่ขึ้นมาอีก “มีคำถามอะไรอีกมั้ย”
“มีค่ะ” เสียงหญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“เราจะเข้าไปในปราสาทได้ยังไงล่ะคะ” เธอชี้ไปยังกำแพงหน้าปราสาท ทุกคนมองตาม ก่อนสังเกตเห็นความผิดปกติ
“ม…ไม่มีประตู” เฟย์เนี่ยนพึมพำ ตามองไปยังกำแพงโล้น ๆ ไม่มีหน้าต่างหรือประตูหรือช่องที่พอจะเข้าไปได้เลย
“อันนี้มันก็เป็นปัญหาที่พวกเธอต้องแก้เอาเองละนะ” กรรมการตอบ ก่อนพูดต่อ
“ภายในปราสาทจะมีกับดักมากมาย…ขอให้ทุกคนระวังตัว เมื่อได้อัญมณีครบทั้งสามสีแล้วให้กลับออกมาได้เลย ในวันที่สามก่อนหมดเวลาสองชั่วโมงจะมีเสียงระฆังบอกกำหนดเวลาดัง ถ้าไม่ออกมาหลังจากระฆังดังสองชั่วโมงจะถือว่าตกรอบ ตอนนี้แปดโมงสี่สิบห้านาที…ชั้นจะให้ทุกคนได้หาวิธีการเข้าไปข้างในก่อนแล้วกัน”
แล้วกรรมการก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วพอ ๆ กับตอนมา
“เฮ้อ…เอาไงล่ะ” เฟย์เนี่ยนพูด ตามองกำแพง
“ปีนขึ้นไปมั้ย” เฟตถาม เงยหน้ามอง กำแพงสูงไม่ใช่เล่น แถมยังเรียบสนิทไม่มีเหลี่ยมมุมพอจะให้ไต่ขึ้นไปได้เลย
“ถ้าเป็นชั้นน่ะพอไหว…แต่พวกเธอสองคน” เกรย์เหลือบมอง ‘พวกเธอสองคน’ ที่ยืนไม่รู้ไม่ชี้
“จะเอาไง” เฟตถามย้ำ เกรย์มองเห็นผู้เข้าแข่งทีมอื่น ๆ กำลังใช้ความคิด บางทีมกำลังตะเกียกตะกายกำแพง
“ชั้นว่ามันน่าจะมีประตูลับอะไรสักอย่าง” เกรย์พึมพำ “ชั้นลองไปสำรวจดูข้างบนก่อนนะว่าเป็นไงบ้าง”
พูดไม่ทันจบคำก็กระโดดถีบตัวจากต้นไม้ใกล้ ๆ ขึ้นไปยืนบนกำแพงทันที
“ส…สุดยอด” เฟตผู้ไม่เคยเห็นฝีมือของเกรย์พูดทึ่ง ๆ
ตุบ!!!
ร่างของเกรย์ร่วงตุบลงมาข้าง ๆ เฟย์เนี่ยนปรี่เข้าไปถาม
“เป็นไง ?”
เกรย์ส่ายหน้า
“ข้างบนก็เป็นพื้นโล้น ๆ ไม่มีประตูลงไป เหมือนกับปราสาทเนี้ยมันเป็นกล่องปิดผนึกอย่างงั้นแหละ”
“งั้น…” เฟย์เนี่ยนพูด เงยหน้ามองหน้าต่างบนหอคอยที่สูงลิบ “นั่นล่ะ”
“เธอกระโดดสูงขนาดนั้นไหวหรือไง” เกรย์ประชดเล็กน้อย
“งั้นเรามาลองหาประตูลับกันเถอะนะ” เฟย์เนี่ยนพูดแก้เก้อ ก่อนเริ่มก้ม ๆ เงย ๆ เคาะผนัง
ป๊อก!!!ป๊อก!!!
เสียงตัน ๆ อย่างนี้คงไม่มีประตูแน่ เอล์ฟสาวลองเคาะอิฐก้อนต่อไป
เป๊ก!!!
เสียงเหมือนเคาะอะไรกลวงดังขึ้นจากอิฐ แต่เป็นอิฐที่เกรย์กำลังเคาะอยู่ข้าง ๆ
“โห…เธอมีตาทิพย์หรือไงยะ” เฟย์เนี่ยนถามเมื่อเกรย์ดันอิฐก้อนนั้นเข้าไปนิดหนึ่ง เกิดเสียงครืน ช่องเล็ก ๆ ขนาดที่พอมุดเข้าไปได้ปรากฏขึ้น
“สัญชาติญาณนักฆ่ามั้ง” เกรย์ตอบเย็น ๆ มองเข้าไปภายในช่องขณะที่เฟย์เนี่ยนกับเฟตกลืนน้ำลายเอื้อก
“กล่องนี่…” เกรย์พูด ดึงกล่องออกจากกระเป๋า
“เก็บไว้กับเธอแล้วกัน” เกรย์พูด โยนกล่องไม้ให้เฟย์เนี่ยนที่รับอย่างไม่มั่นใจ
“จะดีเร้อ…ให้ยัยถึกนี่เก็บ” เฟตพูดลอย ๆ ตาของเฟย์เนี่ยนลุกวาบ
เปรี้ยง!!!
เสียงฝ่ามือพิฆาตของเฟย์เนี่ยนปะทะกับหลังของเฟต พร้อม ๆ กับเสียงโอดครวญดังลั่น
“ชั้นจะเก็บอย่างดีเลยจ้ะ” เจ้าของฝ่ามือพิฆาตหันไปพูดกับเกรย์ ปล่อยให้เฟตร้องโวยวายไปคนเดียว
“ดี…เราไปกันเถอะ” เกรย์พูด พยักเพยินไปทางช่องที่เริ่มมีลมเย็นพัดออกมา
“เลดี้เฟิร์ส” เฟตพูด ท่าทางสุภาพบุรุษเต็มที่ เลดี้สองคนส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย
“ชั้นไปก่อนเอง” เกรย์สรุป
“เธอไปคนที่สอง” นักฆ่าสาวหันไปพูดกับเฟย์เนี่ยน
“นายระวังหลัง…โอเค ?” เกรย์พูด ส่งสายตาประมาณว่า มีปัญหา…ตาย ให้เพื่อนร่วมทีม
_________________________________
จ...บ อ่านว่าจบตอนจ้า
ได้ลงจบตอนซะที ไม่ได้ลงหลายวันวันนี้มาแก้ตัว
เดี๋ยวจาลงต่อให้อีกตอนสองตอนนะจ้ะ
บาย
_________________________________________
“เค้าจะให้เรามาทำอะไรนะ”
เฟย์เนี่ยนพึมพำ กลอกตามองฟ้าใสไร้เมฆหมอก ยอดไม้กำลังพัดไหวไปตามแรงลมอ่อนๆ ของเช้าวันใหม่ เบื้องหน้าพวกเธอคือปราสาทหินสีเทาดูโบราณ ๆ มีเถาต้นไม้เลื้อยพันอยู่โดยรอบ หอคอยหลายหอผุดขึ้นมาจากปราสาท นกหลากสีบินวนอยู่เหนือหอคอยเหล่านั้น
“ถ้ารู้ก็คงบอกไปแล้วล่ะ” เฟตพึมพำ หน้านิ่ว
“เดาไม่ถูกเลย” เกรย์พูดเสียงเบา ก้มลงมองกล่องไม้กล่องเล็กที่ได้มา พลางเหลือบตามองผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ หลายคนกำลังทำอย่าง
เดียวกับเธออยู่
“นี่ก็เจ็ดโมงกว่าแล้วน้า” เฟย์เนี่ยนพูด เฟตหาวหวอดใหญ่
“หิวข้าวชะมัด” เด็กหนุ่มบ่นพึมพำ
“กินเข้าไปตั้งมากขนาดนั้นแล้วยังจะมาบ่นอีก” เกรย์นึกในใจ
“ขอโทษที่ให้รอนาน” เสียงกรรมการเจ้าเดิมที่โผล่มาหน้าปราสาทประกาศขึ้น
“ไม่ค่อยนานเลย…แค่ชั่วโมงกว่า” เฟย์เนี่ยนพึมพำ ก่อนเงียบเสียงไปเพราะสายตาของเกรย์
“การแข่งรอบสองก็คือ…ให้แต่ละทีมหาอัญมณีให้ครบทั้งสามสี!!!”
เสียงพึมพำกระหึ่มขึ้นราวผึ้งแตกรัง
“อะแฮ่ม!!!” กรรมการกระแอมนิดหนึ่ง เสียงพึมพำค่อย ๆ เบาลงเหมือนถ่านหมด
“เมื่อถึงเวลาเก้าโมง เราจะให้ทุกคนเข้าไปในปราสาท อีกสามวันขอให้กลับออกมาพร้อมอัญมณีทั้งสามสี คือ…สีแดง เขียว และ
น้ำเงิน มีคำถามมั้ย ?”
“ครับ!!!”
ผู้เข้าแข่งคนหนึ่งยกมือขึ้น ที่เหลือหันควับมามอง กรรมการเลิกคิ้วนิดหนึ่ง
“เราจะหาอัญมณีอีกสองสีได้จากไหนครับ” คนถามเป็นเด็กหนุ่มผมสีเทา
“ก็…คนข้าง ๆ เธอไง” กรรมการตอบ เสียงพึมพำดังขึ้นอีก
“หมายความว่าเค้าจะให้แย่งอัญมณีมาจากทีมอื่นงั้นสิ” เฟย์เนี่ยนพูด ยิ้มแย้มอย่างดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น
“จะได้ยืดเส้นยืดสายจริง ๆ ซะที” เฟตพูด ท่าทางดีใจไม่แพ้กัน
“อย่าเพิ่งประมาท…คนที่มายืนตรงนี้ได้ก็คงต้องมีฝีมือพอควร” เกรย์เตือนเสียงเรียบ แต่เฟย์เนี่ยนกลับตบตุบลงบนบ่า
“มีเกรย์ซะอย่าง…ทีมอื่นเทียบไม่ติดหรอก” เฟย์เนี่ยนพูดเหมือนทองไม่รู้ร้อน แต่เกรย์รู้สึกตะหงิด ๆ
“เอาล่ะ ๆ!!!”
กรรมการตะโกนฝ่าเสียงระเบ็งเซ็งแซ่ขึ้นมาอีก “มีคำถามอะไรอีกมั้ย”
“มีค่ะ” เสียงหญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“เราจะเข้าไปในปราสาทได้ยังไงล่ะคะ” เธอชี้ไปยังกำแพงหน้าปราสาท ทุกคนมองตาม ก่อนสังเกตเห็นความผิดปกติ
“ม…ไม่มีประตู” เฟย์เนี่ยนพึมพำ ตามองไปยังกำแพงโล้น ๆ ไม่มีหน้าต่างหรือประตูหรือช่องที่พอจะเข้าไปได้เลย
“อันนี้มันก็เป็นปัญหาที่พวกเธอต้องแก้เอาเองละนะ” กรรมการตอบ ก่อนพูดต่อ
“ภายในปราสาทจะมีกับดักมากมาย…ขอให้ทุกคนระวังตัว เมื่อได้อัญมณีครบทั้งสามสีแล้วให้กลับออกมาได้เลย ในวันที่สามก่อนหมดเวลาสองชั่วโมงจะมีเสียงระฆังบอกกำหนดเวลาดัง ถ้าไม่ออกมาหลังจากระฆังดังสองชั่วโมงจะถือว่าตกรอบ ตอนนี้แปดโมงสี่สิบห้านาที…ชั้นจะให้ทุกคนได้หาวิธีการเข้าไปข้างในก่อนแล้วกัน”
แล้วกรรมการก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วพอ ๆ กับตอนมา
“เฮ้อ…เอาไงล่ะ” เฟย์เนี่ยนพูด ตามองกำแพง
“ปีนขึ้นไปมั้ย” เฟตถาม เงยหน้ามอง กำแพงสูงไม่ใช่เล่น แถมยังเรียบสนิทไม่มีเหลี่ยมมุมพอจะให้ไต่ขึ้นไปได้เลย
“ถ้าเป็นชั้นน่ะพอไหว…แต่พวกเธอสองคน” เกรย์เหลือบมอง ‘พวกเธอสองคน’ ที่ยืนไม่รู้ไม่ชี้
“จะเอาไง” เฟตถามย้ำ เกรย์มองเห็นผู้เข้าแข่งทีมอื่น ๆ กำลังใช้ความคิด บางทีมกำลังตะเกียกตะกายกำแพง
“ชั้นว่ามันน่าจะมีประตูลับอะไรสักอย่าง” เกรย์พึมพำ “ชั้นลองไปสำรวจดูข้างบนก่อนนะว่าเป็นไงบ้าง”
พูดไม่ทันจบคำก็กระโดดถีบตัวจากต้นไม้ใกล้ ๆ ขึ้นไปยืนบนกำแพงทันที
“ส…สุดยอด” เฟตผู้ไม่เคยเห็นฝีมือของเกรย์พูดทึ่ง ๆ
ตุบ!!!
ร่างของเกรย์ร่วงตุบลงมาข้าง ๆ เฟย์เนี่ยนปรี่เข้าไปถาม
“เป็นไง ?”
เกรย์ส่ายหน้า
“ข้างบนก็เป็นพื้นโล้น ๆ ไม่มีประตูลงไป เหมือนกับปราสาทเนี้ยมันเป็นกล่องปิดผนึกอย่างงั้นแหละ”
“งั้น…” เฟย์เนี่ยนพูด เงยหน้ามองหน้าต่างบนหอคอยที่สูงลิบ “นั่นล่ะ”
“เธอกระโดดสูงขนาดนั้นไหวหรือไง” เกรย์ประชดเล็กน้อย
“งั้นเรามาลองหาประตูลับกันเถอะนะ” เฟย์เนี่ยนพูดแก้เก้อ ก่อนเริ่มก้ม ๆ เงย ๆ เคาะผนัง
ป๊อก!!!ป๊อก!!!
เสียงตัน ๆ อย่างนี้คงไม่มีประตูแน่ เอล์ฟสาวลองเคาะอิฐก้อนต่อไป
เป๊ก!!!
เสียงเหมือนเคาะอะไรกลวงดังขึ้นจากอิฐ แต่เป็นอิฐที่เกรย์กำลังเคาะอยู่ข้าง ๆ
“โห…เธอมีตาทิพย์หรือไงยะ” เฟย์เนี่ยนถามเมื่อเกรย์ดันอิฐก้อนนั้นเข้าไปนิดหนึ่ง เกิดเสียงครืน ช่องเล็ก ๆ ขนาดที่พอมุดเข้าไปได้ปรากฏขึ้น
“สัญชาติญาณนักฆ่ามั้ง” เกรย์ตอบเย็น ๆ มองเข้าไปภายในช่องขณะที่เฟย์เนี่ยนกับเฟตกลืนน้ำลายเอื้อก
“กล่องนี่…” เกรย์พูด ดึงกล่องออกจากกระเป๋า
“เก็บไว้กับเธอแล้วกัน” เกรย์พูด โยนกล่องไม้ให้เฟย์เนี่ยนที่รับอย่างไม่มั่นใจ
“จะดีเร้อ…ให้ยัยถึกนี่เก็บ” เฟตพูดลอย ๆ ตาของเฟย์เนี่ยนลุกวาบ
เปรี้ยง!!!
เสียงฝ่ามือพิฆาตของเฟย์เนี่ยนปะทะกับหลังของเฟต พร้อม ๆ กับเสียงโอดครวญดังลั่น
“ชั้นจะเก็บอย่างดีเลยจ้ะ” เจ้าของฝ่ามือพิฆาตหันไปพูดกับเกรย์ ปล่อยให้เฟตร้องโวยวายไปคนเดียว
“ดี…เราไปกันเถอะ” เกรย์พูด พยักเพยินไปทางช่องที่เริ่มมีลมเย็นพัดออกมา
“เลดี้เฟิร์ส” เฟตพูด ท่าทางสุภาพบุรุษเต็มที่ เลดี้สองคนส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย
“ชั้นไปก่อนเอง” เกรย์สรุป
“เธอไปคนที่สอง” นักฆ่าสาวหันไปพูดกับเฟย์เนี่ยน
“นายระวังหลัง…โอเค ?” เกรย์พูด ส่งสายตาประมาณว่า มีปัญหา…ตาย ให้เพื่อนร่วมทีม
_________________________________
จ...บ อ่านว่าจบตอนจ้า
ได้ลงจบตอนซะที ไม่ได้ลงหลายวันวันนี้มาแก้ตัว
เดี๋ยวจาลงต่อให้อีกตอนสองตอนนะจ้ะ
บาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น