ลำดับตอนที่ #70
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : บทที่ 69 : หนี!?!
หนี!?!
__________________________
“นี่…” เกรย์กระซิบ ดวงตาสีน้ำเงินหันกลับมามอง
“มีอะไร” จินไนน์ถามเสียงเย็น
“ชั้นว่าเราน่าจะไปกันได้แล้วล่ะ” ดวงตาสองสีหันมองบรรยากาศรอบตัวที่ดูตึงเครียดขึ้นทุกขณะ เนื่องจากทหารนับสิบคนที่ยืนทำหน้าถมึงทึงใส่ผู้คนตามจุดต่าง ๆ ของงานเลี้ยง
“ก็ได้” คำตอบง่ายจนเกรย์เลิกคิ้วขึ้นหน่อย ก่อนพยักหน้า ก้าวยาว ๆ และกำลังจะออกจากห้องโถงไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเสียง ๆ หนึ่งรั้งเอาไว้ซะก่อน
“เลดี้เอมมิเกรย์”
ชื่อที่เธอไม่อยากจะถูกเรียกที่สุดออกจากปากของคนที่เธอแทบจะบอกได้เต็มปากเกลียดขี้หน้ามากที่สุดทำให้ร่างบางต้องหันกลับไปมองอย่างจำใจ
“มีอะไรหรอ…เจ้าชาย” น้ำเสียงคำหลังที่เธอเน้นอย่างบรรจงประชด แต่ ’เจ้าชาย’ กลับคลี่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่ทราบว่า…ท่านจะให้เกียรติเต้นรำกับข้าสักเพลงได้มั้ย ท่านเลดี้”
ลงเอาไม้นี้ เกรย์ก็ได้แต่มองคนข้าง ๆ อย่างโมโห แต่จินไนน์กลับส่งสายตาดุมาให้ ขยับปากเป็นเชิงสั่ง
“อ…เออ” เกรย์พยักหน้าน้อย ๆ กัดปากอย่างหงุดหงิด
…ออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไหร่นายได้ตายสมใจแน่…
เงยหน้ามองคนร่างสูงกว่าตรงหน้าด้วยสายตาไร้อารมณ์ ก่อนก้าวไปตามจังหวะเพลงที่เริ่มบรรเลง
“รู้อะไรมั้ย…เลดี้เอมมิเกรย์” ดวงตาสีเขียวเข้มทอประกายประหลาด เกรย์เงยหน้าสบตาอย่างไม่เกรง
“อะไรล่ะ” ร่างบางถามห้วน ๆ พยายามหายใจลึก ๆ ระงับความโกรธที่กำลังจะปะทุ
“บางทีข้าก็คิดว่า…ท่านชื่อเหมือนใครบางคนที่ข้ารู้จักเหลือเกิน” นัยน์ตาสีเขียวเข้มของคนร่างสูงตรงหน้าวาวโรจน์ เกรย์เม้มปากแน่น ถามกระชากเสียง
“ใครล่ะ…ท่านเจ้าชาย”
เกรย์เห็นมุมปากของคนตรงหน้ายกขึ้นสูง พร้อมกับที่มือของเจ้าชายแห่งเมอร์ริไดซ์สะบัดอยู่ข้างหลังเธออย่างรวดเร็ว ของบางอย่างปรากฏขึ้นในมือของคนตรงหน้า
เฮือก!!!
ดวงตาสองสีเบิกคว้าง มองหน้าของคนตรงหน้าอย่างคาดไม่ถึง ส่งให้เรียวปากของร่างสูงยกขึ้น…แสยะยิ้มเหี้ยม
“เหมือนกับจิ้งจอกตัวนึง…จิ้งจอกที่มีสมญาว่า เทพมายาไงล่ะ!!!”
ร่างบางนิ่งอึ้งราวกับถูกแช่แข็ง
…มีดเล่มหนึ่งกำลังจ่ออยู่ที่หลังของเธอ!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@
“มากันแล้ว”
เฟตพูด สะบัดหน้าไปทางเงาสองเงาที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางที่พวกเขาสามคนอยู่
“ได้มารึเปล่าครับ” เคออสถามทันทีที่สองสาวเข้ามาใกล้จนเห็นหน้าที่ชุ่มเหงื่อ
“แหงสิ…มือระดับชั้น” เฟย์เนี่ยนคุย เฟตเบ้หน้า
“มือระดับเธอ…แมวยังขโมยเก่งกว่างั้นสิ”
“หนอย…ตัวเองทำได้รึเปล่าเหอะ” เฟย์เนี่ยนว่า ศึกคงเลยเถิดกว่านี้ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของริสเปลล์
“ท่านเกรย์กับท่านจินไนน์…” ดวงตาสี่คู่เบิกขึ้นพร้อมกัน
“ทั้งสองคนยังไม่ออกมาเลยนะขอรับ”
@@@@@@@@@@@@@@@@
“นี่หมายความว่าไง…ท่านเจ้าชาย”
นักฆ่าสาวกัดปาก พยายามทำใจให้สงบ มองคนตรงหน้าอย่างใจเย็น
“หึ…ไม่ต้องมาทำไก๋เลย ท่านหญิง” เจ้าชายแห่งเมอร์ริไดซ์พูดเยาะ ยิ้มเหี้ยม
“อย่าคิดว่าข้าจะไม่รู้จัก…เทพมายา นักฆ่าอันดับสองของเจ็ดเทวา”
“ท่านจำคนผิดแล้วล่ะ” เกรย์โต้ แต่ร่างสูงตรงหน้ากลับสะบัดรอยยิ้มขึ้นอีก
“งั้น…จะมีเลดี้ที่เค้าพก…” มือของคนตรงหน้าลูบไปบนเอวบาง ก่อนดึงดาบที่อุตส่าห์ซ่อนไว้อย่างดีออกมา ดวงตาทอประกายกล้าอย่างเป็นต่อ ราวกับลืมไปว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร
“…ของแบบนี้เข้างานกัน”
“งั้นข้าก็ไม่เกรงใจ” เกรย์พูด สะบัดแขนเข้าที่หน้าของร่างสูงเต็มแรง
เพี๊ยะ!!!
คนร่างสูงหน้าหันตามแรงที่ไม่สมตัวของ ‘เลดี้’ ตรงหน้า เกรย์กระชากดาบออกจากมือของคนตรงหน้า
วืด!!!
คมดาบสะบัดเข้าทาบคอของคนตรงหน้า ผู้คนรอบ ๆ หันมามองก่อนเสียงกรีดร้องอย่างตื่นตระหนกจะดังไปทั่วห้องราวกับสัญญาณเตือนภัย
“ข้าขอบอกท่านเอาไว้นะ…ท่านเจ้าชาย” เกรย์พูดเสียงเย็น
“บางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะรู้”
ฟุ่บ!!!
ร่างบางหายวับ พร้อม ๆ กับเสียงกระจกแตกดังเพล้ง!
“หนอย…” เจ้าชายแห่งเมอร์ริไดซ์ผู้ถูกฉีกหน้าท่ามกลางสายตาประชาชีกัดฟันกรอด ก่อนชี้นิ้วสั่งทหารที่อยู่ในห้องโถง
“ไปลากยัยนั่นมาให้ได้…ถ้ายังเอาตัวมาไม่ได้ไม่ต้องกลับมา!!!”
@@@@@@@@@@@@@@@
เกรย์ยิ้มเย็น ก้าวเดินอย่างไม่รีบร้อนราวกับมีเวลาทั้งชีวิต
“ออกมาได้แล้ว”
เจ้าของนัยน์ตาสองสีพูด ไม่หันมองว่าคนที่ตัวเองพูดด้วยจะทำตามหรือไม่
“บอกว่าให้ออกมาเงียบ ๆ…ไม่ฟังกันบ้างรึไง” คนดุยังหาเรื่องดุ คิ้วเข้มขมวดเข้า
“นายอยากให้ชั้นโดนจับเข้าตารางงั้นสิ ?”
“ชั้นบอกว่าให้ออกมาเงียบ ๆ แต่ก็ไม่ได้บอกว่าให้เธอยอมมอบตัว” จินไนน์พูดเสียงเย็น ความหงุดหงิดที่สะสมมานานเริ่มจะเอาไม่อยู่
ตึก!!!ตึก!!!ตึก!!!
เสียงฝีเท้าคนดังก้อง ร่างสองร่างหันควับพร้อมกัน
“หลบไปก่อน” คำสั่งพร้อมส่งสายตาดุ ๆ กำชับ ร่างบางกระโดดวูบขึ้นไปหลบอยู่ในเงามืดใต้กิ่งไม้ใหญ่ใกล้ ๆ ทันที
“นั่น ๆ…มันไปทางนั้น” เสียงห้าว ๆ ดังขึ้น จินไนน์กอดอก หลังพิงต้นไม้ที่เกรย์แอบอยู่ข้างบนอย่างใจเย็น
“ไปไหนแล้ว?” ทหารทั้งกองมาอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่มเกือบพอดี
“นี่…เห็นผู้หญิงคนนึงผ่านมาทางนี้รึเปล่า” ทหารนายหนึ่งหันมาตะคอกใส่จินไนน์ เด็กหนุ่มตอบเรียบ ๆ ไม่เงยหน้า
“คนผมดำ ใส่ชุดกระโปรงสีน้ำเงิน ?” แสร้งถามไปอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ ‘ผู้หญิง’ คนที่กำลังถูกหาอยู่บนหัวนี่เอง
“ใช่…เห็นมั้ย” ทหารนายนั่นซักต่อ จินไนน์ชี้นิ้วมั่วไปอีกทาง
“ทางโน้น”
“ขอบใจ…ไป!!!แยกกันไป พวกแกสิบกว่าคนไปทางโน้น!!!ทางนี้พวกที่เหลือไปกับข้า!!!”
ทหารแบ่งออกเป็นสองกองก่อนปฎิบัติตามคำสั่งอย่างพร้อมเพรียง ไม่นานทหารกว่ายี่สิบคนก็สลายหายไปอย่างรวดเร็ว
“หึ…สงสัยงานนี้ทหารเมอร์ริไดซ์จะหายไปเป็นสิบ” เกรย์พูดเย็น ๆ กระโดดตุบมายืนข้างๆจินไนน์
“แล้ว…พวกเฟย์เนี่ยน ?” เกรย์เลิกคิ้ว
“ไม่รู้…ก็นัดกันที่เรื…”
ยังไม่ทันที่จินไนน์จะพูดจบคำ เสียง ๆ หนึ่งก็ดังขึ้นซะก่อน
…เสียงที่ทำเอาทั้งคู่ใจหายวาบ…
…เสียงของเฟย์เนี่ยน!!!
_______________________________
แล้วข้าน้อยก็ได้เอามาลงแย้ว!..เฮ้อ = =\"
ช่วงนี้ร้อนมากๆเลยอ่า...นึกอาไรม่ายค่อยออกเยย TT TT
แต่จะพยายามรีบปั่นมาลงแล้วกันนะเจ้าคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านเจ้าค่า
งั้นวันนี้แค่นี้ล่ะกัน
บายจ้า
__________________________
“นี่…” เกรย์กระซิบ ดวงตาสีน้ำเงินหันกลับมามอง
“มีอะไร” จินไนน์ถามเสียงเย็น
“ชั้นว่าเราน่าจะไปกันได้แล้วล่ะ” ดวงตาสองสีหันมองบรรยากาศรอบตัวที่ดูตึงเครียดขึ้นทุกขณะ เนื่องจากทหารนับสิบคนที่ยืนทำหน้าถมึงทึงใส่ผู้คนตามจุดต่าง ๆ ของงานเลี้ยง
“ก็ได้” คำตอบง่ายจนเกรย์เลิกคิ้วขึ้นหน่อย ก่อนพยักหน้า ก้าวยาว ๆ และกำลังจะออกจากห้องโถงไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเสียง ๆ หนึ่งรั้งเอาไว้ซะก่อน
“เลดี้เอมมิเกรย์”
ชื่อที่เธอไม่อยากจะถูกเรียกที่สุดออกจากปากของคนที่เธอแทบจะบอกได้เต็มปากเกลียดขี้หน้ามากที่สุดทำให้ร่างบางต้องหันกลับไปมองอย่างจำใจ
“มีอะไรหรอ…เจ้าชาย” น้ำเสียงคำหลังที่เธอเน้นอย่างบรรจงประชด แต่ ’เจ้าชาย’ กลับคลี่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่ทราบว่า…ท่านจะให้เกียรติเต้นรำกับข้าสักเพลงได้มั้ย ท่านเลดี้”
ลงเอาไม้นี้ เกรย์ก็ได้แต่มองคนข้าง ๆ อย่างโมโห แต่จินไนน์กลับส่งสายตาดุมาให้ ขยับปากเป็นเชิงสั่ง
“อ…เออ” เกรย์พยักหน้าน้อย ๆ กัดปากอย่างหงุดหงิด
…ออกไปจากที่นี่ได้เมื่อไหร่นายได้ตายสมใจแน่…
เงยหน้ามองคนร่างสูงกว่าตรงหน้าด้วยสายตาไร้อารมณ์ ก่อนก้าวไปตามจังหวะเพลงที่เริ่มบรรเลง
“รู้อะไรมั้ย…เลดี้เอมมิเกรย์” ดวงตาสีเขียวเข้มทอประกายประหลาด เกรย์เงยหน้าสบตาอย่างไม่เกรง
“อะไรล่ะ” ร่างบางถามห้วน ๆ พยายามหายใจลึก ๆ ระงับความโกรธที่กำลังจะปะทุ
“บางทีข้าก็คิดว่า…ท่านชื่อเหมือนใครบางคนที่ข้ารู้จักเหลือเกิน” นัยน์ตาสีเขียวเข้มของคนร่างสูงตรงหน้าวาวโรจน์ เกรย์เม้มปากแน่น ถามกระชากเสียง
“ใครล่ะ…ท่านเจ้าชาย”
เกรย์เห็นมุมปากของคนตรงหน้ายกขึ้นสูง พร้อมกับที่มือของเจ้าชายแห่งเมอร์ริไดซ์สะบัดอยู่ข้างหลังเธออย่างรวดเร็ว ของบางอย่างปรากฏขึ้นในมือของคนตรงหน้า
เฮือก!!!
ดวงตาสองสีเบิกคว้าง มองหน้าของคนตรงหน้าอย่างคาดไม่ถึง ส่งให้เรียวปากของร่างสูงยกขึ้น…แสยะยิ้มเหี้ยม
“เหมือนกับจิ้งจอกตัวนึง…จิ้งจอกที่มีสมญาว่า เทพมายาไงล่ะ!!!”
ร่างบางนิ่งอึ้งราวกับถูกแช่แข็ง
…มีดเล่มหนึ่งกำลังจ่ออยู่ที่หลังของเธอ!!!
@@@@@@@@@@@@@@@@
“มากันแล้ว”
เฟตพูด สะบัดหน้าไปทางเงาสองเงาที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางที่พวกเขาสามคนอยู่
“ได้มารึเปล่าครับ” เคออสถามทันทีที่สองสาวเข้ามาใกล้จนเห็นหน้าที่ชุ่มเหงื่อ
“แหงสิ…มือระดับชั้น” เฟย์เนี่ยนคุย เฟตเบ้หน้า
“มือระดับเธอ…แมวยังขโมยเก่งกว่างั้นสิ”
“หนอย…ตัวเองทำได้รึเปล่าเหอะ” เฟย์เนี่ยนว่า ศึกคงเลยเถิดกว่านี้ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของริสเปลล์
“ท่านเกรย์กับท่านจินไนน์…” ดวงตาสี่คู่เบิกขึ้นพร้อมกัน
“ทั้งสองคนยังไม่ออกมาเลยนะขอรับ”
@@@@@@@@@@@@@@@@
“นี่หมายความว่าไง…ท่านเจ้าชาย”
นักฆ่าสาวกัดปาก พยายามทำใจให้สงบ มองคนตรงหน้าอย่างใจเย็น
“หึ…ไม่ต้องมาทำไก๋เลย ท่านหญิง” เจ้าชายแห่งเมอร์ริไดซ์พูดเยาะ ยิ้มเหี้ยม
“อย่าคิดว่าข้าจะไม่รู้จัก…เทพมายา นักฆ่าอันดับสองของเจ็ดเทวา”
“ท่านจำคนผิดแล้วล่ะ” เกรย์โต้ แต่ร่างสูงตรงหน้ากลับสะบัดรอยยิ้มขึ้นอีก
“งั้น…จะมีเลดี้ที่เค้าพก…” มือของคนตรงหน้าลูบไปบนเอวบาง ก่อนดึงดาบที่อุตส่าห์ซ่อนไว้อย่างดีออกมา ดวงตาทอประกายกล้าอย่างเป็นต่อ ราวกับลืมไปว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร
“…ของแบบนี้เข้างานกัน”
“งั้นข้าก็ไม่เกรงใจ” เกรย์พูด สะบัดแขนเข้าที่หน้าของร่างสูงเต็มแรง
เพี๊ยะ!!!
คนร่างสูงหน้าหันตามแรงที่ไม่สมตัวของ ‘เลดี้’ ตรงหน้า เกรย์กระชากดาบออกจากมือของคนตรงหน้า
วืด!!!
คมดาบสะบัดเข้าทาบคอของคนตรงหน้า ผู้คนรอบ ๆ หันมามองก่อนเสียงกรีดร้องอย่างตื่นตระหนกจะดังไปทั่วห้องราวกับสัญญาณเตือนภัย
“ข้าขอบอกท่านเอาไว้นะ…ท่านเจ้าชาย” เกรย์พูดเสียงเย็น
“บางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะรู้”
ฟุ่บ!!!
ร่างบางหายวับ พร้อม ๆ กับเสียงกระจกแตกดังเพล้ง!
“หนอย…” เจ้าชายแห่งเมอร์ริไดซ์ผู้ถูกฉีกหน้าท่ามกลางสายตาประชาชีกัดฟันกรอด ก่อนชี้นิ้วสั่งทหารที่อยู่ในห้องโถง
“ไปลากยัยนั่นมาให้ได้…ถ้ายังเอาตัวมาไม่ได้ไม่ต้องกลับมา!!!”
@@@@@@@@@@@@@@@
เกรย์ยิ้มเย็น ก้าวเดินอย่างไม่รีบร้อนราวกับมีเวลาทั้งชีวิต
“ออกมาได้แล้ว”
เจ้าของนัยน์ตาสองสีพูด ไม่หันมองว่าคนที่ตัวเองพูดด้วยจะทำตามหรือไม่
“บอกว่าให้ออกมาเงียบ ๆ…ไม่ฟังกันบ้างรึไง” คนดุยังหาเรื่องดุ คิ้วเข้มขมวดเข้า
“นายอยากให้ชั้นโดนจับเข้าตารางงั้นสิ ?”
“ชั้นบอกว่าให้ออกมาเงียบ ๆ แต่ก็ไม่ได้บอกว่าให้เธอยอมมอบตัว” จินไนน์พูดเสียงเย็น ความหงุดหงิดที่สะสมมานานเริ่มจะเอาไม่อยู่
ตึก!!!ตึก!!!ตึก!!!
เสียงฝีเท้าคนดังก้อง ร่างสองร่างหันควับพร้อมกัน
“หลบไปก่อน” คำสั่งพร้อมส่งสายตาดุ ๆ กำชับ ร่างบางกระโดดวูบขึ้นไปหลบอยู่ในเงามืดใต้กิ่งไม้ใหญ่ใกล้ ๆ ทันที
“นั่น ๆ…มันไปทางนั้น” เสียงห้าว ๆ ดังขึ้น จินไนน์กอดอก หลังพิงต้นไม้ที่เกรย์แอบอยู่ข้างบนอย่างใจเย็น
“ไปไหนแล้ว?” ทหารทั้งกองมาอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่มเกือบพอดี
“นี่…เห็นผู้หญิงคนนึงผ่านมาทางนี้รึเปล่า” ทหารนายหนึ่งหันมาตะคอกใส่จินไนน์ เด็กหนุ่มตอบเรียบ ๆ ไม่เงยหน้า
“คนผมดำ ใส่ชุดกระโปรงสีน้ำเงิน ?” แสร้งถามไปอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ ‘ผู้หญิง’ คนที่กำลังถูกหาอยู่บนหัวนี่เอง
“ใช่…เห็นมั้ย” ทหารนายนั่นซักต่อ จินไนน์ชี้นิ้วมั่วไปอีกทาง
“ทางโน้น”
“ขอบใจ…ไป!!!แยกกันไป พวกแกสิบกว่าคนไปทางโน้น!!!ทางนี้พวกที่เหลือไปกับข้า!!!”
ทหารแบ่งออกเป็นสองกองก่อนปฎิบัติตามคำสั่งอย่างพร้อมเพรียง ไม่นานทหารกว่ายี่สิบคนก็สลายหายไปอย่างรวดเร็ว
“หึ…สงสัยงานนี้ทหารเมอร์ริไดซ์จะหายไปเป็นสิบ” เกรย์พูดเย็น ๆ กระโดดตุบมายืนข้างๆจินไนน์
“แล้ว…พวกเฟย์เนี่ยน ?” เกรย์เลิกคิ้ว
“ไม่รู้…ก็นัดกันที่เรื…”
ยังไม่ทันที่จินไนน์จะพูดจบคำ เสียง ๆ หนึ่งก็ดังขึ้นซะก่อน
…เสียงที่ทำเอาทั้งคู่ใจหายวาบ…
…เสียงของเฟย์เนี่ยน!!!
_______________________________
แล้วข้าน้อยก็ได้เอามาลงแย้ว!..เฮ้อ = =\"
ช่วงนี้ร้อนมากๆเลยอ่า...นึกอาไรม่ายค่อยออกเยย TT TT
แต่จะพยายามรีบปั่นมาลงแล้วกันนะเจ้าคะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านเจ้าค่า
งั้นวันนี้แค่นี้ล่ะกัน
บายจ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น